Novels by EL Nopre

NAPATAKIP ako sa nakaawang kong bibig. At ramdam ko sa dibdib ko ang pagbilis ng tibok ng puso. Para akong kakapusin ng hininga habang naaalala ko ang isa sa naging pag-uusap namin ni Josh."Sino naman ang mukhang espasol na 'yan?''''Si Renzo Alegre Myeharez. Ang nag-iisang apo ni Chairman Myeharez. At hindi siya mukhang espasol. Mestiso siya.''''Huh! Hamak pa rin na mas guwapo ako riyan!''Sandali akong napaisip. Iba ang pagpapakilala sa amin ni Renzo."Wait. Tama ba ang pagkakaalala ko?"If I'm right, Renzo Alegre Nuńez ang binanggit sa aming pangalan noong araw na maupo sa posisyon ang bago naming director."But what if he's the CEO? Darn! I'm doomed!""Okay ka lang?" tanong ni Kino. "Kakainin mo ba iyan o hindi?""I think I lost my appetite."Isinara ko ang glove box at laglag-balikat akong napasandal sa kinauupuan ko."Anong gagawin ko? Hindi puwedeng mawala sa akin ang trabaho ko. Ito lang ang natitirang pag-asa ko para makalaya ako sa pamilya ko.""May problema ba?"Umiling l

SA buong araw ng Sabado at Linggo ay hindi umuwi si Josh. Nakapatay pa rin ang cellphone niya."Ano bang nangyayari sa lalaking 'yon? Hindi ba niya alam na nag-aalala rin ako? Paano kung magkaroon ng emergency rito sa bahay niya? Hindi ko man lang siya ma-reach out."Baka hindi ko lang natitiyempuhan na naka-on ang cellphone ni Josh kasi nabasa naman niya ang mensahe na ipinadala ko tungkol sa welcome party ng bagong director ng Marketing."Kahit text o voice mail hindi niya man lang magawa? Haist! Lagot siya sa akin kapag nakita ko siya!"Kinuha ko ang number ni Kino. At siya ang kinukulit ko nang kinukulit. Pero hindi ko rin siya makausap nang matino dahil marami siyang alibi para umiwas."Teka." Napaisip ako. At lalo tuloy akong kinabahan. "Paano kung nakulong na siya nang dahil sa mga utang niya?"Gusto ko nang hilahin ang araw para mag-Lunes na. Si Chairman Myeharez na lang ang tatanungin ko kasi sa opisina nito huling pumunta si Josh. Baka may alam ito."Haist! Nakakainis talaga

"DRINKS and foods are in the house!"Naghiyawan ang lahat bilang tugon sa malakas at masayang anunsiyo ni Renzo. Tahimik lang ako sa isang mesa kasama ng ilan sa mga katrabaho ko.Parang gusto ko nang hilahin ang oras para makauwi na. Nag-aalala kasi ako. Naka-off pa rin ang cellphone ni Josh. At hindi rin siya nasagot sa mga message ko.Wala namang problema kung hindi niya ako masundo. Puwede akong mag-taxi. Pero sana man lang ay magparamdam siya nang hindi na ako nag-iisip ng mga bagay na hindi maganda.Josh used to take my call. At kahit simple o maiksi lamang ang mensahe, nagre-reply agad siya. Hindi niya ako pinaghihintay ng matagal."Hey," untag sa akin ni Nomi. "Okay ka lang?""Oo naman.""Nakangiti at nagsasaya ang lahat, pero ikaw para kang namatayan."Lalo lang tuloy nadagdagan ang kaba sa dibdib ko dahil sa huling salita na sinabi ni Nomi. "Ano ka ba?" asik ko."O, bakit?""Huwag kang magbabanggit nang tungkol sa patay dahil malas iyon!""Mas malas kung nakatunganga ka lang

