“Let me go!” sigaw niya at tinadyakan sa maselang parte ang lalaking gustong gahasain siya. Mabilis siyang tumakbo at pinihit ang nakasarang pinto ng pribadong silid kung saan siya naroroon. Ngunit hindi pa niya nagawang buksan ang pinto ng biglang hinila ng lalaki ang kanyang buhok at pwersahan siyang tinulak sa kama. Nanlilisik ang mga mata nito, animoy demonyo na tumakas mula sa impyerno. “No!” malakas niyang sigaw, ng marahas nitong pinunit ang damit na suot niya. Pakiramdam niya may sungay na ang anyo nito nang makita ang hubo’t-hubad niyang katawan na tanging underwear at bra lamang ang kanyang natirang kasuotan. “I beg you, please.. Let me go!” nagmamakaawang wika niya, habang niyayakap ang sariling kahubdan, ngunit tila nasiyahan pa ito ng makita siyang nagmamakaawa. Agad itong pumatong sa ibabaw niya, dahilan upang lalo siyang nilukob ng kanyang takot na baka magtagumpay ang lalaki sa binabalak gawin sa kanya. Sinipa niya ito, ngunit mabilis nitong sinuntok ang sikmura niya da
“No.. hindi ko siya pinatay. Pinukpok ko lang ang ulo niya ng vase, alam kong buhay pa siya, nawalan lang siya ng malay,” agarang paliwanag niya. “May karapatan kang manahimik. Ang anumang sasabihin mo ay maaaring gamitin laban sa iyo sa korte ng batas. May karapatan kang kumuha ng abogado mo. Kung hindi mo kayang bayaran ang isang abogado, isa ang ibibigay para sa’yo.” sinagot siya ng pulis ayon sa miranda rights. “No..no..hindi ko siya pinatay maniwala po kayo sa akin, Pinagtangkaan niya akong gahasain.” umiiyak niyang sagot at binalingan muli ang daddy at mommy niya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. “Daddy, please tulungan ninyo ako, hindi ko talaga pinatay si Mr. Harrison.” Sa kabila ng pagmamakaawaa niya, tila, matigas na ang puso ng daddy niya na nakatingin sa kanya. Sinubukan niyang humingi ng tulong sa kanyang ina, nagbabakasakali na maawa rin ito sa kanya. “Mommy, Please maniwala kayo, gusto kong isalba ang kumpanya ngunit….” Napa-tigil siya sa pagsasalita ng nahagip
Samantalang sa loob ng interrogation room, wala pa ring tigil sa pagbuhos ang mga luha ni Ciara, habang paulit-ulit siyang tinatanong ng police officer. “Miss De Luna, hindi na kita pipilitin kung ayaw mong umamin na ikaw ang pumatay kay Mr. Harrison. Ngunit sinasabi ko na sa iyo, hindi basta-basta ang taong pinatay mo. Isa siyang Bigtime Human Smuggler sa buong bansa, at delikado ang buhay mo, kung hindi ka makipag cooperate sa amin. Kapag umamin ka sa lahat-lahat ng nalalaman mo, posibleng gagaan ang kaso mo.” Namumula ang mga mata niya na umangat ng mukha at tiningnan ng masakit ang lalaking police na kanina pa nag-iimbestiga sa kanya. “Sinabi ko na kanina ang sagot ko sa tanong mo, hindi ko kilala si Mr. Harrison, at mas lalong walang nag-utos sa akin upang patayin siya. Pinagtangkaan niya akong gahasain, ano sa tingin mo ang gagawin ko? Self defence ang nangyari, at naniniwala akong hindi pa siya patay. Senet-up lamang ako.” mahina ngunit madiin niyang sagot. “Kung hindi mo
5 YEARS LATER "Ladies and gentlemen, welcome on board Flight 5B7, which is going from San Francisco to the Philippines. We are currently third in line for take-off and should be in the air in about seven minutes. Please fasten your seatbelts and secure any luggage underneath your seat or in the overhead compartments at this time. We also request that your seats and table trays be upright for take-off. Turn off all personal electronic devices, including laptop computers and cell phones. Smoking is not permitted during the flight. Thank you for your interest in TopWorld Airlines. Have a safe and enjoyable flight." Relax na isinandal ni Ciara ang likod sa bahagyang nakahiga na upuan niya. Gusto niyang umidlip muna sandali dahil wala pa siyang pahinga. Bagama't pag-aari niya ang Top World Airlines, meron siyang pribadong cabin sa loob ng eroplano kung saan relax silang makapag pahinga ng anak niya. "Mommy, will I ever see my Dad in the Philippines?" Nakaidlip na siya ng muling mapadil
