Share

บทที่ 6-1-สงสัย (1)

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-05 19:30:24

เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นเช้าวันจันทร์ นิรมลถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูของน้องสาว

“พี่นิว ตื่นหรือยังคะ ตอนนี้เจ็ดโมงแล้วนะพี่ ไม่ไปทำงานเหรอคะ”

นิรมลสะดุ้ง หันไปหยิบนาฬิกาเพื่อดูเวลา เจ็ดโมงแล้วจริงๆ แต่ในตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวจนไม่อยากจะลุกขึ้น ได้แต่นอนหลับตานิ่งๆ และในการหลับตาครั้งนี้ นิรมลได้เห็นอะไรบางอย่างอีกครั้ง เหมือนเธอฝันไป

นิรมลเห็นภาพเหตุการณ์การเกิดอุบัติเหตุของเธอที่ผ่านมา รวมทั้งการได้พูดคุยกับยมบาลในครั้งก่อน และการที่เธอขอโอกาสในการย้อนกลับมา เพื่อตามหาว่าใครคิดทำร้ายเธอกันแน่!

ก๊อก...ก๊อก...

“พี่นิว นัทออกไปแล้วนะคะ เดี๋ยวจะไม่ทันรอบรถเมล์กลับบ้าน”

“เฮ้ย!”

นิรมลร้องอุทาน พร้อมกับรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูทันที นรีนันท์ที่กำลังถือกระเป๋าเตรียมจะออกไปหันหน้ามามอง

“นัทคิดว่าพี่นิวยังไม่ตื่นเสียอีก เมื่อวานพี่คงเหนื่อย นัทกลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”

นิรมลยังคงพูดอะไรไม่ออก จะคุยกับน้องสาวก็ไม่รู้ว่าจะเรียบเรียงคำพูดอย่างไร จึงได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว นรีนันท์เดินออกจากห้องไป หญิงสาวมองตามหลั

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 6-1-สงสัย (1)

    เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นเช้าวันจันทร์ นิรมลถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูของน้องสาว“พี่นิว ตื่นหรือยังคะ ตอนนี้เจ็ดโมงแล้วนะพี่ ไม่ไปทำงานเหรอคะ”นิรมลสะดุ้ง หันไปหยิบนาฬิกาเพื่อดูเวลา เจ็ดโมงแล้วจริงๆ แต่ในตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวจนไม่อยากจะลุกขึ้น ได้แต่นอนหลับตานิ่งๆ และในการหลับตาครั้งนี้ นิรมลได้เห็นอะไรบางอย่างอีกครั้ง เหมือนเธอฝันไปนิรมลเห็นภาพเหตุการณ์การเกิดอุบัติเหตุของเธอที่ผ่านมา รวมทั้งการได้พูดคุยกับยมบาลในครั้งก่อน และการที่เธอขอโอกาสในการย้อนกลับมา เพื่อตามหาว่าใครคิดทำร้ายเธอกันแน่!ก๊อก...ก๊อก...“พี่นิว นัทออกไปแล้วนะคะ เดี๋ยวจะไม่ทันรอบรถเมล์กลับบ้าน”“เฮ้ย!”นิรมลร้องอุทาน พร้อมกับรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูทันที นรีนันท์ที่กำลังถือกระเป๋าเตรียมจะออกไปหันหน้ามามอง“นัทคิดว่าพี่นิวยังไม่ตื่นเสียอีก เมื่อวานพี่คงเหนื่อย นัทกลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”นิรมลยังคงพูดอะไรไม่ออก จะคุยกับน้องสาวก็ไม่รู้ว่าจะเรียบเรียงคำพูดอย่างไร จึงได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว นรีนันท์เดินออกจากห้องไป หญิงสาวมองตามหลั

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 5-2-คืนของ (2)

