Zoe Colette's POV
The night is lively, pero ito ako ngayon wala sa sarili. Tahimik na nakaupo rito sa loob ng eroplano habang ang tingin ay nasa labas ng bintana. Malayo ang tingin at pilit na tinatanggap ang nangyari sakin.
Tatlong araw akong nanatili doon sa hotel kasama ang traidor kong kaibigan. Isa siya sa mga nagbabantay sakin. Apat lang kaming tao ngayon dito sa eroplano. Naka-private airplane kami. Hindi inalis ng demonyong si Atlas ang pagkakatali sa kamay at paa ko. Tatlong araw lang akong nakahiga doon sa kama. At kapag kakain ako si Atlas lang din ang nagpapakain sakin. Sa loob ng isang araw isang beses lang ako kumain at tuwing gabi lang. Si Atlas din ang nagpapaligo sa akin. Hindi na tigil ang kababuyan ng demonyong 'to sa tatlong araw na lumipas.
Muli ko na naman naramdaman ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Bakit sa akin pa nangyari ang ganitong kababuyan? Ano bang nagawa ko? Naging mabait naman akong anak noong na bubuhay pa sila mama at papa. Bakit sa’kin? Bakit?!
Naramdaman ko na naman ang malambot niyang kamay sa aking mukha. Katabi ko ngayong ang demonyong ito, habang nasa harap ko naman ang traidor kong kaibigan. May kasami din kaming isang lalaki. Hinawi niya ang mukha ko paharap sa kanya. Pinunasan niya ang luha sa aking mata, gamit ang kanyang kamay. Sunod bumaba ang kamay nito sa aking labi. At pati ang tingin niya. Pinagmasdan ko lang ang dahan-dahang paglapit ng mukha niya hanggang sa dumampi na ang labi niya sa akin. Palalim ng palalim ang halik nito.
Shit!
Gumagalaw ang dila niya sa loob, nilalaro ang akin. Gusto kong pumiglas pero hindi ko magawa dahil nakatali ang mga kamay ko sa upuan nitong eroplano.
Ang devil na ito hanggang dito sa eroplano umabot ang pagkababoy.
Napangiti ako ng makaisip nang paraan para masaktan siya.
"SHIT!" napahawak ito sa kanyang bibig. Kinagat ko lang naman ang kanyang labi.
"Bitch!" Sinampal niya ako nang pagkalakas-lakas.
Tumayo si Atlas sa pagkakaupo at umalis sa puwesto niya. Sinundan naman siya no’ng isang kasama namin. Muli kong binaling ang tingin ko sa labas.
"Colette?"
Hindi ko ito binigyan ng tingin. Ayokong makita ang mukha nang babaeng 'to. Ayokong makita ang mukha nang isang traidor.
Humahagulgol ako...
Hindi ko mapigilan. Ang sakit lang sa parte ko kasi siya lang ang labis kong pinagkakatiwalaan, pero siya rin ang naging dahilan kung bakit ako na baboy nang ganito.
Sa dinami-dami ng tao sa mundo. Bakit ang bestfriend ko pa?! Bakit?
"Colette, so...sorry." sa pagkakataong ito ibinaling ko na ang paningin ko sa kaniya.
"Sorry? May magagawa pa ba ‘yang sorry mo, huh? Bestfriend kita Maisha, bakit mo nagawa sa akin 'to? Bakit?!" Naiinis ako... ay hindi nagagalit ako. Gusto kong iparamdam sa kaniya ang kababuyang dinanas ko sa kamay ng demonyong Atlas na ‘yon. Gusto kong maramdaman niya lahat ng‘yon.
Humagulgol ito. "Sorry, Colette. Please forgive me."
"Bakit ka umiiyak? Wala kang karapatang umiyak, traydor kong kaibigan." Patuloy pa rin ito sa paghagulgol.
