LOGINShare
CHAPTER 16
Last Updated:
2021-09-06 14:09:09ERIN'S POV
Napatingin ako sa phone ko nang mag-ring iyon. Kaya agad kong kinuha at nakita na si Syd ang natawag.
Hindi na ako nag-alangan at sinagot ko agad iyon.
"Hon? Where are you?" tanong ko. Pero nagulat ako ng hindi siya ang nagsalita.
"Ikaw po ba ang misis niya?" tanong ng isang babae sa kabilang linya.
"Yes, who's this?" tanong ko ulit.
"This is nurse Sheena, yung asawa niyo po naaksidente, andito po siya ngayon sa hospital," sabi niya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya.
Agad akong nag-drive papunta sa hospital. Kinabahan ako, may masamang nangyari kay Syd. At dahil sa kagagawan ko iyon!
Naiiyak akong nagtungo sa hospital. Dahil sakin napahamak siya.
Humahangos akong itinakbo ang hallway papuntang Emergency room. Tamang-tama lang ang paglabas ng doctor.
"Misis?" tanong niya sa akin.
"Fournier doc," sagot ko.
"Ikaw nga, so for now he's fine. Maya-maya lang ay pwede ka nang pumasok," sabi niya.
Nakahinga ako ng malalim sa sinabi niya.
"Thank you, Doc!" sagot ko sa kaniya. Naiiyak ako sa tuwa at ligtas siya!
Kailangan ko siyang makausap. Kailangan namin ayusin ang gulo namin.
Ilang oras pa ay lumabas na sila. Pinapasok naman nila ako. Pagpasok ko pa lang ng pinto nakit ko na si Syd na nakahiga. Agad ko rin namang tinawagan si Ramn kanina. Kaya nakarating na rin siya kaagad.
Umupo ako sa tabi ni Syd, habang nasa sofa naman si Ramn, hihintayinpa namin siyang gumising.
_________________________________
Nagising ako ng maramdaman kong gumalaw si Syd. Nakatulog na pala ako.
"Hun?" Napatayo ako para asikasuhin at kamustahin siya.
"Bro," tawag sa kaniya ni Ramn.
Lumingon muna siya bago dahan-dahang umupo. Inilalayan ko naman siya.
"Hun, may masakit ba sayo?" natatarantang tanong ko at hinawakan ang mukha niya.
Nagulat ako ng tumingin siya sa akin. Para bang wala siyang galit sa akin. Nakatingin lang siya na parang walang nangyari.
"Hun? Are you okay? Anong masakit sayo?" tanong ko ulit. At niyakap siya. Naiiyak ako, ang daming gasa ng mukha at katawan niya.
Hindi na naman siya kumibo at nanatiling nakatingin sa akin na para bang wala siyang alam.
"Mabuti na lang at nakaligtas ka, Hun. Thank you, makakauwi na rin tayo at doon tayo mag-uusap ah?" sabi ko sa kaniya habang hawak ang kamay niya. Pero gaya kanina nakatingin lang siya sa akin na ipinagtaka ko na rin.
"Hun? May problema ba?" tanong ko sa kaniya. Medyo kinakabahan ako.
"Hon? Who are you?" nagtatakang tanong niya na ikina-istatwa ko. Anong ibig-sabihin nito?
"Where I am?" tanong niya at lumingon-lingon
"S-Syd, I'm Erin. Your wife," naiiyak na sabi ko. Kadalasan kasi sa mga movie na napapanood ko tinataboy sila ng asawa nila. Kaya natatakoy ako na baka gawin niya sa akin yon.
"I don't know you, Miss. I can't remember- ahh!" Na-alerto naman ako ng hawakan niya ang ulo niya.
Mabilis namang tumawag si Ramn ng mga nurse. At agad rin siyang inasikaso.
"Doc, what happened to my husband? Bakit hindi niya ko maalala?" tanong ko sa kaniya.
"We will check him, excuse me," sabi niya at pinalabas kami.
