Chapter 1

Chapter 1

NAGSINDI ng sigarilyo si Bastian, nakasandal sa ulunan ng kama habang dahan-dahang bumuga ng usok.

Nanginginig ang boses ni Kaia sa pag-iyak, habang nakabitin ang mga luha sa kanyang mahahabang pilikmata. "Mag-divorce na tayo."

"Kaye, do you know what you're saying?"

"...Pasensya na, may mahal na akong iba. Hindi ko na kaya ang buhay na mahirap, Basty. Tama na, maghiwalay na tayo."

Namutla at halos mawalan ng kulay ang mukha ni Kaia, kita sa mata ang sakit at ang labi niya na namaga sa halik ng lalaki ay bahagyang nanginig.

Magkatabi sila sa kama ngunit nang mapansin ni Bastian na may mali sa kanya, doon na ito nagtanong. At iyon nga ang lumabas sa bibig ni Kaia. Gusto niyang maghiwalay sila. Sa sandaling iyon, parang pinitpit ang puso niya.

Mahal na mahal niya si Bastian, higit pa sa sarili niya. Pero sa huli, nauwi rin sila sa ganito...

Tahimik na tumalikod si Kaia, habang walang tigil ang pagbagsak ng mga luha niya. Tahimik lang din na nakaupo si Bastian sa tabi ng kama. Napaso na ang daliri niya sa sigarilyong hawak, pero parang hindi niya ramdam.

Parang isang siglo ng katahimikan ang lumipas. Saka si Bastian nagsalita sa paos at nanginginig na boses. "...Mabait ba siya sa’yo?"

"Mabait na mabait."

"O-Okay, then I'll be at ease."

"Sorry..."

Habang nakatingin sa papalayong likod ni Bastian habang sakay ito ng wheelchair, para bang hinihiwa ang puso ni Kaia. Tinakpan niya ang kanyang bibig at ilong at humagulgol.

Gusto na sana niyang sabihin kay Bastian na hindi siya nagmahal ng iba at na may anak siya sa lalaki. 

Pero bumagsak na ang kanyang ama at nasira na ang buong pamilya nila. Paano niya madadamay si Bastian sa bigat ng problema nila? Hinding-hindi niya isasama sa paghihirap si Bastian… kahit pa kamuhian siya nito. 

*

Limang taon ang lumipas, nakaupo si Kaia sa isang sulok ng hotel box, tahimik.

Bumalik sa isipan niya ang lahat ng alaala, parang rumaragasang tubig. Pagpasok ni Bastian sa box kasama ang isang babae, halos lahat ng tao ay agad na lumapit para bumati.

"Pasensya na. Na-late ako dahil may inaasikaso."

Malumanay na sabi ni Bastian sa gitna ng mga papuri ng mga tao.

Hindi pa siya tapos magsalita, may sumagot na agad. 

"Busy talaga si Mr. Alejo ngayon. Akala nga namin hindi ka na darating."

May mga taong gusto ng kasiyahan kaya sumigaw.

"Kompleto na ba lahat? Paano kung pasayawin natin ang anak ng mayor para pampasigla?"

Tumaas ang kilay ni Bastian, umupo sa gitna at hindi nagsalita.

"Kaia, narinig ko marunong ka ring mag-pole dance. Nandito si Mr. Alejo, baka pwede mong ipakita sa amin?"

"Sige na! Sayaw ka!"

Sa harap ng kantyaw ng mga tao, hindi maitago ni Kaia ang kahihiyan.

Pinagdikit niya ang kanyang mga labi, bahagyang nakayuko ang balikat, at halata ang lungkot sa katawan niya.

Habang tinitingnan siya ng mga tao na may awa o aliw. Lalong namutla ang mukha niya.

Kung wala lang si Bastian doon, baka nakaya pa niyang bale-walain ang tingin ng mga tao.

Pero...

Si Bastian, ang lalaking iniwan niya noon ay nakatingin ngayon sa kanya na parang nanonood ng isang palabas.

Sa isip ni Kaia, siguradong tuwang-tuwa si Bastian na makita siyang ganito kaawa-awa.

Ang babaeng naka-red bodycon na katabi ni Bastian ay ngumiti para awatin ang mga tao. "Tama na siguro. Dapat kwentuhan na lang tayo, yun naman ang purpose ng alumni meeting. Tsaka, naka-skirt si Miss Quintos, hindi bagay sumayaw."

Pagkatapos niya magsalita, kinindatan pa niya si Kaia at ngumiti ng magiliw.

May lumabas na dalawang maliit na dimples sa pisngi niya.

Parehong-pareho kay Kaia.

