Chapter 2

Chapter 2

"BAKIT parang naririnig ko ang boses ni Bastian?"

Medyo natagalan bago namalayan ni Kaia at ang malabo niyang mga mata ay sinundan ang séxy at kitang-kitang Adam's apple ni Bastian pataas, habang parang nahuhumaling at parang lasing na tinititigan ang gwapo niyang mukha.

"Ano?"

"Ang ganda... napanaginipan na naman kita." Sobrang lasing si Kaia kaya nakalimutan na niyang umuwi gamit ang taxi na pinara. 

Diretso siyang napayakap kay Bastian, at ang hubad niyang mga braso ay kusa nang pumulupot sa leeg nito.

"Miss Quintos, sinasamantala mo ba ang kalasingan para maging pakawala?" Bahagyang yumuko si Bastian para tingnan mabuti ang medyo lasing na mukha ni Kaia. Hindi niya itinulak, pero hindi rin niya si Kaia niyakap.

Mahina talaga si Kaia sa alak at medyo pangit ang ugali kapag nalalasing. Noong mga panahong magkasama pa sila, minsan na itong nalasing. Noong gabing 'yon, hindi siya tinigilan ni Kaia, sobrang malambing at walang pakialam… Doon ni Bastian lang nalaman pagkatapos na iyon pala ang una nitong beses sa kama. Ilang araw din siyang nagalit sa sarili dahil nasaktan niya ito nang hindi sinasadya. Mula noon, hindi na niya pinayagang uminom pa si Kaia.

"Bastian, ang tagal mo nang hindi lumalabas sa panaginip ko."

Pinilit buksan ni Kaia ang mga mata niya nang malaki, nakatitig sa matangkad at guwapong lalaki sa harap niya. Ayaw niya nang pumikit, kasi baka pagdilat niya ulit, maglaho na lang bigla ang taong araw-araw niyang iniisip.

"Palagi mo ba akong napapanaginipan?" Isinara ni Bastian ang pinto ng taxi gamit ang isang kamay, at ang isa naman ay umalalay sa likod niya para suportahan ang kanyang bewang.

"Bastian, miss na miss na kita." Hindi niya narinig ng maayos ang sinabi nito at dumungaw siya sa dibdib ni Bastian habang umiiyak nang mahina.

Kahit sa panaginip, iniingatan pa rin niya ang mga oras na kasama niya ito.

Pero mas masaya siya ngayon.

Kasi ang panaginip na 'to, iba sa mga malalabo niyang panaginip dati. Ang totoo ng pakiramdam ngayon.

Amoy na amoy pa niya ang malamig at preskong amoy ng cedar sa katawan nito!

"Ano naman ang nami-miss mo sa akin? Wala ka na bang pera kaya naghahanap ka ng mabibiktima?" Malamig na tanong ni Bastian, sabay mapait na tawa.

"Bastian, yakapin mo ako."

Hindi na niya narinig ang sinabi ni Bastian, basta niyakap niya ito ng mahigpit.

"Bitawan mo ako."

Lumamlam ang mga mata ni Bastian at lumamig pa lalo ang boses niya.

Limang taon na ang nakakalipas mula nang mabalian siya ng binti dahil sa pagsagip kay Kaia, pero iniwan siya nito nung panahong pinakamahina siya.

Nagmakaawa siya noon na huwag siyang iwan, pero bawat salitang lumabas sa bibig ni Kaia ay puro panglalait.

Tinawag siyang inutil, walang kwenta, at diretsahang inamin na may mahal na siyang iba...

Habang iniisip ang lahat ng iyon, hindi niya mapigilang umusok ang galit sa loob niya.

Pero si Kaia, hindi man lang naramdaman ang mabigat na hangin sa paligid.

Dumidikit siya sa dibdib niya at pa-cute na nagsalita, "Kausapin mo ako, please?"

Biglang hinawakan ni Bastian ang pulso niya at hinila siya papasok sa kotse.

Hindi niya talaga gusto ang mga babaeng lasing at nagwawala, lalo na 'yung mga babaeng naka-expose ang katawan at kung umasta ay parang nang-aakit.

Sa pagkakaalam niya, hindi naman ganun si Kaia.

Anak siya ng mayor, isang babaeng pinapangarap ng lahat, isang babaeng ipinanganak na may gintong kutsara sa bibig.

"Kaia, alam mo ba kung sino ako?" Tanong niya habang sinisigurado ang seatbelt niya.

Nakapatong ang mga kamay ni Kaia sa bintana ng kotse, tinitingnan siya na parang bata, sabay tawa, "Isa kang ilusyon, Bastian."