Naiiyak naman akong lumabas habang naka-upo sa upuan. Inalalayan ako ni Ramn habang naiyak.
"Magiging okay rin si Syd. Trust him," sabi niya.
Ilang minuto pa ang lumipas. Pinapasok na kami ng doctor. Pero hindi pa ako nakakapasok ng may dumating.
Nakataas ang kilay kong nakatingin sa kaniya.
"What are you doing here?" mataray na tanong ko kay Nadia.
"Hindi ikaw ang ipinunta ko dito, Erin. Si Syd, so excuse me," sabi niya pero hinarang ko siya.
"Hindi ka kailangan ng asawa ko. He's fine and myself is enough to him. You may go, Nadia," sagot ko naman. Naka-cross arm akong nakatingin sa kaniya.
"Excuse me? Misis Fournier?" tanong ng doc kaya napalingon ako at pumasok.
"Doc..."
"Hindi namin alam kung bakit nagkaganon siya, wala namang natamaang organ sa loob kaya he's safe."
Nagpasalamat naman ako, sinabi niya rin na pansamantala lang naman daw iyon. Kung sakaling hindi pa rin niya ako maalala. Magbabalik rin daw iyon.
"Hun!" Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.
"Sorry miss, but I can't remember you. Who are you?" tanong niya.
"I'm your wife, Syd. Im Erin," naiiyak na sabi ko.
Ipinakita ko ang singsing naming dalawa. Pilit naman niya iyong inalala.
"It's okay, Hun. Kung hindi mo maalala ngayon. Ang importante ligtas ka," sabi ko sa kaniya.
"Ako si Ramn, bestfriend mo." Lumapit naman sa kaniya si Ramn at nakipag-kamay.
"Syd! Are you okay?"
Napatabi ako ng wala sa oras ng pumasok si Nadia at dali-daling nagpunta kay Syd.
"Im fine?" nagtatakang tanong ni Syd sa kaniya.
Bago pa man siya nakasagot kay Syd ay nagsalita na ako at pinatabi siya.
"She's Nadia, not your relative," sabi ko bago ngumiti sa kaniya. Nakita ko ang pagka-inis niya.
"You may leave, my husband need to rest," mataray na sabi ko sa kaniya.
Pero imbes na mainis ay ngumiti siya
"Hindi pa tayo tapos," nakangiting sagot niya.
Medyo kinabahan ako sa ngiti niyang iyon. Lalo na ngayon at alam kong alam niyang may amnesia si Syd. Kailangan ko na siyang tuluyang ilayo sa asawa ko. Kailangan na naming makaalis sa lalong madalin panahon.
Hindi maganda ang kutob ko diyan kay Nadia. Ngiti pa lang niya kinikilabutan na ako.
"Bukas pwede niyo na siyang ilabas. Since wala namang malala ang nangyari sa kaniya," sabi ng doctor bago lumabas.
Papalabas na ko ng may sumalubong sa akin.
"Erin!" nakangiting bati ni Gonzalo kasama si Primo.
"He's fine. Kausapin niyo na lang siya. Ay wait! He's memory is temporary lost. Baka magtaka kayo," sabi ko sa kanila.
"Thanks," nakangiting sabi niya bago pumasok.
Gusto ko lang magpahangin. Mabigyan ko sila ng oras ng mga kaibigan niya.
Pero hindi maalis sa akin na maiyak at malungkot. Hindi ko alam ang gagawin ko. Kung ipapa-alala ko ba sa kaniya ang lahat? O hahayaan kong kusang bumalik iyon? Paano kung bumalik na lang siya sa mpagiging sindikato? Paano kung tuluyan niya akong itakwil? Dapat nga ba kong magpasalamat na wala siyang maalala?
Mahirap ang ganito, hindi niya ako maalala. Ni kahit ang pangalan ko hindi niya alam. Paano kung biglang bumalik ang lahat? Napailing ako.