“Oh, well, mabuti naman at buhay ka pa. Kailan ka pa nakalaya?” nakakainsultong tanong nito sa kanya, para lang takpan ang hiyang inabot nito. Bumaba ang tingin nito sa anak niya. “Oh, look at it, ‘yan na ba ang bunga ng panghahalay sa’yo ni Mr. Harrison? Hindi naman pala pangit ang lahi niya, dahil nagkaroon ka ng magandang produkto.” tanong nito habang hindi pa rin inaalis ang paningin sa bata.“Oh, really? Paano mo nalaman?” nakangiting tanong niya, imbes kasi na magalit siya, parang natuwa pa siya ng makita ang reaksyon nito.“Siyempre, sinabi sa akin ni Mr. Harrison na successful ang panghahalay niya sa…” hindi na natuloy ni Monica ang gusto pa sana niyang sabihin ng napagtanto na nahulog siya sa patibong ni Ciara. “Marunong mang blap ang tanga!” sa loob-loob niya. Binalingan niya si Lorenz, at nakita niya ang pagdilim ng anyo nito habang nakatingin sa kanya.“I didn't know you were that close to Mr. Harrison, Monica.. And you also appear to know what happened to me back then, rig
ALAS DYES NG GABI ng tingnan ni Clarence ang oras sa suot niyang relo. Kasalukuyan siyang nakaupo sa couch sa loob ng kanyang home library. Katatapos niya lang mag zoom meeting sa Vice President ng Top world Airlines at ngayon lang pumayag ang mga ito na makipag collaborate sa DelCas Group para sa malaking project na pinoproposed niya. Almost 1 year na niyang nililigawan ang kumpanya na ito, ngunit hanggang ngayon, hindi pa rin niya alam kung sino ang pumalit na bagong CEO. Nagmumukha na siyang trying hard sa kakareasearch kung sino ang presidente nito, ngunit wala siyang nakukuha na impormasyon, dahil naka highly confidential ang background information nito at kahit malupit na hacker, hindi kayang e-access iyon. Nagsimula siyang magkaroon ng interest rito dahil sa loob ng limang taon, nagawa nitong i-akyat sa tuktok ng pyramid ang Sullivan Airlines na ngayon ay kilala sa tawag na Top World Airlines. Kaya niya naisipan ni e-hire si Ciara, dahil nalaman niyang naging Business Consultant
"Daddy, I want to pee," Napalingon si Clarence sa anak ng marinig niya ang sinabi nito. Yumuko siya para lang makita ang kulay hazelnut nitong mga mata na hindi niya alam kung kanino nagmana. Light green ang kulay ng mga mata niya, samantalang ang sa anak niya nag-aagaw ang kulay berde at kulay light brown. Hinayaan niya ang anak na kumalas ang kamay sa paghawak sa kanya. Kakapasok lang nila sa loob ng Madge Cafe, at kasalukuyang hinahanap niya ang table no. 6, kung saan nakapwesto si Ciara. Nagtext ito kanina na dumating na raw ang Vice President ng Top World Airlines. Medyo nakaramdam pa siya ng hiya dahil mas nauna pa itong dumating, gayung siya ang nag set-up ng meeting. “Daddy, don’t worry; promise I won't get lost.” saad ni Zariah ng maramdaman ang pag-aatubili ng ama niya na pumunta siya ng Cr na nag-iisa. “Okay, You shouldn't take too long. Once you're done, head on over to VIP Table No. 6.” saad ni Clarence sa anak. Hindi na rin kasi niya masamahan ito, dahil ayaw niyang p
Hindi maipinta ang mukha ni Madam Leticia, habang nakatitig sa mga larawan na ipinadala sa cellphone niya. Hindi pwedeng kumalat ang larawan na ito, lalong lalo na at malapit ng ikasal ang anak niya kay Crystal Mendez. Mabilis niyang kinuha ang kanyang telepono at agad na tinawagan ang numero ng taong laging nyang inuutusan kapag may pinapatrabaho siya. “Hello, Mike, may ipapagawa ako sa’yo. Ipapadala ko sa’yo ang larawan ng babaeng gustong kong imbestigahan mo. Kailangan sa lalong madaling panahon may ibabalita ka na sa akin. Ayokong maudlot ang ang kasal ni Clarence dahil lang sa lintang babaeng iyon.” “Ngayon mismo madam, tatrabahuin ko iyan,” sagot ni Mike bago pinatay ng Donya ang tawag. “Huwag mo akong pilitin na gumawa ulit ng hindi maganda, Clarence. Lahat ng ito ginagawa ko para sa’yo.” usal niya sa sarili. Kinuha niya ang cellphone at muling nagdial ng numero. “Tita, bakit po kayo na patawag?”tanong ng kabilang linya. “Crystal, Iha, hindi ba kita naistorbo ngayon?” nakan