Chapter Fifty

Puno ng simpatiya at pag aalala niyang minasdan ang asawa habang tahimik na nakatunghay sa libingan ng ama. Katatapos lang ng libing at sila na lamang dalawa ang naiwan doon sa pribadong museleo ng mga Santana.

He take a step much closer to her and hold her hand gently. Bahagya niya pa iyon pinisil, wanting to assure her that he was just at her side. That he will always be at her side no matter what. He wanted to share her pain.

Pero gaya ng mga nauna na niyang pagtangka, wala pa ring reaksyon siyang nakikita mula rito. She was silent, calm and expressionless the whole time of Don Armando's wake. Ni hindi niya ito nakitang umiyak. She talk less, maliban sa iilang mga pagbati at pasasalamat sa mga kakilala at taong dumalo sa libing ay wala na itong iba pang mga sinabi. Kahit nga sa kanya ay hindi ito nag-oopen up, and seeing her so calm worries him so much. He rather see her scream or cry hard gaya noon sa ospital kaysa ang makita itong tahimik gaya ngayon.

Umakto man ito ng ganoon