"Nagawa k-"
"Ayoko ng marinig ang paliwanag mo. Hindi na maibabalik pa nang paliwanag mo ang lahat sa dati. Hindi na maibabalik pa ng mga paliwanag mo ang nawala sa akin!" Sa tuwing titingin ako sa kaniya naaalala ko lahat ng kababuyan na nangyari sa’kin.
"Get lost. Ayaw na kitang makita pa. Kalimutan mo nang magkaibigan tayo, dahil kinalimutan ko na, na may kaibigan ako."
Mas lalo itong humagulgol sa pag-iyak.
"Sorry talaga, Colette." Tumayo ito at umalis na sa harapan ko.
Naninikip ang dibdib ko dahil sobra kasi ang paghagulgol ko.
Ang sakit... sobrang... sakit!
Isinandal ko na lang ang ulo ko sa upuan ng eroplano. Ipinikit ang aking mata.
Mama kunin niyo na po ako, nakikiusap ako...
...
"Baby?" Awtomatikong naimulat ko ang mata nang maramdaman ko ang hininga niya sa aking tainga. Nakatuon ang parehong braso nito sa magkabilang gilid ko. Bahagya itong lumayo sa akin. At Ngumiti.
"Are you a wake? We're here."
Tumingin ito doon sa labas ng bintana. Natuon din doon ang paningin ko. Ngunit na agaw ng atensiyon ko ang kamay niyang humawak sa aking baywang at inangat ako. Napahawak ako sa kanyang dibdib. Doon ko lang napansin, tinanggal niya na ang pagkakatali sa kamay ko. Tinulak ko siya palayo. Kasabay ng pagtulak ko ang pag-alis din ng kamay niya sa aking baywang.
PURO FLASH NG CAMERA ang sumalubong samin pagkababa namin ng eroplano. Napahinto ako sa paglalakad dahil do’n. Napapikit ako at ginamit ko ang kamay ko para bahagyang matakpan ang mata ko at hindi masilaw sa mga ilaw ng camera na nakatuon ngayon samin.
"Mrs. Wood, kamusta na kayo?"
"It's been five years since no’ng last na makita kayo nang publiko, kamusta na kayo?"
"Totoo ba na nagkaroon kayo ng alitan ni Mr. Wood? Kaya ba kayo lumipad ng america para asikasuhin ang divorce paper niyo?"
"Totoo ba na mayroon kayong lalaki?"
Sandali akong natuliro. Hindi ko alam ang gagawin, biglang nakita ko na lang ang paglapit ng kamay niya at gamit yun tinakpan niya ang aking mata. Hinawi niya ang ulo ko at idinikit sa kanyang katawan. Nakakulong ako ngayon sa pagitan ng kanyang bisig at ng bahagi ng kanyang dibdib. Nalanghap ko na naman tuloy ang kanyang pabango. Is sweet, It's smell like pineapple a smoked pineapple with some woods and it's smell good. Really good. At kung hindi ako nagkakamali Aventus ang pabango niya.
Nagsimula na kaming maglakad. Hinayaan ko siya na gumalaw at dalhin ako kung saan. Basta hinahakbang kulang itong paa ko.
Huminto ito kaya napahinto din ako, inalis niya na rin ang kamay niya sa aking mukha. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at inilakbay ito sa paligid. Wala ng mga camera na nakatuktok samin, nasa labas na kami nang airport. May mamahaling ferrari na nakahinto ngayon sa harap namin.
"Colette?"
Mabilis akong lumingon sa likuran ko ng marinig ang familiar na boses na 'yon. Tuluyan na ngang tumulo ang luha sa aking mga mata nang makompirma ko na siya nga iyon. Kusang humakbang ang mga paa ko palapit sa kaniya.
"Kuya Haley." Hagulgol ko nang mayakap ko na siya. Hindi ko inaasahan na makikita ko agad si Kuya Haley dito sa airport.
"Kamusta kana? Okay ka lang ba? Hindi ka ba sinaktan ng gagong ‘yan, huh?" May pag-aalalang tanong nito nang kumawala sa pagkakayakap sa akin.