"THERE'S no one who has no family. Lahat ay may pamilyang pinagmulan."Binalingan ko si Renzo. "Tama. Lahat nga ay may pinagmulan, pero hindi lahat ay may kinamulatan. Orphans.""Oh," maikli niyang sambit na nagpatigil sa kanya sa pagtawa."And someone like me who was not loved and was abandoned.""Sorry to hear that."He didn't sound apologetic. He is more like mocking me, not concern at all. As I have dashed my eyes to him, I saw him smirked.Ang gaan na naramdaman ko sa kanya noong una ko siyang makaharap ay bigla na lang bumigat."It seems you're not an orphan. Nasaan ang pamilya mo?""Si Papa, may bago na siyang pamilya. I have three half-siblings. But sometimes, I despise their existence."Napansin ko na dumiin ang hawak ni Renzo sa manibela. Kumulimlim din ang kanyang mukha nang mapasulyap ako sa kanya."Why?""Dahil nasira ang pamilya ko nang dahil sa kanila.""Hindi iyon kasalanan ng mga anak.""Pero kung alam nila na anak sila sa pagkakasala, bumawi man sana sila sa ugali. '

I SAW a new personality in him habang tumatawa siya. Like those of a villain that I have watched on the dramas.Pero baka mali lang ako."You will choose love over money. Is that your answer to my question earlier?"Hindi ako umimik. Kahit naman mukha akong pera, makapangyarihan pa rin sa akin ang pag-ibig. At naniniwala ako na kayang pakilusin nito ang isang tao para pasayahin ang kanyang minamahal. And together, they can defeat obstacles that come on their way, and then they will live happily ever after.That's how the story I want for an ending. It's not realistic, pero baka posible naman. As I have said, love is powerful."You may go now."Hindi agad ako nakatayo. Iniisip ko kasi na mahaba-haba ang magiging usapan namin.Nasa intro pa lang ako ng pagpapakilala sa sarili ko. It seems he's not interested in knowing more about me. Balak ko pa naman sana na ikuwento sa kanya ang talambuhay ko."I'll call you again kung magpapatimpla ako ng kape."His tone became cold. O, baka naging

TUMUNGO na ako sa Director's Office matapos kong maibigay kay Nomi ang nauna kong tinimplang kape.Hindi ako kinakabahan, pero hindi na napanatag ang isip ko dahil sa sinabi kanina ni Hector. I'm not supposed to believe him, yet a feeling of uneasiness pokes me.I will observe the new director. Yes, it's the best way before judging him.Kumatok ako makalipas ang ilang segundong pakikipagtitigan ko sa nakapinid na pinto."Come in."Pumasok na ako. Renzo is at his office table doing some paperwork kahit na kasisimula pa lang niya sa trabaho.One point.Director Arguales is not like him. Mas inuuna pa kasi nito ang paggo-golf o pagbubuhat ng barbel sa mini-gym nito na naroon lang din naman sa loob ng opisina."Put it here..."Inilapag ko ang tasa ng kape sa itinuro niya na spot malapit sa kanyang tagiliran. "Kung wala na po kayong ibang iuutos, lalabas na po ako.""Sit first.""H-Ho?""I'll finish this, then let's talk."Gusto ko sana uling magsalita at itanong sa kanya kung ano ang kai

PAREHO silang napatingala sa makulimlim nang kalangitan. Nagsisimula na kasing magtago ang haring-araw sa kumakapal at nangingitim na mga ulap. Ayon sa forecast, it will rain within that day. At iyon ang pagkakataon na hinihintay ni Miko."Is this really safe?""Safe na safe," nakangiting tugon ni Miko."Gusto ko pang humaba ang buhay ko.""At 'yon din naman ang pangarap ko dahil gusto ko pang magkasama tayo nang matagal.""Is this what you really want?""There's no other way, sweetie. I have to face this fear na ikaw ang kasama ko. Hindi mo naman ako iiwan, 'di ba?"Umiling si Jade. "Never. I'll stick to you like a super glue.""Then, settled. Huwag kang matakot. Kasama mo ako."Mahinang hinampas ni Jade sa braso ang nobyo. "If you told me earlier, sana man lang ay naihanda ko muna ang sarili ko.""As long as you're with me, safe ka. Just trust me. Okay?"Naghawak-kamay ang dalawa matapos gawaran ng halik sa noo ng binata si Jade."Ready na po ba?" tanong ng isang lalaki."Yes," tugo

