Chapter 5 -Her unexpected pregnancy

CEO’S (DANNIE) POV

*TOK! *TOK! *TOK!

Nagising ako sa sunod-sunod na katok mula sa pintuan ko. Sinulyapan ko ang orasan ko, pumikit ako ulit nang makitang 6am pa lang. Hindi naman maaga ang meeting ko ngayon kaya gusto ko munang matulog ulit.

*TOK! *TOK! *TOK!

May kumatok ulit kaya nag-takip na ako ng unan sa tainga ko.

*TOK! *TOK! *TOK!

“URGH!” sabi ko bago tumayo at binuksan ang pintuan ko at bumalik ulit sa higaan ko.

“Sleepyhead! Wake up, Dannie!” rinig kong ssabi niya.

Hindi ko mabosesan kung sino siya dahil inaantok ako, nanatili pa rin akong nakapikit.

“I SAID, WAKE UP DANNIE!” sigaw niya sa tainga ko.

Napabangon ako bigla. Sumimangot ako ng makita kong nakangisi sa akin ang nanay ng nanay ko, si Grandma.

“Why are you here at my house so early?” tanong ko bago humigop sa coffee ko.

Nasa harap ko si Grandma nag-kakape rin, hindi umiimik. Tinuloy ko na lang ang pagbrebreakfast ko. Ano kayang ginagawa niya dito sa bahay ko ng ganito kaaga.

“Dannie, I'd like to have a grandchild,” masayang sabi niya,

Sa gulat ko ay naibuga ko ang kapeng ininom ko. Tumingin ako sa kaniya at seryuso siya sa sinabi niya dahil napakaseryuso niya habang nakatingin sa akin.

“I don't have time for that Grandma,” seryusong sabi ko sa kaniya.

“Yes, you have. Remember the girl at Hilton,” Sabi Niya.

Pinagdidiinan niya ang nangyari noong nakaraang buwan. Sana hindi na lang ako nag-kwento sa kaniya na wala akong maala sa nangyari ng gabing iyon.

“Enough Grandma, enough,” maalumay kong sabi.

Matampohin kasi siya kaya hanggat maari ay ayaw ko siyang nasisigawan. Lagi niya akong kinukulit sa bagay na ayaw ko. Tumahimik siya bigla at hindi na muling nag-salita.

Humalik ako sa noo niya at umalis na. maghahanda na ako para sa pupuntahan kong meeting ngayong araw.

Pagbaba ko ng sasakyan, lahat ng nadadaanan ko ay binabati ako. Tinataponan ko lamang sila nang tingin dahil wala ako sa mood.

Kasalanan ‘to ni Grandma. Ang aga-aga pinuntahan ako sa bahay ko at pilit akong kinukumbinsi na maghanap na ng asawa dahil baka hindi na daw niya maabotan ang magiging apo niya.

Nakakabadtrip! Kung hindi lang importante ang meeting na pupuntahan ko ngayon ay hindi na ako tutuloy pa.

Habang nag-lalakad ako papunta sa meeting room ay napansin ko ang babaeng may mga dalang folder at papers na pagewang-gewang kung maglakad na.

She looks familiar.

Binilisan ko ang paglalakad hanggang sa naging lakad takbo para masalo siya dahil nakita kong pabagsak na siya. Buti naman at nasalo ko siya.

Nang makita ko ng malapitan ang mukha niya ay nakilala ko siya agad.

“It’s you,” sabi niya bago mawalan ng malay.

Ilang minuto akong nakatitig sa mukha niya. Bakit ngayon ka pa nag-pakita.

“What are you looking at, Take her to the nearest hospital,” utos ko assistant ko.

Maingat niyang kinuha sa mga bisig ko ang babaeng nahimatay, hindi ko alam ang pangalan niya.

“Update me,” utos ko bago siya umalis buhat-buhat ang babae.

Nagpatuloy ako sa meeting room at sinimulan agad ang meeting dahil nandoon na pala silang lahat, ako na lang ang hinihintay.

Malapit ng matapos ang pagpupulong nang biglang tumunog ang cellphone ko.

"Excuse me, if you don't mind?" sabi ko sa kanilang lahat, tumango naman sila bilang pagsang-ayon.

Pumunta ako sa gilid at sinagot ang tawag ng assistant ko “Tell me,” diretsahang sabi ko, hinahabol ko ang oras dahil nasa meeting pa ako.

“Sir, she’s pregnant,” sabi niya sa kabilang linya.

Sa gulat ay nabitawan ko ang cellphone ko. Hindi pwede, hindi pweding buntis siya sa anak ko. Hindi pa ako handing maging ama.

Sa galit ko ay tinapakan ko ang cellphone kong may nagsasalita pa.

Nagulat ang lahat sa ginawa ko pero wala na akong paki. Mabilis akong lumabas para pumunta sa hospital na kinaroroonan niya,

Habang nasa byahe ako ay pinakiramdaman ko ang sarili ko kung ano talaga ang tunay kong nararamdaman. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman sa nalaman ko.

Matutuwa ba ako dahil nasa sinapupunan niya ang anak ko. Magagalit dahil hindi siya ang gusto kong magdala ng anak ko. Halo-halo na ang nararamdaman ko.

Nang makarating ako ng hospital ay ang bigat ng mga paa ko habang tinatahak ang daan patungo sa nasabing kwarto niya.

Ang bagal ko maglakad, ewan ko ba. Kinakabahan ata ako.

Nasa tapat na ako ng room niya pero nag-dadalawang-isip ako kung pipihitin ko ba ang door knob o hindi.

Pabalik-balik ako nang lakad sa harap ng pintuan ng room niya. Hanggang sa bumukas ito at lumabas ang isang nurse mula sa loob.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita si Grandma.

Hindi katulad kaninang umaga ay malawak ang ngiti niyang nakatingin sa akin. Bakit siya nandito? Paano niya nalaman? No wonder she’s the de facto head of our family businesses.

“Dannie, I’m glad you’re here,” sabi niya nang makalapit sa akin at yumakap.

Natulala ako sa babae nang makita kong nakatingin siya sa labas ng bintana, mukang malalim ang iniisip niya.

Humiwalay na sa pagkakayakap si Grandma sa akin.

“Anastasia, sweetheart. Dannie has arrived, and he is the father of your child.” Sabi Niya sa babae. Anastasia pala ang pangalan mo.

Naagaw naman ni Grandma ang atensyon niya kaya tumingin siya sa amin. Ang mata niya ay walang emosyon ng magtama ang mga mata namin. Hindi ko mabasa ang nasa isip niya.

“Grandma, I don't believe this is the appropriate moment for it,” Sabi ko kay Grandma.

Kita ko sa mata niya na hindi pa siya handing pag-usapan ang tungkol sa bagay na iyon.

“Don't tell me what I should or shouldn't do or say, Dannie,” maawtoridad niyang Sabi.

Napabuntong hininga na lang ako. Tumingin ulit ako kay Anastasia pero bumalik ulit ang tingin niya sa labas ng bintana.

Nagkibit balikat na lang ako at umupo sa gilid dahil nangangalay na ang mga paa ko, kanina pa ako nakatayo sa meeting na pinanggalingan ko.

"I understand you we’re both surprised by what happened, but it doesn't bother me. I've made up my mind. Dannie, let's keep the kid and marry Anastasia," nakangiti pero maawtoridad niyang sabi.