Kabanata 3 - sugat

Kabanata 3

Tinulak ni Sophia si Matthew sa dibdib upang huminto ito sa paghalik sa kanyang mga labi ngunit napangiwi naman siya dahil napiga ang kanyang may sugat na kamay sa matigas na dibdib ng kanyang mister.

Nang matauhan si Matthew ay napaatras siya, nais niyang tumakbo sa loob ng kanyang silid at iwasan ang misis pero naglaho ang kanyang plano ng makita niya ang nakangiwing mukha ni Sophia dahil sa pagkakasanggi ng kamay nitong may sugat sa kanya.

Nakaramdam siya ng awa ng makitang pinipilit tiisin nito ang sakit, bumaba ang tingin ni Matthew sa nagdurugong bandage sa kamay niya.

Tumalikod si Sophia sa mister habang inaalalayan ang kumikirot nitong kamay, “nakakainis,” mahinang bulong niya.

Patungo na si Sophia sa loob ng kanyang silid ngunit hinawakan siya ng asawa sa kanyang braso at hinila, “sumunod ka sakin,” utos nito.

“A-anong gagawin mo?” takot niyang tanong. Hindi ito sumagot sa asawa ng misis at nagpatuloy sa paglalakad, mas lalong tumindi ang kaba ni Sophia ng pumasok sila sa isang silid na kahit kailan ay hindi pa niya napapasukan.

“A-anong gagawin mo sakin?” muli niyang tanong ng makita na sobrang dilim sa loob ng silid at nakakatakot na halos wala siyang maaninag sa itsura nito.

“H-hindi ako maaaring mamatay! Ayokong mamatay ng virgin, hindi ko pa nararanasan ang langit na sinasabi nila at gusto ko pang maranasan kung paano ang mahalin ng isang asawa dahil kahit kailan ay hindi ko naramdaman ang pagmamahal na nais kong makuha pabalik. Sana ay maranasan ko man lang na mahalin niya,” hiling ng kanyang isipan habang lumuluha.

Naramdaman niya ang pag-atras ng mister sa kanya, nais niyang humakbang paatras ngunit pader na ang nasa kanyang likuran.

“Ito na yata ang huling araw na mabubuhay ako sa mundong ito,” tuloy-tuloy ang pagbaha ng kanyang mga luha. Napapikit ang kanyang mga mata ng may marinig siyang tunog na parang pumitik, naramdaman niya ang paglapit ng mukha ng mister sa pagitan ng kanyang leeg at tenga, “bakit ka umiiyak sa isang maliit na sugat lamang?” tanong nito ng makita ang basang mukha niya.

Napamulat ng mata si Sophia ng maramdaman niya ang pagpahid ng mister ng kanyang mga luha sa mukha.

“Iisa itong clinic?” Manghang tanong niya habang inililibot niya ang kanyang mga mata sa kabuuan ng silid na ito, kumpleto sa mga kagamitan ang kwartong ito at maging ang medicine kit ay hindi mawawala dito.

“Hindi mo pa sinasagot ang aking tanong,” paalala ng mister.

Lumingon siya sa kanyang mister at sumagot, “a-ayos lang ako.”

“Maupo ka,” itinulak ni Matthew paupo ang kanyang misis sa isang malambot na silya at muling inalis ang bandage sa kamay niya. Nilinis muli ng kanyang mister ang kanyang sugat saka muling ibinalot ng matapos.

Nakaramdam ng pagkahiya si Sophia ng maisip niyang sobrang iksi ng kanyang suot na pambaba kaya tumayo agad siya, “babalik na ako sa aking kwarto, ma-magpahinga ka na,” nakayuko niyang sabi, agad niyang tinalikuran si Matthew at saka nanakbo palabas at mabilis na nagtungo sa kanyang silid.

Ipininid niya ang pinto ng kanyang kwarto, sumandal siya dito na puno ng panghihinayang at itiningala ang kanyang ulo.

“Hindi man lang niya naalala na ngayon ang anibersaryo ng aming kasal,” bulong niya sa sarili saka muling nanumbalik sa kanyang isipan ang mga narinig niyang usapan ng mga ito tungkol sa kanya na isang siyang walang kwentang asawa.

