"Anong sinabi mo sa kanya? Bakit mo siya inasar!"Binuka ni Karylle ang kanyang labi, pero wala siyang masabi sa sandaling iyon.Napansin ni Nicole na may hindi tama, kaya agad siyang lumapit at hinila si Roxanne palayo, "Roxanne, kalma ka muna. Ano bang nangyari?"Pumikit si Karylle, at puno ng pagsisisi ang kanyang mukha, "Kasalanan ko."Naguguluhan si Nicole, "Karylle?"Hindi na pinansin ni Karylle ang anumang tanong at agad na humarap sa mga kaibigan ni Christian. Tanong niya nang may pag-aalala, "Kumusta na siya?"Napabuntong-hininga ang isa sa mga lalaki, "Kanina, nag-iinuman kami, tapos napunta ang usapan sa mga taong gusto namin. Tahimik lang si Christian, umiinom mag-isa.
Gustong magsalita ni Karylle, ngunit nagdalawang-isip siya at hindi na itinuloy. Sa mga sandaling iyon, tila hindi niya kayang ipaliwanag ang nangyari.Pinipigil ni Nicole ang pag-aalala sa kanyang puso at malungkot na sinabi, "Oo... Pagkatapos uminom ni Karylle, nawalan siya ng kontrol sa sarili at nabangga ng kotse."Namamaga at namumula ang mga mata ni Roxanne. Hindi siya makapagsalita at tahimik na nakayuko sa isang sulok.Nanlumo si Jayme, namutla ang kanyang mukha. "Ano ang sinabi ng doktor?" Wala nang nagawa ang lahat kundi sabihin ang totoo.Napasinghap si Jayme at napaatras ng dalawang hakbang.Vegetative?Ang ganitong kondisyon ay parang naririnig lang mula sa malayo. Hi
Ngunit kahit pa siya ang chairman, wala talagang natatakot sa kanya.Mula pa noong siya ang namuno sa kumpanya, pabagsak na ang takbo nito. Wala siyang sapat na kakayahan, at kung hindi siya mapapalitan, malamang ay tuluyang babagsak ang pamilya Granle.Marami na ang umaasa na si Karylle ang maupo bilang chairman.Sa huli, si Karylle ang anak ng dating chairman—parehong matalino, parehong may kakayahan.Gumaganda ang pakiramdam ni Santino habang iniisip ito, kaya agad siyang nagsalita muli. "Ngayong nasa estado ng suspensyon si Miss Granle, hindi ko maintindihan kung bakit patuloy siyang gumagawa ng hakbang para sa kumpanya. Hindi ba niya naisip na magkakagulo ng ganito?"Huminga siya nang malalim, pinigil ang emosyon,
Si Karylle ay nag-aalala na baka si Christian ang tumatawag, kaya agad niyang kinuha ang kanyang telepono. Ngunit nang makita niyang si Harold ang tumatawag, agad siyang napasimangot at ibinaba ang tawag nang hindi nagdalawang-isip.Si Harold ay naghanda nang magsalita, ngunit hindi niya inaasahan na isang mekanikal na boses ng babae ang maririnig niya."Paumanhin, ang tinatawagan ninyo ay kasalukuyang nasa linya..."Bahagyang sumama ang ekspresyon ni Harold.Agad niyang muling tinawagan si Karylle.Ngunit…Ibinalik muli ang tawag.Pagkatawag niya ulit, nakita niyang hinarang na ang kanyang numero."Karylle!!"Nanggigil si Harold, mariing kinagat ang kanyang mga bagang habang binibigkas ang pangalan.Agad niyang tinawagan si Bobbie."Dalhin mo ang telepono mo dito."Bobbie: "???"Bagamat nalilito, sinunod pa rin ni Bobbie ang utos at nagtungo sa opisina ni Harold.Pagbukas pa lang ng pinto, agad niyang naramdaman ang malamig na aura na bumabalot sa buong silid.Nagulat si Bobbie at hi
Matalim na nakatitig si Harold sa mukha ni Karylle.Wala siyang pakialam at tumugon lang ng malamig na tingin.Mariing pinisil ni Harold ang kanyang mga labi, ayaw niyang makipagtalo kay Karylle sa oras na ito.Pumikit siya ng saglit at sa mababang tinig ay sinabi, "Kailangan mong pag-isipan ang likod ng plano ng kooperasyon mo—ang Lin Group, ang iyong pinanggalingan, at ang magiging resulta ng kooperasyon sa pamilya Harold at pamilya Handel. Dapat mong suriin kung alin ang mas may malaking maiaambag sa pag-unlad ng Granle."Nang hindi pa rin sumagot si Karylle, muling nagsalita si Harold nang madiin, "Sa mata ng mga negosyante, ang pinakamahalaga ay ang kumita ng pera. Ang lahat ng iba pang bagay ay maaaring isantabi."Sa pagkakataong ito, tila mas matiyaga siya kaysa dati.Ang ibig niyang iparating ay huwag nang manatili si Karylle sa kasalukuyang sitwasyon. Huwag nang isipin ang tungkol sa kanilang relasyon; isantabi ito at pag-isipan nang maigi ang interes. Ito ang tanda ng isang
Pero... sigurado ka ba? Kapag nangyari ito, mas lalong mababawasan ang pagkakataon kong makausap siya. Paano kung... magkaayos sila ulit ni Karylle?" tanong ni AdeliyaAndrea: "Kung hindi gumana, ayos lang. Wala siyang nararamdamang pagkakonsensya para sa'yo ngayon. Ang pinakaimportante ay magawan mo siya ng paraan para muling makaramdam ng awa at pagkakonsensya sa'yo. Tutal, sa simula pa lang, ito ang naging paraan mo para maagawan si Karylle ng pwesto!"Lucio: "At ano naman ang plano mo kanina? Paano mo gagawing magkasakit ka ulit?"Andrea: "Magpapadala ako ng ilang mga siga para magkalat. May mga magpapanggap na hero at lalaban. Qing'er, naiintindihan mo ba ang ibig kong sabihin?"Malalim na huminga si Adeliya. "Oo, naiintindihan ko. Maghahanda na ako."Andrea: "Mabuti. Tawagan mo si He Min sa loob ng dalawampung minuto, at sa loob ng dalawampu’t limang minuto, magbihis ka na at umalis."Adeliya: "Okay, naiintindihan ko."Natapos ang audio sa bahaging iyon, at si Karylle ay nabigla
"Hmm," mahinang tugon ni Roxanne, ngunit sa huli, tinanggap din niya ang pagkain. Magkakasama silang pumunta sa silid-kainan sa kabilang kwarto para kumain.Ngunit lahat sila ay parang ngumunguya ng waks at kumakain nang mekanikal.Habang kumakain, muling bumagsak ang luha ni Roxanne.Napatingin si Nicole at nakita ang mga luha ni Roxanne na tumutulo sa kanyang lunch box."Roxanne..."Nagpanik ang mata ni Roxanne at agad na tumingin sa kabilang direksyon.Napabuntong-hininga si Karylle, at lalong lumakas ang kanyang nararamdamang pagkakasala.Nagmadaling nagsalita si Nicole, "Roxanne, huwag kang umiyak. Kailangan nating harapin ang sitwasyon ngayon. Hindi ibig sabihin na may masamang nangyari kay Christian. Magigising siya, siya ang maliit na lucky star natin. Kita mo naman, tuwing may problema siya, palaging may paraan siyang mahanap para malutas ito."Ngunit ang pinaka-ayaw marinig ng tao ay ang mga salita ng pag-aliw, lalo na kung nag-aalala na sila.Binitiwan ni Roxanne ang kanyan
Tumingin si Karylle kay Mr. Handel, "...... May kailangan ka ba sa akin?"Ramdam niya na parang wala nang saysay ang magtanong pa ng ganito. Parang niloloko lang siya nito!Ginagawa ng lahat ni Mr. Handel para makuha ang atensyon niya, at kapag nagtatanong siya, pakiramdam niya'y nagtatanong lang siya ng alam na niyang sagot.Dahan-dahang ngumiti si Mr. Handel, "Natatakot akong mapagod ka masyado sa pag-aalaga sa kanya, kaya naisip kong samahan ka.""Hindi na kailangan!" Mabilis na tumanggi si Karylle.Alam niyang masyado nang sensitibo ang kalagayan ni Christian ngayon, at natatakot siyang ang pagdating ni Mr. Handel ay lalo pang makapagpagulo kay Christian.Pagkatapos, hinarap niya si Mr. Handel at seryosong nagsalita, "Kailangan ko pang bumalik sa ospital, pero sana sa panahon na ito, Mr. Handel, panatilihin mo ang distansya sa akin."Sumimangot nang bahagya si Mr. Handel. "Pinahahalagahan mo siya nang sobra?""Mahalaga siya sa akin."Kapamilya.Nilinaw ni Karylle ang kanyang damda
Biglang sumama ang timpla ng mukha ni Nicole, halatang pigil na pigil na ang inis. Maging ang tingin niya kay Roy ay punong-puno ng iritasyon.“Lumayas ka nga!” mariing sabi niya. “Bahay ‘to ni Karylle, at kalahati ng pagmamay-ari nito, akin din! Ikaw ang hindi welcome dito!”Bigla namang natawa si Roy—pero hindi sa tuwa, kundi sa galit. Unti-unti niyang ibinaba ang nakataas niyang binti at tumayo.“Eh bakit hindi ako pinaalis ni Karylle kanina, ha? So ano ‘yang sinasabi mo? Walang kwenta!”Napanganga si Nicole sa sobrang inis. Hindi na siya nag-aksaya pa ng salita. Mabilis siyang tumalikod at tumuloy na lang sa kusina.Kalma, Nicole. Anger hurts the body, anger hurts the body!Wala nang silbi na patulan pa niya ang taong ‘to. Hindi siya papatol sa isang engot. Ignore and stay classy!Pagdating sa kusina, agad niyang hinugasan ang kamay, kinuha ang ilang sangkap sa refrigerator, at nagsimulang magluto ng sarili niyang noodles.Gagawa na lang ako ng sarili ko. Kaya ko ‘to. Kahit sabihi
Mas lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Kita sa mukha niya ang pagkainis, at ang malamig niyang tingin ay diretsong ibinato kay Roy—isang malinaw na pahiwatig na ayaw na niyang marinig pa ang kahit ano mula rito.Pero gaya ng inaasahan, walang pakialam si Roy sa nararamdaman ni Harold. Sa halip, kalmado pa rin siyang nagsalita, “O baka naman matagal mo na talagang gusto si Karylle, pero masyado mong na-misunderstand. Lagi mong iniisip na nakipagsabwatan siya sa ama niya para pilitin kang pakasalan siya. Galit ka sa ganung klaseng kasunduan dahil para sa’yo, interest lang ang basehan. Pero sana maintindihan mo na…”Napahinto siya saglit sa gitna ng sinabi, tila sinasadya ang pagpigil ng susunod na linya.Matalim ang tingin ni Harold habang tinitigan si Roy. “Tama na, Roy,” malamig niyang sambit.May CCTV sa lugar na ‘yon. Ayaw ni Harold na mas marami pang masabi si Roy, pero ang pagpapatuloy nito kahit alam niyang may surveillance ay nagpapakitang sadyang gusto ni Roy na marinig
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang