Chapter 2

Elsher

Bumaba ako sa Elsher Subdivision dahil ito ang nakasulat sa address na ibinigay ni Ate Rosea sa akin. ‘‘Salamat po, manong.’’ Ngumiti lamang ito.

Tinungo ko ang guard house para makapasok at makapagtanong kung saan banda ang mansion ni Senator Elsher. Wala man lamang nakalagay na house number itong address na ibinigay sa akin, sa dami ba naman ng nakatayong bahay dito sa subdivision ay talagang maliligaw ako.

‘‘Magandang hapon po. Saan po d’yan ang bahay ni Senator Elsher po?’’ tanong ko habang ginagamit kong pamaypay ang aking kamay dahil sa sobrang init.

‘‘Anong kailangan mo kay senator, iha?’’

‘‘Ako po kasi iyong kinuhang pamalit na kasambahay, kuya.’’ Magalang kong sagot dahil alam kong hindi ako makakapasok kung hindi ko maayos na masagot ito.

‘‘Lakarin mo lamang ‘yang daan, iha. Kapag may nakita ka sa dulo ng kalsada na kulay neutral ang mansyon at may gate na malaki ay ‘yan na nga ang bahay na hinahanap mo.’’

‘‘Maraming salamat po.’’

Pinapasok ako ni kuyang guard at bumungad sa akin ang mga malalaki at tahimik na mansion, maraming mga sari-saring bulaklak at mga punong kahoy parang nasa probinsya lamang ako. Mainit pero tila air refresher ang mga malalaking puno na sa bawat pag-ihip ng hangin, ibubuga sa iyo ang malamig na hangin at sariwang hangin.

Imbes na mapagod kakalakad ay kabaliktaran ang aking nararamdaman. Masaya kong pinagmamasdan ang bawat bahay na nadadaanan ko. Minsan ay may mga bahay na magkaharap, may ibang bahay rin na ang pagitan at hangganan lamang ay ang mga halamang bulaklak o kung hindi naman ay maliliit na bakod. Ang ibang bakod na gamit nila ay may iba’t ibang disenyo kung hindi bakal ay gawa ito sa kahoy na may pintura dahil sa makulay ito.

Iba-iba rin ang mga halamang nakatanim sa mga bahay na nadaanan ko, iba-iba ang pag-trim sa mga ito.

May iba-iba ring disenyo ang mga bahay dahil na rin siguro sa iba-iba naman ang mga nakatira dito. Hindi ko na masyadong pinagtuonan ng pansin ang mga disenyo.

Naaaliw kong pinagmamasdan ang kapaligiran nitong subdivision, kung hindi ako nagkakamali maaaring umabot ng twenty ang nakatayong bahay o mansion dito sa loob ng subdivision. Pinagmamasdan ko lamang ang kapaligitan hanggang sa makita ko na ang malaking gate at kulay neutral na mansion.

Sobrang gandang pagmasdan ang labas ng mansion, kitang-kita mula sa labas ang buhay na buhay na mga bulaklak na nakatanim sa paligid ng mansion. Hula ko ay may tatlo o apat itong palapag dahil sa doble ang laki nito sa mga bahay na nadaanan ko kanina.

‘‘Kuya, ito po ba ang bahay ni Senator Elsher?’’ tanong ko sa guard ng mansion no’ng makalapit ako dito.

Sa lahat ng bahay o mansion dito sa subdivision, itong bahay na ito ang naiiba sa lahat. Malaki na nga ang gate may guwardiya pa. For protection purposes na rin siguro dahil nasa politika nga nagtatrabaho si Senator at kilalang-kilala ito sa buong bansa.

‘‘Ito nga, bakit anong kailangan mo, iha?’’ tanong nito.

‘‘Ako po kasi iyong kinuhang pamalit ni  Ate Rosea,’’ magalang kong sagot.

Binuksan ni kuyang guard ang gate. ‘‘Ikaw pala iyong bagong kasamahan namin, pasok ka.’’