INILAPAG ni Jade ang dalang pumpon ng sariwang mga bulaklak sa harap ng isang puntod. Lumuhod siya sa lupa upang masindihan ang dalawang kandila na itinirik niya sa magkabilang gilid ng bagong pinturang nitso.Tinitigan niya ang pangalang nakaukit sa lapida. Nangilid sa luha ang kanyang mga mata nang idantay roon ang palad. She has a lot of regrets. Maraming SANA.Umusal ng taimtim na panalangin si Jade matapos pumikit. Inalala niya ang mga nakaraan. Kahit may bahagi na masakit, nagkaroon din naman sila ng sandali na puno ng kasiyahan. They created happy moments kahit sa maikling panahon."Rest in peace. I'm okay now. Salamat sa lahat."Hindi man niya inaasahan na magtatapos sa malungkot na wakas ang kanyang matagal na paghihintay, pinagaan din naman niyon ang dinadalang bigat sa dibdib dahil nabigyan pa sila ng huling pagkakataon na muling magkita.Saying goodbye is the hardest thing to do, pero ganoon ang buhay kaya kailangan na lang tanggapin. Ang mahalaga sa bawat pamamaalam, mayr

"J-JADE...""Doc, kailangan na agad niyang maoperahan! Marami nang dugo ang nawawala sa kanya!"Hindi nakasagot si Jade sa tinuran ng paramedic dahil pinigilan ang kamay niya ni Miko. His eyes, despite the situation, have some spark of happiness because he knows he kept the promise to her. "Everything will be fine. Just hang in there.""If this will be the last time -" "No, no! Stop talking! And don't talk anything!""Baka mawalan ako ng pagkakataon na masabi ito sa 'yo. I love you, Jade. I've loved you since the first time I saw you on that rainy night. I love you so much.""Mahal din kita. Mahal na mahal.""Is that true?""Hinihintay lang kita. Alam mong nangako ako sa 'yo na kahit anong mangyari, hihintayin kita. I'm here. And you came to me.""Hindi ka ba galit sa akin?""Hinding-hindi ako magagalit sa iyo. And I won't ever leave you again."Nakangiting ipinikit ni Miko ang mga mata. Sapat na iyon para mapanatag ang puso nito na ilang buwan ding nangulila at nalungkot.“Doc, buma

LUMIKHA ng ingay sa loob ng operating room ang scalpel na nabitiwan ni Jade nang iabot iyon sa kanya. Isang nurse na nakaantabay lang sa likuran ang mabilis na nagdala ng sterilize solution at inilubog doon ang nalaglag na surgical instrument."Doc, okay ka lang ba?" puna ng assistant.Natauhan si Jade sa biglang pagkawala ng isip sa trabaho. May naramdaman kasi siyang pagbundol ng kaba sa dibdib. "Y-yes. Sorry. Let's proceed."Ipinagpatuloy ng grupo ang pag-oopera sa nakahimlay na pasyente sa operating table. Binura muna ng dalaga ang mga sumisingit na alalahanin. Makalipas ang halos dalawang oras ay matagumpay rin silang natapos.“Good job, everyone!”“Isang buhay na naman ang nailigtas mo, doc.”“I’m not taking the credit alone. We are team here.”"Salamat, doc."Ibinilin na lang ni Jade ang huling proseso ng surgery sa assistant at lumabas na ng operatingroom. Agad na sumalubong sa kanya ang mga umiiyak na pamilya ng pasyente."Doc! Kumusta ang anak ko?""Lumalaban po siya. Kaya h

HINDI maiwasan ni Miko ang maya't mayang pagngiti sa tuwing napapasulyap siya sa cartoon plaster na itinapal sa kanyang sugat ng nakatabing babae kanina sa bench.Maganda at maaliwalas lang ang panahon kaya siguro para siyang nakalutang sa alapaap. Gumaan ang bigat na nararamdaman niya dibdib.“This is great,” usal niya na tiningala pa ang maulap na kalangitan.The weather forecast says that the rainy season is not yet over. Pero kahit na bumuhos pa ng malakas na ulan o tumirik ang araw, nothing can stop him. Gagawin niya ang lahat para maalala ang taong espesyal sa kanyang buhay.“I’ll come and find you. Pangako ko iyan.”Natuon uli ang mga mata ni Miko sa nakadikit na plaster sa braso. Pinasadahan niya iyon ng daliri. The warmth of it reminds him again of her. Pinagala niya ang tingin. Nararamdaman niya sa paligid ang pamilyar na presensiya. Para bang naroon si Jade at lihim na nakamasid sa kanya.If he can only remember her face, it won't be hard for him to recognize her. But if sh

