C1

"YOUR presentation, Ms. Dallarosa, is that all you've got?" my boss asked, disappointed.

"Is that what you want me to present at the meeting? Do you want to embarrass me?"

Nahihiyang yumuko ako. "I'm sorry, sir."

Nahihiya ako dahil alam kong hindi ko napaghandaang mabuti ang presentation na itinalaga niya sa akin.

"I'm very sorry, sir; I'll just make another one."

"You should!" he said angrily. Inilapag niya ang folder sa ibabaw ng office table.

"These past few weeks, I've noticed that you were so clouded; if it's because of your annulment with your husband, I understand; but, Jordan, you should separate your personal life from your work," he said softly, but his annoyance could be heard in his voice.

I nodded slowly. "I'm really sorry, Sir."

"You can go now."

Mabilis kong kinuha ang folder sa ibabaw ng table at lumabas ng opisina niya. Pabagsak akong naupo sa swivel chair at pagkatapos ay minamasahe ang sarili kong ulo.

I couldn't think straight because of what happened between me and my ex-husband, and I was always out of my mind.

I didn't really want to marry Beckham at first, pero dahil sa gusto kong maging mabuting anak pumayag ako sa kagustohan ng aking ama na pakasalan ko si Beckham. I'd be lying if I said I was happy with the two years we spent together because I'm not. Beckham never made me feel like I had a husband. Kung tratuhin niya ako parang tauhan lang nito na dapat sumunod sa lahat ng mga gustuhin niya.

Nang sabihin ni Beckham na gusto niyang makipaghiwalay sa akin, wala akong ibang ginawa kundi ang pumayag. Pumayag ako sa gusto niya kahit masakit at kahit nakakahiya sa parte ko. Gusto kong magkaroon ng kumpletong pamilya pero paano mangyayari iyon kung si Beckham na mismo ang may ayaw?

I sighed again as I remembered some of what Beckham had said to me before he left me.

"You're useless! All you have to do is give me a child, Jordan, pero hindi mo magawa!"

"We can try it again," I cried.

He laughed mockingly. "Again?" he shook his head. "No need; I'm sick of doing it with you!"

I looked at him, puzzled. "W-what do you mean?" I asked, despite knowing what he was trying to say.

"I'll file an annulment. Maghiwalay na tayo."

Parang may malamig na tubig ang bumuhos sa akin nang maalala ko ang mga sinabi niya. Natatanong ko tuloy sa aking sarili kung hindi ba sapat lahat ng mga nagawa ko para sa kaniya? Am I really useless because I can't give him a child?

Siguro nga mali na nagkaroon ako ng damdamin para kay Beckham kahit na alam kong hindi niya ako magagawang mahalin at kahit na alam kong ganito ang kahihinatnan ng relasyon naming dalawa. Umasa lang ako na baka sakaling mahalin din niya ako, pero umasa lang ako sa wala.

Tapos na akong maging sunod-sunuran kaya I will never beg again. Sapat na iyong pagmamahal na binigay ko para sa kaniya at sa dalawang taong pagtitiis.

I sighed heavily. It has been two months since the court approved our annulment. Perks of being rich huh?

"Do you know Erica Ignacia who supposedly be joining Binibining Pilipinas?"

Naagaw ang atensyon ko ng dalawa kong katrabaho na wala atang ibang ginawa kundi magchismisan sa oras ng trabaho.

"Oo, bakit?" sagot ng isa.

"She's pregnant, ayun na-disqualified."

"Really? Sayang naman."

Napailing ako. Para sa akin maswerte pa nga ang Erica na iyun dahil biniyayaan siya ng anak, hindi katulad kong hindi alam kung bakit hindi ako mabuntis-buntis.

Hindi ko mapigilang matawa sa mga nangyayari sa buhay ko. Pero ganu'n nga ata talaga ang buhay, madaya.

Hindi ko na ulit iisipin na pumasok sa panibagong relasyon dahil sino pa nga ba ang seseryoso sa tulad kong hiwalay na sa asawa? Aasa pa ba ako na mayroon pang lalaking seseryoso sa akin? Hindi na.

Binuksan ko ang laptop ko at sinimulan ulit gawin ang presentation na ipinapagawa sa akin ni Sir Bryce. Ayoko rin naman mawalan ng trabaho.

My parents have their own company, pero ayoko lang dumipende sa kanila kaya nagtrabaho ako sa ibang kumpanya.

Hindi rin alam ng mga ito ang tungkol sa paghihiwalay namin ni Beckham na lubos kong pinoproblema ngayon. Pero kahit na alam kong ikakagalit ng ama ko ang tungkol 'dun ay kailangan ko pa rin sabihin sa kanila.