‘‘Maraming salamat po,’’ saad ko at nakahinga ng maluwag, nakaramdam na ako ng pagod at ang pawis ko naglabasan na.

Pagpasok ko ay bumungad sa akin ang makalaglag pangang tanawin. Masyadong malawak ang labas ng mansion. Maaliwalas sa mata ang tanawin, pumapalibot sa paligid ang mga klase-klaseng mga bulaklak at puno tila sumasabay at sumasayaw sa pag-ihip ng maaliwalas na hangin.

‘‘Nandito po ba si Ate Rosea?’’ Tanong ko.

‘‘Ah, oo, sandali lang at tatawagin ko.’’ Tumalikod sa gawi ko si kuyang guard at may kung anong kinuha bago magsalita.

‘‘Hello, Rosea? Nandito sa labas ang kinuha mong pamalit,’’ saad niya. "Sige, sige.’’

‘‘Palabas na ‘yong buntis, iha, hintayin mo lang dito.’’ Natawa naman ako sa tinuran ni kuyang guard kay Ate Rosea.

Hindi rin nagtagal ay may nakita akong babaeng, malaki-laki ang tiyan papalapit dito. Nakangiti ito at  nakahawak sa kan’yang tiyan habang papalapit dito.

‘‘Kumusta ang byahe, Cammie?’’ Agad niyang tanong ng makalapit sa amin.

‘‘Maayos naman, ate,’’ sagot ko habang nakangiti.

‘‘Tara pasok tayo at masakit ang init,’’ aya niya. ‘‘John, maiwan ka na namin.’’

‘‘Ayos lang, sige na.’’

Kukunin sana ni Ate Rosea ang maletang dala ko pero hindi ako pumayag, kaya ko naman kaya wala itong nagawa.

"Maganda dito, hindi ba?" tanong ni Ate Rosea na agaran ko namang tinanguan.

"Ang lawak naman dito, Ate Rosea," nilibot ko ang tingin sa paligid. ‘‘Parang nasa probinsya lang ako, ate.’’

Natatawa itong sumang-ayon sa akin. Kaya nagtaka naman ako, wala naman akong nasabing nakakatawa.

Anong nakakatawa? Ganda ko ba masyado? Hayst, buntis nga naman.

Natawa na lamang ako sa iniisip ko.

‘‘Kalahati pa nga itong nakikita mo,’’ nagtatakang sinalubong ko ng tingin ang natatawang si ate Rosea.

‘‘Ang ibig sabihin po ay wala pa sa kalahati itong lagpas dalawang hektaryang nakikita ko?’’

Kung ipipinta siguro ang reaksyon ko ngayon ay talaga namang matatawa ka. Halo-halong reaksyon ang mababakas sa hitsura ko, nagtataka na nabibilib at nasasabik na makita ang loob pa ng mansyon ang nararamdaman ko.

Pagpasok namin sa loob, sinalubong agad ako ng malamig na temperatura na nagmumula sa aircon. Agaw pansin agad ang mataas na hagdan pataas patungo sa ikalawang palapag at ang mga malaking chandelier na nakasabit sa bubong.

Napunta naman ang tingin ko sa gawing kaliwang bahagi ng mansyon. May kasamahan akong kasambahay na naglilinis sa gawing iyon, pansin din ang malaking sala sa mansyon na ito. Nasa pagitan ng mga sofa ang malaking flatscreen na tv, may katabing maliit na cabinet kung saan nakalagay ang mga picture frames. May pinto rin sa unahan, kung huhulaan ko ay palabas na patungo sa isang malaking swimming pool o hindi kaya ay sa harden.

Grabe, kung ihahambing ang bahay namin mas malawak itong sala nila. Nagpapahayag na isa lamang kaming slap soil, sa lawak ng bahaging ito.

Sa baba naman ng hagdan ay may mga pinto tila kwarto ngunit malalaman kung ano ito sa pamamagitan ng mga nakasabit sa bawat pintuan. Sa kanang gawi naman ay may mataas na glass table, maraming upuan at may bukana ng pinto patungo sa kusina kung saan may makikitang kasamahan kong kasambahay na nagluluto.

