Novels by EL Nopre

GUSTO nang patikumin ng suntok ni Olivia ang nakabukang bibig ni Renzo na kanina pa hindi matigil sa kakatawa. Hindi na nga nito halos maikuwento nang maayos sa ina ang dala nitong magandang balita.Well, for them it's good news. Pero para sa kanya, isa iyong bangungot. Marami na rin naman siyang nakaharap na mga kriminal. But these two are beyond evil. They used the pain of others to get the things they really wanted; fame, wealth, and power. Kahit pa ang maging kapalit niyon ay kalungkutan o buhay ng ibang tao. They didn't care at all."Will you stop!" asik ni Margarita."If you can see her face, Ma, siguradong mababaliw ka rin sa kakatawa. Oh, my! She's deadly serious and emotionally distraught!""Yes, I get it. Pero simulan mo sa simula para mas maintindihan ko."Umayos naman sa pagkakasalampak ng upo si Renzo at sumeryoso ito. "I was not really sure when I came there that we will get a positive result. Helena is smart as she is a successful businesswoman. So, I doubted if she wou

"WHY of all places? Bakit naman dito, anak?""Dahil ligtas kayo rito," tugon ni Hector sa naging tanong ng ama."Hindi iyon ang nakikita namin," wika naman ng ina ng binata."Believe me. This place is safe. I've been here many times."Sinundan din ni Hector ang pagsuyod ng tingin ng mga magulang sa paligid. Bago pa nakalabas sa ospital ang ama niya ay nakabili na siya ng bago nilang malilipatan. At ilang bloke lang iyon mula sa bahay nina Emie. Sa Tondo.Malayong-malayo ang lugar na iyon sa nakagisnan ng kanyang mga magulang.Hindi kalakihan ang bahay. Pero maayos naman itong tingnan; semi-bungalow at medyo may malawak itong bakuran saka driveway.Nag-migrate na sa Amerika ang dating nagmamay-ari nito at ibinenta na iyon. Eksakto naman na naghahanap siya ng malilipatan nila noon.Siguro nakatadhana siya hindi lang para kay Emie. He is also destined to live in a place na kilala sa Maynila na magulo at matao.Alam niyang maninibago ang kanyang mga magulang sa magiging buhay nila. Pero i

HUMAHANGOS na pumasok si Pavlo. At natuon naman ang tingin dito ni Helena mula sa kinauupuan niya sa mahabang sofa."Amigo."Tinabihan ni Pavlo si Helena. "How do you feel? Kailangan mo ba nang gamot? But it would better kung dadalhin kita sa ospital."Pinigilan niya ang kaibigan sa braso nang akto itong tatayo. "There's no need.""Pero mukhang hindi ka okay."Yumakap siya sa kaibigan saka siya muling humagulhol."What really happened?" usisa nito habang masuyong tinapik-tapik sa likuran si Helena."It's just painful. Let's stay like this for a while. I'm really exhausted."Sandali ngang nanatili sa ganoong posisyon ang dalawa hanggang sa kumalma si Helena.Humiwalay siya sa yakap at tinuyo ang mga luha. "I will be fine.""Uminom ka kahit gamot.""I took it already.""Good. Teka nga pala. Bakit hindi ko nakita sa labas ang assistant mo? At wala rin siya rito sa loob." Pinagala pa nito ang tingin sa paligid ng silid. "Did you send her away for an errand?""I fired her.""What?" bulalas

PIGIL na pigil ni Helena ang bumabangon na galit sa kanyang puso. Ang inaasahan niya ay isang masayang pagtatagpo. But she feels more betrayed. And it happened over and over again since she came back to the Philippines. Trust is really not easy to give and find.She wanted to curse Renzo for fooling her, betraying her, using her. But Josh reminded her something. To know her enemies and be wise with her action."Tahan na po," malumanay na saway ni Olivia habang tinatapik-tapik sa likuran ang kayakap."I'm sorry. I just can't believe it." Luhaan siyang kumalas at tumitig uli sa dalaga. "Ikaw na nga ba iyan, Lily? Ikaw ba talaga ang nawawala kong anak?""Pasensiya na po. Wala kasi akong maalala tungkol sa kabataan ko. Ang alam ko lang po ay may iniwan sa akin na bracelet noon si Mama bago siya umalis. At iyon na ang naging huling alaala ko sa kanya.""Come here, come her." Inalalayan ni Helena ang dalaga na maupo. At tumabi siya rito. "Did you have it?""Ho?""May iniwan nga akong bracel

