"Okay."Bagama’t sinabi ito ni Lady Jessa, hindi talaga iyon ang nasa isip niya. Kailangan niyang makahanap ng pinakamabuting lalaki na magiging apo niyang manugang!Nag-usap pa silang dalawa ng kaunti bago tuluyang ibinaba ang telepono.Samantala, binuksan ni Karylle ang kanyang telepono at mabilis na nag-scroll sa Weibo.Hot search.Kahit hindi siya artista, madalas siyang makita roon.Bukod pa sa kanyang “invisible” na social media account, lagi rin siyang nauugnay kay Harold.Para sa kabutihan ng kumpanya, madalas nilang ipakita na para bang masaya at nagmamahalan silang mag-asawa sa harap ng publiko. Noon, gusto pa niyang makipag-cooperate dahil mahal niya si Harold. Sa harap ng iba, pakiramdam niya, napangasawa niya ang isang mabuting tao.Pero ngayon?Tsk.Ang hot search tungkol sa kanya at kay Alexander ay kumakalat nang todo. Tiyak na magkakaroon ng gulo sa kumpanya ng Sanbuelgo.Lahat kasi ng tao ay alam na mortal na magkaaway sina Harold at Alexander—hindi kailanman magkakas
Nang maramdaman ni Karylle ang mabigat na presensyang dala ng galit ni Harold, hindi na niya nagawang sabihin ang mga mura na kanina'y nasa dulo ng kanyang dila. Dahan-dahan niyang isinara muli ang pinto.Ang malakas na katok sa pinto ay halos bumingi sa kanya. Natakot siyang makaabala sa mga kapitbahay, kaya kahit ayaw niyang harapin si Harold, wala siyang nagawa kundi buksan ang pinto.Pumasok si Harold na may madilim na ekspresyon sa mukha.Tiningnan siya ni Karylle nang masama. "Mr. Sanbuelgo, ginagawa mo ba 'to para ipakita sa akin na hindi mo talaga kayang kalimutan ang nakaraan natin? Hindi ba pwedeng bukas mo na lang ito ayusin?”Akala niya'y may nakita lang si Harold online tungkol sa kanya at tinawagan siya para magtanong. Pero sa oras ng pangyayari, napagtanto niyang nasa malapit lang ito sa bahay niya noong tumawag!Natawa si Harold sa inis at diretsong tinitigan siya nang matalim. "Hindi makalimutan ang nakaraan? Karylle, may dahilan akong maniwala na lahat ng ginagawa mo
Agad niyang binuksan ang pinto.Isang matangkad at payat na pigura ang bumungad kay Karylle.Sa mga oras na iyon, tumayo rin si Harold at lumapit.Bahagyang ngumiti si Karylle, saka lumingon kay Harold. "Hindi ang tinatawag mong ‘kabit,’ ko ang nandito, kundi ang kasintahan mo."Naningkit ang mga mata ni Adeliya. Kasintahan? Kung gugustuhin niya, isang kumpas lang ng daliri at ang legal na asawang si Karylle ang magiging ‘kabit.’Mas lalong dumilim ang mukha ni Harold. Tinitigan niya si Adeliya nang may inis. "Anong ginagawa mo rito?"Agad na sumagot si Adeliya na may kunwaring pag-aalala, "Tumawag lang ako sa kapatid mo. May gusto lang sana akong pag-usapan, pero narinig kong masama raw ang pakiramdam mo ngayon, kaya nag-alala ako. Nang malaman kong nandito ka, natakot akong baka nagtatalo na kayo, kaya nagmadali akong pumunta. Karylle, Harold, kung may problema, pag-usapan niyo na lang. Ayokong magmukhang ako ang dahilan ng gulo."Ngumiti si Karylle, "Ayos lang naman. Tutal, pakakasa
Kinuha ni Harold ang cellphone ni Karylle at biglang binaba ang tawag!Tiningnan siya ni Karylle nang nagtataka, "Ano bang ginagawa mo?"Nakatingin si Harold kay Karylle, para bang titig pa lang niya ay kaya na siyang tusukin kung sakaling kumilos ito ng hindi niya gusto."Karylle, huli na 'to. Huwag mo akong subukang galitin sa pag-akit ng kung sinu-sino. Huwag mo akong pilitin na gumawa ng paraan laban sa’yo!"Napako ang mukha ni Adeliya. Akit ng kung sinu-sino?Simula’t sapul, iniisip niyang ang kontrol ni Harold kay Karylle ay para lamang sa kanyang pride bilang lalaki. Sino bang lalaki ang makakayanan na makita ang asawa niyang kakahiwalay pa lang ay nagloloko na?Pero...May kutob siyang hindi maganda.Hindi nagpakita ng interes si Karylle at sinabing, "Malaya kang gumawa ng kahit ano, wala akong pakialam. Paalam."Nag-aalala si Adeliya, kaya hinawakan nito ang braso ni Harold, "Harold, pasensya na kung medyo pabata-bata pa ang pinsan ko. Huwag mo na lang masyadong seryosohin ang
"Malalaman mo rin ‘yan pagdating ng tamang panahon.""Ano?! Grabe! Kaibigan pa ba kita talaga?""Oo naman! At lulutuan kita mamaya.""Totoo?!"Si Nicole ay tipikal na foodie, pero ang mga luto ni Karylle ay hindi lang basta masarap—parang gawa pa ng propesyonal na chef. Kaya naman, nang sabihin ni Karylle iyon, sobrang na-excite si Nicole."Siyempre totoo.""Gusto ko ng braised pork, lion's head, sweet and sour fish…"Hindi na nagpatumpik-tumpik si Nicole at nagbigay agad ng walo pang putahe nang isang hinga lang.Napangiwi si Karylle, "Makakain mo ba lahat ‘yan?""Syempre naman! Malakas akong kumain!""Sige na nga, kung anong gusto mo."Nagpatuloy sila sa kwentuhan at tawanan habang pauwi, pero… habang nagbabalat ng gulay, bigla silang nakarinig ng doorbell.Naguguluhan si Nicole, "Sino kaya ‘yan? Kanino mo binigay ang address mo?"Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle. Bukod kina Harold at Adeliya, si Nicole lang ang nakakaalam ng address niya.Bagamat alam ni Alexander kung saan siya
Sa mga oras na iyon, para talagang isang espiya si Nicole, paikot-ikot at tinitingnan ang mga mukha ng dalawang tao sa harapan niya. Sigurado siyang may mali sa dalawang ito!Hindi pa sinasabi ni Karylle na may gusto siya kay Alexander!Bahagyang nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Pero, paano naman nangyari iyon?!Bigla niyang tinanong, "Karylle, ang daya mo naman! Kailan pa kayo nagkakilala? Mukhang close na kayo, ah? Hindi mo man lang ipinakilala ang bago mong kaibigan sa akin?"Habang sinasabi ito ni Nicole, kumindat pa siya kay Karylle.Bahagyang ngumiti si Alexander at may malalim na sinabi, "Hindi pa matagal ang pagkakakilala namin, pero malalim na ang samahan."Naguluhan si Nicole. "Samahan?! Anong klaseng samahan ito?!”Napangiwi si Karylle. "Hugasan mo na lang ‘yung gulay."Ngumiti si Alexander. "Sige."Panay ang silip ni Nicole kay Karylle, tila umaasang magbigay ito ng hint. Pero hanggang sa nailapag na ang mga putahe sa lamesa, wala siyang nakuha kahit kaunting impormasy
