FOLLOW EFBI PAGE: Oautkuforever12 like and drop a gem if you must! Comment your opinion Sammies <3
GARETT: "H’wag ka magalala. Magaling ako mamili ng susuotin noh! Para saan pa at naging executive assistant ako?! hindi ka mapapahiya.” Kumbinsi pa nito. “Bakit gawain ba ng executive assistant ang hanapan ako ng wardrobe?” Pang-aasar niya na tila na-gets naman nito.“Hoy. Alam ko hindi ko ito trabaho pero sakop ko ito okay? Ito ang isa sa mga sikreto ng aming kumpanya. We don’t spend a lot in wardrobe dahil mayconnections ako.” Pagmamayabang pa nito. Honestly, He finds it funny when she said, ‘connections’He wished he were also good at making connections in his world. He secretly grinned at her joke while shaking his head.“Sabi mo eh.” Muli niyang pang-aasar.tinuro pa nito ang suot niya.nakasimpleng plain shirt at pants lang siya.“Bakit wala kang tiwala?!” Muling tanong nito na may pagtaas na naman ng isang kilay nito. Again, she scanned him. “Hmmm, Mukhang mas may taste ka? Maganda ang outfit mo, for today’s video ah?!”“A-ano? Syempre.” Pagpatol naman niya. He was wearing o
CORINE:"Uh~ mm~" Coco made a noise for Garett to notice that he was still holding him in his sleep. He held her for a minute, but still no sign of letting her go.“G-Garett.” She called his name and gave him a light tap in his arm. Nakadantay lamang ang kaliwang braso nito sa kanyang bewang. Hindi pa rin ito kumikilos wari niya ay nakatulog na ito.“Okay na. Oo na, hindi na kita kukulitin. Bitaw na?” Muli niyang sambit. Mukhang nag-enjoy na ang loko na yakapin siya at mapagkamalang unan.She couldn’t stop her heart beating so fast. Tila hihiwalay na ng kanyang puso sa sobrang kabang nararamdaman.Hanggang sa maramdaman niyang unti-unting kinalas ng dahan-dahan ang pagkakahapit nito sa kanyang bewang. Napalingon siya sa kanyang likuran upang silipin sana kung tulog na ito.Dilat ang mga mata nito na tila nagulat rin sa ginawang pagkakayakap sa kanya. They both looked away while she hurriedly back up."Sorry..."- Corine heard him apologizing. Nang makatayo siya ay tumayo rin ito at inaa
CORINE: She couldn’t be interrupted by his biceps! Oh my! Hindi niya maialis ang titig niya sa nakikitang kagandahang katawan na nasa kanyang harapan.“Ano?” He asked repeatedly as he got closer to her dahilan upang mapabalik siya sa mundong ibabaw.She even didn’t notice how hard his chest was! Dahil lagi itong naka large-zised shirt na tipong tagong-tago ang katawan.“Matutunaw ang katawan ko sa titig mo, Missy.” He obviously noticed her staring at him and even had the time to tease her?“N-na. Ba’t ka kasi n*******d?” Inis na sambit niya at pilit na iniiwas ang tingin sa matipunong dibdib nito.“I am? I am wearing clothes. I took a shower.” Pag-iinform pa naman nito. Oo nga naman! Hindi naman ito topless. Pero sa mata niya ay parang hinubaran niya ito. “It’s late. Anong ginagawa mo dito?” Masungit na tanong nito.Mukhang mali pa ang timing ng kanyang pagpunta o nawala na ang bisa ng agimat kung kaya’t balik na naman ito sa pagiging grumpy?!“Here!” Kaagad niyang prinesenta ang enve
GARETT:Hindi na rin namalayan ni Garett ang oras at na-enjoy niya ang masayang kwentuhan habang tinutungga ang mga beer sa kanilang harapan.“Ganun ba?" He chuckled while sipping the beer bottle. Aminadong natawa pa siya sa sinabi ng kasamahan na si Gabo."Oo ah! aba ang usap usapan kasi dito ngm ga kapit-bahay, lalo na ng mga babaeng palaging nagpapagawa ng kotse dito eh. Eh mukhang galing ka sa mayamang angkan. diba?" Naghanap pa ito ng kakampi sa katauhan ni Dan."Tumpak! eh Mukhang hindi ka na naman mahirap e. HAHAHAHA” Pagtawa pa ng mga ito habang nag-apiran. He didn’t know he was noticeable.Ang pananadya niyang sunugin ng kaunti ang kutis sa gitna ng mainit na araw ay para hindi na rin siya mahalatang walang kalam-alam sa environment na ginagalawan pero bukod doon at hindi niya napapansing napagchicismisan na siya ng ganoon.He talks less upang maiwasan ang pagkukumpara ng pagkakaiba ng kanyang accent sa mga ito. He tried talking the way these two talk but he didn’t have talent
