Share

A Night Worth Millions
A Night Worth Millions
Penulis: Bambiewp2024

Prologue

Penulis: Bambiewp2024
last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-03 16:31:19

Alam kong malabo na para sakin ang magkaroon ng happy life or magkaroon ng lalaking mamahalin ako sa kabila ng identity ko. Kahit ang sarili ko ay hindi ko kilala, parang hindi ko hawak ang buong pagkatao ko. Parang hiram ko lang ito lalo na ang katawan ko. Yes, I am prostitute, magdalena, o ano pang tawag sa babaeng bayaran. Ito ang bumubuhay sakin para may panggastos sa araw-araw at para may maipakain sa mga kapatid kong umaasa sakin. Maganda naman ako, no, kulang ang salitang ganda para mai-describe ako. Sabi ng mga lalaking nai-tetable ako eh mala hugis puso ang aking mukha at chinita ang mata. Ang aking ilong ay matangos at ang aking bibig ay malapad ngunit manipis. Mahaba rin ang aking pilimata pero ang mas nagpatingkad daw sa akin mukha ay ang kulay green kong mga mata. I have also a wavy brown natural hair. Sexy rin ako, I have a big boobs, thin waist and a big butt. May makinis at malaporselanang balat din ako. Kaya lahat ay napapatingin sakin sa tuwing madadaanan ko sila. I have also half british, half german pero lumaki ako rito sa Pilipinas. Pinalaki ako ng babaeng umampon sakin, isang pinay. Kaya marunong akong magtagalog kahit wala akong lahing pilipino.

“Raisha… anak, gagabihin ka ba ngayon?” Katatapos ko lang magsuklay nang tawagin ako ni Momi, yes yan ang nakatawagan ko sa kanya, and ako lang ang tumatawag sa kanya niyan. “Hindi ka ba muna kakain? Sobrang ikli naman ng suot mo, anak!” 

I inhaled deeply and smiled. “Momi, I know you're worried pero alam naman natin ang work ko, right? Kapag mas maiksi, mas marami ang maglalaway.” 

Mukha naman siyang naluluha sa sinabi ko. Nailing pa siya at napahinga ng malalim. “Nak, sorry, hindi ko man lang magawa na tulungan ka sa pagtatrabaho. Kailangan mo pang sumugal dyan sa klase ng work mo na yan. Kahit na…”

“Binababoy? Momi, matagal ng nababoy ang pagkatao ko… sulitin ko na lang…” this is the last word na sinabi ko kay Momi at umalis na sa harapan niya. Pagkababa ko naman ng hagdan ay nakita ko ang tatlong maliliit kong kapatid, sina Reese, Ritz at Roman. Kumakain sila ng lechong manok na kakabili ko lang kanina. Tipid akong ngumiti sa kanila at hinalikan sila sa ulo isa-isa. 

“Ate Rai! Sarap ng chicken!” sabi ni Roman na nasa 4 years old. Natuwa naman ako dahil gusto niya pa ako subuan kaya kahit na nakapag tooth brush na ay kumagat ako kahit konti. “Gusto ko ulit ng ganito ate!”

“Oo ba! Basta hindi ka pasaway kay Momi, ha?” Tumango na lang siya dahil hindi na siya makapagsalita sa dami ng laman ng bibig niya. Ganun din ang dalawa ko pang kapatid na kambal sina Reese at Ritz. 

Aaminin ko, hindi ko sila kaano-ano pero ang laki ng utang na loob ko sa kanila dahil nagkaroon ako ng pamilya sa bansang ito. Pero nang dahil din sa kanila ay nangyayari sa akin ang lahat ng ito. 

Noong ako pa lang ang anak ni Momi Esther hanggang sa edad sampung taon, sobrang saya ko dahil nagkaroon siya ng jowa. Na akala niya wala ng magbabakasali sa kanya dahil hindi ganun kaganda ang itsura ni Momi. Hindi nga maipagkakaila na talagang hindi kami magka mag-anak. Sa tuwing papasok kasi ako sa school, napagkakamalan ko siyang katulong at ako raw ay anak mayaman. Kaya kahit na ganun ang trato ng iba sa aking Momi, mahal na mahal ko siya. Hanggang sa nagkaroon nga siya ng jowa na naging asawa kalaunan at nagkaroon ng  anak, sina Reese at Ritz. Sa una mabait ang asawa ni Momi, pero habang tumatagal noong naiiwan na ako sa bahay kasama ng kambal, may hindi alam si Momi. Pinagsasamantalahan ako ng asawa niya. I don’t want to drop his name kasi sumpa yon para sa akin. Mabuti na lang at nakulong na yong hayop na yon. Pero dahil nanlaban si Momi at pinagtanggol ako, nabulag ang isang mata nito. 

HIndi lang isang beses ako binaboy non kundi pati na rin ang mga kaibigan non sa tuwing mapapadaan sila sa bahay, at sa tuwing nagkakataon na wala si Momi. Hindi ako makapag sumbong non dahil pinagtatangkaan niyang patayin ang kambal. Kaya sa edad na eleven years old, ang dami ng lalaking dumaan sa akin…

Sa lalim ng iniisip ko, hindi ko namalayan na nasa harapan na pala ako ng isang building. Ang pinakamalaking building na narito sa siyudad ng Cebu, ang Ashford Incorporation. Sabi nila, matatalinong tao raw ang narito sa building na ito at malaki rin ang standard ng kompanya. Gusto kong makapag work sa ganitong building yung pormal at malaki sahod kahit hindi mo na kakailanganing gumiling o magpahawak sa iba. Kaso masyado yata ako mataas mangarap, eh highschool graduate lang naman ako. 

“Pangarap lang naman eh… hindi ko naman sinabing totohanin,” natawa pa ako sa sarili dahil sa kahibangan. 

Pagdating ko sa work ay nasa pula na ang ilaw. Ibig sabihin ay malapit ng magsimula ang event. Dumiretso na ako sa dressing room at naabutan ko doon si Madame Vangie. Kasama rin ang ilan pang katulad ko na bayaran. Napansin ko naman na tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa saka binugahan ng usok ng kanyang tobacco. 

“Flawless ka talaga, Rai. Kaya ang dami mong nabibingwit eh,” aniya saka ngumisi. Umirap naman ako sa kanya at sabay ngisi. “Kaso… laspag na!” 

“Malamang, sex ang bumubuhay satin dito, magpapaka virgin ka pa ba?” ngumiwi naman siya sakin. “Anong need mo at nandito ka, Madame? Hindi ka yata babad sa pagbblowjob sa bagong bouncer?” 

Napasinghap naman siya at tiningnan ang mga babaeng busy sa pagmemakeup. Ang ilan ay napatingin sa gawi namin at ang ilan ay kunwari walang narinig. Tinampal naman niya ako sa balikat at inusog palapit sa kanya. 

“Gaga ka, ‘wag kang eskandaloso! Alam mo namang….”

“May syota kang dancer? Pfft, owkeeeey~ bakit di mo na lang pagsabayin ang dalawa para entertainment din yon ah? Dalawang sperm ang puputok sayo!” 

“Bruha ka talaga! Anyway, kaya ako nandito kasi may bago akong isa-sideline sayo. Ikaw ang pinaka maganda–”

“I know!”

“Shhh! Letse, patapusin mo kong gaga ka, alam kong maganda ka pero laspagin na”

“Scratch that laspag, okay? Hindi naman araw-araw ako nagpapapasok sa gitna ko! Okay pa dede pero not actually down there, duh!” 

“Feeling virgin amp! So yun nga, ikaw ang ipapambato ko rito. And I know, you can do this kasi sa…. Okay gandang-ganda raw sayo yung isang client na yon.”

“And?”

“He offered me 2,000,000 pesos to make a one-night stand with you.” 

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • A Night Worth Millions   Chapter 68

    Raisha’s POVNakakabingi.Hindi putok ng baril. Hindi sigawan. Hindi yapak ng mga tauhan. Hindi sigaw ng pangalan ko sa gitna ng gulo.Kundi katahimikan.Yung klase ng katahimikang parang sinasakal ako habang nakaupo lang sa gitna ng malawak na silid na puro salamin ang dingding. Lahat ng sulok, may repleksyon ako. Lahat ng direksyon, ako ang nakikita ko.Pero kahit pa sobrang dami ng bersyon ko sa paligid, bakit parang hindi ko pa rin kilala ang sarili ko?Isang linggo na. Pitong araw. Isang daan at animnapu’t walong oras. Pero parang kahapon lang nang mangyari ‘yon—ang gabing 'yon na halos mapunit ang boses ko sa sigaw, sa takot, sa pangalang paulit-ulit kong binibigkas.Please, 'wag 'yung mga anak ko...Hanggang ngayon, nararamdaman ko pa rin ang init ng mga matang ‘yon. Hindi init ng pagmamahal. Kundi apoy ng galit. Apoy ng pagnanasa. Apoy ng intensyon.Minsan, napapaisip ako kung tama bang nasa poder ako ng pamilya ko. Kung tama bang ang lalaking minahal ko—at nagbigay sa akin n

  • A Night Worth Millions   Chapter 67

    Raisha’s POVMalamig. Hindi lang dahil madaling-araw pa lang, kundi dahil nararamdaman ko na naman ang panibagong kaba na hindi ko maipaliwanag. Nasa loob kami ng itim na SUV ni Terrence. Tahimik siya habang nagmamaneho. Walang radyo, walang kahit anong tunog kundi ang ugong ng makina at tibok ng puso kong para bang sasabog sa bawat liko ng sasakyan.Walang ibang sasakyan sa kalsadang iyon. Parang kami lang ang gumagalaw sa mundo. Wala ring ilaw sa paligid kundi ang headlights na sumusuyod sa madamong daan. Pakiramdam ko, anytime, may susulpot na kung ano. O kung sino. Masyado yata akong naging kabado. Kinalma ko ang sarili dahil hindi ito nakakatulong sa mga anak ko. "Are we almost there?" tanong ko, bahagyang tiningnan ang madilim na paligid.Tumango siya. "Few more minutes, baby. Malapit na tayo sa property. It’s well-guarded. Nandun na rin si Lucas."Napatigil ako. Lucas? Sino naman yun? Guard? Alalay niya? Hindi ko alam kung anong mararamdaman. Mukha namang naintindihan ni Terr

