"Welcome to Florabelles Flower sho—" napatigil ako sa pagsasalita nang makita ko kung sino ang pumasok sa shop.
Tristyn stood with all his glory. The corporate attire suited him very well like a goddamn model of the year. His hair is a dark brown that fall a wisps in his clear hazel brown and sharp eyes that are staring back at me.
But wait, what the hell is he doing here? Sa pagkakaalam ko ay may tatlong meeting s'ya ngayong araw.
"Tristyn, what are you doing here?" dahil hindi agad ako nakapagsalita, si Antonette na ang nagsalita para sa akin.
"You're not answering my calls, you didn't even reply with my text messages. Hindi mo ba alam kung gaano ako nag-alala na baka may nangyaring masama sa iyo kaya agad na akong pumunta rito not minding my three fucking meetings?!" he said angrily not answering Ann's question as he throw a sharp like dagger stare on me.
Bigla naman akong kinabahan sa mga matatalim na titig n'ya na parang mangangain na ng tao.
"I-I'm sorry. Nasa office kasi ang phone ko kaya hindi ko agad napansin. As you can see, busy kami rito sa shop at—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla nalang n'ya akong niyakap ng mahigpit.
"Thank God you're safe," he said kissing my temple.
"The days are being counted. Hindi naman kayo ganyan dati, what happened? Alam n'yo ba na natatakot na akong makita kayo na ganito ka-attach sa isa't isa?" lakas loob na sambit ni Ann sa aming dalawa.
But Tristyn will always be Tristyn. Hindi n'ya pinansin ang sinabi ni Ann at patuloy lang sa pagyakap sa akin ng mahigpit.
Napatingin ako kay Ann na ngayon ay napatingin na din sa akin. Ngumiti na lang ako sa kan'ya ng tipid. She just took a deep breath and sat on the stool I was sitting on earlier.
"I'm so fucking worried about you." Tristyn whispered on my ear.
"Okay lang ako, Tris. Sige na, bumalik ka na sa kompanya at tapusin ang tatlong meetings mo. I promise na sasagutin ko ang mga tawag at text messages mo. But for now, tapusin mo muna ang meetings mo at mag-uusap tayo, okay?" I assured him. He just nodded as an answer.
I didn't even surprise when he kissed me on my forehead as his eyes staring directly at my lips.
"I'll fetch you later."
"Okay."
Pagkaalis ng pagkaalis ni Tristyn ay nagsalitang muli si Ann.
"Finish what you can finish before it's all over, Keish. Hindi mo deserve ang ganitong sitwasyon. You're not a traitor, Keish. Hindi ka rin mang-aagaw. Tapusin mo na ang namamagitan sa inyong dalawa bago pa mahuli ang lahat. Alang-alang sa relasyon ninyong dalawa na magkapatid."
I bit my lower lip as my heart begin to crashed. Tama s'ya. Tama ang lahat ng sinabi n'ya. Nakasalalay sa desisyon ko ang relasyon naming magkapatid. Ayokong mag-away kami dahil lang sa iisang lalaki.
Tears suddenly fell from my eyes and right before I even know it, Ann already hugged me.
"Ang hirap na, Ann. Mahal na mahal ko na s'ya. Pero alang-alang sa kapatid ko, magpaparaya ako. Gagawin ko ang tama." I trailed off between my sobs. Nanginginig ang mga kamay ko habang ang puso ko naman ay parang nilamukos sa sakit ng gagawin ko pagkatapos ng Araw na ito. "Alam ko na ako ang nasa mali. He's not mine to begin with.
"Kahit anong mangyari, I'm always here for you. Bestfriend kita, tanggap kita kahit anong mangyari dahil mahal kita at hinding hindi magbabago yun."
•
Buong maghapon ay abala kami sa flower shop. Maraming orders ang dumating pero hindi ko hinayaang makalimutan ko ang pagcheck ng cellphone ko minu-minuto dahil alam kong pag may hindi lang ako nasagot sa mga tawag at text nya'y wala pang minuto ay babalik at babalik s'ya rito kagaya ng ginawa n'ya kanina.
