Habang naglalakad ako dito, bigla kong na-alala ang nangyari kagabi. Kahit binastos pa ako ng lalaki kagabi, sana ay buhay pa rin siya hanggang ngayon. Ngunit, nagtataka pa rin ako kung bakit hindi ko napigilan ang sarili ko na makipagsipin din sa ibang lalaki. Ayaw ko man itong isipin dahil masakit sa akin. Pero, paano kung may kinalaman ang boyfriend ko sa nangyari? Kaya naman kailangan kong mahanap ngayon si Cris at alamin ang lahat. Alam ko kung saan ang kwarto niya, kaya kailangan ko siyang puntahan.
Nang makarating ako sa tapat ng pintuan niya. Ungol agad ng babae ang narinig ko. Dahilan na masyado akong kinabahan. Halos manginig ang aking katawan at manigas ang aking mga tuhod, habang naririnig ito. Habang hahawakan ko na ang pintuan ay mas lalong bumibilis at lumakas ang ungol sa loob ng kwarto. Hanggang sa... Ikinatahimik ko ang nakita ko. Ang kaibigan kong babae ay nakapatong sa boyfriend ko, habang pareho silang naka-hubad. Nais kung umiyak, ngunit, kailangan kong maging matatag at hindi ipakita sa kanila na na-aapektuhan ako. Subalit, alam ko na sandali na lang ay hindi ko rin makakaya, lalo na malambot ang puso ko at hindi ko kayang mawala sa akin ang pinakamamahal kong boyfriend. "Cris??? Cris, anong ibig sabihin nito? Bakit niyo 'to ginawa sa akin?" Pinatili ko pa rin ang boses ko na maging matatag, kahit wasak na wasak na ang loob ko. "Faye? Ano ka ba? Bakit hindi mo man lang nagawa ang kumatok bago ka pumasok? Hindi tuloy kami nakapagbihis ng boyfriend mo. Higit sa lahat, nabitin tuloy kaming dalawa. Ano ka ba naman,"pag-iinarte na boses ni Dalia. Siya pa ang may ganang magsalita nag ganito. Ako pa ngayon ang naging sturbo. "Dalia, paano mo 'to nagawa sa akin? Matalik mo akong kaibigan. Pero, bakit ginawa mo 'to sa akin?!" galit na sigaw ko. "Faye, umalis ka na, may ginagwa kami ng kaibigan mo. Kaya pwede ba, kunting respeto naman," inis na inis na wika ng boyfriend ko. Tila ginagawa p nila akong tanga sa mga ginagawa nila. "Ang kapal mo Cris! Bakit mo nagawa sa akin 'to! Anong klaseng boyfriend ka! At anong klaseng kaibigan ka Dalia! Bakit niyo na gawa sa akin ang bagay na 'to! Sabihin niyo!" Hindi ko na mapigilan pa ang galit ko. "Hayts, ano ka ba naman, Faye? Tsk! Hindi mo ba naisip na hindi basta-basta, papatol si Cris sa tulad mo. Pasalamat ka pa nga tinulungan ka pa niya. Isa pa, huwag mo naman masyadong lakasan ang loob mo. Kung makapagsalita ka naman kasi. Mukhang wala kang ginawa kagabi. Bakit, hindi mo ba nagutuhan ang inihandog namin na lalaki sa 'yo? sa room 13? Hayts, pwede mo naman sabihin sa amin na nasarapan ka rin. Tulad ng sarap na nararamdaman namin ni Cris, ngayon 'di ba?" sabay ngiti ni Dalia sa akin> Tinaasan pa niya ako ng kilay at tila hinahamon pa ako. "Walang hiya ka!" mabilis akong lumapit sa kaniya. Hindi ko napinigilan ang mga kamay ko at agad na sinabunutan siya. dahilan na mapatayo siya habang wala siyang saplot kundi ang panty niya at ang manipis niyang bra. Sa mahigpit kong kakahawak sa kaniya ay naramdaman niya ang sakit ng galit