Hindi namalayan ni Sophia na isang taon na pala siyang kasal sa isang lalaking minsan lang niyang nakita at hindi niya kabisado ang buong pagkatao. Ninais niyang matapos ang malamig na pagtrato ng binata sa kanya kaya ginawa niya ang lahat ng paraan upang mahuli ang atensyon ng lalaki ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay tuluyan na palang nahulog ang loob ni Sophia sa binata pero nangangamba siya kung paano niya aaminin sa mister ang totoo? Matatanggap kaya niya ang lahat ng ipagtatapat ng misis niya?
View More「…?」
不意に止んだピアノの音に、書類に目を通していた佐倉希純(さくらきすみ)はチラリと視線を上げた。
そこにはレースのカーテンが柔らげた、大きな窓から入る陽の光を浴びて、妻の美月(みつき)が呆然と座っていた。
「美月?」
呼びかけてもまるで聞こえていないかのように無視されて、彼は不快感に眉を顰めた。
希純は美月のピアノを聴きながら、落ち着いた時間を過ごすのが気に入っていた。
今日も午前中の会議の内容に苛立ちを覚えて、すぐさま美月を呼びつけて彼の為の演奏を依頼した。
その為に社内に特別な部屋を造り、彼はゆっくりとした時間を満喫していた。
美月のピアノをBGMにすると不思議と心が落ち着いて、仕事も捗った。
それなのにー。
今、ピアノの前に座る妻はただ呆然と自分の両手を見つめ、微かに震える指を一本一本確かめるように動かして、その瞳を潤ませていた。
希純は一つため息をついて書類をテーブルに置き、ソファから立ち上がると美月の側へと歩み寄って来た。
「なにしてる?」
「きゃ…っ」
驚いたように立ち上がり、逃げようとしたのか膝裏に椅子が当たって大きな音をたてた。
それに伴ってぐらりと傾いだ彼女の身体を、思わず伸ばした腕で支えた。
「気をつけろ」
「…ありがとう」
「……」
俯いて答える美月の声は小さく、そしてひどく遠慮がちだった。
その理由がわからなくて、希純は益々不愉快になった。
2人の間に気まずい空気が流れ、時間だけが流れて行く。
だが、不意に…。
「帰るわ」
美月が楽譜を片付け出した。
そこにはさっきまであった遠慮がちな雰囲気も、ただ呆然とした姿もなく、少しでも早く帰りたいといった彼女の気持ちが滲み出ていた。
いつもは透き通るほど白い肌も僅かだがピンクに染まり、何かわからないが、彼女を興奮させる出来事がこの短い時間の中にあったのだと示唆していた。
希純は、自分の所有物に理解の及ばないことがあるとわかって、とても腹を立てた。
「誰が帰っていいと言った?」
「用があるの」
「駄目だ」
今や希純の貴重な時間が台無しになっていた。その事にも、彼は腹を立てていた。
今朝まで妻の美月は何を置いても夫である自分を最優先にし、彼が不快な気分にならないよう十分に配慮してくれていた。
会議での苛立ちを宥めるような優しい旋律を奏で、自分の胸に柔らかい何かを染み込ませてくれていた。
それがなぜ急にこんなことに…?