    นิรมลขับรถพานรีนันท์มาที่ห้างสรรพสินค้าตามสัญญาที่ให้ไว้ ทั้งสองคนช่วยกันเลือกซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้พ่อกับแม่คนละชุด นอกจากนี้นิรมลยังซื้อเสื้อผ้าเพิ่มให้ทั้งพ่อแม่และน้องสาวอีกคนละหนึ่งชุด“พี่นิวจะซื้อให้นัทใหม่อีกทำไมล่ะคะ เสื้อผ้านัทมีเยอะอยู่แล้ว สิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ พ่อแม่รู้บ่นแน่เลย หาว่านัทขอให้พี่นิวซื้อให้”นิรมลยิ้มให้น้องสาว“ถือว่าเป็นของตอบแทนที่ไปเป็นเพื่อนพี่ก็แล้วกัน ถ้าพ่อแม่ว่าก็บอก เดี๋ยวพี่คุยเอง”ทั้งสองคนพี่น้องชี้ชวนกันเข้าร้านโน้นออกร้านนี้อย่างเพลิดเพลิน ในระหว่างที่นรีนันท์กำลังดูเสื้อผ้าอยู่นั้น อยู่ๆ พวกเธอก็ได้พบกับบุคคลที่ไม่คิดว่าจะพบเจอ“เอ๊ะ! นั่นพี่ชมพูหรือเปล่าพี่นิว มาซื้อของเยอะเสียด้วยสิ”นรีนันท์ชี้ให้นิรมลดู พี่สาวหันไปมองตามที่น้องสาวชี้ ทันได้เห็นชมพูนุทถือของพะรุงพะรังเดินผ่านมาพอดี ท่าทางจะไม่ได้สังเกตดูคนรอบข้าง นิรมลจึงเรียกเพื่อน“ชมพู!”ได้ผล...ชมพูนุทสะดุ้ง หันหน้ามาตามเสียงเรียกทันที“พี่ชมพูจริงด้วย สวัสดีค่ะ&rdq

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 5-1-คืนของ (1)

    เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ แต่นิรมลกลับตื่นแต่เช้า เธอลงมาใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลให้กับวิญญาณแก้วตา และอธิษฐานในใจเพื่อเป็นการบอกกล่าว‘วันนี้นิวจะเอาของไปคืนให้สามีคุณแก้วตาให้ได้นะคะ แล้วก็จะคุยเรื่องของลูกชายคุณแก้วตาให้บวชเณรด้วยค่ะ’หลังจากใส่บาตรเสร็จเรียบร้อย นิรมลกลับขึ้นไปที่ห้อง ก็พบว่านรีนันท์ตื่นแล้ว กำลังค้นหาของในตู้เย็นอยู่“นัท วันนี้เราไปที่ปทุมธานีกันอีกนะ พี่จะไปหาบ้านให้เจอ”“ไปอีกเหรอพี่นิว”นิรมลพยักหน้า“ใช่ เมื่อวานนี้ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้นนี่นา อ้อ...แล้วเมื่อวานผู้ชายคนนั้นเขาโทร. หาเธอหรือเปล่าล่ะนัท คนที่เธอให้เบอร์โทรศัพท์เขาไปน่ะ”นรีนันท์ส่ายหน้าปฏิเสธ พูดยิ้มๆ กับพี่สาว“เขาจะโทร. หานัทได้ยังไงล่ะพี่นิว ก็เบอร์โทรศัพท์ที่ให้ไปของใครก็ไม่รู้นี่นา”“อ้าว! นัท ทำไมทำแบบนั้นล่ะ...”นรีนันท์โบกมือ ไม่อยากจะพูดกับพี่สาวต่ออีก เธอเดินหนีไปอีกทาง ก่อนจะบอกกับอีกฝ่าย“เดี๋ยวนัทขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวห้านาที พี่นิ

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 4-2-ผิดซอย (2)

    จนกระทั่งเช้าวันเสาร์ นิรมลตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำบุญใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้กับแก้วตาและดวงวิญญาณอื่นๆ วันนี้เธอนัดเอกภพไว้ตอนแปดโมง เพื่อเดินทางไปยังบ้านของแก้วตาในระหว่างที่หญิงสาวกำลังล้างจานและเก็บของอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา เธอรีบเดินมารับสายโดยที่ไม่ได้มองว่าใครเป็นคนโทร. มาแต่...เสียงที่ดังมาตามสายกลับไม่ใช่เอกภพ แต่กลับกลายเป็นนรีนันท์ นิรมลรีบรับคำแล้วโทรศัพท์อีกครั้ง“น้องสาวของนิวมา ให้เขาขึ้นมาได้เลยนะคะ ห้องหนึ่งศูนย์หนึ่งสี่นะคะ ขอบคุณค่ะ”หลังจากวางสายได้ประมาณสิบนาที เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น นิรมลรีบเดินไปเปิดประตู“พี่นิว สวัสดีค่ะ”นรีนันท์ทักทาย เธอมาด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แบบวัยรุ่น รวบผมมัดไว้ด้านหลังเป็นหางม้า นิรมลทักทายน้องสาวแล้วชวนให้ออกไปทำธุระข้างนอก“นัทมาได้เวลาพอดีเลย เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอก ไปหาบ้านคนคนหนึ่งที่ปทุมธานี นัทไปกับพี่หน่อยนะ”“อ้าว พี่นิว งั้นนัทขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม ขอเวลาห้านาที”นรีนันท์พูดแค่น

