Chapter 4: Ang Pagtakas ng Isang Alipin na Walang Survival Skills

Lara’s POV

Tatlong araw na akong naghihingalo sa training.

Tatlong araw na rin akong walang buhay, walang kaluluwa, at walang pag-asa.

At tatlong araw na rin akong nagpaplanong tumakas.

Escape Plan ni Lara™

Step 1: Magsimula ng alas-tres ng madaling araw para tulog ang lahat.

Step 2: Magnakaw ng cloak para hindi halata.

Step 3: Lumabas sa bintana gamit ang bedsheet.

Step 4: Tumakbo na parang may multong humahabol.

Step 5: WAG MAGING ENGOT AT MAHULI.

Simple lang, ‘di ba?

Oo, kung hindi lang ako may record ng pagiging malas.

Midnight Mission: Engot Edition

Dahan-dahan akong gumalaw sa kwarto ko. Sinigurado kong walang tunog ang bawat hakbang habang ninanakaw ko ang isang cloak sa malapit na cabinet.

Pagkatapos, pumunta ako sa bintana.

Nagdugtong ako ng tatlong bedsheet at tinali ito ng napakalakas.

Perfect. Mukha siyang matibay.

Huminga ako nang malalim. This is it.

Kakapit na sana ako nang…

PAK!

Putangina.

NAPUTOL.

AY P*****A NAMAN!

Flight or Fight? Or Matay na Lang?

Nahulog ako mula sa second floor ng kastilyo.

At tangina, ang sakit.

Pero wala akong time magreklamo.

Kahit anong sakit ng katawan ko, tumayo ako at tumakbo nang parang baliw.

Napatingin ako sa paligid—madilim ang buong castle grounds, pero kita ko ang malaking gate sa malayo.

YES! Salvation!

Lalo kong binilisan ang pagtakbo, humahagilap ng hininga. Malapit na! Konti na lang!

Pero bago ko maabot ang gate—

“Alipin, saan ka pupunta?”

PUTANGINA.

Parang bumagsak ang kaluluwa ko sa lupa.

Dahan-dahan akong lumingon.

At doon ko siya nakita.

Nakatayo si Duke Alistair Von Nacht sa itaas ng isang mataas na pader, suot ang itim na cloak niya, at mukhang nagliliwanag ang pula niyang mata sa dilim.

Teka lang.

PAANO SIYA NANDOON?!

Nagtaas siya ng kilay. “Nag-a-attempt ka bang tumakas?”

Umiling ako nang mabilis. “H-ha? Hindi po! N-nagjo-jogging lang!”

Tahimik siyang bumaba sa pader. Isang segundo lang, nakatapak na siya sa lupa.

“Jogging?” Umangat ang isang sulok ng labi niya. “Sa ganitong oras?”

Ngumiti ako ng pilit. “Healthy living po, Your Grace.”

The Duke’s Death Stare

Lumakad siya palapit sa akin.

At unti-unting bumigat ang pakiramdam ko.

Parang dumilim ang paligid.

At parang biglang naging mas malamig ang hangin.

Napalunok ako. Gusto ko lang naman ng kalayaan, bakit parang death sentence agad ang natanggap ko?

“Lara.”

Napatingin ako sa kanya.

At sa isang iglap, isang kamay niya ang mahigpit na humawak sa leeg ng damit ko.

“GAH—”

Bago ko pa maisipang lumaban, binuhat niya ako na parang wala akong timbang at hinagis pabalik sa balikat niya.

PUTA, ANO ‘TO?! SACK OF RICE CHALLENGE?!

Pumalag ako. “H-Hoy! Ano ‘to?! Baboy ba ako?! Ibaba mo ako, gago ka!”

Pero wala siyang pake.

Tumingala lang siya nang bahagya, at sa isang segundo lang—

Bumalik na kami sa taas ng pader.

Nag-freeze ako.

Hala, anong nangyari?!

Back to Prison

Pagdating sa kwarto ko, dire-diretso akong inihagis ni Alistair sa kama.

PUTANGINA, ANO NAMAN ‘TO?!

Sinubukan kong bumangon, pero agad niyang hinila ang magkabilang kamay ko at itinulak ako pababa.

Bumaba ang mukha niya, halos magkadikit ang ilong namin.

Napatigil ako sa paghinga.

Tangina, ang lapit!

Pero hindi ito kilig moment.

Dahil ramdam ko ang malamig na galit sa mata niya.

“Nais mo bang mamatay?” tanong niya, mababa ang boses.

Napalunok ako. “H-ha?”

“Kapag lumabas ka sa kastilyong ito, hindi ka magtatagal nang isang araw.”

Nagtaas ako ng kilay. “Bakit? Ganoon ba ako kahina?”

“Hindi iyon ang dahilan.” Lumalim ang boses niya. “May naghahanap sa’yo.”

Natigil ako.

“…Ano?”

Tumayo siya, nag-cross arms.

“Hindi ako ang unang taong gustong magkaroon ng isang alipin mula sa ibang mundo.”

Napakurap ako.

Teka lang. ANO RAW?!

End of Chapter 4