BUMABA na ng sasakyan si Jade matapos siyang makahanap ng pagpaparadahan niyon. Maaga pa kaya maluwang pa ang parking area.Sandali muna siyang huminto at pinagala niya ang tingin. Maaliwalas ang paligid. At hindi pa rin matao kaya hindi pa gaanong maingay. Mayamaya lang ay marami na ang mga bata, teenagers, at couples doon. Pero hindi siya pumunta sa lugar na iyon para mamasyal o mag-relax. She missed the place, so as the person whom she shared memories in there.Napabuntong-hininga si Jade habang naglalakad at pinapagala ang tingin sa loob ng public park.Umuulan ng gabing iyon nang matagpuan niya roon si Miko na hindi sumipot sa kanilang usapan. Manonood dapat sila ng concert. He was lost, alone and in pain of the past.Nalaman niya nang araw na iyon ang sakit na dinaranas nito. At nangako siyang handa niyang gawin ang lahat para matulungan ito.Hindi ang pagiging doktor niya ang nagpagaling kay Miko. It was their love. Kaya kahit masakit at mahirap ang maghintay, magtitiis siya a

"NAKIKITA mo ba ang taong 'yon?"Sinundan naman ng tingin ni Amberlyn ang itinuro ng ina at saka tumango nang matanaw sa unahan ang isang lalaking nakatalikod habang nakatanaw sa malawak na karagatan."Ibigay mo ito sa kanya..."Nabaling ang mga mata ng bata sa singsing na iniangat ng ina sa harapan nito. "Are you going to marry him?"Buong paglalambing na ginulo ni Jamilla ang buhok ng anak. "You're really smart.""Ibig pong sabihin magiging daddy number two ko na siya?""He's going to be the best daddy in the whole world." Napansin ni Jamilla ang lumarawang lungkot sa mukha ng anak. "Why?""Daddy number one is still my best daddy from Pluto to Earth."Napipilan si Jamilla."Mommy?""Hmm?""Mommy has Daddy number two. Tito Gener has Tita Money. Me, I have Angel and Yaya Erin. But Daddy Jerry has no one."Muling natigilan si Jamilla. Hindi niya inilihim sa anak ang mga nangyari lalo na sa pamilya ng ama nito."Mommy, I want to live with Daddy.""Baby..." Iniharap niya ang anak sa kany

"MOMMY, I'm so happy today. Can we do this again?"Nakangiting sinulyapan ni Jamilla ang anak matapos maupo sa harapan ng manibela. "Sure, anak. Gagawin natin lahat nang makapagpapasaya sa 'yo.""Yeheyyy!" Natutuwa nitong itinaas ang yakap-yakap na manika. "Did you hear that, Angel? She's the best mommy in the world!"Pinaandar na ni Jamilla ang kotse. Nagsisimula na siyang bumawi sa ilang taon na nawala sa kanila ng anak. Pero mas makukumpleto ang kaligayahan niya kung masasabi na niya rito ang buong katotohanan sa relasyon nilang dalawa. At isasakatuparan na niya ang pagtatapat sa araw na iyon."Mommy, where are we going now?""Gutom ka na ba?""Opo.""Then, let's eat first.""You're also hungry, Angel?" Hinawakan nito sa ulo ang manika at pinatango. "We really are sisters."Inunat ni Jamilla ang braso at masuyong hinaplos ang pisngi ng anak. "I love you, baby.""I love you more, Mommy."Mula sa Enchanted Kingdom ay dumiretso ang dalaga sa Paseo de Santa Rosa. Noong isang araw pa si