"Mr. Alejo, sino siya?"

"Ipakikilala ko, si Roxanne Lombart, ang fiancé ko." Sabi ni Bastian habang nakaakbay kay Roxanne, kalmado at languid ang kilos.

Nang malaman ni Kaia na may fiancé na si Bastian, hindi na niya kayang magpanggap na walang nararamdaman.

Tumayo siya nang dahan-dahan at mahina ang boses na parang bulong, "May lakad pa ako, mauna na ako."

Ang totoo, kaya siya pumunta sa alumni meeting ay para makipagkilala kay Cooper Aguilar, isang lalaki na dalawang taon ang tanda sa kanya.

Lima taon na ang nakalipas mula nang bumagsak ang Quintos family at ang ama niya ay naging bilanggo.

Kamakailan, nalaman niya sa mga dati nilang tauhan na ang Aguilar family pala ang nagsumbong sa ama niya at ibinintang ang lahat ng kasalanan dito.

Kaya balak sanang lumapit ni Kaia kay Cooper Aguilar para mapag-usapan ang pagbawi sa kaso. Kaso, hindi nakapunta si Cooper Aguilar dahil may biglaang lakad. At mas nakakatawa, dumating si Bastian na dati ay nagsabing hindi pupunta.

"Kaia, bakit ka aalis agad?" Tanong ng kaklase niya.

"May emergency."

Nararamdaman ni Kaia ang tingin ni Bastian sa kanya, kaya medyo nanigas ang likod niya.

"Anong emergency? Sayang naman, ang tagal nating hindi nagkita."

"Tama!"

"Kung aalis ka, dapat uminom ka muna ng tatlong shot."

Wala siyang nagawa kundi inumin ang tatlong baso ng alak.

Hindi talaga siya malakas uminom, isang baso pa lang, medyo hilo na siya.

Ngayon tatlong baso agad.

Pakiramdam niya, lumulutang siya habang naglalakad, parang nakatapak sa bulak.

Sa loob ng box, nang makitang paalis si Kaia, nagbulungan agad ang mga tao.

"Kawawa naman siya. Dati siyang mayor's daughter, ngayon ganito, nauwi sa pagiging mahirap."

"Deserve niya naman."

"Ang malas lang niya. Pagkatapos nila mag-divorce ni Mr. Alejo, bigla siyang naging tagapagmana ng malaking kayamanan."

"Ganun talaga ang gulong ng kapalaran."

---

"May emergency sa kumpanya, mauna na ako."

Sabi ni Bastian habang tinitingnan ang hindi nakalapat na pinto, hindi interesado ang tono niya. Pagkasabi niya noon, ininom niya agad ang tatlong baso ng alak.

Paglabas niya ng hotel, nakita niya si Kaia na sumesenyas para mag-taxi.

Medyo malamig ang boses niya at dahil sa alak, paos ito nang bahagya habang umaalingawngaw sa dilim, "Dumating ka na rin lang, bakit ang bilis mong umalis?"

Lumingon si Kaia na gulat, tumingin mula kay Bastian papunta kay Roxanne.

"Rox, mauna ka na." Malamig ang tono ni Bastian, walang puwang para sa pagtanggi.

Tinaas ni Roxanne ang kilay, suot ang matataas na takong at sumakay sa isang pulang Ferrari.

Hindi na lumingon si Bastian at diretso siyang lumapit kay Kaia.

"Mr. Alejo, bakit po?"

Dahan-dahan na bumagsak ang mata ni Kaia sa kamay ni Bastian na nakahawak sa pinto ng taxi at marahan niyang pinagdikit ang labi niya.

"Hindi ba siya sumundo sa’yo?"

Diretsong tanong ni Bastian.

"Sino?" Medyo lutang na tanong ni Kaia.

Hindi niya alam kung sino ang naghahalo ng alak sa inumin niya kanina.

At dahil mababa talaga ang tolerance niya sa alak, agad siyang nalasing.

Noong una, naaalala pa niya na ex-husband niya ang kaharap niya, pero habang nakatitig sa mukha nito, nawala ang lahat ng iniisip niya.

Isa na lang ang bumubulong sa isip niya. Ang sexy ng kaharap niya...

Napakunot ang noo ni Bastian nang titigan siya nito, at may mabilis na dumaan na hindi maipaliwanag na emosyon sa mata niya.

Nakita niyang namumula ang pisngi at malalabo ang mata ni Kaia.

Bigla siyang umatras at humalukipkip.

"Anong problema? Ganito ka na ngayon sa kalsada? Nagpapapansin ka ba sa iba, Miss Quintos?”

***