Nang gumabi na ay nagsara na agad kami. Alam kong ilang oras nalang ay darating ulit si Tristyn para sunduin ako. At sa oras na dumating s'ya, lilinawin ko na ang mga bagay-bagay sa aming dalawa na dapat naming gawin. I need to clear things with him.
"Keish, mauuna na kami. May dadaanan pa kasi kami ni Mayie," paalam ni Ann as she give me a promising look before they have their way out of the flower shop.
Nang ako nalang mag-isa ay saka naman ang pagdating ni Tristyn na sinunggaban agad ako ng malalim na halik pagkapasok nga pagkapasok pa lang n'ya sa loob ng maliit na opisina ko dito sa loob ng flower shop.
His kisses were very tempting but I still manage to stop him from kissing me and step back. He gaze at me confused.
"Let's talk, Tris." I said calmly as I made my way out from the office.
Buong byahe namin pauwi ay hindi na ako nagsalita. Hindi rin naman s'ya nagtatanong pero alam ko na alam n'ya na kung ano at saan patungo ang pag-uusapan namin ngayong gabi.
Ilang minuto ang nagdaan nang mapansin ko na sa ibang direksyon n'ya iniliko ang kotseng sinasakyan namin dahilan upang mapatingin ako sa direksyon n'ya. It is not the way to our house but to his condo unit.
"Hindi ito ang daan pauwi sa amin, Tris." I said calmly as I avert my gaze at the front with my straight face. "Ano ba ang ginagawa mo?" I added afterwards, but he didn't took even a single glance at me and didn't bother to answer my question.
I bit my lower lip as I took a deep breath.
I know he's not on his mood already.
Pagkarating namin sa parking lot ng condo n'ya ay pinagbukas n'ya agad ako ng pinto ng kotse bago ako inakay papasok ng building. Pag-apak namin sa tamang palapag ay naglakad agad kami papasok ng condo unit n'ya. He closed the door as I made my way to the couch. Umupo ako kasabay ng pagkawala ng isang buntong hininga.
"What you are going to say seems so important," he said as he sat across.
I don't know where to start. I couldn't find my own words to say. I felt nervous.
"Tris," pigil hiningang sambit ko saka tiningnan s'ya ng diretso sa mga mata n'ya na ngayon ay seryoso nang nakatitig sa akin. "Let's end this." I said almost in whisper.
I saw how he clenched his jaw at the moment. Parang mapupugto ang hininga ko sa sobrang kaba nang rumehistro sa kanya ang pagkadisgusto sa mga sinabi ko.
"What the hell are you saying," he said not a question but a statement.
"Ayoko na, Tristyn. Hindi na ako masaya—" naputol ang sasabihin ko nang bigla s'yang tumayo sa pagkakaupo at marahas na sinuklay ang buhok n'ya gamit ang kanyang mga daliri.
"Do we have a problem, Keish?" he asked as he stared at me not showing any emotions on his face but only a stoic one.
"Are you really asking me if do we have a problem, Tristyn?" I nonchalantly asked as I rolled my eyes in the air. "Then I'll answer you that yes we do! Tris, matagal na tayong may problema. And we have to face the fact that we are no longer doing the right thing." I said. "I can't betray my sister, we can't—"
"But you already did! We already did it, Keish! And we did it not against our own will!" he bursted out.
"Kaya nga itigil na natin ito bago n'ya pa malaman! Bago pa mahuli ang lahat! Kaya ko ito ginawa para itama ang mga pagkakamaling nagawa ko, natin! Kaya please! Habang maaga pa, gawin natin ang tama." I told him, but he just shook his head in disagreement. "Tris, please. Para sa ikakabuti ng lahat—"
"No!" he stubbornly said as he stared at me intently with his bloodshot eyes. "Do you know what I have in mind right now, Keish?" he said which made me shut and let him continue what he meant to say. "It is you, Keishana. Only you. Ikaw lang at hindi s'ya."