Nang matapos ko ang ginagawa ko ay tiningnan ko ang suot kong orasan, It's already seven o'clock in the evening. After I turned off my laptop, inayos ko na ang mga gamit ko at bitbit ang bag na umalis umalis sa lugar na 'yun.

"GO HOME to your husband and apologize!" sigaw ni Dad sa akin nang sabihin ko ang tungkol sa pag-aaway namin ni Beckham. I knew this was going to happen.

"Why would I do that? Wala akong ginawang mali," I answered.

"Just go home and beg!"

Mas gugustohin pa niyang magmakaawa ako kay Beckham, hindi man lang nila natanong kung ayos lang ba ako?

"Ayusin mo ang problema ninyo mag-asawa! Go home and make it up to your husband-,"

"Hiwalay na po kami," I mumbled, but I knew they heard what I say.

May gulat akong nakita sa mga mukha nila, pero kalaunan ang gulat sa mukha ni Dad ay napalitan ng galit.

"What did you say?"

Inalis ko ang tingin ko sa kaniya at tinuon sa nanginginig kong mga kamay. "Nakipaghiwalay na siya sa akin. Our annulment papers approved two months ago."

Dad was silent for a moment, siguro pinoproseso pa ng utak niya kung ano ang mga sinabi ko.

"Annulled? What are you talking about, Jordan?!" Sigaw niya sa galit.

"I'm telling the truth, Dad. Hiwalay na po kami."

Galit na hinampas nito ang lamesa. "Damn it!"

"Hija, bakit kayo umabot sa ganu'n?" my Mom asked me calmly as she held my hand.

Hindi ko napigilang pumatak ang mga luha ko. "In the two years we've been together, Beckham never loved me, Mom. The reason why we broke up is because I can't give him a child."

"Have you checked up yet?" Mom asked again.

I nodded slowly. "We did everything, Mom."

"Let's have a second opinion, you'll check up again. And then you'll go back to Beckham and beg him to accept you again!" si Dad.

I looked at him in disbelief. "Why would I do that? He is the one who wants to end our marriage. I don't want to push myself anymore to him. Two years, Dad. Two year is enough! "

He pointed at me. "Don't embarrass me! Go back to your husband and ask for another chance!"

"You want me to lower myself to Beckham? What about me, Dad? Have you thought about how I feel? In my whole life you never ask me if I'm okay. It should always be like this, like that, you always push me for everything I do! I don't have freedom to choose what I want. I'm tired, Dad. I'm tired for being your puppet! "

Isang malakas na sampal ang ibinigay niyang sagot sa akin.

"You insolent! Hindi ko akalain na nagpalaki ang ng isang suwail!"

I smiled bitterly. I shouldn't be hurt anymore, dapat sanay na ako dahil hindi ko naman naramdaman na minahal ako ng ama ko, but I am now.

"James!"

"Don't interfere, Emma! Puputulin ko ang sungay ng anak mo!"

Mom tried to defend me from Dad, pero hindi niya nagawa sa huli dahil tulad ko ay nagsunod-sunuran lang din siya kay Daddy. Pero sobra na, kailangan ko naman na ipaglaban ang sarili ko.

"I've been a good daughter to you, Dad. Lahat ng gusto mo sinunod ko kahit ang pakasalan si Beckham. Hindi pa ba sapat lahat ng mga ginawa ko? Baliwala pa rin sa'yo lahat? Isa pa rin ba akong walang kwentang anak syo? Anong klase kang ama?"

"You!" muli sana akong sasampalin ni Dad pero maagap itong napigilan ni Mom.

"Aalis na ho ako." I stood up.

"Don't turn back on me while I'm talking to you. I'm not through with you!" Dad shouted.

I stopped and looked back at him. "Then let me through," I said before went out of the room without saying goodbye.

Tumaas-baba ang dibdib ko na sumandal sa pinto pagkasara ni'yon. Ang takot na nararamdaman ko ay napalitan ng ginhawa. Matagal ko ng gustong sabihin iyon kay Dad pero wala akong lakas ng loob noon. Hindi ko na kailangan maging mabuting anak dahil ngayon gabi, sinisigurado ko na hindi na ulit ako magpapamanipula sa aking ama.

"SORRY, Jordan, I can't be with you tonight because Persy is sick and Froi is still on his way home," ang kaibigan kong si Zane mula sa kabilang linya. Tinawagan ko kasi siya para samahan akong uminom sa bar.