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 4-1-ผิดซอย (1)

    เช้าวันรุ่งขึ้น นิรมลมาทำงานตามปกติ ในวันนี้พนักงานส่วนใหญ่ใส่เสื้อผ้าสีดำกัน เนื่องจากในคืนนี้ทางบริษัทรับเป็นเจ้าภาพงานศพของแก้วตา นิรมลก็สวมใส่เสื้อสีดำเพื่อไปงานเช่นกันก่อนเริ่มทำงาน นิรมลนึกถึงคำร้องขอของแก้วตาขึ้นมาได้ เธอจึงเดินไปยังห้องพักของแม่บ้านที่ชั้นหนึ่ง ไม่มีใครอยู่ในห้อง หญิงสาวเดินไปที่ตู้ล็อกเกอร์ที่ใช้เก็บของ มองหาตู้เก็บของที่มีชื่อแก้วตา แต่ไม่สามารถเปิดได้เพราะมีกุญแจล็อกอยู่นิรมลมองซ้ายมองขวา หาอุปกรณ์ที่จะนำมางัดตู้ล็อกเกอร์ ระหว่างที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่นั้น มีแม่บ้านคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพักแห่งนี้ มองหญิงสาวอย่างสงสัย“คุณทำอะไรคะ ต้องการอะไรหรือเปล่า”นิรมลชะงัก เริ่มอึกอัก มองซ้ายมองขวาเหมือนหาบางสิ่งบางอย่างอยู่ แม่บ้านยืนมองด้วยสีหน้าแปลกใจ หญิงสาวยืนนิ่ง ได้แต่บอกเสียงอ่อย“คะ...คือ...นิวอยากจะเปิดตู้ล็อกเกอร์ของแก้วตาค่ะ”“คุณจะเปิดตู้ล็อกเกอร์ของแก้วตาทำไมล่ะคะ มีอะไรหรือเปล่า”นิรมลนึกหาคำตอบ แล้วอยู่ๆ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้“เมื่อวันก่อนที่แ

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 3-2-วิญญาณดวงที่หนึ่ง (2)

    ทั้งสองคนแทบจะไม่ได้พบกันอีกเลยหลังจากเรียนจบ จนวันหนึ่งนิรมลได้พบชมพูนุทตอนกลางวันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวบริษัท“ชมพูจริงๆ ด้วย เธอมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ”นิรมลทักทายเพื่อนด้วยความดีใจ ชมพูนุทเองก็ยินดีที่ได้พบเจอเพื่อนอีกครั้ง แต่สีหน้าอีกฝ่ายดูเศร้าสร้อย หญิงสาวรีบถามเพื่อน“เป็นอะไรหรือเปล่าชมพู มีอะไรเล่าให้นิวฟังได้นะ”“ฉันหางานทำอยู่น่ะ นี่ฉันเป็นคนว่างงานมาสามเดือนแล้ว ไปสมัครงานไว้ก็ยังไม่มีที่ไหนเรียกไปทำเสียที ถ้าเดือนนี้ยังไม่มีงานทำอีก ฉันคงต้องกลับบ้านนอกแล้วละ”น้ำเสียงของชมพูนุทฟังดูน่าสงสารและน่าเห็นใจ นิรมลนิ่งคิด จะช่วยเหลือเพื่อนอย่างไรดีนะ แล้วหญิงสาวก็นึกอะไรขึ้นมาได้“ชมพูไปสมัครงานที่บริษัทของนิวสิ ตอนนี้กำลังเปิดรับสมัครประชาสัมพันธ์อยู่ ถ้าโชคดีเธออาจจะได้มาทำงานด้วยกันนะ”ชมพูนุทพยักหน้ารับคำ เธอไปสมัครงานที่บริษัทตามคำแนะนำของนิรมล และชมพูนุทก็ได้เข้ามาทำงานที่บริษัทด้วยกัน............................................เช้าวันรุ่งขึ้น นิรมลมาทำงานตามปกติ เธอลืมเรื่องราวท

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status