I love him. I love him so bad. I love the way he look at me. The way how he makes me feel like I'm the only person in the world. Mahal ko s'ya pero hindi tama ang mahalin ko s'ya. I shouldn't feel this way towards my sister's fiancée.But how?How could I unlove the man who only makes my heart beat faster? The only man who treasure me the most? The man who can do anything just to have me? Kahit ang kapalit noon ay ang pagkakahiwalay nilang dalawa ng ate ko, at pagkasira ng relasyon naming magkapatid?"Keisha, do you love me?" he asked almost in whisper.I bit my lower lip as I bow down my head while my tears started to stream down my cheeks."You know how much I do, Tris." I answered."Then why the hell would you stop this if you do?""Because it is not right! Hindi tama ang ginagawa natin! May fiance ka na, Tris. At kapatid ko pa! Kaya please, ibalik na lang natin kung ano tayo dati. We were just friends, at hindi ito gi
Matapos ang paulit-ulit na pag-angkin sa akin ni Tristyn ay nagluto na agad siya ng umagahan pagkatapos ay naligo upang maghanda sa pagpasok sa trabaho maliban sa akin na hanggang ngayon ay nakahilata pa rin sa kama na tila walang planong pumasok sa flower shop dahil sa pagod at pananakit ng pagitan ng aking hita.I felt very sore between my thighs. Feeling ko ay hindi ako makakapaglakad nito ng maayos."Mas mabuting dito ka na lang sa condo ko para mapanatag ako habang nasa meeting. Kaysa ang pumasok ka na ganiyan ang kondisyon," sambit niya habang inaayos ang kaniyang kurbata.Bumuntong hininga naman ako bago dahan-dahang tumayo para tulungan siyang ayusin ang neck tie niya."At sinong may kasalanan?" tanong ko na ikinangisi naman niya ng malapad kasabay ng paghalik niya sa aking noo."I'm sorry for being rough, I just can't help myself when it comes to you and you know that," he said as
Why could be the world so cruel? Bakit sa dinami-rami ng taong dapat na gustuhin ko ay sa kaniya pa? Sa bilyong lalaki sa mundo, ay sa taong may nagmamay-ari na? Alam kong kasalanan ang lahat ng ito, and I know that I am a bitch who happens to be my sister's younger sister. A relationship wrecker.Tanggap ko lahat yun. Lahat ng makamundong akusasyon sa mga babaeng kabit ay tanggap ko. This is the fate I choose. To be a relationship third party. Kahit sabihin mang hindi ko ito ginusto ay wala na akong magagawa. Nangyari na ang lahat, I choose to betray my sister and love the same man she loves.Pinili kong lokohin siya.I am not that good girl and a sweet little sister anymore.I am already a sinner. A bitch.Masakit din naman sa akin ang ginagawa kong ito, pero anong magagawa ko? Mahal na Mahal ko din si Tristyn. Sobrang Mahal dahilan upang ibigay ko sa kaniya ang lahat. Ang aking buong puso at pagkatao. Hindi naman ako santo, nag
Love and family. It's hard to choose between them but I have to. And If I have to choose between my family and Tristyn— I would rather choose my family over him.Masakit mang gawin ay kailangan. Mahal ko siya, sobrang mahal na lahat ay kaya kong ibigay sa kaniya, but in our situation? Hindi madali. Kailangan kong magparaya kahit ikakadurog ko. Kailangan kong magsakripisyo kahit na sobrang sakit nun sa part ko. I need to let him go because what we have aren't right. Staying with him aren't the right thing to do. May masasaktan kami, may maaapakan, at may magiging miserable. Hindi lang isa, hindi lang dalawa, hindi lang tatlo kundi marami. My parents, Antonette, Tristyn's family and most especially was my sister.Sobrang laki ng tiwalang ibibigay niya sa amin—sa akin, but here I am, being a bitch, a traitor. Betraying her, breaking her heart and trust behind her back.Mang-aagaw.Ayoko nang dagdagan pa ang kasalanang ito, ang kasalanan ko.
