Share

ความวุ่นวายมาเยือน

หนึ่งสัปดาห์ให้หลังนับตั้งแต่วันที่หลินซีได้ออกจากโรงพยาบาล ทุกย่างก้าวของเธอในตอนนี้จะต้องมีพี่ชายทั้งสองหรือไม่ก็หนึ่งคอยสลับกันอยู่ด้วยตลอดเวลา

              “ทุกคนคะ หนูแข็งแรงแล้วนะคะ หนูรู้ค่ะว่าทุกคนเป็นห่วงแต่ถ้าทุกคนยังทำอย่างกับหนูเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบอยู่แบบนี้มันทำให้หนูรู้สึกอึดอัดค่ะ” หลินซีพูดเปิดอกกับคนในครอบครัวช่วงเย็นของวันหลังจากมื้ออาหารจบลง

              “พ่อรู้ว่าลูกลำบากใจ แต่คราวหน้าคราวหลังลูกจะต้องรับปากออกมาก่อนว่าจะไม่ทำสิ่งที่อาจเป็นอันตรายแบบนี้อีก       ตกลงไหม” หลินไท่พูดกับลูกสาวน้ำเสียงจริงจังเช่นเดียวกับใบหน้า

              “หนูให้สัญญาค่ะ ว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก ดังนั้นทุกคนช่วยปฏิบัติกับหนูเหมือนเดิมนะคะ” หลินซีตอบรับอย่างเชื่อฟังพลางร้องขอ เนื่องจากทุกวันนี้เธ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   หล่อนมาแล้ว

    เรื่องราวที่คิดว่าได้จบลงแล้วกลับกลายเป็นว่าหลายวันต่อมาได้มีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งได้ลงข่าวเกี่ยวกับครอบครัวหลินเอาไว้แม้ว่าจะไม่ได้เป็นข้อความใหญ่โตก็ตาม ทว่าก็ยังได้เรียกความสนใจจากคนผู้หนึ่งได้ ซึ่งคนผู้นี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน “ภรรยาลูกของคุณตอนนี้ดังใหญ่แล้วนะ อีกทั้งยังมีกิจการใหญ่โตเสียด้วย คุณไม่คิดจะกลับไปเยี่ยมเยียนเขาสักหน่อยเหรอ” “คุณไปได้ยินมาจากไหนกัน เราอยู่ห่างเขาตั้งหลายกิโล” เสียงของหญิงวัยห้าสิบเศษพูดขึ้นหลังจากได้ยินถ้อยคำเย้ยหยันออกมาจากปากสามีวัยชรา “ก็ในหนังสือนี่ยังไงล่ะ ในนี้ลงข่าวว่าหลานของคุณเป็นผู้กอบกู้เชียวนะ พวกเขาถ่ายร้านอาหารของลูกคุณด้วยมาดูสิ กะอีแค่ช่วยเพื่อนนักเรียนให้รอดพ้นจากผู้ร้ายหนีคดีมันต้องลงข่าวอวยกันขนาดนี้เลย” ชายชราผู้พูดกล่าวเสียงขึ้นจมูกสบถออกมาอย่า

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   ความวุ่นวายมาเยือน

    หนึ่งสัปดาห์ให้หลังนับตั้งแต่วันที่หลินซีได้ออกจากโรงพยาบาล ทุกย่างก้าวของเธอในตอนนี้จะต้องมีพี่ชายทั้งสองหรือไม่ก็หนึ่งคอยสลับกันอยู่ด้วยตลอดเวลา “ทุกคนคะ หนูแข็งแรงแล้วนะคะ หนูรู้ค่ะว่าทุกคนเป็นห่วงแต่ถ้าทุกคนยังทำอย่างกับหนูเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบอยู่แบบนี้มันทำให้หนูรู้สึกอึดอัดค่ะ” หลินซีพูดเปิดอกกับคนในครอบครัวช่วงเย็นของวันหลังจากมื้ออาหารจบลง “พ่อรู้ว่าลูกลำบากใจ แต่คราวหน้าคราวหลังลูกจะต้องรับปากออกมาก่อนว่าจะไม่ทำสิ่งที่อาจเป็นอันตรายแบบนี้อีก ตกลงไหม” หลินไท่พูดกับลูกสาวน้ำเสียงจริงจังเช่นเดียวกับใบหน้า “หนูให้สัญญาค่ะ ว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก ดังนั้นทุกคนช่วยปฏิบัติกับหนูเหมือนเดิมนะคะ” หลินซีตอบรับอย่างเชื่อฟังพลางร้องขอ เนื่องจากทุกวันนี้เธ

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   ตายซะไอ้ชั่ว!!