Umawang ang labi ko, ngunit walang sinabi na kahit ano. Gusto kong sabihin sa kaniya ang ginawa ng demonyong‘yon sa akin pero hindi ko magawa. Kitang-kita ko kasi sa mata at mukha nito ang problemang dinadala. At ayoko ko nang dumagdag pa ro’n. Alam ko ang hirap na pinagdaanan niya simula nang mawala sila mama at dumagdag pa ako ro’n. Kahit hindi sabihin ni kuya sakin alam ko at nararamdaman ko ‘yon. Simula ngayon, ayoko nang idamay pa si kuya sa problema ko. Sasarilinin ko na lang ang lahat at lulutasin kong mag-isa.
Tumango ako. "Okay lang ako kuya, huwag kang mag-alala sa’kin." Ngumiti ito at pinunasan ang luha sa aking mata. Muli niya akong niyakap nang mahigpit.
Sorry kuya, sorry sa mga problemang idinulot ko. Hindi na mauulit.
"Stop the dramatic scene we need to go, baby." Hinawakan niya ang aking braso at marahan akong pinaharap sa kaniya.
Hindi ko alam na sobrang lapit niya pala, dahil do’n nauntog tuloy ako sa kanyang dibdib.
"ATLAS!" Galit na galit na singhal ni kuya rito.
Mas lalo akong idinikit ni Atlas sa kanyang dibdib ng tangkain ni kuya na kunin ako mula sa pagkakayakap niya.
"Men, she's not your woman anymore." Malamig na wika ni Atlas. "Let's go baby." Hindi pa rin ako binibitawan ni Atlas. Hindi niya rin ako hinayaan na masulyapan si kuya.
"Atlas let her go, kalimutan mo na yung tungkol sa arrangement. Gagawa ako ng paraan para mabayaran lahat ng utang ng mga magulang namin sa kompanya niyo. Hayaan mo na ang kapatid ko." Rinig kong wika ni kuya.
"How sweet, but I only react to this woman. Every time she's around with me, I feel more comfortable than any other. So I decided to keep her around."
What?
"Don't worry from now on I won't treat her badly. I will not let this woman go," mariin ngunit malamig na wika ni Atlas.
Comfortable with me? He's torturing me.. what this asshole doing?
"Yah, let me go!" Tinulak ko ito palayo pero bago pa ako makapaglakad papunta kay kuya mabilis itong nakabawi at muli ulit akong niyakap.
Bakit niya ba ginagawa sa’kin 'to?
"Baby, you don't understand, you are my woman now. You can't go right now just because you want. I'm the one who decided if you can go. Don't pick fights with me because it's useless," malamig na wika nito.
What? Hindi niya ako pagmamay-ari, hindi pa kami kasal! Wala siyang karapatan sa’kin! Wala siyang magagawa kung aalis ako at hindi manatili sa piling niya!
Muli ko ulit siyang tinulak palayo, ngunit muli lang ulit akong bumalik sa pagkakayakap niya.
"Now, let's go baby." Naglakad kami na ganoon ang postora papunta roon sa ferrari na nakahinto sa harap namin. Hindi niya pa rin kasi ako binibitawan. Binuksan ni Atlas ang pinto nang kotse at maingat akong isinakay roon. Kahit na nakasakay na ako roon hindi ko pa rin masilayan ang mukha ni kuya. Nakaharang kasi sa bintana ang demonyong ito.
Kuya...
Zoe Colette's POV Tuluyan na ngang umandar itong kotse. Alam ko ito lang ang pagkakataon para masulyapan si kuya. Lumingon ako sa likod ko para makita si- what? Bago ko pa tuluyang makita si kuya natakpan niya na ang mata ko gamit ang kanyang kamay. "You dare to stare other people without my permission!"Bumaba ang kamay nito sa aking baba. Lumapit ang mukha nito sa akin. "Woman, I helped you and your brother to survive the company of your parents. How do you plan to thank me?"Mas lalo niya pang inilapit ang mukha niya sakin. Naramdaman ko tuloy ang hininga niya sa aking bibig."Do you think having sex with me is enough? No, I'm not satisfied with that. Just saying thank you is not also enough."
