Tahimik niyang minasdan ang sarili sa salamin habang marahan na bino-blower ang buhok. Nasa buong salamin ang mata niya pero ang isip niya ay nasa taong kasalukuyang naliligo sa banyo.It's their honeymoon night. At hindi nila napag-usapan ni Simon ang mga dapat at hindi dapat na mangyari oras na makasal sila. Especially the bed part. How on earth did she forget about it when it was the most important thing for her?Ano ang gagawin niya kung i-insist ni Simon ang consummation ng kanilang kasal? He has all the right to do that since they are now husband and wife... Kahit nga ba sa papel lang iyon. "Hmm.. Pajamas? On our honeymoon night?" Napapitlag pa siya ng marinig ang boses nito. Pag-angat niya ng tingin sa salamin ay nakita niyang nasa likod na niya ito. Bahagyang nakayuko at nasa bandang balikat niya ang mukha."Its our honeymoon sweetheart, so I am expecting you to wear a sexy negligee." Pilyo itong ngumisi. "It's okey though, huhubarin ko rin naman yan maya-maya."She can fee
It was over. They are both laying in the bed, kapwa taas-baba ang dib-dib sa marahan na paghinga. No one dares to speak.Pinakiramdaman niya si Simon. It was as if he's still in daze while staring at the ceiling. Kung ano man ang iniisip nito sa nangyari sa kanila ay hindi niya alam.Sunod-sunod itong napabuntong hininga. At kinakabahan siya sa aksyon nitong iyon. 'Nagsisisi ba ito na may nangyari sa kanila?' Bakit napakatahimik nito at tila problemadong nakatingin lang sa kawalan? Naalala niya, ganitong-ganito rin ang anyo nito noong muntik ng may nangyari sa kanila sa kwarto niya. He seems so.. lost. Hinigpitan niya ang paghawak sa laylayan ng kumot at hinila pa iyon hanggang sa matakpan ang bandang leeg niya. Marahan siyang gumalaw at tumagilid. Napangiwi pa siya ng maramdaman ang hapdi sa kanyang pagkababae, pati na sa ibang bahagi ng kanyang katawan. She was sore all over. Pero hindi niyon kayang pantayan ang hapdi na unti-unting sumisibol sa kanyang damdamin. Seeing Simon r
She is now sleeping soundly, breathing high low at bahagya pang nakasiksik sa may bandang gilid niya. Ang isang kamay nito ay nakayakap pa sa kanya. A gentle smile crossed his lips wondering if she will do that if she's awake. Alam niyang hinde. She look so peaceful while sleeping. No one would think that moments ago she was already planning to annul their marriage. Oh well, she really was planning the annulment since the beginning. Hindi nito iyon ikinaila sa kanya. They both knew of why they married each other. For her, It's her father's dying wish na hindi nito magawang tanggihan. Pero para sa kanya, may iba pa siyang dahilan bukod doon. Although may parteng para kay Don Armando rin kaya siya pumayag, but most of it was personal.It was their dream to marry each other, sabay nilang pinangarap ang bagay na iyon four years ago. At natupad nga iyon kani-kanina lang. They got married. Nga lang, labag iyon sa loob nito. She hates him so.'Kilala mo ako Clark, Madali akong magsawa sa bo
MARIIN siyang napapikit habang nasa ilalim ng dutsa ng shower. She was there in the bathroom for almost an hour. Hindi pa rin niya mahamig ang sarili hanggang sa puntong iyon. She can't believe she gave into him that easily last night.Mabuti na nga lang wala na ito sa kanyang tabi ng magising siya kanina. Kung nagkataong naroroon it, hindi niya alam kung papaano aakto sa harapan nito. She really can't understand why he's been acting so weird this past few days. Galit na galit ito sa kanya noong una silang magkita. Ramdam niya iyon hanggang sa buto. Kaya nga isinuhestyon niya ang annulment una pa lang, but why he is so against it? Bakit pinapahirapan pa siya nito? Di ba dapat sumang-ayon nalang ito dahil pareho naman nila hindi ginusto ang matali sa isa't isa. Is that his ways to get even? Is he trying to insinuates that he still has the power over her?Malalim siyang napabuntong hininga bago pinatay ang shower. She walk past to it to get her bathrobe nang di sinasadyang napatingin si