"MADAM, nandito po si Director Nuńez."Mula sa pagtanaw sa kawalan ay natuon ang tingin ni Helena sa kanyang assistant. Hindi agad siya nakasagot. Inaanalisa niya pa sa isip ang napag-usapan nila ni Josh."Let him in.""Yes, Madam.""By the way..."Huminto ang assistant sa akto na sanang pagtalikod. "Yes, Madam?""This would be your last day working with me.""H-Ho?""Ayoko nang makita kita pag-alis ng bisita.""Pero, Madam -""Don't ask the reasons. Dahil baka sa presinto na kita sagutin niyan."Hindi na ulit nag-usisa pa ang babae. Agad na itong tumalikod at nagmamadali nang lumabas ng silid. Sumalubong dito si Renzo na nasa harap na ng pinto."Anong sabi?""Sir, tinanggal na niya ako sa trabaho.""Hindi iyan ang gusto kong marinig. Can I come in?""Mukha pong alam na ni Madam Helena na nagtatraydor ako sa kanya. Nakita niya ang pinakabit mo sa aking audio bug.""Shut up," saway ni Renzo na napatingin pa sa ilang bodyguard na hindi kalayuan sa kanila."Sorry, sir.""Let's talk about

PAREHONG napatda sina Josh at Renzo nang magsalubong sila sa isang pasilyo ng hotel. Nagkatitigan pa sila. At halata sa mga mukha nila na hindi nila gusto ang presensiya ng isa't isa."What are you doing here?""Bakit? Pag-aari mo na rin ba itong hotel?" sarkastikong balik-tanong ni Josh. "Inangkin mo na nga ang ospital maging si Lolo, pati ba naman dito gusto mo na akong pagbawalan? Ibang klase ka ring maging gahaman.""Just get out of my way!"Humarang si Josh sa daraanan ni Renzo na akto nang hahakbang. "Huwag kang pakasiguro na makukuha mo ang lahat. Baka sa paghahangad mo nang marami, walang matira sa iyo.""You're still underestimating me after all you have gone through. Tsk! But I think that's how you showed your defeat.""Nasa climax pa lang tayo ng laban." Ngumisi siya. "And the exciting part is nearly to happen. Kaya kung ako sa iyo, plan your wise moves. Baka magkamali ka ng hakbang at mahulog ka sa bangin na puno ng patalim."Nakakalokong tumawa si Renzo. "Jeez! What's wit

THEY had many ups and downs after getting into a relationship. Pero gaano man sila sinubok ng panahon, love can overpower any obstacles. And besides, normal lang sa isang relasyon na may hindi pagkakaunawaan."Alam niyo na ang gagawin?"Tumango ang mga babaing kausap ni Amira. It was her wedding day, but she wanted to share the happiness with the woman who's very dear to her and to her brother. Kahit maikling panahon pa lang silang magkakilala, their bond is special."Ma'am, ready na po?"Nakangiting tumango si Amira sa naging tanong ng kanyang wedding planner.Pinapuwesto na ang lahat ng mga single ladies para sa pagsalo ng bouquet. Hindi sumama si Jade. Because she is still in elation after reconciling with Miko. They have been separated for years dahil sa kagagawan ng kanyang pamilya."No, no," pagtanggi niya."Married ka na ba?" tanong ng isang babae.Napasulyap naman muna si Jade kay Miko na katabi niya. Ngumiti lang ito. "No. Wala pa akong asawa.""Tara na."Wala nang nagawa si