Kaiyak, ang mansion na ito ay tila sinasampal akobsa katotohanang kuto lamang kami sa lupa.

Natigil lamang ako sa pagmuni-muni gawa ng paghanga sa paligid nang may biglang lumitaw na babae sa aming harapan. ‘‘Hi! Ikaw ba si Cammie?"

Tumango naman ako at nahihiyang ngumiti. ‘‘A-Ah, oo, ako nga.’’ Ngumiti ako ng matamis at nabaling ang tingin kay Ate Rosea.

‘‘Siya nga pala si Alisha, Cammie.’’ Ngumiti naman ako. ‘‘Magkakasundo kayong dalawa.’’

‘‘She’s tama, ako nga pala si Alisha, ang magiging best of friend mo dito sa mansyon,’’ lumapit ito sa akin at may ibinulong. ‘‘Lahat kasi ng mga kasamahan natin ay medyo may edad na.’’

Bulong pa ba ang tawag na malakas naman ang boses niya?

Napatawa naman ako habang si Ate Rosea napairap sa kanya. Bumulong nga siya pero rinig na rinig naman ng taong nakapalibot. ‘‘Tayo lang ba ang magkaedad dito?’’

‘‘Yes, kaya from now on we’re bestie's  na,’’ napangiti na lamang ako. ‘‘Ate Rosea, siya ba papalit sa ‘yo?’’

‘‘Oo, kaya ikaw Cammie, kay Alisha ka na lang magtanong sa magiging trabaho mo,’’ tumango naman si Alisha gano’n din ako. ‘‘Aalis na pala ako bukas, Cammie, kaya si Alisha na lamang ang bahala sa ‘yo dito.’’

‘‘Ayos lamang, Ate Rosea.’’

‘‘May pupuntahan lang ako, Alisha pakisamahan siya sa kwarto ninyo.’’ Dahil sa medyo lumalaking tiyan ni Ate Rosea ay maingat itong naglakad paalis.

‘‘Tara at dahil iisa lang naman ang kwarto natin," aya ni Alisha.

Dala-dala ni Alisha ang isang bag na dala ko habang paakyat kami sa magiging kwarto ko—namin. Nilibot ko naman ang paningin ko habang nabibilib sa nag-desenyo at ang gumawa nitong bahay. Ang galing nila, bagay na bagay ang neutral color na pintura sa dingding. Ang galing din dahil sa glass wall na makikita talaga ang maaliwalas na tanawin sa labas ng mansyon.

‘‘Wala ka bang itatanong sa akin?’’ tanong ni Alisha habang nakaupo sa ibabang bahagi ng double decker bed.

‘‘Wala naman, bakit?’’

‘‘Hindi mo ba napansin na may pangatlo pang palapag?’’

H-hano raw?!

‘‘Ha? Hindi, sandali tingnan ko ulit.’’ Lumabas nga ako at nilibot muli ang paningin ng mahinto ito sa kabilang bahagi ng ikalawang palapag kung saan nakapwesto ang kwarto namin, may kurbada pang hagdan pataas.

Bakit? B-bakit hindi ko napansin?

Natigil ako sa pag-iinarte ng marinig ang bungisngis nitong babaeng magiging kaibigan ko. Napansin ko na kanina pa ito nakangiti sa akin. Kapansin-pansin din ang natural niyang ganda, may maliit itong mukha na mas lalo pang binigyan ng hustisya ng kan’yang bilogan na mata, maliit na ilong at pouty na bibig. Napansin ko rin na ang ganda ng maiksi niyang buhok, may pagka-curl sa hulihan.

‘‘Manghang-mangha ka talaga, Cammie.’’ Aniya habang pinipilit na huwag bumungisngis. ‘‘Ang cute naman ng reaksyon mo, Cammie. Hindi mo ba inaasahan na sa isang kilala kang senator magtatrabaho?’’

‘‘Hindi ko kasi napansin,’’ nahihiyang yumuko ako. ‘‘Ang ganda lang kasi dito.’’

