Malamig na tumingin si Harold kay Bobbie, "Bakit ka sumunod sa akin?"Bobbie: "??? Hindi ba dapat akong sumunod?"Ngunit sa sumunod na sandali, tila may napagtanto si Bobbie, at sa huli ay napabuntong-hininga na lang, "Sige, hihintayin kita rito."Walang sinabi si Harold, ngunit lihim siyang tumingin sa isang babaeng nasa lugar pa rin at tila hindi siya napansin. Pagkatapos nito, naglakad siya papasok.Samantalang si Bobbie…Pumunta ito sa isang sulok at naupo, kita sa mga mata niya ang malalim na pagkabahala.Si Ginoong Bo ay nagiging mas magulo ang pakikitungo sa sarili.Dapat ay kailangan siya ngayong araw, ngunit ngayon ay ayaw na niyang sumama. Hindi ba’t ayaw lang niyang pakialaman si Miss Therese?Ang kakayahan ni Ginoong Bo na itago ang nararamdaman ay lalong lumalala, at halatang-halata na ito ngayon.Wala siyang magawa kundi umupo na lang at manood.……Samantala, abala si Karylle sa pagtuon ng pansin kay Logan Marquez, kaya hindi niya alam ang nangyari kina Harold at Bobbie k
Dahan-dahang gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Karylle habang pinapanood niyang lumapit ang taong nasa harapan niya. "Miss Alexa, ang laki ng sakto natin dito."Ito rin ang sinabi ni Julian Guzman sa kanya noon.Tinitigan siya ni Alexa. Ngayon, wala na ang matalim niyang tingin; mas mahinahon na ito. Tinitigan siya nito at kalmadong nagsabi, "May oras ka ba? Tara, magmeryenda tayo."Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, "Sige."Ini-lock niya ang sasakyan at sabay silang lumakad ni Julian Guzman.Di nagtagal, dumating sila sa isang pribadong kwarto."May gusto ka bang kainin?" Tanong ni Julian Guzman habang iniaabot ang menu.Ngumiti si Karylle, "Kahit ano, hindi ako mapili sa pagkain. Punta muna ako sa banyo, ikaw na muna ang umorder."May banyo naman sa loob ng kwarto.Tahimik na umorder si Alexa.Sa totoo lang, ang pagkain dito ay pangalawa lang. Lahat ng ito ay para sa kanya ring trabaho.Matapos alisin ni Karylle ang maskara, kitang-kita ang pamumula ng ilang bahagi ng kanyang mukh
Tiningnan ni Alexa ang papalayong likuran ni Karylle, ngunit hindi na siya nagsalita pa.Pagkalabas ni Karylle, tahimik siyang bumalik. Maayos ang lahat, walang anumang sagabal o pumigil sa kanya.Nagpatuloy si Karylle sa kanyang trabaho gaya ng dati. Ipinasa niya ang matagumpay na plano kay Ellione, na halos hindi makapaniwala."Grabe, Karylle! Nakuha mo si Julian?!" gulat na sabi ni Ellione.Hindi makapaniwala si Ellione sa narinig.Alam naman ng lahat na ang mga planong nasa kamay ni Karylle ay mga gawain na ni halos buong opisina—pati si Ellione at ang kanilang manager na si Gian—ay hindi magawa. Pero ilang araw pa lang, apat na proyekto na ang natapos ni Karylle! At lahat ito ay matagumpay!Ang buong opisina ay tulala. Ang tingin ng lahat ay puno ng pagkabigla at hindi makapaniwala, para bang nakarinig sila ng isang bagay na imposible.Ngunit ang mga ebidensya ay naroon sa harap nila. Talagang natulala ang lahat."Totoo ba ito? Si Julian? Kilala siyang napakahirap kumbinsihin!""
Nang makita ni Lauren na tila ayaw nang pag-usapan ni Andrea ang paksa, tumango na lamang siya at hindi na nagsalita pa.Napabuntong-hininga si Andrea at sinabi nang may pagkabahala, "Simula nang masuspinde si Adeliya, malungkot siya sa bahay. Tumawag pa siya kay Ginoong Sanbuelgo. Hindi nakapagpigil ang batang iyon at sinabi lahat kay Harold ang nangyari."Nagulat si Lauren at bahagyang nakonsensya. "Tapos? Wala akong ideya sa mga bagay na ito."Tumango si Andrea nang may pang-unawa. "Normal lang iyon, Lauren. Kapag tumatanda ang mga bata, nagkakaroon sila ng sariling opinyon. Hindi mo kailangang masyadong mag-alala."Muling napabuntong-hininga si Lauren, ngunit nagsalita ulit si Andrea, "Noong panahong iyon, labis na nasaktan si Adeliya. Pinatahan siya ni Harold, sinabihan siyang magpahinga nang maayos, at sinabi pa sa kanya na hindi kailangang masyadong magpakapagod ang isang babae. Kaya gusto kong tanungin, Lauren, ikaw, si Harold… may balak ba siyang pakasalan si Adeliya?""Kung
"Ang babaeng iyon, sakim sa kayamanan at tuso!"Mula simula hanggang huli, ginamit lang siya nito. Hindi mabilang ang mga bagay na pinilit sa kanilang mag-ama dahil sa kanya. Marahil labis niyang kinamuhian ang babaeng iyon kaya’t nagkaroon siya ng ganoong ideya kanina.Piliting pinakalma ni Harold ang kanyang sarili.Tiningnan siya ni Joseph nang malamig."Kung ganoon, ano ba talaga ang ibig mong sabihin? Kailan ka magpapakasal? Bigyan mo ako ng eksaktong araw! Kung patuloy mong hinihila ang Granle family sa ganitong kalagayan, ano ang iniisip mo?"Ngayon, alam na ng lahat na ikaw at si Adeliya ay magpapakasal, pero wala ka pa ring aksyon. Alam mo ba kung anong kahihinatnan niyan? Kaya mong isakripisyo ang reputasyon mo, pero ako? Hindi! Buong buhay ko akong naging matalino, at hindi ko hahayaang masira ang lahat dahil sa’yo. Huwag kang gagawa ng kahangalan!"Tahimik na sinabi ni Harold,"Mahina ang katawan ni Lola ngayon."Napairap si Joseph,"Mahina ang kalusugan ng lola mo, pero a