Hindi niya sakin gagawin yon. He loves me. Hindi ang simpleng yon ang sisira sa amin. Ngayon dapat ang flight namin. Pero mukhang ma-de-delayed na naman. Kailangan ko munang ipa-konsulta sa doctor niya.Bago kami umalis dito. Pag nagawa ko iyon, ilalayo ko na siya kay Nadia.
Latest chapter
A WIFE'S BURDEN CHAPTER 35
ERIN'S POVNaglalakad ako dito sa club house ng South Ridge Village. Hindi naman na ako taga-rito pero nandito ako ngayon. Wala kasi akong magawa sa condo. Isa pa, masyadong tahimik doon. Unlike dito sa village. Na-miss ko lang ang hangin dito sa south ridge. Naglakad-lakad pa ako habang nanonood sa mga batang naglalaro kasama ang ibang yaya nila. Karamihan naman ay ang mga magulang nila.Busy ako sa panonood ng hindi ko napanasing may nabunggo na pala ako. Agad ko naman siyang tinulungan sa pagtayo."Ate ganda?" natutuwang sambit niya habang nakatingin sa akin."Jariah," nakangiting sambit ko sa kaniya at umupo para magpantay kami."Ate ganda, ikaw nga!" Nagulat ako ng yakapin niya ako. Kaya naman napayakap na rin ako sa kaniya.She's so sweet. Kaya nakaramdam ako ng guilt sa dibdib ko. Dahil alam ko sa sarili ko na, maaring masira ang pamilya ni Jariah dahil lang sakin."Kamusta ka na, Jariah?" tanong ko sa kaniya."Im fine, Ate ganda!" nakangiting sagot niya. Umupo kami sa pinaka
A WIFE'S BURDEN CHAPTER 34
ERIN'S POVNaalimpungatan ako dahil sa malalmig na hangin ang dumapo sa balat ko. Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata. Asan nga ba ako? Umupo ako para mahimasmasan, subalit di pa ako nakakakilos nang magawi ang paningin ko sa kaliwang bahagi ng kama. Nanlaki ang mata ko sa nakita ko. "S-Syd?" nagtatakang tanong ko, bahagyandin siyang dumilat nang magsalita ako. Gaya ko, nagulat rin siya na andito ako. Ngayon ko lang narealized na wala akong kahit na anong suot, tanging kumot lang ang bumabalot sa katawan ko. "Erin?" takang tanong ni Syd at umupo. Gaya niya, nakahubad rin siya.Sobrang sakit ng ulo ko. Ano nga bang nangyari? Muli akong pumikit at pilit na inalala ang nangyari kagabi.May nangyari samin! Hindi ako makapaniwala na magagawa ko yon. Ang bagay na yon."Im so sorry, Erin. Hindi ko sinasadya ang nangyari kagabi." Napalingon ako kay Syd na nagsalita sa tabi ko. "Lasing ako kagabi, hindi ko alam kung ano ang nangyari," paliwanag niya pa. Hindi ko alam kung ano an
A WIFE'S BURDEN CHAPTER 33
ERIN'S POVSa sobrang sama ng loob ko, mabilis akong naglakad papasok ng elevator. Hindi naman ako nagtagal doon, at nakarating na rin ako sa unit ko. Mabilis akong nagbihis at humiga sa kama. Ipinikit ko ang mga mata ko, pero nakikita ko si Syd. Hindi ko alam kung bakit. Kung bakit ako nagkakaganito. Naasa nga ba ako na babalikan ako ni Syd? Huminga ako ng malalim bago muling dumilat. Hindi ko na dapat pa iniisip si Syd. Matagal na kaming tapos. Kasal na siya at may sarili na siyang pamilya. Mas pinili niya ang landas niya. Wala na kong magagawa pa don.Ipinikit ko muli ang mata ko, bakit ganito? Hindi ako masaya? Bakit parang salungat sa sinasabi ko ang sinasabi ng puso ko? Natigil ako sa pag-iisip nang may biglang mag-door bell ng sunod-sunod sa pinto ko. Kaya minabuti ko na ring tumayo at buksan ang pinto.Pero laking gulat ko ng bumungad ang isang lalaki habang seryosong nakatingin sa akin."Anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa lalaking nasa labas."Erin, s-sorry. Hindi ko s
