Naipanatag na ni Karylle ang kanyang emosyon.Nakasimangot si Harold at nagsalita sa mababang boses, "Sabi ko, magpahinga ka rito."Napatigil si Karylle at ibinaling ang tingin sa kanya. Ang kanyang mga salita ay parang utos. Hindi iyon nakapagtataka para sa isang tsundere na tulad niya, pero nagtaka si Karylle — bakit nga ba siya mananatili rito?"Alam mo naman kung anong relasyon meron tayo, hindi ba? Ano'ng kabuluhan ng pagtira natin nang ganito? Nasabi ko na rin noon, hindi na kita babalikan."Pagkasabi nito, naglakad na palabas si Karylle, nag-aalalang baka pigilan pa siya ni Harold. Kaya bago pa ito mangyari, sinabi niya nang matatag, "Tinawagan ko na ang kaibigan ko para sunduin ako."Nanatiling malamig ang tingin ni Harold habang nakamasid sa likuran niya. Nang akala ni Karylle na makakalabas na siya nang maayos, bigla na lang hinawakan ni Harold ang kanyang pulso.Napakunot-noo si Karylle, tila pagod na, at nagsalita, "Harold, ano na naman—"Hindi pa siya tapos magsalita nang
Sabay silang tumingin patungo sa pinto.Isang waiter ang nakatayo roon. Ngumiti ito at itinuro ang lalaking nasa likuran niya. "Sir, pumasok po kayo."Tumango si Keiran at pumasok, marahang humakbang gamit ang mahahaba niyang binti.Suot niya ang isang mamahaling itim na suit, may royal blue na bow tie, at ang kanyang maikling buhok ay inayos nang simple. Ang gwapo niyang mukha ay may matigas at malamig na ekspresyon, habang bahagyang nakakurba ang kanyang manipis at mapang-akit na labi sa ilalim ng matangos niyang ilong. "Matagal na tayong hindi nagkita."Ngumiti si Karylle. "Oo nga, matagal na nga."Siyempre, ang linyang iyon ay para kay Karylle.Pagkatapos ng lahat, malapit lang ang tinitirhan nina Luna at Keiran, kaya madalas silang maglaro ng video games na magkasama.Minsan, lumalabas din sila para kumain. Pero noong panahong iyon, hindi maganda ang sitwasyon ni Karylle. Hindi na rin niya gustong ipagpatuloy ang dating trabaho niya, kaya bihira na silang magkita.Umupo si Keiran
"Sigurado ka bang gusto mong tanggapin ang order na ito?" tanong ni Luna kay Karylle."Oo naman," sagot ni Karylle na may bahagyang ngiti sa labi, mukhang kampanteng-kampante siya.Nagpatuloy ang usapan ng ilan pang tao sandali bago sila tuluyang naghiwa-hiwalay.Bago umalis, pinaalalahanan pa nila si Karylle na huwag niyang akuin ang lahat mag-isa—magkakapatid silang lahat.Ngumiti lang si Karylle at tumango. "Sige."Talagang maituturing niyang mga kapatid ang dalawang iyon.Wala silang interes sa mga babae, at wala rin silang interes sa mga lalaki.Para silang mga taong walang puso at walang emosyon.Pagkaalis ng grupo, bumalik si Karylle sa opisina.Binuksan niya ang hacker interface at, nang makita ang listahan, agad niyang pinindot ang "accept."—Sa opisina ni Lucio.Nang marinig ng cellphone niya ang kumpirmasyon ng order, agad na nagliwanag ang mga mata niya!"Tinanggap nila!!" sigaw niya.Nagulat si Andrea at napatingin kay Lucio. "Tinanggap nila? Gusto mong pabagsakin ang Sa
Matapos tapusin ang unang layer, agad na ipinadala ni Karylle ang isang sertipikasyon kay Lucio.Sa sobrang tuwa ni Lucio, agad siyang nagbayad para sa pangalawang layer gamit ang link na ibinigay ni Karylle.Matapos ang halos isang oras na paghihintay, natapos din ang pangalawang layer. Dahil sa sobrang saya, hindi na siya nagdalawang-isip na magbayad muli para sa pangatlong layer!Sa hapon pa lang, nakapagbigay na si Lucio ng kabuuang 500 milyon kay Karylle!Samantalang si Karylle naman ay relaks lang. Sa totoo lang, hindi niya kailangang magtagal sa pag-crack ng mga security layers, pero sinadya niyang patagalin ito. Una, para pahirapan si Lucio at pangalawa, para hindi niya maramdaman kung gaano kadali ang prosesong ito para kay Karylle.