ko. "Enough! Faye!" malakas akong itinulak ni Cris, dahilan ng pagkatumba ko. Mabilis naman niyang tinakpan ang buong katawan ni Dalia ng kumot. "Are you okay?" mahinahon na tanong ni Cris kay Dalia. "Ano ka ba? Nagtatanong ka pa? Tingnan mo nga ang ginawa niya sa akin! Ano sa tingin mo magiging okay pa ako?!" inis na inis niyang sagot na may halong kaartihan. Galit naman na napalingon sa akin si Cris. Kaya, agad na rin akong tumayo. "Faye, wala kang karapatan na gawin mo 'to sa akin. Ang kapal kapal ng pagmumukha mo, para pumasok sa kwarto ko nang hindi man lang kumakatok. Kaya nasira ang sarapan namin ni Dalia! Nakakahiya kang babae ka! Ano ba sa palay mo??? Gusto talaga kita?! Pwes! Kahit na kailan ay hindi ko hinilig na magustuhan ka! Dahil, ginamit lang kita, para makilala ko si Dalia. Siya ang mahal ko at indi ikaw! Kaya bago pa man kita masaktan ulit, mas mabuti pang umalis ka na. Dahil, ayaw kong makita pa ang walang kwentang pagmumukha mo!" Halos madurog ang puso ko. Pakiamdam ko nadat-anan ako ng isang pinakamalking bato sa mundo. "Hindi ko inisip na ganyan pala ang utak mo Cris. Ang kapal ng mukha mo. At ang kapal din ng mukha mo Dalia! Isa kang traydor na hindi ko dapat pinagkatiwalaan. Wala kang kwentang kaibigan! Isa ang malandi na linta! Ang dumi-dumi mo! Boyfriend ko pa ang ginamit mo laban sa akin! Ang kapal mo!" sa sobrang gigil ko. Akmang lalapit na sana ako upang muli siyang sabunutan at sampalin. Ngunit, hindi ko inaasahan na isang malakas na palad ang mauunang dadampi sa pisnge ko. Sa lakas nito ay napangiwi pa ako. "Wala kang karapatan na pagsabihan si Dalia nang ganyan Faye! Mas makapal ang mukha mo! Feeling mo malinis ka! Bakit na saan ka ba kagabi? Isa pa, kaya kay Dalia ako nakipagtalik. Dahil sa kinis pa lang ng balat niya ay sobang masarap na siya. Ehh ikaw? Amoy mo pa nga lang ang baho-baho mo na! Kaya sino ang lalaking magaganahan sa tulad mo! Dapat nga magpasalamat ka pa dahil, hinanapan pa kita ng trabaho! Tapos, ngayon na nagpapakasaya ako, magrereklamo ka pa? Bakit hindi mo na lang ako suportahan. Tulad ng suporta ko sa 'yo!" Mas lalo akong nasaktan. Hindi ko na alam kung ilang patalim ang biglang bumaon sa dibdib ko. Mas kinakampihan pa niya ang kaibigan kong taksil, kaysa sa akin na totoong nagmahal sa kaniya mula pa noon. Mula sa likuran ni Cris. Labis ang tuwa na nakikita ko sa ,mukha ni Dalia. "Cris, ano ba 'yan nakakainip na, hindi mo pa rin ba siya papaalisin? Hindi pa tayo tapos, hindi ka pa nga nilalabasan 'di ba? Hayts, tatlong rounds pa lang 'yon kagabi. Kaya bigyan mo pa ako ng rounds ngayon." Tuluyan nang tumulo ang aking luha. Kung ganun, kagabi pa nga nila ginawa. Habang, ibinigay ako ni cris sa ibang lalaki. "Hindi na kailangan, ako na ang aalis," aniya ko pa, Sabay talikod sa kaniya. Nang makalabas ako ng kwarto. Dito mas bumuhos ang luha ko. Kailan man ay hindi ko inisip na magagawa 'to sa akin ng boyfriend ko at ng matalik kong kaibigan. Porket, hindi ako mayaman, panghuhusga na ang mga binitawan nila sa akin. Masakit sa akin, pero ayos lang. Dahil, kahit paano ay nalaman ko rin ang tunay na pagkatao nilang dalawa. Sobrang sama! Hindi ko sila mapapatawad!FAYE POINT OF VIEW F A S T F O R W A R D Ewan ko ba kung ano ang binabalak ni kuya Pepiro sa akin. Kaya ko naman maglakad papunta sa opisina ng trinatrabahuan ni Aljur eh. Pero, ito na naman si kuya Pepito sa akin. Nagbabantay na naman siya sa akin ngayon. Tapos, ang weird kasi ngayon siya naging tahimik ahh. Palagi naman siyang maingay kahit kaming dalawa lang. Wala kaya siya sa magandang mood niya? Baka naman may regla? Hahahaha, grabe naman. Iba pala si kuya Pepito kapag may dalaw ang tahimik. Ang cute niya siguro asarin. "Miss Faye, why are you laughing? Is there someone you are thinking?" bigla akong napatigil. Ano kaya ang tinutukoy niya? Opss! Ngumingiti yata ako nang mag-isa! Huhuhuhu! Ano ba dapat? Umiyak? Gila umatras ang dila ko. Hindi ko nga alam kung anong letra ang unang lalabas sa bibig ko. "Miss Faye? --- Hmm. Fine, let's go. Naghihintay na si Aljur sa loob ng opisina." Ehh??? Naging malamig siya? Hala, na hawaan na ba si Kuya Pepito ni Aljur? "Ahmm, baki
"Alam ba ni Aljur na nandito ka Reah?" tanong ko muli nang tuluyan kaming maka-upo at katabi pa kami. "Well, alam naman ni Aljur. Then, kahit wala siya dito I know, inayos niya ang kasal naming dalawa. He's sweet right? Ginagawa siya ng paraan para matuloy ang kasal namin. Perfect couple din naman kaming dalawa right? Kaya, I'm thankful to have him too. Then, by the way. I want to ask something," sabay ngiti niya. Ewan ko, mukhang pinapaselos ba niya ako? Tumango na lang ako. Wala naman akong ibang pagpipilian kundi ang pakinggan ang tanong niya. "After na ipanganak mo ang anak ni Aljur. 'Di ba, aalis ka rin naman? Wala ka bang balak na maghanap ng lalaki para maging asawa mo? Kasi kung wala pwede naman kitang bigyan. Alam mo naman na kapa ikasal na kami ng tuluyan ni Aljur. Ako ang kikilalaning Ina ng anak niya. And yes, of course. A legal mom," kahit nararamdaman ko ang tuwa niya. Unti-unti naman, nadudurog ang loob ko. Umaasa siyang, hindi ako makakasama ng anak ko? Hayts, siguro
"Maraming salamat iha ahh. Sana naman maging mas matagal pa ang pagkakaibigan niyo ng anak ko. Ikaw naman Faye, anak, mas lalo kang magpakabait sa kaibigan mo. Minsan lang tayo nakakakilala ng mga taong mababait. Lalo na sa panahon ngayon. Kaya, huwag mong sasayangin ahh," malambing na tugon sa akin ni Nanay. Napapangiti na lang ako. --- Kung sa bagay din naman. Tama si Nanay, kailangan ko ngang mas maging mabait pa. Kaya naman, hindi dapat ako makaramdam ng selos Kay Reah at Aljur. Hayts, paulit-ulit na lang yata ako sa ganitong bagay ehh. Wala naman akong pag-asa. Bakit ba kasi parang gusto ko na talaga si Aljur. Ngayon pa talaga na, mabait sa akin si Reah. Hindi ko naman pwedeng, saktan si Reah 'di ba?"Nanay, sige na po. Baka gusto niyo po munang magpahinga. Kami na lang po muna ang mag-usap ni Reah," sabay ngiti ko. Maayos kong inayos ang gamit ni Nanay sa higaan niya. Upang nakahiga na rin siya nang mabuti. "Anak..." Aniya pa niya."Sige na po Nanay, huwag na po matigas ang ul