"Umalis na si Tristyn," bungad ni Mommy nang makapasok siya sa loob ng kuwarto ko habang ako naman ay nakaupo sa may kama ko habang nakayuko at yakap ang sariling binti."Mabuti naman po kung ganun, 'Mmy,"sabi ko habang ganun pa rin ang posisyon.Naramdaman kong tumabi sa akin si Mommy at marahang hinaplos ang mahaba kong buhok. I know that she felt that I am not in myself a while ago and I know that she notice me really look bothered and uneasy. Mommy knows my actions very well, hindi ko kayang maging peke sa kaniyang harapan. Hindi niya man alam ang mga nangyayari sa akin, alam ko na may nasesense na siya tungkol dito. Kaya nga minsan nagpapasalamat ako kapag lagi silang umaalis ng bahay ng maaga at umuuwi ng late sa gabi."Is something bothering you? Kanina ka pa ganyan, what's the matter, anak?" she asked that worried and concern were visible on her voice.I took a deep breath as I bit my lower lip before facing her. I really wanted to tell her
Takot, pangangamba at sakit. Yan ang bumabalot sa buo kong sistema sa mga oras na ito. Takot dahil sa mga maaaring mangyari kapag nalaman nila ang namamagitan sa pagitan naming dalawa ni Tristyn. Pangangamba sa kaniyang nalalapit na pag-uwi at sakit sa mga maaari kong masaksihan kapag nandito na siya.Iniisip ko pa lang ang mga pwedeng mangyari ay sumisikip na ang dibdib ko.Para akong tinulos sa kinauupuan ko nang magtagpo ang aming mga paningin.Tanya Marie Guevera.Ang nakakatandang kapatid na babae ni Tristyn. Ang babaeng may matagal nang galit sa akin.Hindi ko alam kung bakit ayaw na ayaw niya sa akin samantalang gustong-gusto niya ang kapatid ko. Parang may nagawa akong hindi maganda sa kaniya dahilan upang kainisan at kinaiinggitan niya ako.Maraming nagsasabi na naiinggit daw siya sa mala gatas kong kutis at sa angkin kong kagandahan. Bu
"Bakit mo ba ako pinigilan kanina? Edi sana nakalbo ko na nang tuluyan ang bruhang yun!" inis na sambit ni Ann nang makabalik na kaming pareho dito sa shop matapos ang naging sagutan at bantaan naming dalawa ni Tanya kanina."Ayoko ng eskandalo, Ann. Alam mo namang nasa public place tayo kanina. Nakakahiya," sagot ko naman saka prenteng nakaupo sa swivel chair ko dito sa loob ng maliit kong opisina habang nakaharap sa laptop at chinicheck kung may bagong email ba akong natanggap para sa mga investment at orders.And as usual, medyo marami-rami na naman."Mas nakakahiya siya, Keish. Lalapit lang para bantaan ka? At talagang nagpa-imbestiga pa talaga siya sa'yo para lang makapanira? Para masira ka? Akala ko ba professional ang babaeng yun? Kung umasta kasi daig pa ang walang pinag-aralan. Parang hindi edukada," sabi naman niya saka naupo sa may sofa at busangot na pinagkrus ang mga braso niya sa tapat ng dibdib niya. "Iba talaga ang magagawa ng inggit at yamot. Na
Hindi ako makapagsalita habang nakatitig ngayon kay Mommy dahil sa gulat at pagkabigla. Napaawang na ang aking mga labi habang hindi makapaniwalang nakatitig ngayon sa mga mata niya. I couldn't even utter a single word to explain. Parang umurong yung dila ko dahilan para hindi ako makapagsalita.Matagal niya na palang alam ang tungkol sa amin ni Tristyn. Pero bakit wala man lang siyang ginawa? Bakit hindi niya ako pinigilan? Bakit hindi niya ako kinausap agad nang malaman niyang iba na ang kinikilos naming dalawa ni Tristyn sa isa't isa? She must talk to me about it and advice me at least."W-why you didn't tell me?" Finally, after a couple of minutes for being silent because of shock, I already find my voice to speak. "Bakit hindi mo sinabing may alam ka na pala tungkol sa amin? Sa akin? Sa nararamdaman ko? Bakit hindi mo ako pinigilan?" Dugtong ko pa dahilan upang hawakan niya ako sa magkabila kong balikat at bahagyang humarap sa kaniya habang nakatitig sa mga