Mag-log inMakalipas ang isang buwan. Ang bahay ay tapos na. Ito ay hindi malaki, ngunit bawat corner ay puno ng care at intention. Ang mga drywall na kanilang pinaghirapang ikabit ay pininturahan na ng kulay cream, at ang mga floorboards ay shining. Ang master bedroom ay may vaulted ceiling na nagbibigay ng unobstructed view ng karagatan. Ito ang kanilang temple—itinayo sa ibabaw ng pain at truth.
Ang araw ng kasal. Ang ceremony ay itinakda sa sunset. Si Lia ay nag-iisa sa kanilang bedroom, nakatingin sa karagatan. Hindi siya nakasuot ng designer gown. Ang damit niya ay isang simple, flowing na white dress na binili niya sa local bazaar. Wala siyang makeup, tanging ang glow lamang ng happiness at anticipation.
Pumasok si Rafael. Nakasuot siya
Ang Rammed Earth Walls ng unang batch ng "Tahanan ng Walang-Hanggang Pag-asa" ay umaabot na sa taas ng tao. Ang mga pader, na may kulay ng pinagsama-samang lupa at buhangin ng komunidad, ay nagbigay ng impresyon ng matatag at sinaunang katatagan.Ngunit ang tahimik na tagumpay na ito ay sinira ng pagdating ng isang itim na SUV. Bumaba mula rito si Ginoong Hector Herrera, isang senior architect mula sa isang malaking firm sa Maynila, na nagdala ng air ng korporasyon sa gitna ng buhangin at putik. Siya ang inspector na ipinadala ng National Housing Authority para suriin ang "unconventional structural integrity" ng proyekto.
Ang coastal village ay nagbago ng tune. Ang dating tension ng kawalan ay napalitan ng syncopated rhythm ng konstruksyon. Ang mga manggagawa, na pinangunahan ni Rafael, ay nagsimula nang i-prepare ang site para sa Rammed Earth Technology. Ngunit ang unang
Ilang araw matapos ang paghaharap kay Tiyo Miguel, lumipad ang pamilya Santiago patungo sa isang coastal village sa Eastern Samar. Ang dating luxury life nila sa gitna ng matatayog na skyscrapers ay pinalitan ng harsh reality ng post-disaster zone. Wala na ang mga polished chrome at imported marble; ang nakita na lang nila ay
Ilang buwan ang lumipas, at ang Dambana ng Katotohanan ay hindi na lamang isang blueprint; ito ay nagiging laman na. Ang dating lugar ng mapangwasak na mall project ay napuno ng ritmo ng konstruksyon. Ang tunog ng pagtatayo ng rammed earth walls—isang sadyang low-tech at high-integrity
Bumalik sina Lia at Rafael sa Geneva, Switzerland, dala ang Perpetual Blueprint at ang precise location ng Legacy’s Darkest Secret. Ang challenge ay hindi na Architectural, kundi Financial at Corporate
Isang taon matapos ang kanilang speech sa Paris, at ang Architectural Pod ay nagbago ng function. Hindi na ito workshop kundi archival room. Ang libro ay na-codify na, ang Architects of Redemption ay naka-deploy na sa iba't ibang panig ng mundo, at ang Disenyo ng Kaligayahan ay naging Design Principle na ng pamilya.Nakaupo si Lia sa mahabang mesa, inaayos ang video footage ng AoR Scholars—mga young architect na nagtatayo ng sustainable fishing villages sa Africa at earthquake-resistant schools sa Timog-Amerika. Si Rafael, naman, ay nakatingin sa screen, nagrerepaso ng financial report na nagpapakita ng steady growth ng Legacy Fund. Ang pagbabalik sa kalmado ay nagdulot ng tahimik na kasiyahan, ngunit may kaunting pag-aalinlangan.“Lia, ang Legacy Fund ay lumalaki nang sobra sa projection natin,” simula ni Rafael, naka-kunot ang noo. “Kung ito ay hindi na para sa reparation, at hindi na para sa Third Core (ang libro), ano ang susunod na misyon? Ang Kodigo ng Kalinga ay personal na pri