    “เสี่ยวซีน้องจะไปไหน” ลู่หยางเอ่ยถามเด็กหญิงที่วิ่งอยู่ด้านหน้าโดยมีพวกเขาทั้งสี่ตามมาติด ๆ “ไปช่วยเซียงเซียงค่ะ เร็วเข้าเดี๋ยวไม่ทัน” หลินซีตะโกนตอบในขณะที่วิ่งอย่างรวดเร็วมุ่งไปทางข้างหน้าตามความทรงจำที่เคยได้ยินมาเมื่อครั้งอดีต ในวันนั้นเธอจำได้ว่าชายชั่วผู้เป็นสามีของตนกำลังนั่งดื่มสุรากับลูกพี่ลูกน้องของเขา ส่วนเธอก็ทำหน้าที่เป็นคนรับใช้ให้กับมันในการทำอาหาร ระหว่างที่เธอกำลังยกอาหารออกมาให้คนเหล่านั้นก็ได้ยินถ้อยคำอันไม่น่าฟังเข้าพอดี “พวกแกดูแม่นักข่าวสาวคนนั้นสิ ยังกล้ามาอยู่หน้ากล้องอีก” “แกพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง หล่อนก็ดูสวยดีนี่ทำไมจะอยู่หน้ากล้อง

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   โม่เซียงฉันจะช่วยเธอให้ได้

    หลังจากเด็กหนุ่มทั้งสองได้เจียนปิ่งมาแล้ว เด็กทั้งห้าก็เดินไปโรงเรียนพร้อมกันโดยที่มีเพียงสองคนในกลุ่มที่สนทนากันอย่างสนุกสนาน “ระวังจะติดคอเถอะ กินไปพูดไปแบบนั้น” หลินชุนอดที่จะเอ่ยปากเตือนสหายใหม่ออกมาไม่ได้ ฟู่ซินอี๋หันมามองหน้าเขาก่อนจะเคี้ยวสิ่งที่อยู่ในปาก และเมื่อกลืนลงคอเรียบร้อยแล้วเด็กหนุ่มจึงยิ้มพร้อมพูดออกมา “ฉันกินหมดแล้ว” เด็กหนุ่มอ้าปากให้เพื่อนใหม่ดู “รู้แล้ว ทำตัวเป็นเด็กไปได้” หลินชุนพูดพร้อมกับส่ายหัว ‘ไม่รู้ว่าเขามีเพื่อนหรือน้องชายเพิ่มมาอีกคนกันแน่’ เด็กหนุ่มคิด&

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   จำได้สิ

    “ลืมกันแล้วอย่างนั้นเหรอ” ลู่หยางถามเด็กหญิงตรงหน้าน้ำเสียงแฝงความเศร้า ทำให้หลินซีรู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นสีหน้าที่แฝงความผิดหวังนั้น เธอจึงมองใบหน้าของเขาอีกครั้งอย่างตั้งใจและในที่สุดก็ได้ปรากฏภาพความทรงจำภาพหนึ่งผุดขึ้นมา หน้าสุสานแห่งหนึ่ง ในตอนนั้นดูเหมือนว่าเป็นสถานที่ฝังร่างอันไร้วิญญาณของตายายผู้จากไปอย่างกะทันหันจากอุบัติเหตุ วันนั้นเธอได้เดินเลี่ยงคนในครอบครัวออกมาถึงม้านั่งใต้ร่มไม้และก็เห็นเด็กชายคนหนึ่งกำลังถูกเด็กชายอีกสองสามคนรุมล้อม ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เด็กหญิงอายุเจ็ดขวบผู้สวมชุดกระโปรงยาวสีดำทรงสุ่มจึงได้เดินเข้าไปใกล้ จากนั้นเธอก็ได้ยินคำพูดอันร้ายกาจของเด็กชายหนึ่งในสามที่ยืนอยู่ต่อหน้าของเด็กชายชุดดำที่นั่งอยู่บนม้านั่ง&nbs

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   ไม่เจอกันนานเลยนะ

    “เสี่ยวพ่าง!” ซุนเหมียวเอานิ้วจิ้มไปยังหัวไหล่ของเด็กชายวัยเดียวกันก่อนที่จะส่งเสียงเรียกชื่อเขาเสียงดัง เฮือก! “ตกใจหมด ยัยแมวน้อยเธอจะตะโกนทำไม อยู่กันแค่นี้” เด็กชายกล่าวติง “ฉันเรียกนายตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อถามซีซีดูสิ นายมัวแต่มองหน้าเพื่อนของฉันละสิก็เลยไม่ได้ยิน” ผู้ถูกต่อว่าเถียงอย่างไม่ ชอบใจ “ฉันขอโทษ ว่าแต่เธอบอกว่าหล่อนเป็นเพื่อนอย่างนั้นเหรอ สหายผู้นี้เรียนโรงเรียนเดียวกับเราสองคนด้วยอย่างนั้นหรือ” เด็กชายผู้มีรูปร่างอ้วนผิดจากคนในยุคนี้ที่ยังคงอยู่ในสภาวะขาดแคลนอาหารถามเพื่อนร่วมห้องอย่างสงสัย หลินซียกยิ้มน้อย ๆ ให้กับคนทั้งสอง ก่อนจะพูดขึ้นหลังได้ยิน

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   รู้จักดีเลยละ

    ทางด้านครอบครัวหลินหลังจากที่หลินซีเตรียมกับข้าวเรียบร้อยก็พอดีกับคนในครอบครัวห่อซาลาเปาเสร็จเช่นเดียวกัน รวมถึงซาลาเปาที่ได้นึ่งเอาไว้บางส่วนก็ส่งกลิ่นหอมไปทั่วอย่างยั่วยวนให้ผู้คนชวนลิ้มลองเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด หากมีคนในหมู่บ้านเดินมาถึงท้ายหมู่บ้านพวกเขาก็ย่อมจะได้กลิ่น แต่ทว่าช่างน่าเสียดายที่กลิ่นหอมชวนกินนี้ลอยไปไม่ถึงพวกเขา หลังจากที่คนในครอบครัวช่วยเตรียมของใส่รถแล้ว หลินชุนก็ไปนั่งด้านหน้าคู่กับคนเป็นพ่อ “เสี่ยวชุนไปด้วยก็ดีเหมือนกัน พ่อจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงหากเกิดเหตุการณ์อย่างเช่นเมื่อวาน” หลินไท่พูดขึ้นหลังจากขับรถออกจากตัวบ้านมาได้สักพัก 

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   คลาดกัน

    ย่านชุมชนเก่าของผู้มีอันจะกินแห่งหนึ่ง ฟู่ซินอี๋ผู้ที่ได้ออกไปวิ่งมาพร้อมสหายวัยเด็ก ในขณะที่เจ้าตัวกำลังจะแยกตัวเข้าบ้านของพี่สาวน้ำเสียงอันเย็นชาของผู้ที่มักจะประหยัดถ้อยคำสายหนึ่งก็ดังขึ้น “ฉันจะไปกับนาย” เด็กหนุ่มคนนั้นพูดเพียงห้าคำก่อนที่เขาจะวิ่งเหยาะ ๆ เข้าประตูบ้านที่อยู่ติดกัน “เดี๋ยวลูกพี่ใหญ่ นายจะไปไหนกับฉัน” คุณชายฟู่ได้แต่ มึนงงอยู่กับที่ก่อนจะตะโกนถามสหายหน้านิ่งเสียงดัง “เอะอะอะไรแต่เช้าหน้าบ้าน” น้ำเสียงเนิบค่อนข้างเข้มงวดดังขึ้นจากลานหน้าบ้านในขณะที่เขากำลังหยุดรำไท่เก๊ก “คุณปู่” เด็กหนุ่มส่งยิ้มแห้งกล่าวเสียงเจ

  • 1989 เปลียนรัก (ยัย) ตัวร้าย   ถ้าฉันเป็นชาย ฉันจะแต่งกับเธอ

    “หนูพอทำเป็นบ้างเล็กน้อยไม่ได้เก่งกาจอะไรมากนักหรอกค่ะ” หลินซีกล่าวถ่อมตนอย่างเขินอาย “เด็กคนนี้นี่ถ่อมตนอีกแล้วใช่ไหมอาหนิง อย่างนี้วันนี้ฉันคงต้องรบกวนให้เสี่ยวซีเป็นผู้ลงมือทำอาหารแล้วละ” เจียงเว่ย กล่าวพร้อมรอยยิ้มเต็มใบหน้า “ได้สิคะ ขอแค่ย่าเจียงไม่กล่าวตำหนิหนูหลังกินเสร็จก็พอ” หลินซียิ้มตอบรับพลางกล่าวหยอกผู้อาวุโส “ใครจะกล้าละจ๊ะ เสี่ยวเหมียวหลานเองก็ไปช่วยเสี่ยวซีในครัวด้วยล่ะอย่างน้อยช่วยล้างผักก็ยังดี” เจียงเว่ยยกยิ้มกล่าวกับหลานสาวของสหายก่อนจะหันหน้าไปสั่งหลานสาวตนผู้ที่ฟังการสนทนาอย่างตั้งใจ “ค่ะย่า” ซุนเหมียวรีบลุกขึ้นยืนพลางดึงมือของคนวัยเดียวกันให้ลุกตาม&n

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status