LOGINNaputol ang pagpapantasiya ko ng marinig ko ang inis na boses ni Claire. "Asawa nga po ako ni Ysrael," Nagpameywang siya sa harap ng guard at napakagat labi.
"Hay nako! Miss marami ang nagsasabi niyan na mga fans. Halos lahat naman kayo ay sinasabi na asawa niyo si Sir Ysrael," saad ng guard sa kanya na ikinairap ni Claire. Oo nga at kasal silang dalawa ni Ysrael ngunit private na kasal lang ang naganap sa kanilang dalawa. Mga kamag-anak at malalapit na kaibigan lang sa trabaho ang nakakaalam na kasal na silang dalawa ni Ysrael. "Sumagot na ba si Jayson sa tawag mo?" Tanong ko kay Aurelia at umiling ito. Nangangawit na ako kakabitbit ng mga dala namin. Nakakainis! Bakit kasi ang tagal nilang sagutin? "Hindi pa, eh. Baka nagtatrabaho pa iyon," Kagat-labing sabi ni Aurelia sa'kin. "Kasi naman itong si Manong guard na ito, ayaw pang maniwala sa akin. Kainis!" Inis na sabi ni Claire at sumimalmal. "Wala ba kayong number ng ibang katrabaho nila diyan? Lintek naman kasi itong si Claire walang number ng asawa niya." Inis na sabi ko dahil ang bigat-bigat na nga ng dala ko ang init pa. "Ah, oo nga pala may number ako ni Justin," saad ni Aurelia at dali-daling tinawagan ito kaya nakahinga kami ng maluwag. Nagkatinginan naman kaming tatlo ng magsilingunan ang mga tao sa paligid namin matapos banggitin ni Aurelia ang pangalan ni Justin. Dali-dali naming hinila si Aurelia sa sulok upang magtago sa kanila dahil baka harasin pa kami para makuha nila ang number ni Justin. "Hello, Justin? Hindi ko kasi matawagan si Jayson, eh. Busy ba kayo? Ah, kaya pala. May dala kaming pagkain for lunch kaso ayaw kaming papasukin ng guard, eh. Sige Salamat. Nasa labas kami ng Sync Entertainment. Ayaw nilang maniwala na girlfriend ako ni Jayson. Hmp!" Inis na sabi ni Aurelia. Parang ewan lang. Tsk! "Sos! Hahaha. Maraming salamat. Bilisan niyo na. Ang bigat ng mga dala namin. Pasabi kay Jayson dalian niya. Siya nagpadala nito tapos ayaw niyang sagutin ang tawag ko? Grabe, ha?" Kunwaring nagtatampong saad niya. Napailing nalang ako sa pinaggagawa ng pinsan ko. "May number ka naman pala ni Justin. Bakit hindi mo tinawagan agad? Pft." Inis na saad ko at sinipa ng mahina ang batong nakita ko. "Eh, Sa nakalimutan ko. Aysus! Gusto mo lang hingin number ni Justin sa akin kunwari ka pa," pangangantyaw ni Aurelia sa'kin. "Anong pinagsasabi mo? H-Hindi no." Utal kong saad na lalo niyang ikinangiti. "Sus! Umamin ka na kasi ibibigay ko naman sa'yo. Akin na nga iyang cellphone mo," saad niya sabay hablot ng cellphone na hawak ko. Sinubukang kong agawin iyon sa kanya pero tinutulak niya lang ako palayo. Napatigil ako sa pakikipag-agawan ng cellphone ko sa kanya ng marinig namin ang malakas na sigawan ng mga tao. Hinihiyaw nila ang pangalan nila Ysrael at Justin na kasalukuyang naglalakad papalapit sa'min. "Justin, I love you!" Hiyaw ng isang babae kay Justin saka nagflying-kiss. 'Tss, He's mine guys! Back off!' Sabi ng mumunting tinig sa utak ko. Akin siya kahit hanggang tanaw pa lang ako ngayon. Napatitig naman ako sa kanya at nakasuot siya ng isang plain t-shirt at jagger habang naka sunglasses. Kasabay niya sa paglalakad si Jayson na ngayon ay nasa harap na ni Aurelia. "Kungju!" Sabi ni Jayson pagkalapit kay Aurelia at kinuha ang mga dala nito. Napuno naman ng hiyawan sa buong paligid at hiniling na sana sila na lang ang masuwerteng babaeng kasama nila. Tipid akong napangiti ng ma-realize ko na sana balang araw ay ako ang maging mapalad na babae sa buhay ni Justin. "What are you doing here?" Rinig kong bulong na sabi ni Ysrael kay Claire. Mukhang mainit pa rin yata ang ulo niya dahil wala siyang matinong makain sa mga niluluto ni Claire. "Baka mag-o-audition sa Sync Entertainment ng may dalang lunch box?" Parang tang*ng sagot niya sa asawa niya. "So, iniisip mo na nakakatawa ka na nyan?" Saad niya at naunang maglakad kay Claire. "Hindi. Iniisip ko kung magiging ganoon ka din ba ka-sweet tulad ni Jayson," saad ni Claire