ตอนที่ 28 – รอจะบอกคำนั้น

ตอนที่ 28 – รอจะบอกคำนั้น

วันสุดท้ายของ “21 วัน” มาถึงเร็วกว่าที่คิมิตั้งตัวทัน เธอมองปฏิทินบนหน้าจอโทรศัพท์ ขีดแดงเล็ก ๆ วงรอบวันที่ 28 ของเดือนเอาไว้ ก่อนกดปิดมันลง แล้วหยิบกล้องโพลารอยด์คู่ใจขึ้นมาเช็กแบตอีกครั้งอย่างไม่รู้จะทำอะไร

เช้านี้คิมิเดินทางมากับฟ้า ถึงปากช่องตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ฟ้าเป็นคนยืนยันจะตามมาด้วย “ไปสิ ไม่ปล่อยให้ไปคนเดียวหรอก” เธอพูดเสียงนิ่ง ๆ แต่สายตาบอกความห่วงใยชัดกว่าอะไรทั้งหมด ทั้งคู่จองห้องพักไว้ที่โรงแรมเล็ก ๆ ไม่ไกลจากบ้านของน้ำ ใช้เวลาจากตัวเมืองแค่สิบกว่านาทีก็ถึง พนักงานยื่นคีย์การ์ดให้พร้อมแผนที่ย่อ ส่วนฟ้าช่วยรับกระเป๋าและเตือนคิมิเรื่องยากับขวดน้ำ

ตอนนี้คิมิยังนั่งอยู่ที่หน้าต่างห้อง มองถนนเบื้องล่างอย่างเงียบงัน

"วันพรุ่งนี้แล้วสินะ..." เธอพูดกับตัวเองเบา ๆ ราวกับต้องการย้ำความจริงให้ใจได้เตรียมตัว

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้เธอหยิบมันขึ้นมาดู เป็นข้อความจากน้ำ

น้ำ: พรุ่งนี้น่าจะไม่ได้ออกจากบ้านเลยอะ คิมิไม่ต้องมาแล้วก็ได้นะ เคลียร์งานอยู่ ไม่สะดวกจริง ๆ ขอโทษนะ

คิมิอ่านข้อความซ้ำไปซ้ำมา ใจตกวูบเหมือนก้อนหินถูกหย่อนลงในบ่อน้ำลึก… ไ