"Grabe! Nakakatakot na ba talaga?! Ano ba ang charm ni Karylle sa totoo lang?""Charm? Gusto mo bang malaman? Subukan mo kaya mag-transform, malay mo gumana. Sabi nila, opposites attract, baka puwedeng ikaw na ang sumubok.""Ikaw talaga...!"Habang nagtatalo-talo ang mga tao, binuksan na ni Alexander ang pinto ng passenger seat para kay Karylle. Agad itong sumakay nang hindi nag-aksaya ng oras.Hawak pa rin niya ang bouquet ng mga rosas..."Ilagay mo muna ang mga bulaklak sa likod," mungkahi ni Alexander habang nakangiti.Kaagad namang iniabot ni Karylle ang bulaklak kay Alexander. Halata sa kilos niya na gusto na niyang makaalis agad sa lugar na iyon. Ngunit kahit pa nagmamadali siya, tila ayaw niya ring basta iwan ang mga bulaklak.Nang mapansin ni Alexander na bahagyang namumula ang mukha ni Karylle, lalong lumalim ang ngiti niya at tumawa nang mababa.Iniwas ni Karylle ang tingin at kaagad isinara ang pinto ng sasakyan.Matapos ilagay ni Alexander ang mga bulaklak sa likuran, agad
Tumingin si Karylle kay Alexander na puno ng pagtataka.Ang ngiti sa labi ni Alexander ay nawala, at seryoso siyang tumingin kay Karylle."Karylle, sinasabi ko sa'yo nang buong tapat sa bawat pagkakataon, pero hindi mo pa rin pinaniniwalaan. Ikaw lang ang babaeng nakapasok sa puso ko."Ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at determinasyon.Nanatiling kalmado ang ekspresyon ni Karylle. Dahan-dahan niyang binawi ang kanyang braso at tumingin kay Alexander, bawat salita'y malinaw at diretso."Alexander, kahit anong sabihin mo, hindi ako naniniwala. Kahit totoo pa ang sinasabi mo, hindi kita pipiliin—hindi sa buhay na ito."May bakas ng sakit sa mga mata ni Alexander. Napabuntong-hininga siya, ngunit makalipas ang ilang saglit, bumalik ang kanyang karaniwang ngiti, parang simoy ng hangin."Mukhang hindi pa tamang panahon. Sige, pumasok ka na at magpahinga nang maaga ngayong gabi."Madali niyang binitiwan si Karylle, mukhang komportable pa rin ang kanyang kilos. Ngunit si Karylle, ma
Nagbago ang ekspresyon ni Harold, agad niyang binitiwan si Karylle at umatras.Nakita ni Karylle ang reaksyong ito at bahagyang lumiwanag ang mga mata niya. Kung kaya siyang ipit-in ng ganito ni Harold, kaya rin niyang gumanti nang mas malala!Napangisi si Karylle."Noon, sinisisi ko ang sarili ko dahil sa pagkabulag ko. Naniwala ako sa tatlong taong iyon, at ang tatay ko, masyado siyang mabait kaya naipapasok ang mga lobo sa tahanan namin."Ngunit sa tuwing nakikita niya si Harold, naaalala niya ang mga katangahang ginawa niya noon."Harold, ayoko nang magalit sa’yo. Sa totoo lang, ako rin ang may kasalanan. Ginusto ko ito. Pero hindi ibig sabihin na lumipas na ang panahon at isisi ko lang lahat sa’yo!"Malinaw at matatag ang boses ni Karylle nang magsalita."Lahat ng nangyari ngayon, may recording ako, at may CCTV rin dito sa bahay. Kung ayaw mong malaman ni Adeliya na lagi kang nandirito at nagtatanim ng gulo, mabuti pang lumayas ka na. Engaged ka na, Harold. Hindi ba't dapat magpa
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A
Sa araw na iyon, wala si Harold kaya kampante si Karylle sa pananatili niya. Kasama niya si Nicole na laging nasa tabi niya. Paminsan-minsan ay nagkukwentuhan at nagtatawanan ang dalawa, at kung minsan ay pinipilit pa ni Nicole si Karylle na matulog.Pagsapit ng hapon, ngumiti si Nicole kay Karylle. "Baby, what do you want to eat?""Anything. Kahit ano, okay lang sa akin," sagot ni Karylle, na hindi naman mapili sa pagkain."Okay, I'll go prepare!""Thank you for your hard work.""Ayy, hard fart! Lahat ng effort ko, tandang-tanda ko 'yan ha! Kapag nakaluto ako ng ilang beses para sa'yo, ikaw naman ang magluluto para sa’kin next time!" ani Nicole. "Alam mo ‘yung kasabihan na 'The grace of dripping water is returned by a spring'? Ganun din tayo. I call someone to do it, and then you cook for me next time, okay?"Natawa si Karylle. "That makes sense."Napangiti rin si Nicole. Ilang ulit na rin niyang naagaw ang pagkain ni Karylle noon, kaya sanay na siya. "Okay, okay. I’ll just have som
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.