Matamlay niyang ibinagsak ang kanyang katawan sa malambot niyang kama at hinayaan ang sariling bumagsak ang mga luha.

Maya-maya lamang ay tumunog ang kanyang telepono, tamad niyang kinapa ang drawer upang maabot kanyang tumutunog na telepono, pinindot niya ito ng hindi tinigtignan ang tumawag sa kanya.

“H-hello?” malungkot niyang sabi.

“Hello, Sophie? Anong nangyari sayo? Bakit parang feeling ko umiiyak ka?” malambing na tanong ng nasa kabilang linya na si Leanne.

Si Leanne Valdez ang matalik na kaibigan ni Sophia simula bata. Matangkad, morena, maganda, palaban at hindi umaatras sa kahit anong laban, isang katangi-tanging bumbera sa kanilang hanay.

Hindi na naitago pa ni Sophia ang sakit ng kanyang nararamdaman at humagulgol ng iyak sa kanyang kaibigan.

“Iniiyakan mo na naman si Matthew? Hindi ka pa nanawa kakaiyak dyan sa lalaking bato na yan, e, alam na alam mo naman na kahit anong gawin mong iyak dyan o lumuha ka man ng dugo ay wala talagang pakialam sayo yan!” Inis na sabi ng kanyang kaibigan.

“A-alam ko…” Nagpatuloy siya sa pag-iyak.

“Yun lang?! Yun lang ang isasagot mo sakin? Alam mo?! Alam mo na nga pero bakit wala ka pa ring ginagawang aksyon. Girl, hindi na uso ang tanga ngayon kaya please lang tantanan mo na yan kung ayaw mong i-unfriend kita,” pananakot niya.

“H-hindi mo k-kasi ako naiintindihan,”hikbi nya.

“Anong hindi ko naiintindihan bukod sa pagiging shunga-shunga mo sa kanya? Pakiexplain at malapit ng magdilim ang paningin ko,” inis na sabi ni Leanne sa kanya.

“G-gusto ko na yata siya,” mahinang bulong niya.

“Baliw ka ba? Anong nagustuhan mo dyan sa lalaking yan? Kahit wedding anniversary niya nga ay hindi niyang maalala!” panunumbat nito. “Saka ano bang iniiyak mo dyan? Ikwento mo sakin ang pinaggagawa mo sa bar na yun,” utos ng kaibigan sa kanya.

Mas lalong narindi sa inis si Leanne nang marinig ang buong istorya lalo na nang tinawag ang kaibigan niya na walang kwenta.

“Tahan na, alam mo naman na kahit prangka ako ay never kitang tatawagin na ganoon. Magpahinga ka na and I will see you tomorrow,” nagpaalam na si Leanne at pinatay ang tawag.

Magpapahinga na si Sophia nang marinig niya ang katok na nagmumula sa kanyang pinto.

Mabilis niyang tinuyo ang kanyang mukha saka nagtungo sa pintuan, “ano kayang kailangan ng tukmol na ito?” naiinis niyang bulong sa sarili.

Pinilik niya ang seradura at hinila pabukas ang pinto, nagulat siya nang bumulaga sa kanya ang kanyang mister.

“Anong kailangan mo?” pinilit niyang hindi mautal sa tanong niyang yun. Napansin niyang nakatago ang dalawa nitong kamay sa kanyang likuran ngunit wala pa ring reaksyon ang mukha ng kanyang mister.

“Kunin mo yun,” sinenyas ni Matthew ang isang malaking shopping bag na nakapatong sa tabi ng pinto ng kanyang silid.

“Para saan ito?” malamig niyang tanong.

“Para sayo,” tugon nito, gulat na nag-angat ng tingin si Sophie sa mister at labis ang pagkagulat niya ng ilabas ni Matthew ang isang cake na may nakasulat na happy Ist wedding anniversary roon.

Napatulala siya sa sobrang kasiyahan na kanyang nararamdaman dahil ang tila kay taas na pader na iniharang ni Matthew sa pagitan nila ay mukhang ibinaba na.

“Happy Anniversary,” bati ng kanyang mister.

---