CALI’S POV
“Do you wanna meet this kiddo, little man?” I asked soothingly.
Ilang segundo siyang natahimik, nakatitig lang sa larawan. Nag-iisip. Pero kalaunan ay dahan-dahan siyang tumango at magiliw na ngumiti sa 'kin. Akala ko ay hindi siya papayag. At ipagpipilitan niyang si Conan pa rin ang ama niya. Ngunit hindi iyon ang nangyari. Hindi ko inaasahang yayapos siya sa 'kin para magpakarga at mahigpit na hinawakan ang picture na para bang ayaw nitong mahulog iyon at marumihan.
Wala sa sariling napangiti rin ako. What a sweet little man. Tumayo na ako at akmang lalabas na sana nang harangan ako ng isang nanny.
“Ma'am Cali, saan niyo po siya dadalhin? Bilin po sa 'min ni Ma'am Meagan na huwag siyang paaalisin dito.” Kinakabahang pagpigil nito.
“Gusto siyang makita ng ama niya.” Sambit ko at hinarap siya. I wasn't bluffing on that. Gusto talaga iton
CALI’S POVI groaned as soon as I opened my eyes at malutong na napamura sa isipan. Napamasahe ako sa sariling sentido nang kumirot iyon habang sinisikap kong bumangon at sumandal sa headboard ng kama. Pakiramdam ko'y napakabigat ng katawan ko dahil sa pagkakahiga. Awtomatikong sinuyod ko ng tingin ang paligid at napagtantong nasa isang kwarto ako ng bahay at hindi sa hospital. Nakahinga ako nang maluwag dahil doon.As much as possible, ayaw kong magpa-admit sa hospital. This may sound funny and implausible but, I really hate injections more than bullets. Kung may isang bagay man akong kinakatakutan, iyon ay ang turok. Period.Napansin ko rin ang orasan sa gilid ng wall at nakitang past twelve na.“So the sleeping beast has awakened.” Bumaling ako sa pintuan nang bumukas iyon at sumulpot mula roon si David. “I thought I need to find the prince who will kiss you to wake you up from y
CALI’S POV“Mommy...”Mabilis kong tinuyo ang pisngi ko nang marinig ko ang tinig ni Lexi. Tumayo ako at nakangiti ko silang binalingan ni Lexu. They were looking at me worryingly. Mukhang kanina pa sila roon at siguradong nasaksihan nila ang pag-iyak ko.“Yes, brat? May kailangan ba kayo?” Pinanatili ko ang ngiti sa aking mga labi kahit hindi ako sanay para hindi na sila masyadong mag-alala pa.They ran to me and I was stunned for seconds when they hugged my sides. “Are you okay, Mommy?”“Did Daddy Py hurt you?” The coldness on my old man's voice was visibly evident. Lalo akong natigilan nang tunguhin ko siya at mapagmasdan ang galit sa kanyang berdeng mga mata. He really looks just like him.I caressed his face to calm him down. Ramdam ko ang pagkuyom ng mga kamao niya. &ldq
CONAN’S POV“Sir, you have a meeting with the board members at 10 o'clock this morning.” Mandy informed me about my schedule first thing in the morning as soon as I entered my office.I walked directly towards my table and hanged my black coat around the backrest of my swivel chair before facing her. Nakatayo na siya sa harapan ng table ko at naghihintay sa sasabihin ko.“Is that all?” I inquired.“You have three appointments later with the clients. After that is a private meeting with the man, named Pyrrhus—”I raised my hand to stop her. “Cancel those. I'll be working half day only.” Mabilis siyang tumango bago tumalikod na. “And please, do not entertain any visitor today.”“Roger that, Sir.” Aniya tsaka tuluyang lumabas sa opisina ko.
CONAN’S POVI woke up late the next morning. Tinatamad akong kumilos pero kapag naiisip ko ang plano ko ay bigla akong nabubuhayan ng loob. Hindi na ako nag-abalang gumawa ng almusal dahil wala rin naman akong ganang kumain.My house felt gloomy. Napakatahimik. Wala na akong almusal na nasisilayan sa umaga.Napailing na lang ako at mapait na ngumiti bago isinara ang pinto ng bahay. Tinahak ko ang daan papunta sa garahe tsaka sumakay sa kotse at pinaandar iyon.Wala na ring naghihintay sa 'kin para ihatid ako sa trabaho.I miss her already.Gusto ko na siyang makita ulit. But I know better than hoping for her return. Alam kong ayaw niya akong makita. May posibilidad din na hindi na siya bumalik sa 'kin.And that's scaring me to death.Pakiramdam ko, iniwan na ako ng lahat. Pero sumasagi sa isip ko na, may kambal akong anak. Ang isa ay
CONAN’S POVHalos kalahating oras bago kami nakarating sa DeLythe. Bagama't nakasakay sa kotse, pakiramdam ko ay daig ko pa ang sumali sa marathon. Kinakapos ako sa hangin.Habang nanginginig ako sa takot, ang mga kasama ko naman ay parang umay na umay lang sa nangyari. They were so calm like nothing was going on, like death and hell weren't chasing us!Even my son looks bored! Ni hindi ko man lang ito nakitaan ng takot. And that added to my nervousness!Ganoon ba karaming nagtangka sa buhay nila roon sa London para pagsawaan na lang nila ang bagay na 'yon? It pained me more seeing him like that.They were away from me for almost eleven years. While I was thinking about business always inside my office for the passed years, they were there, trying to live in peace.At kapag sumasagi sa isipan ko na wala man lang akong nagawa para sa kanila, parang pinipiga ang puso k
CONAN’S POVNaihiga ko na sa kama si Caiah. Busog na busog naman ang batang 'to kaya kahit hindi na 'to maghapunan. Kinumutan ko ito at hinalikan sa noo bago lumabas ng kwarto. Naabutan kong nakaupo sa mahabang sofa si Cobi.“I'll go ahead, young man. Babalik si Daddy bukas... kapag hindi na masungit si Nana mo.” I kissed his forehead too.Sumimangot naman ito. “But she's always like that.” Komento nito at napakagat ako sa ibabang labi para pigilang matawa. Lumingon-lingon pa ako sa paligid para siguruhing wala ang presensya ni Cali dahil baka parehas kaming malintikan roon kapag nalamang pinag-uusapan namin siya.Nagpaalam na ako rito at dali-daling lumabas sa takot na maabutan pa ni Cali ang presensya ko. Baka masipa ako paalis nang wala sa oras kapag nagkataon.Pagkalabas ko ng gate ay hinanap ko ang kotse ni Paytho
WARNING: MATURE CONTENT AHEAD.-CONAN’S POV“Ano na? Shoot your question.” Untag ni Cali nang sandaling balutin kami ng katahimikan. Ako na nga pala ang sunod na magtatanong sa kanya pero saglit na nawagtik sa isipan ko iyon dahil ang lapit-lapit niya sa 'kin.I was enjoying the moment just by staring at her lovely face. Kahit may katapangan ang awra niya, pakiramdam ko ay siya pa rin ang Cali na nakilala at minahal ko noon.Umangat ang kamay ko para sapuin ang panga niya at bahagyang iangat iyon para magtama ang paningin naming dalawa. There's nothing in her eyes but pure innocence. Maaliwalas din ang ekspresyon ng kanyang mukha. I can stare at her all day. Hindi ako magsasawa.“Sinabi mo noon... that night of your graduation, nagpunta ka sa unit ko.” Marahan kong umpisa at naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa balikat ko. Itinigil ni
“Love...”Marahan akong hinawakan ni Lexus sa braso para pigilan sa paglalakad. Napahinto naman ako at dahan-dahan itong hinarap, nagtataka.“Yes?”“May problema ka ba?” He asked softly, concern was visible on his alluring pale greenish-blue eyes.Kumibot ang mga labi ko at sandaling nangapa sa sasabihin. Hindi ko napaghandaan ang tanong niyang iyon dahil hindi ko naman inaasahang magbabato siya nang ganoong katanungan.Wala naman kasing problema. O baka hindi ko lang talaga napapansin na mayroon akong ginagawa para kwestyunin niya ako.Umiling na lang ako at bahagyang ngumiti. “Wala naman.”He reached for my hand and slightly squeezed it. Napakurap ako nang mabanaag sa mukha niya na hindi siya naniniwala sa sinabi ko... na hindi siya sang-ayon at kuntento sa sagot ko.“We are fixing our relationship, right? C'mon, tell me if there's somet