Mataman niyang minasdan si Simon habang abala ito sa ginagawa doon sa may lababo. He was busy washing some kitchen utensils. Maybe he was done his cooking. Namalengke siguro ito kanina habang tulog siya. Kahapon bago sila tumungo roon sinabi na niyang huwag na silang mag groceries dahil hindi naman sila magtatagal doon. Nag suggest siyang magpapa-deliver nalang sila ng pagkain or pupunta nalang sila sa restaurant. Pero hindi ito pumayag."I can cook sweetheart and you know that I am a better cook than those chefs in this hotel.." "I just don't want to waste our time and energy in going on groceries store and cooking Clark.. Hindi rin naman tayo magtatagal--" Napatigil siya ng makitang nakangisi ito. She ceased her brows."Kung inaalala mong baka mawalan na ako ng time at energy para sayo, don't worry.. Marami akong reserba kaya kahit ako pa ang gumawa ng lahat, the groceries, the cooking and other stuff, I'll assure you, marami pa ring matitira para sayo." Pilyo nitong sabi na ikina
PORMAL na siyang ipinakilala ng kanyang Papa sa board at mga empleyado bilang kahalili nito sa Sofia Grand nang sumunod na araw, sa isang simpleng selebrasyon na inilunsad ng mga kaibigan at empleyado bilang pagpupugay at pasasalamat sa kabutihan ng kanyang Papa. Naka-wheelchair man ay halata ang kaligayahan nito ng umakyat sa stage para magbigay ng konting pahayag sa kanilang lahat. He look at the crowd and a gentle smile crossed his lips. "It was maybe my last words and my last goodbye too to all of you.." simula nito. Napalunok siya. Hindi niya sana gustong marinig ang bagay na iyon, but it was his request to give that speech. Naramdaman niya ang marahan na pag-abot ni Simon sa kanyang kamay at hinawakan iyon."Alam kong, alam na ninyong lahat ang kalagayan ko ngayon. Mamaya, bukas, o sa susunod na linggo, maaaring tuluyan na akong magpapaalam sa mundong ito, but before I leave this world, gusto ko sanang ihabilin ang kaisa-isa kong anak sa inyo." Sabi nitong nakatingin sa kan
Puno ng simpatiya at pag aalala niyang minasdan ang asawa habang tahimik na nakatunghay sa libingan ng ama. Katatapos lang ng libing at sila na lamang dalawa ang naiwan doon sa pribadong museleo ng mga Santana. He take a step much closer to her and hold her hand gently. Bahagya niya pa iyon pinisil, wanting to assure her that he was just at her side. That he will always be at her side no matter what. He wanted to share her pain. Pero gaya ng mga nauna na niyang pagtangka, wala pa ring reaksyon siyang nakikita mula rito. She was silent, calm and expressionless the whole time of Don Armando's wake. Ni hindi niya ito nakitang umiyak. She talk less, maliban sa iilang mga pagbati at pasasalamat sa mga kakilala at taong dumalo sa libing ay wala na itong iba pang mga sinabi. Kahit nga sa kanya ay hindi ito nag-oopen up, and seeing her so calm worries him so much. He rather see her scream or cry hard gaya noon sa ospital kaysa ang makita itong tahimik gaya ngayon. Umakto man ito ng ganoon
NAPAPITLAG siya ng maramdaman ang unti-unting paghubad ni Simon sa kanyang suot. Napatingin siya rito. She met his eyes. All she saw there was worries and concern. Gusto sana niyang tutulan ang ginagawa nito pero hindi niya mahanap ang sariling boses. She was weak to muttered even a single word. Her knees were trembling. She was so drained that she can't almost stand beneath the shower kaya wala siyang magawa kundi hayaan na lang ito na magpaligo sa kanya. Iniwas nito ang mata sa kanya partikular sa kanyang katawan saka kinuha ang container ng liquid soap. He open it and pour some on the bath sponge saka marahan na ini-apply sa kanyang katawan, from her arms, her neck, down to her stomach, sa mga hita niya pababa sa binti. Sinundan niya ito ng tingin. Basa na rin ito, nakabakat ang likod sa puting long sleeve na suot but he didn't mind it. Naka-focus ang buong atensyon nito sa ginagawa. Her eyes became gentle as she watch him. Nakaramdam siya ng pinong kirot sa kanyang puso. He neve