LOGINHabang naglalakad ako dito, bigla kong na-alala ang nangyari kagabi. Kahit binastos pa ako ng lalaki kagabi, sana ay buhay pa rin siya hanggang ngayon. Ngunit, nagtataka pa rin ako kung bakit hindi ko napigilan ang sarili ko na makipagsipin din sa ibang lalaki. Ayaw ko man itong isipin dahil masakit sa akin. Pero, paano kung may kinalaman ang boyfriend ko sa nangyari? Kaya naman kailangan kong mahanap ngayon si Cris at alamin ang lahat. Alam ko kung saan ang kwarto niya, kaya kailangan ko siyang puntahan.
Nang makarating ako sa tapat ng pintuan niya. Ungol agad ng babae ang narinig ko. Dahilan na masyado akong kinabahan. Halos manginig ang aking katawan at manigas ang aking mga tuhod, habang naririnig ito. Habang hahawakan ko na ang pintuan ay mas lalong bumibilis at lumakas ang ungol sa loob ng kwarto. Hanggang sa... Ikinatahimik ko ang nakita ko. Ang kaibigan kong babae ay nakapatong sa boyfriend ko, habang pareho silang naka-hubad. Nais kung umiyak, ngunit, kailangan kong maging matatag at hindi ipakita sa kanila na na-aapektuhan ako. Subalit, alam ko na sandali na lang ay hindi ko rin makakaya, lalo na malambot ang puso ko at hindi ko kayang mawala sa akin ang pinakamamahal kong boyfriend. "Cris??? Cris, anong ibig sabihin nito? Bakit niyo 'to ginawa sa akin?" Pinatili ko pa rin ang boses ko na maging matatag, kahit wasak na wasak na ang loob ko. "Faye? Ano ka ba? Bakit hindi mo man lang nagawa ang kumatok bago ka pumasok? Hindi tuloy kami nakapagbihis ng boyfriend mo. Higit sa lahat, nabitin tuloy kaming dalawa. Ano ka ba naman,"pag-iinarte na boses ni Dalia. Siya pa ang may ganang magsalita nag ganito. Ako pa ngayon ang naging sturbo. "Dalia, paano mo 'to nagawa sa akin? Matalik mo akong kaibigan. Pero, bakit ginawa mo 'to sa akin?!" galit na sigaw ko. "Faye, umalis ka na, may ginagwa kami ng kaibigan mo. Kaya pwede ba, kunting respeto naman," inis na inis na wika ng boyfriend ko. Tila ginagawa p nila akong tanga sa mga ginagawa nila. "Ang kapal mo Cris! Bakit mo nagawa sa akin 'to! Anong klaseng boyfriend ka! At anong klaseng kaibigan ka Dalia! Bakit niyo na gawa sa akin ang bagay na 'to! Sabihin niyo!" Hindi ko na mapigilan pa ang galit ko. "Hayts, ano ka ba naman, Faye? Tsk! Hindi mo ba naisip na hindi basta-basta, papatol si Cris sa tulad mo. Pasalamat ka pa nga tinulungan ka pa niya. Isa pa, huwag mo naman masyadong lakasan ang loob mo. Kung makapagsalita ka naman kasi. Mukhang wala kang ginawa kagabi. Bakit, hindi mo ba nagutuhan ang inihandog namin na lalaki sa 'yo? sa room 13? Hayts, pwede mo naman sabihin sa amin na nasarapan ka rin. Tulad ng sarap na nararamdaman namin ni Cris, ngayon 'di ba?" sabay ngiti ni Dalia sa akin> Tinaasan pa niya ako ng kilay at tila hinahamon pa ako. "Walang hiya ka!" mabilis akong lumapit sa kaniya. Hindi ko napinigilan ang mga kamay ko at agad na sinabunutan siya. dahilan na mapatayo siya habang wala siyang saplot kundi ang panty niya at ang manipis niyang bra. Sa mahigpit kong kakahawak sa kaniya ay naramdaman niya ang sakit ng galit