Ang taong ito...Anong galing!Matagal nang sinusubukan ng presidente ko na makalusot, pero puro hadlang niya lang ang nakita niya?Sa puntong ito, hindi na alam ni Bobbie kung ano ang sasabihin.Samantala, muli nang sinubukang basagin ni Harold ang sistema, at hindi na umalis si Bobbie sa harap ng computer—tuluyan siyang nakatutok dito.Samantala, ang taong pinaghahanap nang husto ni Harold at ng mga technician ng Sanbuelgo Group ay kasalukuyang nakaupo sa sofa, may hawak na plato ng fruit salad. Walang anumang iniinda, kumakain siya habang nanonood ng TV.Parang hindi niya naaalala ang ginawa niya kaninang hapon.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan upang maiba ang atensyon niya.- Nicole: Baby, labas tayo bukas?- Karylle: Tsk, hindi ka ba natatakot na masaktan ako ulit?- Nicole: Hahaha! Huwag kang matakot, mabilis ka nang gumaling. At isa pa, hindi ba kita nailigtas noon? Huwag mong kalimutang magpahinga bukas. Pumunta ka na sa akin nang maaga para makaiwas ka kay Christia
Ibinaba ni Karylle ang tingin at umiwas. “Huwag na, tingnan mo na lang kung ano ang gusto mong bilhin.”Alam niyang nagkakilala lang sila ni Reyna dahil kay Harold, kaya ayaw niyang magkaroon ng anumang koneksyon pa rito.At tama nga, ang babaeng nakatayo sa harap ng shopping guide—na kasalukuyang nakikinig sa paliwanag tungkol sa mga underwear—ay walang iba kundi si Reyna.Pero ngayon, tila hindi na interesado si Reyna sa sinasabi ng shopping guide. Sa halip, nakatuon ang pansin niya kay Karylle.Nang makita niyang isinama ng isa pang shopping guide sina Karylle at Nicole papunta sa silangang bahagi ng tindahan, agad siyang lumapit."Miss Granle, ang ganda ng pagkakataon."Dahan-dahang lumingon si Karylle at nakita si Reyna na may bahagyang ngiti sa labi. Ginantihan niya ito ng bahagyang ngiti rin. “Miss Reyna.”Kung hindi siya kinausap ni Reyna, hindi rin siya magpapakita ng interes. Pero dahil nagbigay ito ng bati, hindi naman siya maaaring maging bastos.Wala naman silang samaan n
"Ha...? So ano ba talaga ang ibig sabihin ng pagbati mo sa kanya kanina?"Si Elaine, na matagal nang kaibigan ni Reyna, ay simple lang mag-isip. Medyo mabagal siyang makatunog sa mga bagay-bagay, pero hindi naman siya masama. Sa loob ng maraming taon, palagi siyang umaasa kay Reyna para sa suporta at proteksyon. Dahil dito, walang sinuman ang naglalakas-loob na galawin siya kapag nasa tabi niya si Reyna.Ngunit kahit matagal na siyang kasama ni Reyna, hindi pa rin gaanong lumawak ang kanyang pang-unawa.Matigas ang ulo, pero wala namang masamang intensyon.Ngumiti lang si Reyna. “Hinahangaan ko lang siya at gusto ko siyang yayain mag-dinner.”"Ha?? Hinahangaan? Sabi mo hindi mo siya kayang maging kaibigan, pero bakit mo pa siya iniimbitahan sa hapunan?"Napabuntong-hininga si Reyna. “Ay, tama na nga, mag-shopping na lang ulit tayo. Tapos mamaya, kakain tayo. Anong gusto mong kainin?”Litong-lito si Elaine. “Ate, hindi ko talaga maintindihan… Sabihin mo na lang nang direkta kung ano ba
"Haha, sige, maghihintay si Lola sa'yo." Masigla ang matandang ginang, kakagising lang niya mula sa maikling tulog kaya mas maayos na ang kanyang pakiramdam.Masaya silang nag-uusap na parang tunay na magkamag-anak—walang alitan o hadlang sa pagitan nila.Sa gitna ng tawanan at kuwentuhan, hindi nila namalayan na oras na pala ng hapunan."Lady Jessa, Miss Granle, handa na po ang pagkain. Ihahain ko na ba?"Bahagyang nagulat si Lady Jessa. "Ganito na pala ang oras? Sige, ihain mo na.""Opo."Tumayo si Lady Jessa nang may ngiti, at hindi niya binitawan ang kamay ni Karylle habang naglalakad sila papunta sa lababo para maghugas ng kamay.
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A