希純には理解できなかった。
彼が黙っている間にも美月は鍵盤を優しく拭き、蓋を静かに閉め、纏めた楽譜を丁寧に鞄にしまっていた。
「美月!」
そしてくるりと背を向けて自分の側を通り抜け、入り口に向かって歩く彼女を呼び止めると、ピタリと足が止まった。
「ピアノが聴きたいだけならCDでも流してたらいいじゃない」
「なに!?」
およそ初めて反抗されて一瞬カッとなったが、すぐに気持ちを落ち着けた。
「CDは好きじゃない。直接、生の演奏を聴くのが心地良いんだ」
「……」
希純は妻のそのほっそりとした背中を見つめながら、極力優しい声を出す努力をした。
「続きを弾いてくれるかい?」
だが美月はほんの少しだけ彼の方に顔を向けただけで、その声音は冷たかった。
「嫌よ」
「美月!」
「奈月(なつき)に頼めばいいわ。彼女も弾けるわよ。下手だけど」
「……」
そう言った彼女の口調は明らかに馬鹿にしたようだった。
「嫉妬してるのか?」
希純は彼女が、彼女の妹と夫である自分が親しくしていることに腹を立ててこんな風に言ったのかと、少しだけ彼女を可愛らしく思った。
だが彼女はその言葉を聞いて呆れたようにフッと鼻で嗤い、振り向いた。
「あなたがあの子とどういう関係だろうと、どうでもいいわ。私はピアノがあればそれでいい。佐倉希純、離婚しましょう!」
「!」
突然の宣告に、彼は言葉が詰まって出てこなかった。
そんな彼を冷たく見つめて、やがて彼女は静かにドアを開けて出て行った。
しばらくして、希純の携帯に運転手の中本から着信があった。
「なんだ?」
『社長、奥様が帰られるそうなのでお送りして来ます。何かご用はございますか?』
「特にない。…美月は家に戻ると言ったか?」
『はい?』
中本は驚いて思わず聞き返してしまった。
彼らが結婚して以来、社長が奥様の予定を気にしたことはなかった。買い物に行こうが、習い事に行こうが、友人と遊びに行こうが…そもそも彼女が今何をしているのか気にしたことがないようだった。ただ彼が妻を必要とした時、連絡が取れればそれでいいようだった。
それがなんだってこんなことを聞かれるのか、中本にはわからなかった。
「あの…」
『聞こえなかったのか?それとも聞いていないのか?』
「あ、いえ、聞こえていますっ。奥様はご自宅にお戻りになるとおっしゃいました!」
『……それでいい』
「……」
中本は目をパチパチと瞬いた。
社長が変だ!
うーん…と首を傾げた時、美月から「中本さん?」と促され、彼はハッと急いで運転席に乗り込んだ。
「忙しければいいのよ?タクシーを拾うから」
「いえいえ、とんでもありませんっ。大丈夫です!社長からも言い遣っておりますから!」
「……」
中本は美月の微妙な表情に気が付かなかった。
美月も、まぁ、いい…と息をついて、窓に寄りかかって目を閉じた。
“Wh—what are you doing here? How did you know na nandito ako?” gulat na tanong ni Sophia sa kanyang mister.Mahinang siniko ni Leanne ang kaibigan, “hindi kaya pinasundan ka niya…” bulong niya sa kaibigan. Bumuntong hininga si Leanne at muling nagsalita, “iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig!”Napangiti si Matthew sa dalawa at inilabas ang kanyang selpon habang nakatuon pa rin ang kanyang mga mata kay Sophia na tila siya lang ang nakikita nito at pinakita ang gps tracker sa kanyang telepono, “I know that you have no plan on texting me kaya gumawa na ako ng paraan para mahanap ka,” simple niyang sagot.Napatawa si Leanne sa sagot ng mister ng kanyang kaibigan, “oh, paano ba yan? Mauna na ako,” nakatawa niyang pamamaalam sa mag-asawa.“Let’s go?” alok ni Matthew sa kanya, naglakad ito palapit sa kanya at inagaw ang mga bitbit niyang shopping bags saka inilagay sa likod
Kinabukasan ay nagmamadaling lumabas si Sophia ng bahay, maaga pa lang ay gising na siya at nakapaligo na para hindi niya makasabay kumain ang kanyang mister, she was trying to avoid him these days dahil sa kakaibang kinikilos nito sa harap niya.Pasakay na siya ng traysikel nang biglang humabol pala ang kanyang asawa sa kanya na bagong gising pa lamang at wala pang hilamos, “san ka pupunta?” tanong nito ng makalapit sa kanya.Hindi siya makakibo dahil mabango pa rin ang amoy nito kahit bagong gising at gulo-gulo pa ang buhok, nakakahalimuyak pa rin ito at mukhang fresh.Napangiti siya ng alangan sa mister, “I—I’m going out with my friend,” tugon niya.“Anong oras ka uuwi?” tanong nitong muli.Napaisip si Sophia kung bakit ganito na lang ito ka attentive pagdating sa kanya, “Hindi ko pa alam,” tugon ni Sophia.Kinura ni Matthew ang kanyang kamay, “give me your ph
“Teka, miss, ha? Kayo itong bigla biglang pumasok ng bahay ko tapos ako pa ang naging mukhang masama dito,” winika ni Duke sa kanya.Hindi maitatangging napahiya si Leanne sa sinabi nito pero hindi niya iyon pinakita sa ekspresyon ng kanyang mukha, tumango siya sa binata saka takang nagtanong, “kung ganun, sino ang tumawag sa hotline namin kung hindi ikaw?”“Yan ang hindi ko masasagot dahil hindi naman ako manghuhula para malaman kung sino saka I live alone kaya sinong magtatangkang i-prank kayo,” seryosong tugon niya na sinang-ayunan naman agad niya.“Pasensya ka na if we broke into your house, I promise you that it will never happen again,” biglang pumasok sa isipan niya ang aleng nakasalubong niya nang dumating sila sa lugar kaya nanakbo siya palabas upang komprontahin iyon ngunit paglabas niya ay wala na ang ale.“Nasaan na ang aleng nakausap ko kanina?!” sigaw niya sa kas
"Leanne's POV"Nakakainis ang mokong na yun, bakit pa kasi niya ako hinanap-hanap, hindi ko naman pag-iintiresan ang singsing nya, no?! Napagkamalan tuloy siyang nobyo ko!Nagmartsa ako palabas ng istasyon at nagtungo sa labas para mananghalian ngunit bumalik rin ako agad kasi nakalimutan ko palang magdala ng pera. Napabuntung-hininga na lang ako habang naglalakad pabalik."Oh, Leanne! San ang punta mo?" tanong ng kanyang kabaro na si Lucero.Napakamot lang ako ng ulo dahil ito ang unang beses kong nakalimot ng isang bagay, they all know that I am very punctual at matalas ang isipan pero hindi ko maitanggi na bigla akong nagmintis."Naiwan ko kasi ang wallet ko sa loob," nakangiwi kong pag-amin sa kanya.Hindi pa siya nakakasagot nang nagsidatingan ang mga junior officer, "yo! Tama ba ang narinig naming may nakalimutan ang aming tigress officer," pang-asar ni Vito. Napa-roll eyes na lamang ako sa kanya dahil kahit malayo pa siya ay narinig pa rin niya an
Nagmadaling pumunta si Duke sa opisina ng BFP matapos makatanggap ng tawag sa babaeng kanyang hinalikan sa resort kahapon. Hindi siya nakatulog ng gabing yun dahil sa kakaisip sa dilag na yun, hindi niya malaman kung bakit siya tumatakbo sa kanyang isipan maging ang matamis halik na yun ang binabalikbalikan ng kanyang isipan."Bakit ko pa ba siya iniisip?" tanong niya sa kanyang sarili habang ipinapark ang kanyang sasakyan sa parking lot.Palabas na si Leanne ng opisina nang matanaw niya si Duke na lumabas mula sa sasakyan, kumaripas siya ng takbo parasol sa loob nang patungo na ito sa loob."Sir Dominguez, pwede pong humingi ng favor?" tanong niya sa kanyang senior na noon at nakaupo sa front desk. Si Leon Dominguez ay ang binatang senior officer ni Leanne na pamangkin ng heneral."Sure, ano ba yun?" tugon nito."Ahm, kasi pupunta ako sa banyo. Pwede nyo po bang iabot itong singsing sa lalaking yun?" ibinigay niya ang singsing sa kanyang senior nang um-oo i
"Anong problema nun? Bakit niya binaba?" tanong ni Sophia habang nakatitig sa kanyang cellphone. "C'mon, let's eat," aya ng kanyang mister sa kanya. Nagulat siya nang hawakan siya nito sa baywang at pinaghila pa ng upuan. "Anong nangyayari sa kanya? Palagay ko ay may balak siyang iba sakin o kaya may kailangan siya," duda niya sa kanyang mister. Kabadong naupo si Sophia habang si Matthew naman ay tumabi sa kanya ng upo, hindi siya makakibo o makatingin man lang sa kanya dahil hanggang ngayon ay ilang pa rin siya sa nangyari sa kanila at ito rin ang kauna-unahang pagkakataon na sasabayan siya nito sa almusal."Bakit hindi ka kumain? Hindi mo ba gusto ang mga inihanda ko para sayo?" tanong ni Matthew sa kanya."I-I like the food you prepared," naalis ang tingin niya sa masasarap na pagkain at napatingin sa makisip na mukha ng asawa. "Try it," nagulat siya ng humiwa ng steak ang mister, itinusok sa tinidor at tinapat sa kanyang bibig.Nanliit ang mga mata n
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments