Share

Kabanata 3

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-08 19:14:16

Masakit ang ulo ko.

Yung tipong parang may rock band na tumugtog sa loob ng bungo ko buong gabi.

I squinted as sunlight peeked through unfamiliar white curtains. Sandali… saan ako?

I tried to sit up but stopped mid-move.

Holy crap.

I was in a king-sized bed. White sheets. Silk. Sobrang lambot, parang ulap. Then it hit me.

I was not in my bed.

This was not my condo.

This wasn’t even a hotel room.

I froze.

Dahan-dahan kong tinignan ang sarili ko. I was wearing someone else’s oversized shirt. Wala akong memory bumili ng ganito. I looked around—elegant furniture, modern art on the walls, minimalist pero mukhang mamahalin.

Then, the scent.

Masculine. Clean. Expensive.

My pulse quickened.

Memories tried to piece themselves together but everything was fuzzy.

Wine. Music. A deep voice. That hand on my back. Eyes that looked at me like they saw straight through me.

Then..

Atticus. Yes, he told me his name.

Biglang bumukas ang pintuan.

I held my breath.

There he was, standing by the door in gray lounge pants and a white shirt, holding two mugs of coffee. Barefoot. Relaxed. Calm. But his eyes instantly locked on mine.

"You're awake," he said, voice still that same low timbre.

I opened my mouth pero walang lumabas.

He walked closer and handed me the mug. "Black, no sugar. Tama?"

I blinked. "H-How did you…?"

"You mentioned it. Last night," he said, sitting down on the chair across the bed.

I took the coffee, if only to have something to hold. My fingers were cold despite the mug’s warmth.

“W-What happened?” I finally asked, my voice barely above a whisper.

He didn’t look away. “Nothing happened you didn’t want.”

My face flushed. “I mean… I don’t usually…” I trailed off, embarrassed, flustered.

“You don’t do one-night stands. You told me that too.”

I nodded slowly, still trying to breathe evenly. “But did we…”

He held my gaze. "Yes."

My heart stopped. Tumigil ang mundo ko sandali.

"But," he added, “I made sure you were okay. You were drunk, but you weren’t out of control. You knew what you wanted. I asked… you answered. Clearly.”

I looked down, my chest tightening. Ano ba ’tong ginawa ko…?

"I should go," I mumbled, setting the mug down shakily.

“You don’t have to rush.”

But I was already gathering my things. My heels. My bag. My pride, somewhere on the floor.

“I’m not like this,” I said, not even sure if I was talking to him or myself.

"I believe you," he said simply.

I forced a smile. “Thank you… for the coffee.”

As I headed toward the door, he said one last thing that made me stop.

“If ever you need anything… especially after this night—call me. Please.”

I didn’t turn back. I couldn’t.

Because at that moment, I didn’t know if I should be relieved……or terrified.

Because something told me, this wasn't the end.

It was just the beginning of a much bigger storm.

Pagpasok ko sa unit ko, bumungad agad ang katahimikan.

No loud voices. No judgment. Just me… and the pounding guilt that refused to go away.

I dropped my heels by the door and leaned against the wall. Pinikit ko ang mga mata ko sandali, trying to catch my breath — but how do you breathe normally after waking up in a stranger’s bed? Not just any stranger, but Poseidon Atticus Koznetzov.

The man you only hear about in whispers.

The man I slept with.

My head throbbed again. Ayan kasi, inom pa. Tanga.

I kicked off the oversized shirt and tossed it into the laundry. Bigla akong natigilan.

That shirt… It still smelled like him.

I took a long, cold shower. Scrubbed my skin like I could erase last night. Pero kahit gaano ko pa kuskusin, I couldn’t wash away the heat of his hands, the feel of his lips, the way he looked at me like I was something rare.

“Stop it,” I whispered to myself in the mirror. “Wala lang ‘yon. You were drunk. Curious. Desperate, maybe.”

And let’s be real — I wanted a child. Not a relationship. Not a man. I reminded myself of that again and again.

Anak lang. Hindi asawa.

I wrapped myself in a towel and sat on the edge of my bed. My phone lit up with notifications. Missed calls from my best friend. Messages from my eldest sister asking if I got home safe. And one unsaved number with a short message:

> “You left your earrings. I’ll have my driver return them. — Poseidon”

I stared at it for a while, not sure how to feel.

Bakit ba siya ang naiwan sa isip ko?

I shook my head and sighed deeply.

I wasn’t the type to fall easily. I’ve survived heartbreaks I never had. Built a life on my own. Became everything I dreamed of without needing someone to hold my hand.

This wasn’t going to change anything.

Last night was just a blip. A reckless, unexpected detour in my carefully planned map.

Or so I thought.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Kabanata 12

    "Wait lang. Umupo ka rito. Uubusin ko muna 'tong pagkain ko, tapos usap tayo," aniko habang tinuturo ang bakanteng silya sa tabi ko.Buti na lang may isa pang upuan. Di siya kumilos, parang estatwa. Deadma na lang ako. Kung ayaw niya, ‘di wag. Niyaya ko na, diba? Choice na niya ‘yon."Kumain ka na ba? Kain tayo," alok ko, sinubukang gawing magaan ang hangin kahit medyo mabigat na.Bumuntong-hininga siya nang malalim, tapos tumingala sa langit na parang doon niya hahanapin ang sagot. Di ko talaga siya mabasa. Laging misteryoso, laging may dalang drama.Umiling na lang ako at tinapos ang pagkain ko. Tahimik. Tanging kaluskos ng dahon at paglagok ko ng tubig ang naririnig.Maya-maya, napansin kong dahan-dahan siyang umupo rin sa silya. Medyo hirap siya dahil malaki siyang tao, parang hindi sanay sa masisikip na espasyo. Pero at least, umupo siya.Mukhang handa na rin siyang makinig, or sumagot.Tahimik pa rin. Ramdam ko ang bigat ng hangin sa pagitan namin. Wala pa siyang sinasabi, pero

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Kabanata 11

    Alas-sais ng umaga, nasa hardin na ako.Simpleng umaga. Diniligan ko muna ang mga tanim kong pechay, sili, at mga munting rosas sa gilid ng pader. Sabado ngayon, thank God, at kahit papaano, mas luwag ang oras ko. Kaunti na lang ang ginawa ko for school purposes kagabi. Four months pa naman tiyan ko, ayos lang naman.But knowing our university…they’re unpredictable.Kahit maternity leave ko ay next month pa, may tendency silang biglaang i-email ka about emergency faculty meetings or last-minute reports. Kaya kahit weekend, alert mode pa rin ako.Pero ngayon, self-care muna.Pagkatapos sa hardin, pumasok ako sa loob ng bahay.It's time for breakfast. Simple lang. Scrambled eggs, sinangag, at tinapa. Sinamahan ko na rin ng gatas kaysa kape, syempre bawal na ‘yon sa buntis.Naalala ko tuloy, nung dati, isang buong araw ako walang kain. Ngayon, kapag di ako nakakain sa tamang oras, parang magugunaw ang mundo. I’m living for two now.Napagdesisyunan kong sa veranda ako kumain.Masarap ang

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Kabanata 10

    "Buntis ka?!" Napadilat ako at mabilis nilingon sa nagmamay-ari ng boses. There, I saw Aling Gabina, the Marites of the Year. Siya pala ang reyna ng mga chismosa. Nanlaki ang mga mata nitong makita ang umbok kong tiyan. Nakapamewang habang may pamaypay. "Opo." Sagot ko habang hinihimas ang aking tiyan. It's visible dahil fitted dress ang suot ko. "Tama nga ang sabi nila. Umuwi ka galing syudad na buntis! Bueno, bagay sayo. Nasaan asawa mo?" Sumilip-silip ito sa bahay ko. Hinanap ang asawa ko raw. Ang sperm donor ko, she mean. Napakamot ako sa tagiliran dahil magsisinungaling na naman ako. Asus! Alam mo naman na alam na niya ang pinagkakalat ko sa kapit bahay. Inunahan ko na sila no'. Ako ang magsimula ng kwento at ako ang mag-wawakas. Paiba-iba kase ng story nila and I don't like it. As a writer also, ang papanget ng kwento nila. Parang ako pa ang kawawa dahil nabuntis daw ako na walang ama ang anak ko. So what? Di ko ba kayang buhayin ang anak ko? "Yun nga eh. Wala siya dito..