Hindi naman sa pagiging ignorante pero gano’n na nga, ang ganda dito, no joke!

PAGKAUPO na pagkaupo ko sa kama nakaramdam agad ako ng antok. Sa taas ba naman ng hagdan hindi ka mapapagod idagdag pa ang haba ng oras na nasa byahe ako, nakakapagod. Napatingin naman ako sa gawi ni Alisha parang natural at sanay na sanay na siya sa hagdan, parang wala lamang sa kanya ang pagod nang umakyat kami kanina.

‘‘Bakit nga pala isang double decker bed lamang ang nandito, Alisha?’’ tanong ko nang mapansin iyon.

‘‘Tayo lang naman kasi ang maghahati sa kwartong ito,’’ napatango naman ako.

Hindi naman nakakapagtaka, mayaman sila senator kaya malawak ang mga kwarto dito pati na rin ang kwarto namin ni Alisha. Parang hindi kami mag-aagawan ng gamit ni Alisha dahil may dalawang closet at cabinet dito, may banyo na rin dito mismo sa loob.

‘‘Bakit dito sa ikalawang palapag ang naging kwarto natin, Alisha?’’ tanong ko nang maalala ang mga pinto sa ilalim ng hagdanan. ‘‘Wala bang maid’s quarter dito o hindi kaya’y doon sa may ilalim ng hagdanan. Hindi ba may parang kwarto doon?’’

‘‘Kwarto na kasi iyon nila, Ate Rosea, na puno na rin. Sabi naman ni madam, dito na lang daw tayo para bantay sarado pa rin,’’ nagtataka na binigyan ko siya ng nagtatanong na hitsura. ‘‘What I mean is dahil mga bata pa tayo at alam mo na, kailangan pa rin na bantay sarado tayo. Mahirap na at baka may mangyaring masama sa atin tapos hindi nila alam, so dito na lang ang pinili ni madam na kwarto.’’

Tango lamang ang sagot ko, hindi pa pinoproseso ng utak ko ang sinabi ni Alisha.

‘‘Tungkol nga pala sa uniporme natin, Alisha?’’

‘‘Nandyan sa cabinet mo nakalagay, kuhanin at isukat mo na lang,’’ humiga ito sa higaan niya. ‘‘Magpahinga ka na muna, Cammie, tapos na kasi ang trabaho natin kaya magpapahinga na muna ako.’’

‘‘Maraming salamat, Alisha.’’

‘‘Wala ‘yon, ano ka ba.’’

Hindi na ako nagbihis at humiga na lamang sa malabot na higaan, mamaya na lamang siguro ako mag-aayos ng gamit, magpapahinga muna ako. Bago ako tuluyang lamunin ng antok ay biglang tumawag si mama.

‘‘Hello, anak. Kumusta?’’ bungad na tanong ni Mama.

‘‘Ayos naman, ma. Ang ganda po dito sa mansyon ni senator parang nasa probinsya pa rin ako.’’

‘‘Mabuti naman kung ganoon, anak. Huwag matigas ang ulo diyan, wala ako tabi mo para paluin ka sa puwet,’’ natawa na lamang ako.

‘‘Mama naman,’’ maktol ko. ‘‘Ang laki ko na para paluin.’’

‘‘Malaki ka na nga pero kailangan mo pa ring paluin, paano na lamang kung lalaki iyang ulo mo at magiging mas matigas ka pa at—’’ hindi natapos ni mama ang sermon niya sa akin nang may biglang tumawag sa pangalan niya.  ‘‘Ibaba ko na ito, anak. Tinatawag na ako ng papa mo. magpahinga ka d’yan, mahal ka namin ng papa mo.’’

‘‘Mahal ko rin kayo, ingat po kayo d’yan.’’

Binaba ko na lang sa kung saan ang cellphone ko dahil sa sobrang antok pero bago ako tuluyang lamunin ng antok ay narinig ko pang may sinabi si Alisha.

‘‘Ang swerte mo sa pamilya mo, Cams.’’

—

To be is to continue.

(*.*)msidlemind.