PAREHO silang napatingala sa makulimlim nang kalangitan. Nagsisimula na kasing magtago ang haring-araw sa kumakapal at nangingitim na mga ulap. Ayon sa forecast, it will rain within that day. At iyon ang pagkakataon na hinihintay ni Miko."Is this really safe?""Safe na safe," nakangiting tugon ni Miko."Gusto ko pang humaba ang buhay ko.""At 'yon din naman ang pangarap ko dahil gusto ko pang magkasama tayo nang matagal.""Is this what you really want?""There's no other way, sweetie. I have to face this fear na ikaw ang kasama ko. Hindi mo naman ako iiwan, 'di ba?"Umiling si Jade. "Never. I'll stick to you like a super glue.""Then, settled. Huwag kang matakot. Kasama mo ako."Mahinang hinampas ni Jade sa braso ang nobyo. "If you told me earlier, sana man lang ay naihanda ko muna ang sarili ko.""As long as you're with me, safe ka. Just trust me. Okay?"Naghawak-kamay ang dalawa matapos gawaran ng halik sa noo ng binata si Jade."Ready na po ba?" tanong ng isang lalaki."Yes," tugo

INILAPAG ni Jade ang dalang pumpon ng sariwang mga bulaklak sa harap ng isang puntod. Lumuhod siya sa lupa upang masindihan ang dalawang kandila na itinirik niya sa magkabilang gilid ng bagong pinturang nitso.Tinitigan niya ang pangalang nakaukit sa lapida. Nangilid sa luha ang kanyang mga mata nang idantay roon ang palad. She has a lot of regrets. Maraming SANA.Umusal ng taimtim na panalangin si Jade matapos pumikit. Inalala niya ang mga nakaraan. Kahit may bahagi na masakit, nagkaroon din naman sila ng sandali na puno ng kasiyahan. They created happy moments kahit sa maikling panahon."Rest in peace. I'm okay now. Salamat sa lahat."Hindi man niya inaasahan na magtatapos sa malungkot na wakas ang kanyang matagal na paghihintay, pinagaan din naman niyon ang dinadalang bigat sa dibdib dahil nabigyan pa sila ng huling pagkakataon na muling magkita.Saying goodbye is the hardest thing to do, pero ganoon ang buhay kaya kailangan na lang tanggapin. Ang mahalaga sa bawat pamamaalam, mayr

"J-JADE...""Doc, kailangan na agad niyang maoperahan! Marami nang dugo ang nawawala sa kanya!"Hindi nakasagot si Jade sa tinuran ng paramedic dahil pinigilan ang kamay niya ni Miko. His eyes, despite the situation, have some spark of happiness because he knows he kept the promise to her. "Everything will be fine. Just hang in there.""If this will be the last time -" "No, no! Stop talking! And don't talk anything!""Baka mawalan ako ng pagkakataon na masabi ito sa 'yo. I love you, Jade. I've loved you since the first time I saw you on that rainy night. I love you so much.""Mahal din kita. Mahal na mahal.""Is that true?""Hinihintay lang kita. Alam mong nangako ako sa 'yo na kahit anong mangyari, hihintayin kita. I'm here. And you came to me.""Hindi ka ba galit sa akin?""Hinding-hindi ako magagalit sa iyo. And I won't ever leave you again."Nakangiting ipinikit ni Miko ang mga mata. Sapat na iyon para mapanatag ang puso nito na ilang buwan ding nangulila at nalungkot.“Doc, buma

LUMIKHA ng ingay sa loob ng operating room ang scalpel na nabitiwan ni Jade nang iabot iyon sa kanya. Isang nurse na nakaantabay lang sa likuran ang mabilis na nagdala ng sterilize solution at inilubog doon ang nalaglag na surgical instrument."Doc, okay ka lang ba?" puna ng assistant.Natauhan si Jade sa biglang pagkawala ng isip sa trabaho. May naramdaman kasi siyang pagbundol ng kaba sa dibdib. "Y-yes. Sorry. Let's proceed."Ipinagpatuloy ng grupo ang pag-oopera sa nakahimlay na pasyente sa operating table. Binura muna ng dalaga ang mga sumisingit na alalahanin. Makalipas ang halos dalawang oras ay matagumpay rin silang natapos.“Good job, everyone!”“Isang buhay na naman ang nailigtas mo, doc.”“I’m not taking the credit alone. We are team here.”"Salamat, doc."Ibinilin na lang ni Jade ang huling proseso ng surgery sa assistant at lumabas na ng operatingroom. Agad na sumalubong sa kanya ang mga umiiyak na pamilya ng pasyente."Doc! Kumusta ang anak ko?""Lumalaban po siya. Kaya h

