Share
Chapter 41
“Love...”
Marahan akong hinawakan ni Lexus sa braso para pigilan sa paglalakad. Napahinto naman ako at dahan-dahan itong hinarap, nagtataka.
“Yes?”
“May problema ka ba?” He asked softly, concern was visible on his alluring pale greenish-blue eyes.
Kumibot ang mga labi ko at sandaling nangapa sa sasabihin. Hindi ko napaghandaan ang tanong niyang iyon dahil hindi ko naman inaasahang magbabato siya nang ganoong katanungan.
Wala naman kasing problema. O baka hindi ko lang talaga napapansin na mayroon akong ginagawa para kwestyunin niya ako.
Umiling na lang ako at bahagyang ngumiti. “Wala naman.”
He reached for my hand and slightly squeezed it. Napakurap ako nang mabanaag sa mukha niya na hindi siya naniniwala sa sinabi ko... na hindi siya sang-ayon at kuntento sa sagot ko.
“We are fixing our relationship, right? C'mon, tell me if there's somet
Previous Chapter
Related chapters
A Heart's Vengeance Chapter 42
Kapag dumating ang oras na kailangan mong mamili sa dalawang posibilidad, anong pipiliin mo? Would you choose one and sacrifice the other? Or would you rather have them both in your hands?Dahil kung ako ang tatanungin, hindi rin masasabi ang kasagutan. Kapag nangyari na nga 'yon, I know for myself that I won't just choose wihout thinking properly... because I can't let go yet without trying, without fighting for all the possibilities.Tumunghay ako at pinagmasdan si Meagan sa harapan ko. She was marching back and forth... for God knows how long since they arrived here, panicking. Leone tried to calm her down almost every minute but he knew it won't do good at all. Tumigil lang nga saglit ang babae pero bumalik ulit sa ginagawa kaya sumuko na lang sa huli.I was seated on the long couch, leaning my back on the headrest as my legs were crossed. My right palm served as a pillow of my head as I res
A Heart's Vengeance Chapter 43
I was too occupied for weeks. Sa sobrang dami ng mga iniisip ko, hindi ko namalayan ang pagbalik ni Savannah, kasama na nito ang mag-ama niya. Pagkatapos ng gabing hinatid ko siya ay alam kong sumabak pa muna siya sa naudlot na misyon bago tumungo sa London. Binalita sa 'kin ni David na nag-quit ulit ito sa trabaho dahil nga sa buntis ito. I'm not against her decision dahil kung ako nga lang ang hihingian ng opinyon, mabuti ngang mag-quit na muna siya para hindi mapahamak ang bata kung may mangyari man na hindi maganda. She can still get back when she wants maybe a year after her labor.Blue Laurel, on the other hand, approached me one time, begging to tell him her whereabouts at kasama pa nitong dinala ang anak nila sa Club Hell the last time Lexus' friends hanged out. I saw the man's sincerity through his eyes. Maski ang pagtutok ko ng baril dito, na kahit peke, ay tinanggap nito alang-alang sa kinaroroonan ni Savi. Kaya sa huli, sinabi ko rin at i
A Heart's Vengeance Chapter 44
“Oh my God, Cali! I missed you! Ang tagal nating hindi nagkita!” eksaheradang tili ni Empress pagkakita sa 'kin at dinambahan ako ng yakap. Kalalabas ko lang galing banyo at siya agad ang sumalubong sa 'kin na para bang kanina pa niya ako inaabangan. Mabuti na lang at mabilis ang kilos ko para hindi kami matumba sa ginawa niyang aksyon bigla. “We just met two days ago,” pagtatama ko at nginiwian siya. She pouted her lips when we withdrew from the hug. “Two days lang ba 'yon? I thought it's been years already,” palusot niya at sinakyan ko na lang. Nagkumustahan kami habang naglalakad palabas para pumunta sa may swimming pool area. May napansin ako sa kaniyang kakaiba pero hindi ko na lang binuksan pa dahil halatang hindi pa niya napapagtanto ang bagay na ‘yon. Kaiser should know about that, or maybe he noticed it already. Humiwalay muna ako sa kaniya at nagpaalam na lalabas lang sa may gate. Gusto pa sana niyang sumama dahil wala siyang makakausap pero hindi ako pumayag. I can't ri
A Heart's Vengeance Chapter 45
Kaya bang matakpan ng pagmamahal ang poot na namamayani sa puso? Magagamot ba ang sugat na dulot ng nakaraan? Iyon ang mga katanungang palaging namumutawi sa isipan ko kapag nag-iisa. After what happened more than a decade ago, ibinaon ko na sa limot ang dating ako... Ang inosenteng ako. Galit at paghihiganti na ang naghari sa buong pagkatao ko. Naisip ko, bakit kailangang patawarin ang mga taong sinadyang makapanakit? Ginusto nila ang ginawa nilang kamalian. Kaya bakit kailangang patawarin? Hindi mapapawi ng kahit ano at ilang sorry ang sakit at hirap na pinagdaanan ko. Hindi magagamot ang sugat sa puso. Pero akala ko lang pala ‘yon. Dahil pwede naman palang patawarin ang taong nagkasala sa atin hangga’t willing silang humingi ng dispensa at aminin kung anong pagkakamali ang ginawa o nagawa nila. Aaminin kong lumuwag ang pakiramdam ko ngayon. Parang nabawasan ang bigat sa loob. “This is my biological father, Pyre David, and my brother, Pyrrhus David. Also, this is our cou
Latest chapter