Sinundan ko lang nang tingin ang pag-akyat nila pero bago ito mawala sa paningin ko na kita ko pa ang pagkaway ng batang ‘yon sa’kin. Napakaway rin akonang wala sa oras. "Mike, Mia meet your mother." Natuon na ang atensiyon ko sa mag-aama. "You mean, new mother?" Lumapit sa’kin ‘yong Mike at niyakap ako. Kusang nag-react ang katawan ko at napayakap din sa kaniya. Hindi ko alam peromukhang kahit itong katawan ko nagugulat sa biglaang nangyayari. "I don't need a new mother." Malditang wika no'ng Mia. "Kung si Miles na utoniyo daddy, kami ni Mike hindi." Muli nitong wika. "Then, Thank you." Nagulat naman sila sa sinabi ko. "For informing me aboutyour feelings. If both of you hate me, don't worry the feeling is mutual. Solvedthe problem. Hindi na natin kailangan pang magplastikan." Seryosong wika ko. "Atleast parehas nating alam na hindi natin gusto ang isa't isa. Hindi
Zoe Colette's POV Mukhang ang gagong demonyong ito ang nagbigay ng damit sa kanila. Ang loko kong 'to hindi na nahiya sa mga anak niya. O nagpipiling binata lang talaga siya? Tsk! Hanggang rito pala sa bahay nila dalang-dala niya ang pagiging manyakis niya. Kumukulo talaga ang dugo ko sa lalaking 'to. Dapat binigyan niya na lang ngmaayos na kasuotan lahat ng katulong dito, hindi ganiyan. Ano na lang ang sasabihin ng mga bisita niya kapag nakita lahat ng katulong niya sa bahay? Hindiba siya nahiya do’n? Jusko! "Mommy?!!!" Mabilis akong napatingin kay Miles nang bigla itong sumigaw. "Ba-bakit baby?" Nauutal kong tanong. Ano bang nangyari? Nawala ba ako sa sarili habang nagiisip? "Mommy, kanina ko pa po kayo tinatawag, pero mukhang hindi niyo ko naririnig." Malungkot na wika nito. Iniwas niya ang tingin sa’kin at bahagya niyangniyuko ang kanyang ulo. "May problama po ba, mommy?" Dagdag na wika nito. Takte!
Zoe Colette's POV Mukhang hindi ako hahayaan ni Atlas na makatakas. "Manang Faye!" Nabaling ang atensyon ko kay Mia na siyang nagsalita. Galit ang tono nito at nanlilisik ang matang nakatingin sa’kin. Anong problema ng batang 'to? Nabaling ang atensyon ko kay manang na halos madapa na makapunta lang agad rito sa sala. "Ye-yes po, Young Lady?" Natatakot na tanong nito. "Pake disinfect nga lahat ng mga ginamit ng basurang babaeng ‘yan."Malditang utos nito. Napataas ang kilay ko dahil sa narinig ko. Mukha ba akong virus? "Hiwalay niyo na rin, ayokong masama ang gamit niya sa mga gamit namin."Malditang wika niya ulit. Tingnan mo nga naman mukhang inuubos ng batang 'to ang pasensiya ko. Kinuha ko yung cellphone at earphone na nakalapag ngayon dito sa lamesa. Nilagay ko sa tainga ni Miles ‘yong earphone tapos pumili ako ng tugtog para hindi niya
