(Stan)
Labinglimang Taon na ang nakalipas.
Isang gabi.
Masaya kaming kumakain sa malaking hapag kainan sa mansion kasama si Dad, Mom at dalawa kong kapatid na babae.
"Nga pala mga anak, may mga binili kaming regalo para sa inyo kanina, nasa kotse pinapakuha ko na kay Ruen. Mamaya sa sala buksan ninyo ang mga yon pagkatapos kumain," pahayag ni Dad.
Napangiti ako at sumubo ng pagkain. Excited na akong buksan ang regalo para sa akin this time. Kapag lumalabas ng bansa si Mom at Dad talagang di nila nakakalimutang magdala ng pasulubong o regalo para sa aming magkakapatid.
Masaya kaming kumakain habang nagkwekwento ang bunso kong kapatid na si Kezen.
Nagulat na lang ako nung marinig ko ang tunog ng pagkabasag ng isa sa mga glass window namin at ang pagbagsak ng mga bagay na umuusok mula sa labas.
Napakakapal ng usok na halos hindi ko makita ang karpet sa ilalim ng aking mga paa. Tear gas!
"Elthen, ang mga anak mo iligtas mo!" Rinig kong sigaw ni Mommy kay Dad at naramdaman ko ang paghawak niya sa akin!
Anong nangyayari?
Naaaninang kong hawak at hila hila ni Dad ang mga kapatid kong si Kezen at Roden tumakbo sila pataas ng hagdan.
Nababalot ng usok ang buong paligid, at ako ay umuubo at bumubulusok, dumura at nahirapan ng huminga, ngunit patuloy akong hinihila ni Mom patungo sa hagdan. Siya ay halatang natatakot, at ako ay natatakot rin at nasasaktan sa pagkahawak niya! Nabigla pa ako nung may isang bagay na umaapoy ang bumagsak sa tabi namin galing sa basag na bintana at ang apoy ay lumalapit at hindi ko alam kung ano ang gagawin.
Hinawakan ni Mom ang mga kamay ko sa pagitan ng kanyang mga kamay. "Kailangan mong tumalon, anak!"
What? Tatalon ako mula dito sa terrace sa ikatatlong palapag?
Nanigas ang katawan ko!
Tinulak niya ako patungo sa terasa sa dulong bahagi.
“Ako tatalon? Mom, hindi ko kaya, masyadong mataas." Gusto ko pang makipagtalo pero umubo na ako at hinahabol na kami ng usok at apoy.
Inalog-alog ako ni mama sa balikat. “Stan, anak, wala nang ibang paraan upang makaligtas ka. Masyadong malala ang apoy doon at nasa ikatlong palapag pa lang. Kailangan mong gawin ito. Kailangan mong tumalon at iligtas ang sarili mo!"
“Nasaan sina Dad? Anong nangyari? Nakarinig ako ng sigawan tapos may mga putok, Mom,” usisa ko.
"Stan iho, makinig ka sa akin." Hinawakan ni Mom ang balikat ko at tinitigan ako sa mata. Natatakot siya at alam kong pinipilit niyang huwag umiyak. Hindi pa ako nakakita ng isang taong sobrang takot, at ang katotohanan na ito. Ang pakiramdam na takot, ang aking ina ay mismong nagtutulak nito nang malalim sa aking kaibuturan tulad ng isang mainit na kutsilyo.
Nasaan sina Dad at mga kapatid ko at bakit may mga putukan at mga binabatong pausok at apoy?
Pinutol ng luha ang mga kulay abong guhit sa mukha ni Mom na basang-basa kaya sinubukan kong maging matapang para sa kanya.
"Kailangan mong tumalon," diin niya, bahagyang niyugyog ako. "Naiintindihan mo ba ako? Please, anak. Kapag sinabi kong talon, tumalon ka!"
Napalinga linga ako.
Mahal ko ang aking mga magulang. Mahal ko ang bahay na ito, at ang aking silid, at ang aking mga videogame. Karamihan sa aking mga videogame, ngunit ito ngayon ay unting unting tinutupok ng apoy sa harapan ko!Hindi ko lang maintindihan kung ano ang nangyayari. Nawawala sina Daddy at mga kapatid ko. Si Mom alam kong alam niya ang nangyayari, at lumalala ang apoy. Nasaan na ang mga tauhan ni Daddy? Bakit walang mga firetrucks na dumarating? Wala akong naririnig na mga sirena o anupaman, tanging ang ligaw na apoy at kaluskos ng apoy sa lahat ng dako. May mga lalaki sa ibaba na sumisigaw at di ko maintindihan ang mga sinasabi nila. Hindi ko maintindihan ang sinasabi nila bukod sa hinahanap nila si Daddy, at parang takot na takot si Mommy nanginginig.