kay Ysrael at hinabol siya. Napailing nalang ako sa kanilang dalawa dahil nakakainggit silang tignan. "Hoy! Ysrael!" Tawag ni Claire sa asawa niya at kumapit sa kanang balikat nito kaya naghiyawan sa inggit ang mga taong nasa paligid nila. "It's a double kill. Jayson and Ysrael with their girls is too much for now." Naiiyak na sabi ng nadaanan kong babae. This time, I feel them dahil isa din ako sa naiinggit tulad nila. Nilibot ko naman ang paningin ko sa paligid upang hanapin si Jayson at nagulat ako ng makitang nasa likuran ko na pala siya. "Tulungan na kita diyan sa mga bitbit mo," nakangiting sabi ni Jayson at kinuha niya ang mga dala kong paper bags. Nang magdikit ang mga kamay namin ay para bang may kuryenteng dumaloy doon kaya nilayo ko agad ang kamay ko. "Okay ka lang ba?" Tanong niya sa'kin. "Ayos lang ako. Ako na ang magbibitbit niyan. Magaan lang naman," sabi ko at akmang kukunin na ang paper bag sa kanya ng ilayo niya ito. "Ano ka ba? Ayos lang iyon. Tara na at nauuna na sila sa'tin," sabi niya at sumunod na siya kay Jayson. Dali-dali ko naman siyang sinundan habang tinititigan ang likuran niya. Muntik pa nga akong mauntog sa likod niya ng bigla siyang huminto, mabuti na lang at napigilan ko ang sarili ko. Tinignan ko kung ano ang tinitignan niya at nakita ko si Jayson na nakikipag-usap sa guard. Ipinakilala niya si Aurelia at si Claire sa guard. Napailing na lang ako ng ngisian ni Claire ang guard at inasar ito na para bang batang pinagmamalaki ang kending nakuha niya. Isip batang talaga! Pagkapasok namin sa loob ng building ay hindi ko mapigilang ilibot ang paningin ko dahil maraming mga kilalang artista ang narito. Nagulat pa nga ako ng hilahin ako ni Jiro dahil muntik na akong mabangga sa isang poste. Nakakahiya ka, Isabella? Nang makarating kami sa training room ay hinanda na namin ang mga pagkain sa mesa. Mukhang magiging isang mahalagang araw ito sa’kin dahil makakasabay kong kumain si Jayson.Nandoon siya samantalang ako bored na bored na dito. Kukuhanin ko na sana ang vodka sa harap ko nang biglang tapikin ng kung sino man ang kamay ko. "What?" Inis kong sambit. "Anong what? Huwag mong sabihin na iinumin mo iyan? Masama iyon para kay baby." Sambit ni Justin at umupo sa tabi ko. Hindi ko napansin na nakabalik na pala siya. "Tsk! Alam ko naman iyon. Hindi ko naman iinumin, eh.” Nakangusong sambit ko. “Sus! Hindi daw,” sambit niya at inayos ang damit niya. “Nakakainip naman dito." Reklamo ko at inikot ang paningin ko sa buong lugar. "Gusto mo bang magsayaw?" Tanong niya sa'kin at nilahad ang kamay niya. Ayiee! Sige, na nga. Inabot ko ang kamay niya saka ngumiti. Wait! Kinikilig ako. Nagpalit ang musika. Slow dance na ito ngayon. Pumunta kami sa gitna, inilagay niya ang kamay ko sa kanyang balikat, ang isang kamay naman ay nasa aking beywang. Nangibabaw sa musika ang malakas na tibok ng puso ko. Napapaisip tuloy ako kung naririnig din ba niya ito? "Nabobored ka na b
Sumakay kami sa sasakyan ni Hiro at agad niyang binuksan ang music player at nagplay ang isang masiglang tugtog. “Kamusta maganda ba?” Tanong niya kaya napalingon ako. “Gawa mo?” Curious kong tanong sa kanya. “Oo, ipapasa ko next week kay Javier once na natapos ko ang lyrics at natapos ang track. “Ang ganda! Buhay na buhay ang tugtog. Mapapasayaw ka kapag narinig. Iba talaga kapag may kaibigan na sikat nauuna ka makinig bago i-release,” humahagikgik na saad ko. “Naku! Ikaw talaga. Hindi pa nga naaprubahan release na agad nasa isip mo,” natatawang saad niya rin. “But seriously, maganda siya. Sikat kaya lahat ng gawa mo. Kaya proud na proud ako sayo, eh,” saad ko sa kanya na taos sa puso ko. “Nga pala…” seryosong saad niya kaya napalingon ako sa kanya. “Bakit ganon? Kanin sa bahay niyo napakatahimik? I mean ang gara ng atmosphere,” sambit niya ng hindi tinatanggap ang paningin sa daan. Napatingin ako sa bintana,”Ganon ba?” Baka dahil ako lang mag-isa…” huminto ako sa pagsasalit
