CHAPTER 58 - JANO

Malakas na hinagis ni Clarence ang katawan ng tauhan na pinaghahampas niya sa hukay bago patakbong hinabol ang apat na gustong tumakas sa kanya.

“Saan kayo pupunta, huh?” Nanlilisik ang kanyang mga mata na inunahan sa pagtakbo ang apat at hinarangan ang mga ito. Mabilis niyang tinadyakan ang dalawa at pinatid sa paa ang sumunod na dalawa pa. Sabay-sabay ang mga ito na natumba. Tinagurian ang mga ito na malakas sa mga grupo na pinili niya, ngunit parang papel lang ang lakas ng mga ito para sa kanya.

Sabay-sabay na lumuhod ang mga ito sa kanyang harapan habang umiiyak. “My Lord, pata—,” Pak “Arrgh!” umigting na naman ang mga panga niya ng marinig ang salitang patawad. Kaya hindi na niya pinatapos pa na kumpletuhin ang pagsasalita nito at agad na niyang binali ang buto sa leeg. Walang puwang sa puso niya ang salitang patawad, lalo na at binigay niya ang buong tiwala niya. Ipinagkatiwala niya sa kamay ng mga ito ang kanyang pamilya dahilan na kahit sarili niya ngayon hindi niya rin kayan