FAYE POINT OF VIEW F A S T F O R W A R D Halos hindi mabura ang ngiti sa labi ko. Sa pagkat, gising na si Nanay. Syempre, tuwang-tuwa ako. Lalo na, sigurado na, na ligtas na ang Nanay ko. Wala akong ibang ginawa ngayong araw, kundi ang asikasuhin nang maayos si Nanay. "Anak, baka pagod ka na. Magpahinga ka din Faye," malambot na boses ni Nanay. Ngunit, matigas ang ulo ko. "Nanay, ayos lang po ako. Asikasuhin po kita. Wala din naman po akong ginagawa ehh. Tapos, sabi ni Aljur, hindi na muna ako papasok sa trabaho. Kaya, dito na lang po ako." Hindi ko tinanggal ang ngiti sa pisnge ko. "Ganun ba? Asan ba ngayon si Aljur? Malaki ang pasasalamat ko sa kaniya. Anak, sa tingin mo. Ano ba ang pwede natin ibigay kay Aljur, bilang pasasalamat natin?" Napai-isip naman ako kung ano. Ano nga ba? Sa nakikita ko, mukhang hindi naman sanay si Aljur sa mga gamit ehh. Ang ibig kung sabihin, baka hindi niya tanggapin??? Hmmm, kung ang luto na lang kaya ni Nanay? Tama, baka 'yon hindi tanggihan n
Ilang oras pa ang nakakalimpas, tysaka lang pumasok si Aljur dito. Nakikita ko sa itsura niya na wala siya sa mood. Kaya naman, tanging nagawa ko na lang ay ang manahimik sa pwesto ko. Nandito din ako na nag-aayos ng ibang gamit na nagamit namin dito sa hospital. Kung sa kaling paalisin kami dito ni Aljur. Ayos lang naman sa akin. Maghahanap na lang ako ng ibang hospital."What are you doing? What's that?" seryoso at malamig niyang tinig. Ayaw ko sanang tumngin sa mga mata niya. Ngunit, hindi ko magawa. Kahit nag-aalinlangan pa ang loob ko. "Ahmm, wala naman. Inaayos ko lang ang mga gamit namin," sabay tayo ko nang maayos kaharap siya. Ngunit ang boses ko naman, ay nanginginig."Okay, put it that in a clean place," sabay lipat ng titig niya sa ibang dereksyon. Pinapagalitan niya rin kaya ako?"Ahmm, galit ka ba sa akin? May nagawa ba ako Aljur? Ahmm, kung tungkol naman sa lola mo. Ayos lang sa akin kung, ayaw niya sa amin ng nanay ko. Babayaran pa rin naman kita, kahit na lumayo ka n
"Madam, ano po talaga ang ginagawa niyo rito? Alam ba ni Aljur ang pagpunta mo dito?" Nakikita ko namna ang takot kay kuya Pepito. Ngunit, hindi ko lang maintindihan kung bakit. "Pepito, I'm not talking to you. Then, I'm here, to know kung tama ba ang sinasabi sa akin ng apo kong si Dalia." Ikinagulat ko na lang ito. So lola pala siya? "And now, mukhang tama nga naman. Faye? Well, it's not my problem, kung papaalisin kita sa buhay ni Aljur. Look at you na lang miss? Did you see, your so, madumi at makalat kang tingnan. Hindi ka bagay sa apo ko." Sa pananalita niya, parang mas lalo niyang akong dinidiin na mahirap lang ako. " Ang babaeng tulad mo. Hindi pwedeng makalapit sa apo ko. mahiya ka naman sa pagmumukha mo," madiin niyang tinig. Ngayon ko pa nga lang siya nakilala. Ganyan pa siya sa akin? Hindi porket lola siya ni Aljur. ayos lang sa akin na apakan niya ako. "Pasensya na po kayo madam. Hindi ko po alam kung ano ang sinasabi mo." Tanging lumabas sa bibig ko. "Nagma-ma-ang