ko. "Enough! Faye!" malakas akong itinulak ni Cris, dahilan ng pagkatumba ko. Mabilis naman niyang tinakpan ang buong katawan ni Dalia ng kumot. "Are you okay?" mahinahon na tanong ni Cris kay Dalia. "Ano ka ba? Nagtatanong ka pa? Tingnan mo nga ang ginawa niya sa akin! Ano sa tingin mo magiging okay pa ako?!" inis na inis niyang sagot na may halong kaartihan. Galit naman na napalingon sa akin si Cris. Kaya, agad na rin akong tumayo. "Faye, wala kang karapatan na gawin mo 'to sa akin. Ang kapal kapal ng pagmumukha mo, para pumasok sa kwarto ko nang hindi man lang kumakatok. Kaya nasira ang sarapan namin ni Dalia! Nakakahiya kang babae ka! Ano ba sa palay mo??? Gusto talaga kita?! Pwes! Kahit na kailan ay hindi ko hinilig na magustuhan ka! Dahil, ginamit lang kita, para makilala ko si Dalia. Siya ang mahal ko at indi ikaw! Kaya bago pa man kita masaktan ulit, mas mabuti pang umalis ka na. Dahil, ayaw kong makita pa ang walang kwentang pagmumukha mo!" Halos madurog ang puso ko. Pakiamdam ko nadat-anan ako ng isang pinakamalking bato sa mundo. "Hindi ko inisip na ganyan pala ang utak mo Cris. Ang kapal ng mukha mo. At ang kapal din ng mukha mo Dalia! Isa kang traydor na hindi ko dapat pinagkatiwalaan. Wala kang kwentang kaibigan! Isa ang malandi na linta! Ang dumi-dumi mo! Boyfriend ko pa ang ginamit mo laban sa akin! Ang kapal mo!" sa sobrang gigil ko. Akmang lalapit na sana ako upang muli siyang sabunutan at sampalin. Ngunit, hindi ko inaasahan na isang malakas na palad ang mauunang dadampi sa pisnge ko. Sa lakas nito ay napangiwi pa ako. "Wala kang karapatan na pagsabihan si Dalia nang ganyan Faye! Mas makapal ang mukha mo! Feeling mo malinis ka! Bakit na saan ka ba kagabi? Isa pa, kaya kay Dalia ako nakipagtalik. Dahil sa kinis pa lang ng balat niya ay sobang masarap na siya. Ehh ikaw? Amoy mo pa nga lang ang baho-baho mo na! Kaya sino ang lalaking magaganahan sa tulad mo! Dapat nga magpasalamat ka pa dahil, hinanapan pa kita ng trabaho! Tapos, ngayon na nagpapakasaya ako, magrereklamo ka pa? Bakit hindi mo na lang ako suportahan. Tulad ng suporta ko sa 'yo!" Mas lalo akong nasaktan. Hindi ko na alam kung ilang patalim ang biglang bumaon sa dibdib ko. Mas kinakampihan pa niya ang kaibigan kong taksil, kaysa sa akin na totoong nagmahal sa kaniya mula pa noon. Mula sa likuran ni Cris. Labis ang tuwa na nakikita ko sa ,mukha ni Dalia. "Cris, ano ba 'yan nakakainip na, hindi mo pa rin ba siya papaalisin? Hindi pa tayo tapos, hindi ka pa nga nilalabasan 'di ba? Hayts, tatlong rounds pa lang 'yon kagabi. Kaya bigyan mo pa ako ng rounds ngayon." Tuluyan nang tumulo ang aking luha. Kung ganun, kagabi pa nga nila ginawa. Habang, ibinigay ako ni cris sa ibang lalaki. "Hindi na kailangan, ako na ang aalis," aniya ko pa, Sabay talikod sa kaniya. Nang makalabas ako ng kwarto. Dito mas bumuhos ang luha ko. Kailan man ay hindi ko inisip na magagawa 'to sa akin ng boyfriend ko at ng matalik kong kaibigan. Porket, hindi ako mayaman, panghuhusga na ang mga binitawan nila sa akin. Masakit sa akin, pero ayos lang. Dahil, kahit