Punong-puno ng pag-aalala ang boses ni Nicole. Ramdam niya na haharapin ni Karylle ang isang matinding unos balang araw.Alam ng lahat na tuwing magkasama sina Karylle at Harold sa mga party, ito’y para ipakita ang kanilang pekeng pagmamahalan. Pero ngayon,iba. Hindi na sila magkasama…Itinaas ni Alexander ang kanyang kilay ngunit nanatiling tahimik.Kung sasama si Karylle sa kanya, tiyak na magiging matinding gulo ito sa pamilya Sanbuelgo, at lubos siyang matutuwa na mangyari iyon.Bahagyang ngumiti si Karylle at sinabing, "Wala akong pakialam."Kailangan din niyang gawin ang hakbang na ito balang araw. Wala na siyang pasensya kay Harold, at hindi na niya kailangang tiisin ito.Bukod dito, kahit hindi siya ang gumawa, si Adeliya naman ang gagawa ng paraan sa mga susunod na araw. Mas mabuti pang siya na ang maging masama, para mas mapalaya na niya ang sarili niya.Bahagyang napabuntong-hininga si Nicole, "Mabuti kung ganoon. Mas magiging maayos ang proseso ng divorce niyo."Nagtaas ng
Tinitigan ni Karylle si Nicole at tumango bago pa man ito matapos magsalita. "Wala akong ibang magagawa. Ginawa ko na ang lahat noon. Siya ang hindi marunong maglagay ng limitasyon."Nanlaki ang mata ni Nicole. Matapos ang pagkabigla, unti-unti itong naging mas emosyonal. "Karylle, sigurado ka na ba talaga? Kapag nangyari ito, wala nang balikan!"Tumaas ang kilay ni Karylle. "Bakit? Hindi ba't ikaw ang laging nagsasabi na tigilan ko na siya? Ngayon, nagdesisyon na ako, gusto mo namang magdalawang-isip pa ako?""Siyempre gusto kong maghiwalay na kayo nang tuluyan at lumayo ka na sa lalaking iyon!" sagot ni Nicole nang buong paninindigan. Pero ilang saglit lang ay tila nag-alinlangan ito at nagsabi, "Ang iniisip ko lang, baka magsisi ka at mas maging masakit pa ito kaysa dati. Sabi nga, mas mabuti ang panandaliang sakit kaysa mahabang paghihirap, pero minsan, ang panandaliang sakit na iyon ay mas matindi."Bahagyang ngumiti si Karylle at inilagay ang isang kamay sa kamay ni Nicole. "Hind
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.
Hindi maipaliwanag ni Lolita ang lahat sa ngayon, kaya’t malamig niyang sinabi sa tawag, “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa’yo ngayon. Pero malalaman mo rin. Buhay pa si Karylle.”Maganda ang boses ni Lolita, malambing at banayad, pero may kasamang malamig na hangin sa tono nito—tila ba sapat para palamigin ang likod ng sinumang makarinig.Pero si Adeliya ay wala nang pakialam sa ganoong mga pakiramdam. Hindi na niya pinansin ang tono, dahil mas nangingibabaw ang inis at pagkabahala niya. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone at mariing sinabi, “Kailan pa siya mamamatay?!”Sandaling natahimik ang kausap, bago sumagot sa malamig ngunit walang pakialam na tinig, “Hindi na magtatagal. Hindi kita paghihintayin nang matagal.”At pagkatapos niyon, binaba na ang tawag.Nainis si Adeliya habang ibinababa ang telepono. Napakunot ang noo niya, halatang puno ng pangamba at pagkadismaya.“Bakit ba pakiramdam ko ay hindi talaga mapagkakatiwalaan ang taong ‘yon?” bulong niya sa sarili habang patulo