A WIFE'S BURDEN CHAPTER 32
ERIN'S POV"Welcome, Madame!" sigaw sa akin ni Karen, ang manager ng Stary hub dito sa Hawaii.Actually, kakarating ko lang dito sa Hawaii. And dumiretso na ako agad dito. Ang ganda ng pagkaka-setup ng mga tables. Pero syempre walang tatalo sa main branch ng starry.Mamaya ang opening ng bar ko. So, I need to take a rest for now. Mabuti na lang at malapit lang dito ang condo ni Eron. Doon daw muna ako mag-stay tutal hindi naman ako magtatagal dito.Palabas ko, bumungad sa akin ang isang lalaki. Siy ang driver ko nna nagsundo sa akin. Isa ring pinoy. Kukuha na lang ako ng driver bakit hindi pa pinoy hindi ba?Bahagya kong isinandal ang ulo ko sa bintana. Gusto kong matulog. Kahit puro tulog lang ang ginawa ko magdamag sa plane.Maya-maya lang narinig ko na ang paggising sa akin ng diver ko. We're here.Dahil sa antok at pagod na ako, minabuti ko nang magmadali. Kahit yung driver ko hinahakot ppa ang mga gamit ko papasok. HUmihikab akong pumasok sa elevator. Isinuot ko na rin ang shades
A WIFE'S BURDEN CHAPTER 31
ERIN'S POV"O c'mon, Erin! Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo?" galit na tanong sa akin ng manager ko. Nag-aayos ako ng sarili habang sinesermonan niya ako. Itiniklop ko ang foundation na hawak ko bago ako muling humarap sa kaniya."Can you calm? Masyado kang nagpapaka-stress sa maliliit na bagay," sabi ko sa kaniya."Seriously? Anong maliit? Sinasabi ko sayo, Erin ha? Hindi basta-basta tong project na to!" singhal niya."Ayoko ma-stress. Kung gusto mong magpaka-stress ikaw ang bahala," sabi ko pa bago ako muling humarap sa salamin na nasa harap ko."Hay! Ewan ko kung ano ang gagawin ko sayong babae ka! Siguraduhin mo lang na hindi ito issue!" sabi niya pa."Ako na mismo kakausap sa owner ng company, gusto kong ma-relax," sabi ko sa kaniya. Naka-palm face lang niya akong tinignan."Pasalamat ka at malakas ka kay Mr. Ford," sabi niya pa. Bigla akong napalingon ng wala sa oras sa kaniya."What? Pardon me?" tanong ko sa kaniya. Nakita ko nmaman na nagbago ang expression niya. Tinaasan
A WIFE'S BURDEN EPILOGUE
FIVE YEARS LATER..."MOMMY! DADDY!"Hinahanap ko si Kyre dito sa Mall, andito lang siya kanina. Palibhasa ayaw pumasok sa watson. Kaya naman iniwan ko siya dito. Pero saan naman siya pumunta?"M-mommy!! D-Daddy!!" Napahinto ako ng madaanan ko ang isang batang babae na naiyak sa gilid ng watson."Hey? What happened?" tanong kosa bata at umupo para magkapantay kami."Hindi ko po makita si Daddy." Nagulat ako dahil nakakaintindi pala siya ng tagalog. Well, nasa Pilipinas pala ako.Mukha naman kasi siyang mayaman. Kaya for sure englishera siya."What's your name?" tanong ko sa kaniya.Tumingin pa siya na para bang natatakot."Don't be scared. I will help you to find your mommy," nakangiting sabi ko."I'm Jariah, ate..." sabi niya pa."I'm Erin..."N