Itinulak ako ni Mama sa isang tabi at binuksan ang maliit na pinto sa terasa. Pareho kaming nakatayo lamang, umuubo ng malakas at s********p ng malinis na hangin para sa aming mga baga. Sa kalaliman ng bahay, may mga sigawan at ilan pang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw.
Ito ay isang putok ng mga baril, alam ko dahil kasama ako ni Dad sa mga firing lessons niya.
Nahihilo ako at ang kagubatan sa kabila ng aming bahay ay mukhang walang katapusan sa gabi. Sa ibaba, ang mga tanim na rosas ni Mom ay tila kumikinang sa buong buwan handang saluhin ako ng mga tinik ng mga ito sakaling tumalon ako.
"Anong nangyayari, Mommy? hindi ko maintindihan. Sino ang mga lalaking iyon sa ibaba?"
“Nagkamali ang tatay mo. May ginawa siyang katangahan at ngayon binabayaran natin iyon." Nanlalaki ang mga mata niya. "Hindi siya dapat nasangkot sa kanila. Paulit-ulit kong sinabi sa kanya, huwag siyang makisali, pero nagpumilit siya. Sabi niya kaya niya itong kontrolin. Ginawa niyang mas kumplikado ang mga bagay, at ngayon binabayaran natin ang presyo ng ambisyon niya!"
“Sino, Mommy? Sino ang nasa ibaba?"
“Hindi ko alam, anak. Hindi ko alam kung sino sila." Niyakap niya ako ng mahigpit at pinaharap ako sa terasa “Kailangan mong lumambitin. Sige na, tutulungan kita." Tinulak ako ni mama at nauntog ako. Hinawakan ko ang malamig na bakal na railings ng terasa namin at itinaas ang aking sarili, nanginginig ang aking mga braso. Napakapit ako sa pasamano na pumuti ang aking mga daliri at naramdaman ko ang paghiwa ng yero sa aking balat. Masakit at gusto kong umiyak, pero umiiyak si Mom kaya hindi ko magawa ngayon. Kailangan kong maging matatag para sa kanya, “Ganyan nga anak. Kumapit ka lang at kapag sinabi kong bitaw, bumitaw ka, okay?"
"Mom, natatakot ako. Masyadong mataas," puna ko habang nakalambitin na pababa ang mga paa.
"Kaya mo yan. Maging matapang ka, anak ko.”
Bumukas ang pinto sa likod niya. Narinig ko ang pag-ugoy nito at ang paghampas sa pader. Mas maraming usok ang bumubuhos sa terrace at sinubukan kong umahin para tumingin ngunit hindi ko kaya ang aking bigat. May sinasabi si Mom, "Lumayo kayo sa amin, halimaw kayo—ngunit hindi ako sigurado sa aking naririnig. May isa pang sigaw, at si Mom ay dumungaw sa akin, nakatitig sa akin nang may di mabasa na mga mata.
“Talon, anak! Go, run!” Umalingawngaw ang sigaw ni Mom!
May humawak sa batok niya at hinila siya pabalik sa loob.
Bumitaw ako at bumaba. Mabilis akong bumagsak at dumapo nang husto sa ilang mga palumpong, at ang isang makapal na sanga ay pumupunit ng malalim at masamang sugat sa gilid ng aking mukha. Ang sakit ay dumaan sa aking mga tuhod at aking bukung-bukong, at ako'y bumagsak sa lupa, humahagulgol sa takot.
Sa taas, rinig ko ang sigaw ng Ina ko.
Nanatili akong nanginginig. Nasasaktan ako at dumudugo ang buong mukha ko. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari—nasaan sina Dad? Bakit hindi pa sumunod sa pagtalon si Mom?
Mas maraming putok ang tumutunog galing sa itaas. Isa pang sigaw, sa pagkakataong ito ay alam kong Mom ko iyon, at alam kong hindi talaga maganda ang nangyayari!
Putok sila ng baril.
Bumangon ako at padabog na lumabas ng gate. Paulit-ulit kong naririnig ang mga huling sigaw ng aking ina habang tumatakbo ako nang mabilis at hanggang sa abot ng aking makakaya, tumutulo ang dugo sa aking leeg at dibdib, pasuray-suray habang ako ay naglalakad.
Anong nangyayari! Bakit kami sinugod! Sino ang mga taong yon! Mabubuhay pa kaya si Mom? Sina Dad at mga kapatid ko, ligtas kaya sila?
I Cursed You(Haidei)"Lets go Haid, matagal pa ba yan," tawag ni Kobie sa akin."Wait lang naman, nawawala na naman kasi ang dictionary ko," sagot ko halungkat ang ilalim ng mesa at upuan ko, dahil wala sa bag ko ang dictionary."Hayaan mo na yan mamaya na natin hanapin, halika na. Baka mamaya hahaba nanaman Ang pila sa canteen. Hindi lang tayo estudyante ng C.U. alam mo yan," pahayag ni Kobie."Oo na, ito na nga," turan ko kuha ang wallet ko at naglakad na palabas ng Icon Room.Nakasunod si Kobie sa akin."Ikaw ng pumila, as usual parin ang order para sa akin," saad ko kay Kobie tukoy ang paborito kong pagkain na puto na may toppings na salted egg.Tumango lang si Kobie at pumila na pagdating namin sa canteen.Mula noong naging official ang pagiging pinuno ko ng Ruffian iniwan ko na ang pagiging brat pate narin ang mga kaibigan kong babae at ang kanang kamay ko sa grupo na si Kobie ang palagi kong kasama.Galing ako sa pamilya ng mga gangster kaya dapat ang katulad na daan ang tahak
(Stan)"Anong balita?" tanong ko kay Theron at Dylan na kakabalik lang galing Hooligan Society."Ang leader ng Varlet Serpents ng Underground Society sa Hooligan Society ay napatay kasabay ng head man ng Nazi System na si Sir Van," balita ni Theron sindi ang sigarilyo niya at umupo kasabay ni Dylan sa sofa sa harap ko."Hmp, ang Nazi System ay organized at may heir si Sir Van kaya maayos ang lagay nila. Kaya ni Josh Ferrer pamunuan ang Superiors, pero ang Varlet Serpents walang taga pagmana, means the battle for the next lord is about to start!" pahayag ko habang check ang mga pictures ng pagsabog dahilan ng pagkamatay ni Sir Van ng grupong Nazi System at Mr. X ng Varlet Serpent."Sapalagay mo maapektuhan tayo?" tanong ni Dylan habang pinapatunog ang mga daliri."Maari, dahil may kasunduan kami ni Mr. X na pabayaan niya ang Cordova City, at kung patay na siya, ang susunod na mamumuno ng VS ay di natin mapigilan kung sakaling pakialamam niya ang Cordova City." Mukhang gugulo na naman a
(Haidei)Pinasok ko na ang kotse ko sa loob ng mansion ng mga Indelcio.Tsk, dapat di na ako pumunta dito eh pero kailangan talaga!Pagbaba ko ng sasakyan sinalubong agad ako ni Aiden at Dylan."Oh, the famous Ruffian chic is here," bulalas ni Aiden hawak ang kamay ko hila papuntang likuran ng mansion. Gustuhin ko mang baliin ang kamay niya ay di ko magawa. I really hate being touch!In order to protect my group and save my family lalo na ang kanang kamay ko sa gripo kailangan kong makipagkasundo sa Stygian Beasts' lord na si Stan Elthen Indelcio. Shit, I'm willing to venture in Beast's lair or give up just to prove myself to the family that I am a good leader despite being a girl and save the important companion of my life.Naramdaman ko ang pagkapa ni Aiden sa baywang ko kaya pinigil ko ang braso niya."What are you doing? Are you a pervert?" Tanong ko? Binigyan ko siya ng warning look. If he'll touch further I'll break his bones!"Isn't it obvious, I'm checking you. Baka may dala
(Haidei)"Arghhh let me goooooo Stan!" Patuloy ang pagpupumiglas ko."Oh honey, stop resisting mas lalo mo lang akong iniexcite," halos pabulong na saad ni Stan halik ang leeg ko.Pilit kong tinutulak ang dibdib niya palayo sa akin."You're gross, are you enjoying this, people around us watching!?""They don't mind anyway, so be quite," bulong nito.Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang hinihingal na si Gabe.Napatigil si Stan at lahat na nasa silid napatingin kay Gabe.Rinig ang mabigat na hingal ni Gabe sa loob ng silid."What?!" Iritang tanong ni Stan dahil na istorbo at umalis na sa ibabaw ko."Tumawag si Nate, kailangan ka daw niyang makausap," balita Gabe."Damn it!" Napakamot ulo si Stan."Oh? Mukhang nagkakatuwaan kayo! Di mo naman ako papatayin diba? Haha, for bothering you in times like this. Hindi ko sinasadya," tawa ng tawa si Gabe nakatingin sa akin.Nagtutunugan ang mga ngipin ko sa gigil at hiya."Fucker, you just ruined my precious moment," bulalas ni Stan kamot ang