Isabella’s POVNaririnig ko ang mga hakbang ni Justin sa labas ng pintuan, pero hindi ko alam kung pagbubukaan ko ba siya o hindi. Huminga ako ng malalim saka iyon binuksan. Nakita kong naglalakad na siya papunta sa kanyang silid.“Justin?” mahina kong sambit. Wala tugon at patuloy pa rin siya sa paglalakad. Pinikit ko ang mga mata ko at hinaplos ang tiyan ko. “Okay lang marahil ay hindi niya ako narinig,” bulong ko. Subalit kahit paulit-ulit kong sinasabi, ramdam ko ang luhang gustong lumabas sa aking mga mata.Hindi ko alam kung anong nasa isip niya—galit ba? Pagod? O ginagampanan lang niya ang mga iniutos sa kanya?“Isabella,” napasinghap ako ng marinig ang tinig niya. Bumalik siya?“Hindi nga ako nagkamali na gising ka pa. Narito lang ako para siguraduhin kung natutulog ka, marahil ay naninibago ka. Heto ang gatas upang makatulog ka,” seryoso ang boses niya at hindi ko mabasa ang nasa utak niya.“Salamat,” mahina kong sambit. Kinuha ko ang gatas mula sa kanya at tulad kanina ay hi
Napatigil ako sa narinig ko. Hindi ko alam kung bakit mas masakit ang salitang “Act” kaysa sa malamig niyang asal kanina sa bahay. Pilit akong ngumiti sa harap niya ng maka-recover.“Ah—oo,” sambit ko habang sinisikap na magmukhang kalmado. Nararamdaman ko ang mga matang nakatingin sa’min. May mga bulungan. May mga nakataas na cellphone para kunan kami. May mga taong nagtilian din dahil sa ginawa ni Justin.“Kalalabas mo lang ng ospital gumala ka kaagad,” kumunot ang kilay niya saglit bago siya ngumiti ulit. Pilit na ngiti bago niya nilapit muli ang mukha niya sa akin para bumulong.“Naabutan ko pa ang Tito mo sa bahay at pinagalitan ako dahil hindi ko masagot ang tanong niya,” may inis sa boses niya at pa-simpleng tumingin sa akin ng masama. Hinawakan niya ang likod ko, marahan pero may distansya. Para bang sapat lang para magmukha kaming magkasama, pero kulang para maramdaman kong totoo. Pagkaraan ay humarap siya na nakangiti sa mga taong nanonood sa amin.Tsk! Akala ko pa naman! R
Lumabas ako ng silid at nadama ang pag-iisa dahil tahimik ang buong lugar. Hindi ko alam kung bakit ngunit naramdaman kong namasa muli ang aking pisngi. Mabilis ko iyong pinunasan at pilit na ngumiti.“Sanay naman ako dati mag-isa pero bakit ngayon parang ang bigat sa pakiramdam?” Sambit ko sa sarili pagkaraan ay kinuha ang cellphone ko sa bulsa.Si Tito tumatawag…“Isabella,” sambit ni Tito sa kabilang linya ngunit di ako sumagot. Nanatili lang akong nakikinig sa kanya hanggang sa muli siyang magsalita.“Hindi ko ginagawa ’to para parusahan ka,” sabi niya. “Ginagawa ko ’to para hindi ka mag-isa.” Napatigil ako sa narinig ko. Totoo ba? Pero bakit ngayon ay nag-iisa ako?“Naiintindihan ko po,” tanging saad ko sa tawag bago ito tinapos. Napabuntong hininga aoo pagkaraan ay naglakad papunta sa sala."Ano na ngayon ang mangyayari sa amin? Hays!" Kinuha ko ang shoulder bag ko sa sofa bagk muling bumalik sa kwarto ko.Inayos ko ang mga gamit ko pagkaraan ay naligo na upang mahimasmasan. D
Isabella's Pov:Nagising ako nang makaramdam ako ng gutom ngunit paglingon ko sa gilid ay nakita ko si Justin. Kasalukuyan siyang natutulog sa sofa, napakurap-kurap pa nga ako at mahinag tinampal ang mukha ko upang siguraduhin na hindi ako nananaginip. Dali-dali akong tumayo at lumapit sa kanya ng hindi gumagawa ng kahit na anong ingay. Hindi ko napigilang hindi ngumiti ng makita ang guwapo niyang mukha. Totoo ngang nandito siya at hindi ito panaginip. Mas lalong hindi ako namamalikmata. Kanina pa kaya siya dito?Dama ko ang malakas na kabog ng dibdib ko habang dahan-dahan kong nilalapit ang kamay ko sa mukha niya. Nais ko kasing haplusin ang pisnge niya. Pagdating talaga sa kanya ay para bang nagkakarera ang puso ko sa pagtibok. Nakakainis.Malapit na sana dumampi ang kamay ko sa mukha niya nang bigla siyang gumalaw at dahan-dahan dumilat."Anong ginagawa mo?" kunot-noo niyang tanong sa'kin."Ah! Ano... Hehe... Ewan?" patanong na sambit ko dahil hindi ko na malaman ang sasabihin ko.