Hindi inasahan ni Bastian ang sagot niya. Tahimik siyang nagmaneho at dinala siya sa pinakamalapit na five-star hotel.

Limang taon na ang lumipas matapos siyang iwan ni Kaia. Kasunod noon, namatay ang matandang pinuno ng pamilya Aguilar, at siya, na isang illegitimate child, ang biglang ginawang tagapagmana.

Pinadala siya abroad para pag-aralin ng mga Aguilar. Sa panahong iyon, narinig niya ang pagbagsak ng pamilya Quintos sa Mauville City.

Nakulong ang ama niya dahil sa corruption, at nabaliw ang ina niya dahil sa kahihiyan.

Nung nalaman niya ang balita, halos mabaliw siya sa paghahanap kay Kaia.

Pero kahit anong hanap niya, hindi niya ito nakita. Ilang buwan ang lumipas bago niya natunton kung nasaan si Kaia.

Pagdating niya sa ospital, ang nadatnan niya lang ay isang sanggol na iniwan sa basurahan ng ospital.

Siguro doon nagsimula ang galit na tumubo sa puso ni Bastian.

Galit na galit siya kay Kaia pero kasabay nito ay hindi niya rin maiwasang hanapin pa rin ito.

Hanggang kamakailan lang nang bumalik siya ng Pilipinas, nalaman niyang nagpakasal na raw si Kaia sa kabit nito noon. Natatawa na lang siya sa sarili niya.

Anong klaseng tao ba siya para mahalin pa rin ang isang babaeng iniwan siya noon? Siguro nga, kahit siya mismo, hindi niya maintindihan...

Pagkarating nila sa hotel, napabuntong-hininga si Bastian at binuhat ang walang malay na si Kaia papasok sa presidential suite.

"Gusto ko ng kiss."

Dahil sa pamilyar na amoy ni Bastian, kahit na sobrang lasing si Kaia at halos hindi na makadilat, ni minsan ay hindi siya nagduda kung sino ang humahawak sa kanya.

"Tumigil ka nga." Malamig siyang pinagsabihan ni Bastian.

Pagkatapos niyang ilapag ito sa malaking kama, basang-basa na ng pawis ang likod niya.

Dahil hindi niya nakuha ang yakap na pinapangarap niya, nagtatampo si Kaia at pilit inaabot ang labi ni Bastian.

"Ganito ka kahina sa alak, tapos ginagaya mo pa yung iba sa pag-inom?"

Nakasimangot si Bastian, tinakpan ang bibig at ilong niya ng malaki niyang kamay, at dahan-dahang pinahiga ulit sa kama.

Para siyang batang makulit, at parang gustong manyak pag nalalasing.

"Mmm... Basty..."

Dahil tinakpan ang ilong at bibig niya, hirap siyang huminga.

Pero nang maamoy niya ang pamilyar na amoy ng sigarilyo sa mga daliri ni Bastian, nag-relax siya.

Sinubukan pa niyang ilabas ang dila niya at dahan-dahang dinilaan ang palad ni Bastian.

Biglang dumilim ang mga mata ni Bastian.

Agad niyang inalis ang kamay niya sa bibig nito at sa halip ay hinawakan ang leeg niya, "Huwag mo akong pinagloloko."

Damang-dama ni Kaia ang pagkapit sa leeg niya kaya dahan-dahan niyang binuka ang maluluha niyang mata.

May halo ng kalituhan at lungkot sa mga mata niya.

Habang mabilis ang paghinga niya, nanginginig pa ang mahabang pilikmata niya, at paos niyang sabi, "Masakit."

Napaatras si Bastian, at napatingin sa pulang marka sa leeg niya, at bahagyang nainis sa sarili.

Binuksan niya ang mahigpit na pagkakabutones ng suot ni Kaia at seryosong tanong, "Ngayon na gising ka na, sabihin mo nga kung bakit mo ako nilalandi."

Nakatitig lang si Kaia sa kanya, parang bumalik ang lahat ng alaala.

Ganun pa rin si Bastian — gwapo at cool.

Pero kitang-kita niya sa isipan niya kung paano siya iniligtas nito noon nang muntik na siyang mapatay sa isang eskinita dahil sa mga nangungutang sa kanya.

Walang takot na sinagip siya ni Bastian gamit lang ang katawan niya.

Pinaghahampas ng malalaking kahoy sa ulo, likod, at binti, pero ni minsan hindi siya binitawan.

Habang iniisip niya ang duguang Bastian noon, sumikip bigla ang puso niya.

Bago pa siya makahinga nang maayos, dumaloy na ang luha niya.

"Bastian, masakit pa ba ang sugat mo?" Umiiyak na tanong niya habang inaabot ang binti ng lalaki.

***