Chapter 11

Pagkapasok ko ng school kinabukasan, nahagip kaagad sa paningin ko si Jaypee na nakaupo lang sa isa sa mga bench malapit sa building namin at mukhang may malalim na iniisip. Alam na kaya ng mga magulang nila?

"Hi, morning," bati ko sa kaniya at umupo sa tabi niya.

Bahagya lang siyang tumango pero hindi siya nag-angat ng tingin sa 'kin.

"Si Franzen?"

Nanatili siyang nakayuko at hindi nagsasalita kaya bigla akong kinabahan.

"Wala na. Umalis na siya, R-Raya," naiiyak na aniya.

Hindi ko alam ang gagawin ko nang unti-unting nalaglag ang mga luha niya.

"H-Ha?"

"Alam na ng parents niya... kaya sila umalis. N-nalaman ko lang... kanina no'ng susunduin ko na dapat siya."

<