HINDI maiwasan ni Miko ang maya't mayang pagngiti sa tuwing napapasulyap siya sa cartoon plaster na itinapal sa kanyang sugat ng nakatabing babae kanina sa bench.Maganda at maaliwalas lang ang panahon kaya siguro para siyang nakalutang sa alapaap. Gumaan ang bigat na nararamdaman niya dibdib.“This is great,” usal niya na tiningala pa ang maulap na kalangitan.The weather forecast says that the rainy season is not yet over. Pero kahit na bumuhos pa ng malakas na ulan o tumirik ang araw, nothing can stop him. Gagawin niya ang lahat para maalala ang taong espesyal sa kanyang buhay.“I’ll come and find you. Pangako ko iyan.”Natuon uli ang mga mata ni Miko sa nakadikit na plaster sa braso. Pinasadahan niya iyon ng daliri. The warmth of it reminds him again of her. Pinagala niya ang tingin. Nararamdaman niya sa paligid ang pamilyar na presensiya. Para bang naroon si Jade at lihim na nakamasid sa kanya.If he can only remember her face, it won't be hard for him to recognize her. But if sh

"NAKIKITA mo ba ang taong 'yon?"Sinundan naman ng tingin ni Amberlyn ang itinuro ng ina at saka tumango nang matanaw sa unahan ang isang lalaking nakatalikod habang nakatanaw sa malawak na karagatan."Ibigay mo ito sa kanya..."Nabaling ang mga mata ng bata sa singsing na iniangat ng ina sa harapan nito. "Are you going to marry him?"Buong paglalambing na ginulo ni Jamilla ang buhok ng anak. "You're really smart.""Ibig pong sabihin magiging daddy number two ko na siya?""He's going to be the best daddy in the whole world." Napansin ni Jamilla ang lumarawang lungkot sa mukha ng anak. "Why?""Daddy number one is still my best daddy from Pluto to Earth."Napipilan si Jamilla."Mommy?""Hmm?""Mommy has Daddy number two. Tito Gener has Tita Money. Me, I have Angel and Yaya Erin. But Daddy Jerry has no one."Muling natigilan si Jamilla. Hindi niya inilihim sa anak ang mga nangyari lalo na sa pamilya ng ama nito."Mommy, I want to live with Daddy.""Baby..." Iniharap niya ang anak sa kany

"MOMMY, I'm so happy today. Can we do this again?"Nakangiting sinulyapan ni Jamilla ang anak matapos maupo sa harapan ng manibela. "Sure, anak. Gagawin natin lahat nang makapagpapasaya sa 'yo.""Yeheyyy!" Natutuwa nitong itinaas ang yakap-yakap na manika. "Did you hear that, Angel? She's the best mommy in the world!"Pinaandar na ni Jamilla ang kotse. Nagsisimula na siyang bumawi sa ilang taon na nawala sa kanila ng anak. Pero mas makukumpleto ang kaligayahan niya kung masasabi na niya rito ang buong katotohanan sa relasyon nilang dalawa. At isasakatuparan na niya ang pagtatapat sa araw na iyon."Mommy, where are we going now?""Gutom ka na ba?""Opo.""Then, let's eat first.""You're also hungry, Angel?" Hinawakan nito sa ulo ang manika at pinatango. "We really are sisters."Inunat ni Jamilla ang braso at masuyong hinaplos ang pisngi ng anak. "I love you, baby.""I love you more, Mommy."Mula sa Enchanted Kingdom ay dumiretso ang dalaga sa Paseo de Santa Rosa. Noong isang araw pa si

"PUMUNTA ka sa mga tita at tito mo sa Amerika. Alam ko na hindi ka nila pababayaan doon.""No," salungat ni Jerry sa suhestiyon ng ina. "I want to stay here para lagi ko kayong madadalaw.""Forget about us."Napatingin si Jerry sa ama. "Dad, what are you saying?""Kalimutan mo nang may mga magulang kang tulad namin. Go on with your own life. Huwag mo lang uling tatahakin ang daan na nagdala sa amin sa buhay na ito."Pinatatag ni Jerry ang kanyang sarili kahit nakakaramdam siya ng awa sa ama't ina.Hindi man lamang pumasok sa isip niya minsan na makikita ang mga magulang niya sa ganoong sitwasyon.Nahatulan ng habangbuhay na pagkabilanggo sina Miguel at Amelita sa kasong murder, arson at kidnapping. No bail and parole. Sa loob ng selda na nila gugugulin ang ilang taon na natitira na lang sa kanilang buhay."Hindi ako naging mabuting anak. I'm sorry.""No." Ginagap ng ginang ang kamay ni Jerry, "Wala kang dapat na sisihin kundi kami ng papa mo. Pero tadaan mo lang lagi na hindi mababago