paano ay nalaman ko rin ang tunay na pagkatao nilang dalawa. Sobrang sama! Hindi ko sila mapapatawad!Matapos ang lahat kanina sa restaurant. Ito kami ngayon ni Aljur naglalakad sa tahimik na lugar. Balak niya lang yata na maglakad kami. Ewan ko sa kaniya. Pero mas mabuti na rin siguro ito upang mas makilala ko pa siya. Sa nakikita ko kasi ngayon, mukhang kakaiba siya kumpara sa mga sinasabi ng iba. Kaso nga lang, be Wala ba siyang balak magsalita? Kasi hindi ako magsasalita kung tatahimik lang siya diyan. Kanina lang bago kami umalis ng restaurant nakangiti siya. Tapos ngayon, nagbago na naman? Ano 'yon mood swing, ganun?Wala naman akong ibang magawa kundi magmasid sa paligid habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin. Maganda din dito, puro halaman puno, at butterflies. May mga sasakyan naman na dumadaan pero kunti lang. "Aljur, ano ba balak mo ngayon?" biglang kusang sambit ng bibig ko. Mukhang hindi ko na yata matiis ang tahimik ahh! Gayunpaman, patuloy pa rin kaming naglalakad."Actually, magulo ngayon ang isipan ko. Mula ng nawala si Dad, hindi na kami naging maayos pa ni
"Here's your order ma'am and sir," pagdating ng waiter. Kaya pareho kaming natahimik ni Aljur. Maayos na inilapag ng waiter ang mga pagkain sa mesa. Nang matapos ay agad din siyang umalis. Hindi na kami nagsalita pa ni Aljur. Pagkat direktang kumain na kami ng tahimik. Ilang saglit pa, inabot ko ang ang tubig. Ngunit, sa hindi sinasadya na tabig ko ang isang baso na may tubig. Agad itong natapon kay Aljur. Sa gulat ko at pag-aalala, bigla akong napatayo."Sorry, I'm very sorry, hindi ko sinasadya," aniya ko pa. Nagmadali akong magkuha ng tissue at agad na pinunasan ko ang basa sa damit niya. Ngunit, nang tumugma ang mga mata namin ay agad din akong napatigil."I'm very sorry." I said again with my shy tone. I don't know why, pero bigla akong nahiya, samantalang tahimik lamang siyang nakatayo. "Hindi ko talaga sinasadya, kaya I'm sorry," aniya ko ulit. "It's okay." He said. Finally he said. Akala ko galit na galit na siya. Pero nang tumingin ako ulit sa kaniya, binigyan niya lang ako
Imbis na magsalita, tahimik na lamang akong umupo sa upuan na nakapwesto sa harapan ng upuan niya. Mataray ko siyang binigyan ng tingin. "Order mo lang ang lahat ng gusto mo. Ako na ang bahala magbayad," mahinahon na tinig niya. Tsk! Dinadala ba niya ako sa boses niyang mukhang palaka, eww!"Ano ang akala mo sa akin walang pera? No need, ako na ang magbabayad," aniya ko pa."Come on. Ako nag-invite sa 'yo. Kaya ako na ang bahala dito. Ngayong kasama kita, I'll take you as my responsibility." Cool??? Ganito ba niya tinatrato ang kambal ko? "Fine." I coldly said. Bumuntong hininga ako at mas lalong inayos ang pag-upo ko. Hanggang sa maya-maya lamang ay lumapit sa amin ang waiter. He discusses everything about sa food. Habang seryoso naman na tumitingin sa menu si Aljur. Matapos mag order ni Aljur, tinuro ko na rin ang gusto ko. Matapos, agad na umalis ang waiter. Biglang naging seryoso ang mukha ni Aljur. Ano na naman kaya ang ginagawa niya. May malalim ba siyang iniisip? Sa nararamd