"PUMUNTA ka sa mga tita at tito mo sa Amerika. Alam ko na hindi ka nila pababayaan doon.""No," salungat ni Jerry sa suhestiyon ng ina. "I want to stay here para lagi ko kayong madadalaw.""Forget about us."Napatingin si Jerry sa ama. "Dad, what are you saying?""Kalimutan mo nang may mga magulang kang tulad namin. Go on with your own life. Huwag mo lang uling tatahakin ang daan na nagdala sa amin sa buhay na ito."Pinatatag ni Jerry ang kanyang sarili kahit nakakaramdam siya ng awa sa ama't ina.Hindi man lamang pumasok sa isip niya minsan na makikita ang mga magulang niya sa ganoong sitwasyon.Nahatulan ng habangbuhay na pagkabilanggo sina Miguel at Amelita sa kasong murder, arson at kidnapping. No bail and parole. Sa loob ng selda na nila gugugulin ang ilang taon na natitira na lang sa kanilang buhay."Hindi ako naging mabuting anak. I'm sorry.""No." Ginagap ng ginang ang kamay ni Jerry, "Wala kang dapat na sisihin kundi kami ng papa mo. Pero tadaan mo lang lagi na hindi mababago

MABILIS ang naging usad ng pagdinig sa patong-patong na mga kasong isinampa sa pamilya Villar.Malakas ang nakalap na mga ebidensiya ni Gener. Idinawit nito ang mga dating opisyal at katrabaho na sangkot sa tampering ng Angeles Murder case.Mas lumakas pa ang pagdidiin ng kampo ni Jamilla sa pamilya Villar dahil sa CCTV footage na nakuha sa mismong Red Intel Manila na sinuportahan ng testimonya ni Aurora Pulatis.Isa sa mabigat na kaso na kinaharap nina Miguel at Amelita ay kidnapping. Tumayo bilang testigo sina Dra. Delda Ancheta at Zeraida Capisano.Natanggalan ng lisensiya ang direktor ng Miracle Hope na tumulong sa pag-kidnap kay Amberlyn at pinatawan ito ng pitong taon na pagkakabilanggo.Dumagdag ang kasong child abuse na nagdiin kay Corrie nang akusahan ito ni Erin ng labis na pagmamaltrato sa hindi naman pala nito anak. Sampung taon na sentensiya ang iginawad dito ng hurado at sampung taon naman sa naudlot na plano nitong pagtakas sa batas kasama ang kalaguyo nitong pulis.Mad

"KUKUHA lang ako ng mainit na tubig. Huwag kang lalabas ng silid, ha?"Hinawakan ni Amberlyn sa ulo ang nilalarong manika at pinatango iyon. "Opo," tugon niya sa maliit na tinig."Promise?"Muli niyang pinagalaw ang ulo ni Angel. "Promise, Tita Tere. I will be a good girl.""Okay. Babalik agad ako."Sinundan ng pagbangon ni Amberlyn sa higaan ang paglapat ng isinarang pinto ni Tere."Angel, ikaw ang nangako sa kanya kaya huwag na huwag kang lalabas ng silid.""Let's play and happy!" pag-iingay ng manika nang pindutin ni Amberlyn ang tiyan nito."Okay. Let's play and be happy when I come back. Sandali lang ako." Inihiga ni Amberlyn sa kama ang manika. "Miss ko na kasi si Yaya Erin kaya sisilipin ko lang siya.""Let's play and be happy!""I'll be back."Pinakiramdaman muna ni Amberlyn ang likod ng pinto bago marahang pinihit ang seradura at sumilip sa maliit na nilikhang siwang niyon. Natutulog sa hilera ng mga upuan ang dalawang bantay habang ang isang gising ay nakalikod at abala nama

"KAYA mo na ba uli silang harapin?""Kakayanin ko," tugon ni Jamilla sa naging tanong ni Jordan. "I've been waiting for this day.""Kung sigurado ka na at handa ka na, then go ahead. I'll be right here."Nag-iwan muna nang huling sulyap si Jamilla sa mga taong naroon sa loob ng interrogation room bago siya humakbang patungo sa pinto ng extension room.Sandali munang nakipagtitigan ang dalaga sa seradura at saka unti-unti 'yong pinihit.Marahan na tinapik ni Jordan sa balikat ang isang lalaki na nakaupo sa harapan ng control panel kung saan nakakonekta iyon sa loob ng silid na napapagitnaan lang ng malapad na kuwadradong one-way glass wall. "Please, start."Tumalima naman agad ang operator na pansamantalang tinanggal ang audio at video sa interrogation room.Wala mang naririnig na tinig o ingay sa labas, malinaw na malinaw naman na nakikita ni Jordan sa loob ng silid ang iisang reaksyon sa mukha ng pamilya Villar nang pumasok na roon si Jamilla."Masaya ka na ba?" asik na salubong ni C