  • A Night Worth Millions   Chapter 66

    Raisha’s POV"And you… who are you in all this, Terrence?"Tumingin siya sa akin, masidhi ang tingin. "I was a miserable mafia boss before you came into my life. Now I’m the man you chose. The father of your children. The man who’s willing to burn the whole world just to keep you safe."Nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung matatakot ba ako o mapapalapit pa lalo sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon. He’s the father of my children… hindi ko pa man gaano pinapaniwalaan pero yung mga anak ko sa loob parang kiti-kiti kung maka-react. Well, mukhang ito nga talaga ang tatay nila. Ito nga yata ang tinatawag na lukso ng dugo. Lumapit siya ng kaunti, halos magkalapit na ang mga mukha namin. Hinawakan niya ang aking ibabang labi. Gustuhin ko mang ilayo ang mukha pero tila naging estatwa ako sa kanyang mga mata. Punong-puno ito ng sinseridad at takot. "I know I sound like a monster. But you married me knowing who I am. And you loved every dark, twisted part of me." Napalunok ako sa sinabi

  • A Night Worth Millions   Chapter 65

    Raisha's POVAng dilim ng paligid ay tila sumasalamin sa gulo ng isipan ko. Nasa loob kami ng isang abandonadong safehouse—sira-sira ang mga pader, may mga basag na bintana, at ang amoy ng amag ay kumakapit sa bawat sulok. Pero sa kabila ng lahat, dito ako dinala ni Terrence matapos kaming habulin ng mga tauhan ni Xander."You need to rest," sabi niya, habang inaayos ang lumang sofa na may punit-punit na upholstery. "It’s not much, but it’s safe—for now."Umupo ako, hawak-hawak ang tiyan ko. Ramdam ko ang pagod ng mga anak ko sa loob. "Salamat," mahina kong tugon.Tahimik siyang umupo sa tabi ko, ang mga mata'y nakatuon sa akin. "Raisha, I know this is overwhelming. But I need you to trust me."Tumingin ako sa kanya, pilit inaalala ang mga alaala na tila nawala. "I want to, Terrence. But I don't remember anything."Huminga siya ng malalim, ang kanyang mga mata'y puno ng sakit. "I understand. But know this—I will do everything to protect you and our children."Napayuko ako, pinipigilan

  • A Night Worth Millions   Chapter 64

    Raisha's POVMABILIS ANG HAKBANG ko kahit hindi ko alam kung saan ako patungo. Parang ang ingay ng mundo kahit tahimik naman ang paligid. Pati ang mga huni ng ibon sa Malesice Park, parang biglang naging sigaw na humahabol sa akin. Tuluy-tuloy ang iyak ko habang pinipilit kong itago ang sarili sa lilim ng mga puno. Kahit sobrang sakit ng puson ko, hindi ako huminto. Kinakabahan na baka maabutan ng mga humahabol sakin. Mabuti na lamang at nakalayo ako sa isang lalaki kanina, narinig ko na tinawag niya ako sa aking pangalan. Mukhang hindi rin mapagkakatiwalaan. Madami talaga ang gusto akong saktan pati na ng mga anak ko. Kailangan naming makalayo. Kailangan ko silang protektahan. “My twins… kapit kayo kay Mommy ha… kailangan nating lumayo, kailangan nating maging ligtas…”Bawat hakbang ko ay parang may tinatakasang multo. Hindi lang si Xander. Hindi lang 'yung mga kasabwat niya. Kundi pati ang sakit ng mga kasinungalingang tinanggap ko bilang totoo. Bakit ba kasi nawalan ako ng alaala?

  • A Night Worth Millions   Chapter 63

    Raisha’s POVGAYA ng inaasahan ko ay sinamahan ulit ako ni Xander. Pero sa ibang park niya ako dinala, dito sa Malesice Park. Hindi ko alam kung bakit pero ang tahimik ng lugar na ’to. Para bang... pinipilit akong kalmahin kahit ang gulo-gulo sa loob ko. The trees sway lazily, and the scent of fresh grass lingers in the air. Nakakagaan. Nakakapanatag. For the first time in weeks, parang nakakahinga ako nang maluwag.I look down at myself. Suot ko pa rin ’yung simple cream-colored knitted dress na pinili ni Xander para sa akin kaninang umaga. Soft, stretchy, and comfortable for my seven-month baby bump. Sabi niya bagay daw sa ’kin. That it makes me look calm and gentle—exactly what I don’t feel inside.Napahawak ako sa tiyan ko. My baby. The only thing that keeps me grounded. The only proof that I had a past before everything blurred into nothing.“Are you okay?”Napalingon ako kay Xander. Nakaupo siya sa tabi ko, isang siko nakapatong sa backrest ng bench habang nakatitig sa akin. His

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status