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Kabanata 9

    Napapikit ako when I saw two lines. No. Mali. Naduduling ata ako. Wait, ano naman kung buntis ako? This is what I want. What I wanted… right? Napadilat ako. Muling tinitigan ang hawak kong pregnancy test. Ba’t ang bilis naman? One night lang ‘yun eh. One reckless, stupid night na dapat sana ay nakalimutan ko na. Pero hindi. Nag-iwan pala ‘yun ng bakas, buhay na bakas. Napasuklay ako sa buhok, kasabay ng pilit na paghinga. Tinitigan ko ang sarili sa salamin. Hawak-hawak ko pa rin ang test kit na para bang baka magbago pa ang sagot. It’s two lines nga talaga. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko at dumaan talaga ako sa convenience store kanina. Wala sa plano ‘yun. Lutang ako pagkatapos ng biro ng co-teacher ko kanina. Umiikot pa nga ang mundo ko habang bumibili ako, parang may gumagabay sa bawat hakbang ko. At ngayon… heto na ako. Tulala. Walang alam kung dapat ba akong matawa o maiyak. Buntis ako. Dalawang salita, pero parang buhos ng malamig na tubig sa katawan ko.

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Kabanata 8

    Napahinga ako ng maluwag dahil may tumawag sa kanya, dahilan para umalis agad siya sa hotel room ko. Di ko kaya kapag kasama ko siya ng ilang minuto pa. Parang sasabog ang dibdib ko, hindi dahil sa kilig, kundi dahil sa kaba. Sa guilt. Sa hindi ko maipaliwanag na pakiramdam. Tahimik ang buong silid. Pero ang isip ko, magulo. Maingay. Parang may nagbabangayang dalawang tinig sa loob ng utak ko—isa nagsasabing okay lang ‘to, at isa nagsasabing maling-mali ang lahat. Di ko gusto ang sinasabi niya. Ba’t parang big deal sa kanya ang nangyari sa amin? Kung tutuusin, ako ang dapat mag-alala. Ako dapat ang magtanong kung anong mangyayari ngayon. Ako sana ang maghabol dahil... virginity ko ang nawala. Pero bakit ganito? Bakit ako ang nakaramdam ng parang ako pa ang may kasalanan? Parang ako pa ang dapat umiwas sa kanya, habang siya, parang... may tinatago? Huminga ako ng malalim at tinapik ang sarili ko. “Tama na. Ceila, tama na.” I accepted my fate. Dahil lasing na lasing ako. Dahil gu

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Kabanata 7

    Tahimik. Ramdam ko ang tensyon sa hangin. Tahimik siyang pumasok at naupo sa single couch sa gilid ng sala area habang ako naman ay naiwan sa may pintuan, hindi alam kung dapat bang isarado o itaboy siya palabas.Pero ayun siya—nakaupo, relaxed, parang kaswal lang ang lahat.Ako? Parang gusto ko nang magpanic."Okay," panimula ko habang isinasara ang pinto. "Anong gusto mong pag-usapan?"Tumingin siya sa akin. Diretso. Walang takas. "You. Me. That night."Napaupo ako sa kabilang dulo ng maliit na sofa. Kailangan ko ng distansya. Kailangan ko ng hangin."Atticus, I don't even remember half of what happened.""Then let me remind you," aniya, leaning slightly forward."Don't."Napalingon siya sa akin, bahagyang kumunot ang noo."Hindi ko kailangan ng reminder. Ang kailangan ko... explanation. Closure. Kasi kahit isang gabi lang ‘yon, it messed with my head. You messed with my head."He sat back, arms crossed. “You think you're the only one confused? I’ve been looking for you the whole da

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status