LOGINNang sumikat ang araw sa Palawan shoreline, agad na naramdaman nina Rafael at Lia na may mali. Masyadong tahimik ang bahay. Masyadong still.
Wala si Elias... at wala rin ang phone ni Rafael.Kumuyom ang panga ni Rafael. “Ito ang simula ng dilim, Lia,” sabi niya, mababa ang boses, matatag sa paraang parang inabot na ng bagyo. “Hindi siya naghahanap ng pera. Naghahanap siya ng chaos.”Hindi pa man sila tapos maghanap, sinagot na ng mundo ang kanilang tanong.Isang malakas na mechanical roar ang pumunit sa langit — ang tunog ng isang private jet na papalapag sa maliit at restricted airstrip.Natigilan si Lia. “May lumapag sa Palawan.”“Walang lumalapag dito nang walang paunang babala,” bulong ni Rafael. “At walang Illustre ang naglalakbay nang walang babala.”Ang mga sumunod na minuto ay lumabas na parang isang kinakalkulang pagsalakay.Isang itim na SUV ang gumapang sa gravel road, ang mga gulong nito ay nagduduloBumalik si Lia sa Dambana ng Walang-Hanggang Pag-asa bago sumikat ang araw, gamit ang isang lumang bangka ng mga mangingisda upang maiwasan ang mga checkpoints sa kalsada na posibleng inilatag ni Tiyo Miguel.Nadatnan niya si Rafael sa gitna ng konstruksyon, nagtatrabaho kasama ang mga residente. Si Rafael ay pawisan, ang kanyang mukha ay may bahid ng putik, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningas sa determinasyon. Nagtatayo sila ng isang panloob na pader, gamit ang pinakamahusay na semento at steel bars para sa core structure—labag sa inilarawan sa Dummy Financial Plan
Ang aircon ng first-class lounge sa Maynila ay tila sobrang lamig matapos ang init at alikabok ng Dambana. Si Lia Santiago, na nakasuot ng simpleng kaswal na damit, ay umupo sa isang sulok, hawak ang briefcase na naglalaman ng mga dummy financial plans ni Rafael at ang tanging clue na ibinigay ni Inay Elvira. Ang mga salita ay nakaukit sa isang maliit na pilak na medalyon, na orihinal na isang keychain para sa lumang Mercedes-Benz ni Elvira: “Where the future begins and the pa
Ang Rammed Earth Walls ng unang batch ng "Tahanan ng Walang-Hanggang Pag-asa" ay umaabot na sa taas ng tao. Ang mga pader, na may kulay ng pinagsama-samang lupa at buhangin ng komunidad, ay nagbigay ng impresyon ng matatag at sinaunang katatagan.Ngunit ang tahimik na tagumpay na ito ay sinira ng pagdating ng isang itim na SUV. Bumaba mula rito si Ginoong Hector Herrera, isang senior architect mula sa isang malaking firm sa Maynila, na nagdala ng air ng korporasyon sa gitna ng buhangin at putik. Siya ang inspector na ipinadala ng National Housing Authority para suriin ang "unconventional structural integrity" ng proyekto.
Ang coastal village ay nagbago ng tune. Ang dating tension ng kawalan ay napalitan ng syncopated rhythm ng konstruksyon. Ang mga manggagawa, na pinangunahan ni Rafael, ay nagsimula nang i-prepare ang site para sa Rammed Earth Technology. Ngunit ang unang
Ilang araw matapos ang paghaharap kay Tiyo Miguel, lumipad ang pamilya Santiago patungo sa isang coastal village sa Eastern Samar. Ang dating luxury life nila sa gitna ng matatayog na skyscrapers ay pinalitan ng harsh reality ng post-disaster zone. Wala na ang mga polished chrome at imported marble; ang nakita na lang nila ay
Ilang buwan ang lumipas, at ang Dambana ng Katotohanan ay hindi na lamang isang blueprint; ito ay nagiging laman na. Ang dating lugar ng mapangwasak na mall project ay napuno ng ritmo ng konstruksyon. Ang tunog ng pagtatayo ng rammed earth walls—isang sadyang low-tech at high-integrity