I sniffed. "It's ok, I understand. Nagseselos ako sa'yo, Zane," hindi ko mapigilang sabihin iyon dahil meron itong masayang pamilya.

"Jordan..."

"I'm fine."

She sighed heavily. "I know what are you going through. But please, don't do anything can harm you. Don't drink too much please?"

I rolled my eyes. I appreciate her concerned, but I don't have to listen to anyone tonight, because tonight I will do everything I want.

"Yup, bye."

I sighed as I put down my cellphone on the counter table. Gusto ko malayo sa ibang customer kaya nagdesisyon akong dito na lang maupo.

"Cruiser please." I ordered again.

Agad kong ininom ang alak na inabot sa akin ng bartender. Nangiwi ako nang malasahan ko ang pait niyon at naramdaman ko rin ang pagdaloy ng mainit na likido sa aking lalamunan.

Hindi ko naman first time na uminom, pero ito ang unang beses na tumikim ako ng matapang na alak. Gusto kong sulitin ang gabing ito, magsaya at magdiwang sa paghihiwalay namin ni Beckham.

"One more cruiser please." I ordered again.

Mapait akong napangiti ng maalala ko ang mga sinabi ng ama ko sa akin kanina. Anong klaseng ama ang gugustohing masaktan ang anak kaysa maging maligaya ito? Mas iniisip pa nito ang kahihiyan kaysa kung ano ang nararamdaman ko.

Mabilis kong tinuyo ang mga luhang kumawala sa mga mata ko. No tears for tonight. I will drink tonight to forget all the pain. I'm here to have fun and cellebrate my independence day!

Nag-order ulit ako ng alak at agad naman iyong ibinigay sa akin. "For my freedom!" sigaw ko sa pag-aakalang walang makakarinig sa akin dahil sa ingay ng paligid.

"Having fun?"

Kunot ang noong tiningnan ko ang lalaking bagong dating at basta na lang naupo sa katabing ingolf bar stool. His green eyes caught my attention. Bumaba ang namumungay ko ng mga mata sa manipis at mapula niyang mga labi na parang kaysarap tikman.

Tikman? Napahawak ako sa aking mukha. Bakit ba ako nag-iisip ng ganitong bagay? Marahil ay dala ng alak kaya kung anong mga kapilyahan ang pumapasok sa isip ko.

"Pasado ba ako sa panlasa mo, miss?" Ngumiti siya kaya lumitaw ang malalim niyang biloy sa pisngi.

So damn striking!

I shrugged. "Gwapo ka," walang pasadale kong sagot.

Lalong lumawak ang pagkakangiti niya. "Thank you."

"Sorry Mr... Who ever you are, pero kakahiwalay ko lang sa asawa at nagrerebelde ako ngayon sa magulang ko," walang pakialam na sabi ko sa kanya.

"Cruiser please," baling ko sa bartender.

"Really? Hindi halata," aniya.

Kunot ang noong muli ko siyang tiningnan. "Hindi halata na alin?"

"Na nagkaasawa ka na, bukod doon masyado kang maganda para hiwalayan ng asawa mo dahil ang tanga naman ng lalaking 'yon kung sakali."

Natawa ako. "Huwag mo ako padaanin sa mga gasgas na pambobola, Mr. Who ever you are."

"Beckett. My name is Beckett," pagpapakilala niya.

"Thanks," ani ko sa bartender nang iabot niya na sa'kin ang alak na order ko.

Bumaba ang tingin ni Beckett sa basong hawak ko. "Masyadong matapang 'yang inorder mo, Ms. Who ever you are?"

Natatawang nilingon ko siya. "My name is Jordan," pagpapakilala ko naman.

"You have a beautiful name like you."

"Bolero, but I really appreciate it. Thank you! 'Yung ex-husband ko never niya akong sinabihan ng maganda sa dalawang taong pagsasama namin."

"Marahil bulag siya."

Nagkibit ako ng balikat. "I don't know. Isa lang naman kasi ang alam ko, 'yun ay ang hindi niya ako mahal o minahal talaga. Well, hindi ko naman siya masisisi dahil wala akong silbi."

Pumihit si Beckett paharap sa akin. "Why the hell did you say that?"

"Because it's true! Wala akong silbi dahil hindi ko siya mabigyan ng anak," deretsahang sabi ko.

"Iyan ba ang basehan? Meron nga dyang mag-asawa, anim na taon bago sila nagkaanak."