(Haidei POV)Nagulat ako nung pagbalik ko ng computer room wala na ang boys. Arghhh, inutusan nila akong gumawa ng meryenda habang tinutulungan nila si Stan daw pero ang totoo niloko nila ako para mapa-alis para iwanan.The hell with them!Wahhh goodness, kahit kailan talaga parepareho ang mga Stygians, nakakaasar. Nabubwisit ako. Hinga..... Haidei, relax ka lang, makakabawi ka rin sa mga yon.Damn! Talagang ididikit ko tong mga sandwiches na gawa ko sa mga mukha ng mga mokong na yun. Talagang iniwanan ako dito at di pinasama! Siguradong pupuntahan nila si Stan. Damn, nakakainis sobra!Nilapag ko sa mesa ang pagkain at tumakbo papunta sa bintana.Arghh, ang lakas pa ng ulan, kaya madilim at malamig sa pakiramdam.May na-aninag akong anino ng tao sa ulan.Shit! Tumakbo ako sa kusina, kumuha ng kutsilyo at bumalik ulit sa may pintuan.Hinanda ko ang kutsilyo nung may pumihit ng doorknob ng pinto. Oh shit! Ngayon pa talaga papasukin tong hideout kung kailan wala sila!Pagbukas ng pinto
(Haidei POV)"Ready?" Tanong ni Stan sa akin.Hinawakan ko ang baril ko ng napakahigpit at tinangu-an siya.Papasok na kami sa building kung saan nasa loob daw si Kobie.Nagpasalamat ako dahil sinama niya ko sa misyon na to. Siguro nakulitan sa pamimilit ko kaya sinama na ako.Sinipa na ni Stan ang pintuan at nauna na akong pumasok."Ingat," rinig kong bilin ni Stan.Pagpasok ko ang dami palang tauhan ni Liam sa loob. Mga nasa 100 mahigit tapos kami lang dalawa.Damn! Kung minamalas ka nga naman"Shoot them, both hands!" sigaw pa ni Stan at nagsimula ng bumaril pinapatamaan ang mga kamay ng kalaban.Baril ako ng baril, papalapit ng hagdan. Talikuran kami ni Stan. Paikot ikot! Mabuti na lang at nagsanay ako para dito. Mabilis ang mga galaw ni Stan pero nasusundan ko naman.Mga kamay lang daw ang patamaan ko. Nauna na ako papunta sa elevator at pinindot ito habang nakikipagbarilan pa si Stan sa mga tauhan ni Liam sa unang palapag.Nagulat ako nung biglang may sumulpot sa tabi ni Stan at
(Haidei POV)Nakaupo lang ako sa gilid ng kama ni Stan habang hinihintay siyang matapos maligo.Napasinghap ako.Si Kobie ay sinundo na ng mga Ruffians at nangako siyang kukunin ako kay Stan pagkatapos niyang ayusin ang lahat.Naniniwala ako kay Kobie, at sa ngayon kailangan ko na munang pakisamahan ang control freak beast na si Stan kabayaran ng pagligtas niya kay Kobie.Napatayo ako nung narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto ng banyo ni Stan.Napalingon ako at napabaling din nung nakitang wala man lang itong suot at basa pa ang ulo at buong katawan."Mabuti naman at hindi ka umalis," puna niya, tumagay ng wine, sumandal sa maliit na mesa at hinarap ako.Wow, talagang komportable lang siya sa lagay na yan?As if makakatakas ako sakanya kung aalis ako."Everything fall in place just like what you want. Masaya ka na ba?" pasaring ko tumagilid para hindi makita ang kahubaran niya."Masaya? Saan naman ako sasaya? Paano ako sasaya kung ang nasa isip mo palagi ay ang Kobie na yon," t
(Haidei POV)"Stan, may sasabihin ako sa iyo," sabi ko, hinawakan ang braso niya habang pilit kong tinatago ang badge ni Ruffian sa likod ko.Ngumisi siya at tiningnan ako."Oh, masama ang pakiramdam ko tungkol dito." Sagot niya na nakataas ang isang kilay, nagtatanong."Sapalagay ko ang Ruffians ang may pakana sa pagpasabog ng S-Base. Kung sa anong dahilan, hindi ko alam," halos ma-utal na saad ko. Kinakabahan ako pero Hindi ko iyon pinahalata. Weakness naman kung ipapakita ko sa kanya.Nanlaki ang magaganda niyang mata doon at agad akong umiwas ng tingin."Well," bumuntong-hininga siya. Mabilis akong nag-angat ng tingin at nakita kong nakangisi siya, pero ang sumunod na ginawa niya ang mas ikinagulat ko. Pinulupot niya ang kanyang mga braso sa aking baywang, dahan-dahang hinila ang ulo ko sa kanya at naglapat ang aming mga labi.Hingal na hingal ako sa halik, pero naging halinghing ito nang tumapat sa bibig ko ang dila ni Stan.Natunaw ako sa halik at hinayaang igabay ako ni Stan sa