MABILIS ang naging usad ng pagdinig sa patong-patong na mga kasong isinampa sa pamilya Villar.Malakas ang nakalap na mga ebidensiya ni Gener. Idinawit nito ang mga dating opisyal at katrabaho na sangkot sa tampering ng Angeles Murder case.Mas lumakas pa ang pagdidiin ng kampo ni Jamilla sa pamilya Villar dahil sa CCTV footage na nakuha sa mismong Red Intel Manila na sinuportahan ng testimonya ni Aurora Pulatis.Isa sa mabigat na kaso na kinaharap nina Miguel at Amelita ay kidnapping. Tumayo bilang testigo sina Dra. Delda Ancheta at Zeraida Capisano.Natanggalan ng lisensiya ang direktor ng Miracle Hope na tumulong sa pag-kidnap kay Amberlyn at pinatawan ito ng pitong taon na pagkakabilanggo.Dumagdag ang kasong child abuse na nagdiin kay Corrie nang akusahan ito ni Erin ng labis na pagmamaltrato sa hindi naman pala nito anak. Sampung taon na sentensiya ang iginawad dito ng hurado at sampung taon naman sa naudlot na plano nitong pagtakas sa batas kasama ang kalaguyo nitong pulis.Mad

"KUKUHA lang ako ng mainit na tubig. Huwag kang lalabas ng silid, ha?"Hinawakan ni Amberlyn sa ulo ang nilalarong manika at pinatango iyon. "Opo," tugon niya sa maliit na tinig."Promise?"Muli niyang pinagalaw ang ulo ni Angel. "Promise, Tita Tere. I will be a good girl.""Okay. Babalik agad ako."Sinundan ng pagbangon ni Amberlyn sa higaan ang paglapat ng isinarang pinto ni Tere."Angel, ikaw ang nangako sa kanya kaya huwag na huwag kang lalabas ng silid.""Let's play and happy!" pag-iingay ng manika nang pindutin ni Amberlyn ang tiyan nito."Okay. Let's play and be happy when I come back. Sandali lang ako." Inihiga ni Amberlyn sa kama ang manika. "Miss ko na kasi si Yaya Erin kaya sisilipin ko lang siya.""Let's play and be happy!""I'll be back."Pinakiramdaman muna ni Amberlyn ang likod ng pinto bago marahang pinihit ang seradura at sumilip sa maliit na nilikhang siwang niyon. Natutulog sa hilera ng mga upuan ang dalawang bantay habang ang isang gising ay nakalikod at abala nama

"KAYA mo na ba uli silang harapin?""Kakayanin ko," tugon ni Jamilla sa naging tanong ni Jordan. "I've been waiting for this day.""Kung sigurado ka na at handa ka na, then go ahead. I'll be right here."Nag-iwan muna nang huling sulyap si Jamilla sa mga taong naroon sa loob ng interrogation room bago siya humakbang patungo sa pinto ng extension room.Sandali munang nakipagtitigan ang dalaga sa seradura at saka unti-unti 'yong pinihit.Marahan na tinapik ni Jordan sa balikat ang isang lalaki na nakaupo sa harapan ng control panel kung saan nakakonekta iyon sa loob ng silid na napapagitnaan lang ng malapad na kuwadradong one-way glass wall. "Please, start."Tumalima naman agad ang operator na pansamantalang tinanggal ang audio at video sa interrogation room.Wala mang naririnig na tinig o ingay sa labas, malinaw na malinaw naman na nakikita ni Jordan sa loob ng silid ang iisang reaksyon sa mukha ng pamilya Villar nang pumasok na roon si Jamilla."Masaya ka na ba?" asik na salubong ni C