Naniningkit na ang mga mata kong tumitig sa kanya. "Kung ako ba ang mapapangasawa mo at hindi kita mabigyan ng anak, mamahalin at pagtatyagaan mo pa rin ba ako?"

"Oo naman," mabilis nitong sagot.

I rolled my eyes. "Liar. Sinasabi mo lang 'yan kasi wala ka sa posisyon niya."

"Hindi ako bumabase sa ganu'ng rason at lalong hindi ako ganu'n klaseng tao.

Kurap-kurap na napatitig ako sa gwapo niyang mukha. Alam ko naman na pambobola lang ang mga sinasabi niya sa akin, ganu'n naman ang mga lalaki, pare-preho lang sila.

"You are here because?" putol niya sa pananahimik ko.

"Sini-celebrate ko lang ang paghihiwalay namin ng dati kong asawa. Why? Wanna join me?

"Sure."

"Cheers!" sigaw ko. Itinaas ko ang hawak kong baso.

Tinungga ko ang alak na laman ng baso ko at pagkatapos ay hinila si Beckett papunta sa gitna ng dance floor. Sumayaw at sumabay ako sa malakas at indak ng tugtugin.

"Ngayon ko lang ito nagawa," maya'y sabi ko kay Beckett.

"Ano?!" sigaw niya nang hindi marinig ang sinabi ko.

Bahagya akong lumapit sa kanya para bumulong. "Ang sabi ko, ngayon ko lang ito nagawa sa buong buhay ko!"

"And what do you feel?"

"It feels good!"

"Yeah?"

"Hell yeah!"

"Say it loud, baby."

Malawak akong ngumiti. "I'm fucking happy!" malakas kong sigaw.

Ilang minuto pa kami umiindak at sumasabay sa tugtugin nang magpalit ang dj ng isang malamyos na kanta.

?I never dream

'Cause I always thought that dreaming was for kids

Just a childish thing

And I could swear

Love is just a game that children play

And no more than a game...

"Can I?" tanong ni Beckett sa akin at marahan akong tumango bilang sagot.

Hinapit niya ako sa bewang at marahan na hinila palapit sa kanya. Naipikit ko ang aking mga mata nang malanghap ko ang mabango niyang pabango. Ewan ko kung epekto ba ng alak kaya ako nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na sensasyong dumadaloy sa buo kong katawan dahil sa simpleng pagkahawak lang niya sa akin.

?Till I met you

I never knew what love was

Till I met you

This feeling seems to grow more everyday

I love you more each day

Isinandig ko ang aking ulo sa matipuno niyang dibdib. Kay sarap sa pakiramdam ang init na nagmumula sa katawan niya na parang sanay na ako na yumakap sa kanya ng ganito.

"My ex-husband, never did this to me," I murmured.

"Your ex-husband is a jerk. Hindi lang siya bulag kundi isa rin siyang tanga."

Tipid akong napangiti. Sana kahit ang isang katulad manlang sana nito ang napangawasa ko edi sana nakakaramdam din ako ng kaligayahan kahit pa isa lamang itong panandalian.

"Beckett?" anas ko sa kanya.

"Hmmm?"

"May posibilidad ba na magustuhan mo ang isang katulad ko na hiwalay sa asawa?" naikagat ko ang aking ibabang labi nang hindi ito kaagad na sumagot.

"Maniwala ka sa hindi, pero ang sagot ko ay oo."

?Till I met you

I never knew what love was

Till I met you

This feeling seems to grow more everyday

I love you more each day

Each day...

"Can you make this night worth to remember?"

"What do you mean?"

"Make love to me."

Alam kong hindi tama itong pinagsasasabi ko at siguro dala rin ng alak kung bakit malakas ang loob ko na sabihin ang bagay na 'yun ngayon, pero gusto kong maramdaman ang hawak at halik niya.

Bahagya niya akong inilayo at pinakatitigan. "Jordan, maliban sa akin sino pa ang lalaking inalok mo ng ganyan?"

"Ikaw lang. A-ayaw mo ba?" bigla akong nakaramdam ng hiya para sa sarili ko.

Umigting ang panga nito. "You don't know what your talking about. Lasing ka lang at-,"

"Kung ayaw mo, ayos lang. I can find someone else who is willing to-"

Nang akmang tatalikuran ko na siya ay mabilis niya akong pinigilan sa braso at muling iniharap sa kanya.

"Okay."

"O-okay?"

"Your place or my place?"

Sandali akong nag-isip bago sumagot. Iniisip ko kung tama na itong gagawin ko. Pero kahit na alam kong mali, sa huli mas nanaig ang kagustuhan ng aking katawan.

"Your place."