GARETT:"Ano?! " Isang malakas na tanong ang kinagulat ni Garett habang kausap ang boss niya sa talyer na si Manong AL." Shhhhhh— Be quiet, Manong AL." muwestra ni Garett sa kausap na Mas matanda sa kanya ng tatlumpung-tatlong taon."shhh...shh…" Pangagaya naman ng matanda sa kanya.Wala siyang inaksayang panahon at kaagad niyang sinabi sa matanda ang biglaan niyang desisyong tulungan ang dalaga na palaging nagpupunta sa kanilang talyer.Sumandal din ito sa isang hamba ng pintuan at nagpameywang sa kanyang harapan."Nasisiraan ka na ba ng ulo? ha? Garett?" May pagkainis na tanong nito sa kanya ng ipaalam niya rito na ito na baka ito na ang huling araw na magt-trabaho siya sa Talyer ng tinurin na rin niyang pangalawang Ama.Si Manong Al ay labing-limang taon na ring nanilbahan sa pamilya Aragon bilang personal driver nilang magkakapatid noong sila ay nag-aaral pa mula elementarya at kolehiyo.Manong AL was very close to the Aragon brothers bago ito nagdesisyong magretiro at magbukas na
GARETT: +++++++++ S T I L L AT F L A S H B A C K ++++++++++++“Hmmn Saan ba ang bahay ko-“ Sagot ni Corine na parang nalilito. “Doon, Tara dadalhin kita-“ Hindi na natapos ng lalaki ang sasabihin ng kaagad siyang makakababa ng sasakyan at diretsong tinahak ang direksyon ng mga mata. Hinawakan niya ang isang braso nitong nakahawak sa dalaga. Mahigpit iyon dahilan upang mapigilan ang lalaki at mapalingon sa kanya. “Get off your filthy hands on her,” Garett said and gave him a death stare. “Pare- kilala ko to- sino ka ba?” Angal naman ng lalaki ngunit hindi siya natinag.“I knew her. Her house is this one. Saan mo balak dalhin pre?” He asked directly. Hinigpitan niya ang pagkakapit niya sa braso nito tanda ng pabibigan ng warning na kung kailangan magpambuno sila dito ay hindi niya aatrasan ito. “Sa-“ “Get off of her.” Muli niyang utos sa lalaking hindi talaga mapagkakatiwalaan ang mukha ngunit sa huli ay siya mismo ang nagpalis sa mga kamay nito. He chanelled her body to him. Ang
GARETT:“Pumapayag ka na?” Garett heard her asking again. Her dark expression had recently become bright. He was sure that Coco got what he was talking about. “Saan?” but still asked to make sure.“Really?” He awkwardly rolled his eyes and turned his gaze away. Coco also did that.“I…” Naghanap pa siya ng bwelo sa kalagitnaan ng biglaan nilang pagtahimik. “Papayag na akong maging parte ng campaign ng company mo—” -Garett“Talaga?!” Pinutol ng na-excite na si Coco sa narinig nitong pagpayag niya. Tila alam na alam n anito ang kasuod ng kanyang sasabihin. “Thankyou—”“In one condition,” Muli niyang pagpigil sa papatalon na sa tuwang si Corine sa magandang balita.“Ano yun? Kahit ano pa yan! Basta payag ka na ha! Walang urungan yan!” Sambit nito na tila wala nang ibang naririnig kung hindi ang mataming niya ‘oo’ sa pagpayag na maging parte ng commercial campaign ng mga ito.“Isang beses lang ito mangyayari at wala ng kasunod. Nagkakaliwanagan ba tayo?” Paniniguro niya sa babaeng hindi mah
CORINE:Nakasimangot si Corine habang nakasunod sa pumasok na binata sa kanilang bahay. Ang kanyang ina naman ay malugod itong pinaanyayahan papunta sa kanilang malawak na kainan na nakatapat lamag din sa kanilang makahoy na pintuan. Hindi mapinta ang kanyang mukha habang walang-kibong inoobserbahan lamang niya ang kilos ni Garett.“Dito ka na maupo.” Anyaya naman ng kanyang ina sa binata na sinasabing umupo na ito sa pinakadulo ng kanilang mahabang mesa kung saan ito ang dating pwesto ng kanilang ama noong wala pa itong sakit.“Salamat ho.” Walang reklamong sambit ni Garett at malugod na tinanggap ang paanyaya ng matandang ina. Ang dalawang kuya naman niya sa may kanang gilid na nakaupo sa mesang iyon ay napatingin lang kay Garett na tila mimmuhaan ito.“Mga kuya ni Corine. Si Patrick, siya ang panganay at si Carlo naman ang pangalawa.” Rinig niyang sambit ng ina. Habang siya ay tahimik lang nakamasid na umupo sa kaliwang side ni Garett.“Tol.” Pagtango naman ng kanyang kuya Patrick s
CORINE:“Huy!”Napadilat si Corine ng marinig ang dumadagundung ng huy ng kanyang kuya. Napahawak siya sa kanyang sentido ng gumuhit ang sakit ng ulo sa kanayng pagbalikwas.“Ang ingay! Ano?!” Bulyaw niya rito ng batuhin nito ang isang rolyo ng tissue sa kanya. “Manggising ka na lang nakasigaw ka pa.”“Oh? Ano? Ang sakit ng ulo mo? Inom pa.” sabi pa ng kanyang pinakapanganay na kuya habang nagpameywang pa sa harap niya. “Mabuti nga at nakauwi ka pa ng buo.”“Bakit? Nakauwi naman ako-“ Napatigil siya ng maalalang wala siyang memorya kung paano siya nakauwi ng kanilang bahay. Bihis na rin siya ng bahay-pantulog.She normally wears her big t-shirt as pambahay kung kaya’t alam niyang maayos ang kanyang pagkakauwi ngunit ang tangi lang niyang natatandaan ay sumakay siya ng taxi.“Paano ako nakauwi?” Takang-tanong niya sa kanyang kuya.“Ano pa, edi kumatok ka dyan sa pinto. Ang ingay mo nga eh! Nagising kami ni Patrick sayo!” Ang tinutukoy nito ay ang isa pa niyang kuya na siga sa lahat ng b