Nang mapansing gising na si Karylle, ngumiti si Nicole. "Ayan, alam kong gising ka na. Sakto talaga timing ko, oh! Come on, baby, inumin mo na 'tong sabaw. Pampalakas!"Tatayo sana si Karylle at inangat ang kumot niya, pero agad siyang pinigilan ni Nicole. "Ay, huwag! Hintayin mo ako, tutulungan kita! May sakit ka ngayon, dapat paalaga ka naman kahit minsan!"Tahimik lang si Karylle. Napakunot ang noo niya habang pinagmamasdan si Nicole.Ngunit bago pa man makalapit si Nicole, nauna nang bumangon si Karylle at umupo ng normal, parang walang nararamdamang sakit.Napatingin si Nicole, halatang hindi makapaniwala. "Ano 'to? Nagkunwari ka lang na masakit kanina para kaawaan kita? Akala ko pa naman hirap ka gumalaw!"Napatawa si Karylle. "Hindi ah."Napabuntong-hininga si Nicole, sabay iling. "Hay naku... ikaw talaga. Sobra kang matatag. Minsan, dapat nagpapakita ka rin ng kahinaan."Habang sinasabi ito ni Nicole, bumalik na si Harold sa unit. Nasa loob pa rin ng kwarto sina Karylle at Nic
Medyo lumamig ang ekspresyon ni Harold. "Hanggang kailan ka magmamatigas?" tanong niya, may halong inis sa tinig.Napatingin si Karylle sa kanya, halatang nabigla. "Anong problema mo?"Napakunot agad ang noo ni Harold. Sa totoo lang, ni hindi rin niya maintindihan kung ano bang problema niya.Walang nakitang mali si Karylle sa sinabi niya, kaya kalmado niyang tugon, "Kaya ko naman. Sige na, lumabas ka na."Tumayo na siya habang nagsasalita, at kahit may sugat ang balikat, maayos at mahinahon ang kilos niya. Kung hindi lang nakita ni Harold ang dugo sa dating maputing balikat ni Karylle, iisipin niyang hindi ito nasugatan.Kaya niyang kumain gamit ang isang kamay, at mukhang walang balak humingi ng tulong. Ramdam ni Harold na kung mananatili pa siya roon, baka hindi na siya umalis kaya tumalikod na siya, tahimik.Pero sa totoo lang, punong-puno siya ng inis at inip sa sarili.Sinundan siya ng tingin ni Karylle. Kahit hindi na siya nasorpresa sa pabago-bago ng ugali ni Harold, napansin
Karaniwan, kapag ang ibang babae ay nasugatan, umiiyak sila sa sakit o kaya’y nagpapaka-dramatiko. Pero si Karylle, hindi gano’n.Wala siyang reklamo. Para sa kanya, parang wala lang nangyari. Wala ring kahit katiting na pagdepende sa iba.Pagkatapos gamutin ang sugat niya, tumayo siyang mag-isa—parang hindi siya nasaktan.Napatingin ang doktor sa kanya na may gulat sa mukha. “Miss Granle, kayo na yata ang pinakamalakas na pasyente na nakita ko.”Ngumiti si Karylle. “Thank you.”“Walang anuman. Gawin n’yo lang po ang mga paalala: huwag basain ang sugat, palitan ang benda araw-araw, iwasan ang mga mabibigat na galaw, at huwag muna kumain ng maanghang. Dapat balanseng pagkain lang.”Tumango si Karylle. “Okay po.”Sabay-sabay silang lumabas ng clinic. Nang lalapit na sana si Harold para buhatin siya, agad nagsalita si Karylle. “Okay lang ako, kaya kong maglakad.”Napatingin si Harold sa suot niyang mataas na takong—halos sampung sentimetro. Hindi na siya nag-abala pang magsalita. Basta’t
Ang mga umatake kay Karylle, halatang wala nang ibang pakay kundi ang kunin ang buhay niya."Be careful!!" sigaw ni Harold, ang boses niya puno ng pag-aalala.Pero bago pa man siya makalapit, kumilos na si Karylle. Nang sumugod ang unang lalaki, mabilis siyang umiwas sa gilid, dalawang kamay na hinawakan ang braso ng lalaki, at mabilis na itinulak ito pababa habang itinaas niya ang kanyang tuhod, diretso sa maselang bahagi ng lalaki.Sa pagkakataong iyon, hindi na nag-atubili si Karylle. Maririnig ang matinis na sigaw ng lalaki habang bumaluktot ito sa sakit.Dahil dito, bahagyang napatigil ang ibang mga umatake; naramdaman nilang may kakaiba sa babaeng ito, kaya't naging mas maingat ang kilos nila.Hindi pa doon nagtapos — habang nakaluhod sa harap niya ang lalaki, mabilis na tinapakan ni Karylle ang kamay nitong may hawak ng patalim gamit ang matulis na takong ng sapatos niya. Dumiretso ang manipis na takong sa litid sa likod ng kamay ng lalaki, dahilan para manginig ito sa sakit ha
Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, walang kahit anong salita na binitiwan para kay Harold.Yung lalaking nasa passenger seat, si Mr. Gomez, hindi rin naman 'yung tipong pakialamero. May tamang distansya siya at alam niyang medyo komplikado ang relasyon nina Karylle at Harold, kaya hindi na rin siya nangahas makipag-usap pa kay Karylle.Habang nasa biyahe, kinuha na lang ni Karylle ang kanyang cellphone at nagsimulang mag-scroll. Kahit apat sila sa loob ng sasakyan, napakatahimik na parang wala ni isang tao.Hindi nagtagal, nakarating na sila sa site.Pagkababa nila, magalang na binalingan ni Mr. Gomez sina Harold at Karylle at sinabi, "Maganda talaga ang progreso ng project dito, pero medyo magulo rin sa lugar na 'to. Hindi ganun kapayapa. Kaya ingat p
"Hoy, sa ganitong oras, hindi pwedeng ikaw lang ang malungkot. Dapat sabay tayong nasasaktan para masabing tunay tayong magkaibigan," sabi ni Roy habang tumatawa, sabay tagay kay Harold.Pero si Harold, tila walang narinig. Tahimik lang itong umiinom at hindi umiimik.Hindi pa rin sumusuko si Roy. Nagpatuloy siya, "Sa tingin ko, tuluyan nang nawala si Karylle sa'yo."Sa marahang pagliwanag ng mga mata ni Harold, lalong naengganyo si Roy na asarin siya."Sa totoo lang," dugtong pa niya, "magkasama pa sila ni Alexander sa isang banquet. Doon mismo, humingi siya ng divorce sa'yo, sa harap ng lahat. Wala na, Harold. Binitiwan ka na niya, matagal na."Tahimik pa rin si Harold. Umikot ang alak sa kanyang baso bago niya ito tinungga ng tuluyan.Nakangiting itinaas ni Roy ang kanyang baso para mag-toast ulit. "Tapos, sunod-sunod niyang ginawa ang mga bagay na hindi ka na isinama. Hindi ka niya nilapitan, ni hindi ka niya hinanap. Kung hindi ka pa siguro ang lumapit, baka kusa na siyang mawala
Walang naka-pansin na halos hatinggabi na pala habang abala pa rin sina Karylle at Harold sa pagtatrabaho.Samantala, sa kabilang suite, malayo ang atmosphere—hindi man lang magkasundo sina Nicole at Roy.Pagbalik ni Nicole sa kwarto, mabigat ang ekspresyon ng kanyang mukha. Ramdam niya na may hindi magandang balak si Roy sa mga kilos nito.Lintek na lalaki ‘to, inis niyang bulong sa sarili. Araw-araw nalang naghahanap ng paraan para mapalapit sa akin, para lang makuha ang bagay na iyon. Hindi ko hahayaan! Akin ‘yon, at walang sinuman ang makakakuha nun!Punô ng galit ang dibdib niya habang pinagmamasdan si Roy na nakasimangot sa sofa. Hindi na napigilan ni Roy at bigla na lang sumigaw, "Ikaw talagang babae ka, hindi mo man lang ako tinawag nung kumain ka? Hindi mo ba alam na hinihintay kita?!"Napailing si Nicole, ubos na ang pasensya niya sa mga pinagsasabi ni Roy."Excuse me?!" sigaw niya pabalik. "Sinabi ko bang kailangan mo akong hintayin?! Kailan pa naging normal na magkasalo ta