Zoe Colette's POVSumabay na ako kila manang sa pag-akyat. Papunta ako ngayon sa kwarto ni Atlas. Hindi ko pa rin naman nakakalimutan ang tungkol sa pagtakas ko sa lugar na ito, dahil may bantay sa baba at alam ko naman na hindi nila ako hahayaangmakalabas dahil na rin sa utos ng demonyong ‘yon. Dito ako lalabas sa second floor kung saan walang bantay. Madali na lang naman silang patumbahin isa-isa. Hindi naman sa nagmamalaki ako pero nag-aral ako kung paano depensahan ang sarili ko. Tinali ko ang buhok ko bago ako lumabas ng balkonahe. Tama nga anghinala ko mas lalong dumami ang mga tauhan na nagbabantay ngayon sa labas ng mansion.Tiningnan ko muna kung gaano kataas ang balkonahe mula sa baba. Hindi naman ako nalula. Mukhang mababa lang ito at hindi ako mapipilayan kungmalaglag man ako mula dito sa second floor. Tiningnan ko muna 'yong mga tauhan niya na mukhang hindi ako napapansin dito sabalkonahe. Maingat kong inihakbang
Zoe Colette's POVMuli na naman akong sumabay sa kanta at sumayawa. Tumayo naman si Miles sapagkakaupo at nagtatalon-talon doon sa upuan dahil sa sobrang saya. Ngayon sabay na kaming sumasayaw ni Miles hinahayaan namin ang sariling katawan na sumabay sa kanta. Hindi naman maipinta ang kasiyahan sa mukha ng batang ito. Habang sumasabay sa kanta. Nakatingin lang ito sa’kin na may ngiti sa kanyang mga labi habang sinasabayan ako. Bumaba ako sa upuan na ginaya rin niya naman. Kahit hindi niya alam 'yong kanta sinasabayan niya ang pagbuka ng aking bibiggayundin ang aking pagsayaw na siyang ikinatawa ko nang malakas.Nagpatuloy kami sa pagsasayaw hanggang sa matapos ang kanta.Hindi pa kami gaanong nakakapagpahinga nang marinig ko ang paborito kongkanta. Napatayo ako at muling sumayaw. Tumayo rin si Miles at ginaya ako. Halata na sa mukha no’ng bata ang pagod na nararamdaman ngunit hindi niya ito in
Zoe Colette's POVTatlong beses niyang ginawa iyon sa leeg ko bago ito lumayo. Tinanggal din nito ang kamay niya sa pagkababae ko at umalis sa aking ibabaw. Tumayo ako sa pagkakahiga at inilagay ko ang mga palad sa aking mukha. Atmuling napahagulgol sa pagiyak."Woman, that's the first warning!" Rinig kong wika niya. "Subukan mo ulit tumakas at pumunta sa Haley mo hindi lang ‘yan ang matitikman mo!" Galit ngunit may diing wika nito sa’kin.Hindi ko maintindihan kung bakit ginagawa 'to sa’kin ni Atlas.Tama ba ang nararamdaman kong kakaibang tensyon sa pagitan nilang dalawa ni Kuya Haley roon sa airport kahapon?Hindi ba alam ni Atlas kung ano ang relasyon ko kay Kuya Haley? Magkapatid kami at hindi magkasintahan, pero bakit gano’n siya magsalita? Bakit pinaparamdam nito sa mga salita niya na lalaki ko si Kuya Haley? Bakit?Pinagdikit ang dalaw
Zoe Colette's POV"Gusto kong pirmahan mo ang kontrata na ‘yan upang sa gano’n ay mawalan na sayo nang karapatan ang iyong kapatid na si Haley."Seryosong wika nito nasiyang ikinagulat ko.Kung gano’n alam niya? Pero bakit?Muli akong natawa sa hindi malamang dahilan. Bakit ko nga pala natanong kungalam niya na kapatid ko si Kuya Haley? Samantalang pangalawa nga pala kami sa pinakasikat na mayaman dito sa Pilipinas. Lalong-lalo na sikat kaming tatlong magkakapatid bilang isang independent na anak na hindi umaasa sa yaman ng kanilang magulang. Nanlilisik ang matang muling ibinaling nang demonyong ito ang tingin sakin."Woman, why are you laughing again?" Jerk... Inirapan ko ito. Ibinaling ang tingin sa papel."Devil, bakit mo ginagawa sa’kin'to? Hindi mo naman talaga ako gusto ‘di ba?"Seryosong tano