MATAPOS MAIPAKILALA ni Delancy ang kanyang mga anak sa kanilang ama ay napuno ng kwentuhan ang silid. Hindi niya alam kung ano ang meron at panay ang sulyapan ni Axton at Cydine. It was like they had each other's secrets. Gustuhin niya mang magtanong ngunit alam niya sa sariling wala siyang mapapala dahil hindi rin naman nagsasabi sa kanya ng totoo si Cydine.But what bothers her is the way he looked at Axton a while ago. Parang hindi ito makapaniwala sa sinabi niyang mute si Axton. And to be honest, kinabahan siya kanina sa isiping baka hindi tanggapin ni Cydine ang bata. It would be very unfair to Axton na tanggapin ni Cydine nang buong-buo ang tatlo habang ito ay hindi.Ngunit hahayaan niya bang mangyari ang bagay na ‘yon? No. Kung hindi tatanggapin ni Cydine nang buong-buo ang mga anak niya, then she’s going to leave. No further discussions. Hindi na rin dapat pang tinatanong.“What’s wrong?”Wala sa sarili siyang napakurap-kurap nang mayroong magsalita sa kanyang tabi. Nilingon
“MAYBE we can talk this out later,” wika ng kanyang mommy. “Right? Maybe we can talk about him sometime. For now, I’ll just leave you here with Cydine so that you guys can talk, hmm?”Hinaplos muna ng kanyang mommy ang kanyang buhok saka ito lumabas ng silid kasama ang lalaking kasama ni Cydine. Pati na rin ang tatlong yaya at si Ava ay lumabas din. Nang sila na lang ng mga bata ang naiwan ay humugot siya ng malalim na hininga. She turned to her babies and forced a smile. Kapwa nakatitig ang mga ito kay Cydine. There is both confusion and recognition in her babies’ eyes while staring at their father. Lalo na si Axton. It was like he already saw this thing coming.“Uhm, babies. I’d like to introduce you to someone who've been wanting to meet you through these years,” panimula niya at tipid na ngumiti. “And I’m sure you’ve been wanting to meet him too.”Nanatiling tahimik ang mga bata at nakikinig sa mga salita ng lumalabas sa kanyang bibig. Her heart is pounding so loud that she’s afr
“ANONG GUSTO mong sabihin?” Tumingin siya sa kanyang mommy at mariing kinagat ang ibabang labi. Hindi niya alam kung saan siya magsisimula, ngunit kailangan niya itong sabihin once and for all. “About the father of my kids,” panimula niya. “Mommy, I’m sorry I lied. Kilala ko po ang daddy nila.”“Was it Cydine?”Her lips parted and her heart skipped a beat. “P-paano niyo po nalaman?” Ngumiti ang kanyang mommy sa kanya at hinawakan ang kamay niya. “I knew it the first time I laid my eyes on your children, especially, Axton. Hindi mo maipagkakailaang ang pagiging mag-ama nila, Delancy. They looked like twins.”“Bakit hindi niyo sinabi sa ‘kin agad?” wala sa sarili niyang tanong. “I thought… I thought you didn't know a thing.”“Dahil ayokong panugunahan ka, anak.” Tipid na ngumiti ang kanyang ina sa kanya at humugot ng malalim na hininga. “Ayokong sabihin mong pinapangunahan kita kaya’t hindi ako nagsalita. Alam kong may rason ka kung bakit mo nililihim ang mga bagay-bagay. You know, w
WALA SA SARILI niyang inapakan ang brake at napahigpit ang pagkakahawak sa steering wheel. He sighed and parked the car at the side of the road. His hands are still trembling like crazy. Kanina niya pa itong pilit na pinipigilan. Even the tears that he was trying to hide are now falling down his cheeks like a broken faucet. At wala siyang ibang ginawa kundi ang hayaan itong mahulog. Siya lang naman mag-isa rito sa loob ng kanyang sasakyan.May mga anak siya. May mga anak sila ni Delancy. And now, there’s another baby they're expecting. Hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman. “Fvck…” he whispered as he wiped the tears on his cheeks. Sinandal niya ang kanyang ulo sa headrest ng kanyang upuan at pinikit ang mga mata. Four years. Apat na taon at wala siyang kamalay-malay na mayroon pala siyang anak. Hindi lang isa, kundi apat! His phone started vibrating. Nilingon niya ito at agad na pinulot. Tinignan niya ang caller at mariing napakagat labi nang makilalang ina niya ito.
“HE’S OUR SON.”She waited for him to act like he’s surprised. Ngunit siya pa ang nagulat nang mag-abot ng kamay si Cydine habang ang mga mata ay nakatitig lamang sa bata.“I’m Cydine. You are?” he said.Kumunot ang kanyang noo ngunit hindi siya nagsalita. Binalingan niya ng tingin ang kanyang anak na ngayon ay nakatitig lamang kay Cydine. She can see confusion in his eyes as they gaze at the man standing in front of them.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at hinintay na magsalita ang kanyang anak. Ngunit ang bata ay nakatitig lamang ito kay Cydine. Mariin niyang nakagat ang ibabang labi.“Uhm, baby. Let’s go back inside—”“I’m Callum.” Inabot ng bata ang kamay ng ama at nakipagkamayan dito. “It’s nice to meet you, Callum.” He squatted on the floor and stared at the little kid in front of him. Kita niya kung paano pasadahan ng tingin ni Cydine ang mukha ng bata na para bang kinakabisado nito. “Aren't you sleepy? Do you want to go back inside?”Bumaling si Callum sa kanya kaya’t
SHE WAS LOST for words. Hindi niya alam kung anong sasabihin sa binata. Kahit na malamig ito kung magsalita ay ramdam niya ang bigat ng bawat salitang binibitiwan nito.“Don’t worry. I will assist you there as you abort him.”“Who says I’m aborting the baby?” kunot noo niyang tanong dito at tinaasan ito ng kilay. “Hindi ko ugali ‘yan. Mr. Andreev. Dahil kung gusto ko ng abortion, matagal ko na sanang pinatay ang apat kong mga anak.”“You said you’re a single mother and another child will only give you a hard time. Not just raising the baby but also dealing with people’s criticisms.” Mahina itong napailing. “And now you’re telling me you don’t want to abort the baby.”Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa binata. She’s running out of words to say, an alibi to make her words plausible. Kaya naman ay nag-iwas na lang siya ng tingin.Getting pregnant is the very least thing she expected to happen to her after the nights she and Cydine had shared