“THANK YOU SO much, Mylene.”“Anytime, Delancy. As of now, ‘yan lang muna ang kaya kong i-offer sa ‘yo kasi ayaw akong pauwiin ng jowabels ko. Alam mo naman siguro,” wika nito sa kabilang linya.She hummed and nodded her head. “Don’t worry. I really do understand. Mag-ingat ka rin diyan. Anyway, I’ll have to hang up. Mukhang nandito na ang sundo namin.”“Okay. Call me if you ever need anything.”Tumango siya kahit na hindi niya naman ito kaharap. Nang matapos ang kanilang tawag ay agad siyang napahugot ng malalim na hininga. She roamed her eyes all over the place and yawned.Hindi pa rin siya makapaniwalang nandito na siya sa Pinas. Yes, they have finally arrived at her very own hometown. They landed at exact three in the morning and she really wanted to take quick nap, lalo na’t jet lag siya.Ngunit mabilis lamang ang oras. Sooner or later, sisikat na ang haring araw. Kaya’t mas minabuti na lang niya na hayaan ang mga bata na matulog sa silid habang siya naman ay busy sa paglalabas n
KUMUNOT ANG NOO ng kanyang anak at alam niyang nagtataka ito, habang ang tatlo naman ay busy sa pagkain. She looked at Callum and he’s still staring at her, na para bang mayroon itong napapansin kakaiba sa kanya.“What’s wrong, baby?” malumanay niyang tanong dito.“Stai bene?” tanong ng kanyang anak sa kanya. [translation: Are you okay?]She nodded her head with a smile on her lips. “Of course. Why? Is there something wrong with mommy’s face that makes you ask that?” Umiling ito at hindi na nagsalita. Nagpatuloy ito sa pagkain. Tahimik niya lamang na pinapanood ang mga bata. Iniisip niya kung paano niya sasabihin sa mga ito ang tungkol sa pagpunta nila ng Pinas. But first, kailangan niyang pormal na humingi ng leave sa kanyang firm na pinagtatrabahuan. At ‘yon ang kanyang dapat na gawin ngayon. And as of the moment, may draft na siya ng letter para sa kanyang pag-leave at ang kulang na lang ay ang i-print ito.Wala sa sarili siyang napatingin kay Blythe na ngayon ay ang pagduwal ng
Pakiramdam ni Delancy ay para siyang namingi sa sinabi ng kanyang mommy. She felt her heart started beating erratically and any moment, alam niyang mawawalan na siya ng lakas. Wala sa sarili siyang napahawak sa pader sa kanyang tabi at mariing kinagat ang ibabang labi.“What the hell are you talking about, mommy?” Hindi na niya mapigilan ang kanyang emosyon. “Annulment? What the hell?” “If you can come home, anak, if you have some free time, come and visit us. I… I need you right now.” Napatakip si Delancy sa kanyang bibig at tuluyan nang nawala ang linya. Mariin niyang pinikit ang kanyangr mga mata at pilit na sinasabi sa kanyang sarili na baka isa lamang itong bangungot. Maybe this is just a dream.She’s just dreaming. There’s no freaking way this can be true. Nang parang mawawalan na ng lakas ng kanyang mga tuhod ay mayroong humawak sa kanyang siko para suportahan ang kanyang balanse. Wala sa sarili niya itong nilingon at nakita si Brandon.“Are you alright?” nag-aalala nitong
He pulled a chair for her and she thanked him with a smile. Agad namang umupo si Brandon sa upuang na sa kanyang harapan. Lumapit ang waiter sa kanila at agad niya naman itong nginitian. May nilapag itong menu at agad na umalis.“Order anything you’d like to eat,” he said. “This is my treat so don’t ever try pulling out your wallet, Delancy.”Mahina siyang natawa at tumango. Pinulot niya ang menu at tinignan ang kanilang mga pagkain na ini-offer. She can feel the stares coming from the girls around them, especially towards Brandon. Pilit niya mang h’wag itong pansinin ngunit nakakaramdam na siya ng pagkailang.Brandon noticed her foul expression. Hinawakan nito ang kanyang kamay dahilan para mag-angat siya ng tingin dito.“What’s wrong?” he asked softly.Delancy forced a smile. “I can feel their stares, Brandon. I mean, I know those stares aren’t for me, but I am still feeling awkward. Can we dine somewhere else?” Sinulyapan ni Brandon ang mga babaeng nakatingin sa kanilang pwesto. P
"HINDI MO ba talaga papansinin ang mga messages ko sa ‘yong babaita ka?”Yan ang naging bungad ni Mylene sa kanya nang sagutin niya ang tawag nito. Mariin niyang nakagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Binaba niya ang hawak niyang mouse at humugot ng malalim na hininga.“I’m sorry, Mylene. I was so busy.”“Hindi ka ba nag-aalala sa mga anak mo na baka na-kidnap na?” masungit nitong tanong sa kanya.She chuckled. “Ikaw lang naman ang mayroong potential na kidnapin ang mga anak ko,” pabiro niyang wika. “Heh!” asik naman nito mula sa kabilang linya.Delancy took a very deep breath and leaned against the backrest of her seat. Sobrang tahimik ng kanyang opisina at umalis na rin ang kanyang mga tauhan sa labas. Palagay niya ay siya na lamang ang natitira ngayon dito, which is okay because she doesn't mind. Mas tahimik, mas maganda. Sumilip siya sa labas ng kanyang glass window at napansin ang mga city lights mula sa baba. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. She almo
“WHAT ARE you going to do now?” mahinang tanong ni Mylene sa kanina. “Hindi ko alam,” agad niyang sagot at humugot ng malalim na hininga. “I’m worried that daddy and mommy will get mad at me. Mas lalo lang silang magagalit kapag nalaman nila kung sino ang ama.”Delancy ran her fingers through her hair in frustration. Napatingin siya kay Mylene nang suminghap ito. “Bakit? Sino ba ang ama niyang dinadala mo? Baka pwede kang magpatulong sa kanya–” “No!” agad niyang sagot dito at humugot ng malalim na hininga. “You don’t wanna know who it is. You don’t wanna know.”“Well, I wanna know, Delancy.” Inismiran siya nito. “Unless it was the hot guy that your father was talking to.”Mariin niyang nakagat ang ibabang labi. Wala namang ibang ‘hot guy’ na kausap ang kanyang daddy kanina kundi ang lalaking ‘yon, Cydine Andreev–her ninong. At ‘yon ang hinding-hindi niya matatanggap. Ano na lang ang sasabihin ng kanyang daddy kapag nalaman nitong buntis siya? And worse, ninong niya pa ang ama! P