STILL SUZANNE POINT OF VIEW Sa kadami dami kong ginawa. Parang gusto ko nang magpahinga ngayon. Pahinga na ayaw kong ma istorbo ng iba. Ngunit, sa pagkakataong ito ay narito la ako sa kompanya ko. Kaya hindi pa ako maaaring magpahinga na lang basta-basta. Sa kadamj-dami ba naman ng mga papel na pinipirmahan ko. Papel na katumbad ay malalaking pera. ---Mag-isa lang ako dito, tahimik ang paligid at malamig. Seryoso lamang ako sa mga papel. Ngunit, kalaunan lamang, ginulat ako ng tunog ng cellphone ko. May tumatawag. Nang tiningnan ko ito, tumumbad sa akin ang pangalan ni Aljur. Napabuntong hininga naman ako. Ano na naman kaya ang kailangan niya sa akin ngayon? Tsk! bahala ka nga diyan! --- Hinayaan ko lamang ang cellphone ko. Hanggang sa tuluyan na tumigil ang tunog. "Hayts, salamat naman," aniya ko sa sarili ko."Cring..." tunog muli ng cellphone ko. Ano ba naman siya akala ko titigil na, tatawag pa rin pala. Dito ko na napagdisiyonan na sagutin ang tawag."Hello, bakit ka napatawag?
Now I've arrived at my company. But, hindi pa nga ako nakakahakbang ng ilang beses ay sinalubong na agad ako ng aking secretary. ,"Ma'am, may naghihintay po sa opisina niyo," bungad agad niya sa akin. Wala naman akong naisip na magiging bisita ko ngayong araw. Wala 'yun sa schedule ko. "Who?" I coldly ask. "Si ma'am Reah po ma'am. Siya po ang bumisita." Tsk! Siya pa talaga ang bumisita. Hindi na ako nagsalita pa. Bagkus ay tuluyan na lamang akong kong lumakad ng may confident sa sarili. Sino nga ba ang hindi mapapaisip sa pagbisita ng isang higad sa kompanya ko. Baka mamaya ay malagyan pa ito ng maruming kalandian niya. Nang makarating ako sa tapat ng office ko. Agad akong pumasok ng walang alinlangan. Bumungad naman siyang naka-upo sa sofa. Tiningnan ko ang secretary ko. Isang senyas na pinapaalis ko na siya. Agad naman siyang sumunod sa utos ko. "What are you doing here? Hindi mo ba alam na wala kang schedule sa akin? So tell me, what is the reason why you came here," I c
ALJUR MOM'S POINT OF VIEW "Honey, kung hindi ka sana nawala hindi magiging ganito si Aljur ngayon. sana napatawad mo na ako." Wala akong ibang magawa kundi ang kausapin ang litrato ng namayapa kong asawa. "Pinagsisihan ko na nawala ka. Kasalanan ko ang lahat kung bakit nangyari 'yon sa 'yo. Hindi mo na dapat ako hinabol pa. Ede sana, buhay na buhay ka pa. Honey, hindi ko alam kung kailan ako mapapatawad ng anak natin. Alam ko na mahirap nga tanggapin. Alam ko na kahit si Dalia ay hindi rin matanggap ni Aljur. Honey, hindi ko alam kung tinanggap mo rin ba kami ni Dalia." Alam ko na huli na ang lahat. Alam ko na hindi na maibabalik ang dati. Ngunit, ang luha ko ang tanging magiging kabayaran. Gusto ko man saktan ang sarili ko. Hindi ko magawa pagkat ayaw kong iwanan si Aljur. Ayaw ko na muli akong mawala sa kaniyang tabi. Kaya pipilitin kong manatili kahit ilang beses pa niya akong ipagtabuyan.SUZANNE POINT OF VIEW F A S T F O R W A R DHmm, kakagising ko lang ngayon. Mukhang maayos







