บทที่ 5-2-คืนของ (2)

นิรมลขับรถพานรีนันท์มาที่ห้างสรรพสินค้าตามสัญญาที่ให้ไว้ ทั้งสองคนช่วยกันเลือกซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้พ่อกับแม่คนละชุด นอกจากนี้นิรมลยังซื้อเสื้อผ้าเพิ่มให้ทั้งพ่อแม่และน้องสาวอีกคนละหนึ่งชุด

“พี่นิวจะซื้อให้นัทใหม่อีกทำไมล่ะคะ เสื้อผ้านัทมีเยอะอยู่แล้ว สิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ พ่อแม่รู้บ่นแน่เลย หาว่านัทขอให้พี่นิวซื้อให้”

นิรมลยิ้มให้น้องสาว

“ถือว่าเป็นของตอบแทนที่ไปเป็นเพื่อนพี่ก็แล้วกัน ถ้าพ่อแม่ว่าก็บอก เดี๋ยวพี่คุยเอง”

ทั้งสองคนพี่น้องชี้ชวนกันเข้าร้านโน้นออกร้านนี้อย่างเพลิดเพลิน ในระหว่างที่นรีนันท์กำลังดูเสื้อผ้าอยู่นั้น อยู่ๆ พวกเธอก็ได้พบกับบุคคลที่ไม่คิดว่าจะพบเจอ

“เอ๊ะ! นั่นพี่ชมพูหรือเปล่าพี่นิว มาซื้อของเยอะเสียด้วยสิ”

นรีนันท์ชี้ให้นิรมลดู พี่สาวหันไปมองตามที่น้องสาวชี้ ทันได้เห็นชมพูนุทถือของพะรุงพะรังเดินผ่านมาพอดี ท่าทางจะไม่ได้สังเกตดูคนรอบข้าง นิรมลจึงเรียกเพื่อน

“ชมพู!”

ได้ผล...ชมพูนุทสะดุ้ง หันหน้ามาตามเสียงเรียกทันที

“พี่ชมพูจริงด้วย สวัสดีค่ะ&rdq