Inabot ng isang linggo bago nakabalik si Lesly at Brando ganun din si Lauron. Nasundan pa ng maraming linggo ang paggawa ng gamot dahil kailangan pa muna itong e-test kung epektibo at tagumpay ang paggawa.Habang tumatagal lalo ng nanghihina si Clarence. Nagsisimula na rin maubos sa paglagas ng buhok niya sa ulo. Pinili munang dalhin ni Ciara si Clarence sa dating mansyon na binili niya noong una niyang umuwi ng pilipinas. Kasalukuyan silang nasa hardin ngayon habang nanonood ng iba’t-ibang klase at kulay ng paru-paru na masayang lumilipad sa hardin. Nakaupo silang mag-asawa sa damuhan habang nakasandal si Clarence sa balikat ni Ciara. Masaya silang nanonood sa kanilang mga anak na naghahabulan sa hardin kasama ng mga paru-paru.“Sweetheart, sakaling mawala ako, huwag kang tumigil magmahal–”“Kahit kailan hindi ako magmamahal ng iba, Ikaw lang ang gusto ko.” Agaw niya sa sinabi nito kaya napatigil ito sa pagsasalita. Nakita niyang ngumiti ito ng mapakla.“Ngunit hindi ko na masusukli
SIXTEEN YEARS LATER ** CLYDE DEL CASTRILLO *** Abala si Clyde sa pagtipa sa harap ng laptop niya nang biglang bumungad ang katawan ni Brando sa loob ng kanyang opisina. "Boss young," Hindi niya ito pinansin kahit naririnig naman niya ang pagtawag nito. Naiirita ang tainga niya kapag naririnig niyang tinatawag siya sa 'Boss young' 'Batang Boss.' Nakasanayan na siyang tawagin ni Brando sa ganitong pangalan kahit ilang beses na niyang sinaway ito. Tila nahulaan naman nito kung bakit hindi siya namamansin kaya binago nito ang pagtawag sa kanya. "Boss Clyde." "What?" Tinatamad niyang sagot habang nakatutok pa rin ang tingin sa monitor ng laptop. Narinig niya ang pagsara ng pinto ng kanyang opisina katibayan na tuluyan na itong pumasok. "Dumating na ang mga fresh flowers na in-order mo." Bakas ang galak at tuwa sa boses nito habang pinipresenta sa harapan niya ang magandang klase ng mga bulaklak. Sinulyapan niya lang ang mga iyon ngunit hindi din naman nagtagal. Muli niyang tinuon a
“Let me go!” sigaw niya at tinadyakan sa maselang parte ang lalaking gustong gahasain siya. Mabilis siyang tumakbo at pinihit ang nakasarang pinto ng pribadong silid kung saan siya naroroon. Ngunit hindi pa niya nagawang buksan ang pinto ng biglang hinila ng lalaki ang kanyang buhok at pwersahan siyang tinulak sa kama. Nanlilisik ang mga mata nito, animoy demonyo na tumakas mula sa impyerno. “No!” malakas niyang sigaw, ng marahas nitong pinunit ang damit na suot niya. Pakiramdam niya may sungay na ang anyo nito nang makita ang hubo’t-hubad niyang katawan na tanging underwear at bra lamang ang kanyang natirang kasuotan. “I beg you, please.. Let me go!” nagmamakaawang wika niya, habang niyayakap ang sariling kahubdan, ngunit tila nasiyahan pa ito ng makita siyang nagmamakaawa. Agad itong pumatong sa ibabaw niya, dahilan upang lalo siyang nilukob ng kanyang takot na baka magtagumpay ang lalaki sa binabalak gawin sa kanya. Sinipa niya ito, ngunit mabilis nitong sinuntok ang sikmura niya da
“No.. hindi ko siya pinatay. Pinukpok ko lang ang ulo niya ng vase, alam kong buhay pa siya, nawalan lang siya ng malay,” agarang paliwanag niya. “May karapatan kang manahimik. Ang anumang sasabihin mo ay maaaring gamitin laban sa iyo sa korte ng batas. May karapatan kang kumuha ng abogado mo. Kung hindi mo kayang bayaran ang isang abogado, isa ang ibibigay para sa’yo.” sinagot siya ng pulis ayon sa miranda rights. “No..no..hindi ko siya pinatay maniwala po kayo sa akin, Pinagtangkaan niya akong gahasain.” umiiyak niyang sagot at binalingan muli ang daddy at mommy niya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. “Daddy, please tulungan ninyo ako, hindi ko talaga pinatay si Mr. Harrison.” Sa kabila ng pagmamakaawaa niya, tila, matigas na ang puso ng daddy niya na nakatingin sa kanya. Sinubukan niyang humingi ng tulong sa kanyang ina, nagbabakasakali na maawa rin ito sa kanya. “Mommy, Please maniwala kayo, gusto kong isalba ang kumpanya ngunit….” Napa-tigil siya sa pagsasalita ng nahagip
Samantalang sa loob ng interrogation room, wala pa ring tigil sa pagbuhos ang mga luha ni Ciara, habang paulit-ulit siyang tinatanong ng police officer. “Miss De Luna, hindi na kita pipilitin kung ayaw mong umamin na ikaw ang pumatay kay Mr. Harrison. Ngunit sinasabi ko na sa iyo, hindi basta-basta ang taong pinatay mo. Isa siyang Bigtime Human Smuggler sa buong bansa, at delikado ang buhay mo, kung hindi ka makipag cooperate sa amin. Kapag umamin ka sa lahat-lahat ng nalalaman mo, posibleng gagaan ang kaso mo.” Namumula ang mga mata niya na umangat ng mukha at tiningnan ng masakit ang lalaking police na kanina pa nag-iimbestiga sa kanya. “Sinabi ko na kanina ang sagot ko sa tanong mo, hindi ko kilala si Mr. Harrison, at mas lalong walang nag-utos sa akin upang patayin siya. Pinagtangkaan niya akong gahasain, ano sa tingin mo ang gagawin ko? Self defence ang nangyari, at naniniwala akong hindi pa siya patay. Senet-up lamang ako.” mahina ngunit madiin niyang sagot. “Kung hindi mo
5 YEARS LATER "Ladies and gentlemen, welcome on board Flight 5B7, which is going from San Francisco to the Philippines. We are currently third in line for take-off and should be in the air in about seven minutes. Please fasten your seatbelts and secure any luggage underneath your seat or in the overhead compartments at this time. We also request that your seats and table trays be upright for take-off. Turn off all personal electronic devices, including laptop computers and cell phones. Smoking is not permitted during the flight. Thank you for your interest in TopWorld Airlines. Have a safe and enjoyable flight." Relax na isinandal ni Ciara ang likod sa bahagyang nakahiga na upuan niya. Gusto niyang umidlip muna sandali dahil wala pa siyang pahinga. Bagama't pag-aari niya ang Top World Airlines, meron siyang pribadong cabin sa loob ng eroplano kung saan relax silang makapag pahinga ng anak niya. "Mommy, will I ever see my Dad in the Philippines?" Nakaidlip na siya ng muling mapadil
“Oh, well, mabuti naman at buhay ka pa. Kailan ka pa nakalaya?” nakakainsultong tanong nito sa kanya, para lang takpan ang hiyang inabot nito. Bumaba ang tingin nito sa anak niya. “Oh, look at it, ‘yan na ba ang bunga ng panghahalay sa’yo ni Mr. Harrison? Hindi naman pala pangit ang lahi niya, dahil nagkaroon ka ng magandang produkto.” tanong nito habang hindi pa rin inaalis ang paningin sa bata.“Oh, really? Paano mo nalaman?” nakangiting tanong niya, imbes kasi na magalit siya, parang natuwa pa siya ng makita ang reaksyon nito.“Siyempre, sinabi sa akin ni Mr. Harrison na successful ang panghahalay niya sa…” hindi na natuloy ni Monica ang gusto pa sana niyang sabihin ng napagtanto na nahulog siya sa patibong ni Ciara. “Marunong mang blap ang tanga!” sa loob-loob niya. Binalingan niya si Lorenz, at nakita niya ang pagdilim ng anyo nito habang nakatingin sa kanya.“I didn't know you were that close to Mr. Harrison, Monica.. And you also appear to know what happened to me back then, rig
ALAS DYES NG GABI ng tingnan ni Clarence ang oras sa suot niyang relo. Kasalukuyan siyang nakaupo sa couch sa loob ng kanyang home library. Katatapos niya lang mag zoom meeting sa Vice President ng Top world Airlines at ngayon lang pumayag ang mga ito na makipag collaborate sa DelCas Group para sa malaking project na pinoproposed niya. Almost 1 year na niyang nililigawan ang kumpanya na ito, ngunit hanggang ngayon, hindi pa rin niya alam kung sino ang pumalit na bagong CEO. Nagmumukha na siyang trying hard sa kakareasearch kung sino ang presidente nito, ngunit wala siyang nakukuha na impormasyon, dahil naka highly confidential ang background information nito at kahit malupit na hacker, hindi kayang e-access iyon. Nagsimula siyang magkaroon ng interest rito dahil sa loob ng limang taon, nagawa nitong i-akyat sa tuktok ng pyramid ang Sullivan Airlines na ngayon ay kilala sa tawag na Top World Airlines. Kaya niya naisipan ni e-hire si Ciara, dahil nalaman niyang naging Business Consultant