Share

Kabanata 3

last update Last Updated: 2025-06-08 19:14:16

Masakit ang ulo ko.

Yung tipong parang may rock band na tumugtog sa loob ng bungo ko buong gabi.

I squinted as sunlight peeked through unfamiliar white curtains. Sandali… saan ako?

I tried to sit up but stopped mid-move.

Holy crap.

I was in a king-sized bed. White sheets. Silk. Sobrang lambot, parang ulap. Then it hit me.

I was not in my bed.

This was not my condo.

This wasn’t even a hotel room.

I froze.

Dahan-dahan kong tinignan ang sarili ko. I was wearing someone else’s oversized shirt. Wala akong memory bumili ng ganito. I looked around—elegant furniture, modern art on the walls, minimalist pero mukhang mamahalin.

Then, the scent.

Masculine. Clean. Expensive.

My pulse quickened.

Memories tried to piece themselves together but everything was fuzzy.

Wine. Music. A deep voice. That hand on my back. Eyes that looked at me like they saw straight through me.

Then..

Atticus. Yes, he told me his name.

Biglang bumukas ang pintuan.

I held my breath.

There he was, standing by the door in gray lounge pants and a white shirt, holding two mugs of coffee. Barefoot. Relaxed. Calm. But his eyes instantly locked on mine.

"You're awake," he said, voice still that same low timbre.

I opened my mouth pero walang lumabas.

He walked closer and handed me the mug. "Black, no sugar. Tama?"

I blinked. "H-How did you…?"

"You mentioned it. Last night," he said, sitting down on the chair across the bed.

I took the coffee, if only to have something to hold. My fingers were cold despite the mug’s warmth.

“W-What happened?” I finally asked, my voice barely above a whisper.

He didn’t look away. “Nothing happened you didn’t want.”

My face flushed. “I mean… I don’t usually…” I trailed off, embarrassed, flustered.

“You don’t do one-night stands. You told me that too.”

I nodded slowly, still trying to breathe evenly. “But did we…”

He held my gaze. "Yes."

My heart stopped. Tumigil ang mundo ko sandali.

"But," he added, “I made sure you were okay. You were drunk, but you weren’t out of control. You knew what you wanted. I asked… you answered. Clearly.”

I looked down, my chest tightening. Ano ba ’tong ginawa ko…?

"I should go," I mumbled, setting the mug down shakily.

“You don’t have to rush.”

But I was already gathering my things. My heels. My bag. My pride, somewhere on the floor.

“I’m not like this,” I said, not even sure if I was talking to him or myself.

"I believe you," he said simply.

I forced a smile. “Thank you… for the coffee.”

As I headed toward the door, he said one last thing that made me stop.

“If ever you need anything… especially after this night—call me. Please.”

I didn’t turn back. I couldn’t.

Because at that moment, I didn’t know if I should be relieved……or terrified.

Because something told me, this wasn't the end.

It was just the beginning of a much bigger storm.

Pagpasok ko sa unit ko, bumungad agad ang katahimikan.

No loud voices. No judgment. Just me… and the pounding guilt that refused to go away.

I dropped my heels by the door and leaned against the wall. Pinikit ko ang mga mata ko sandali, trying to catch my breath — but how do you breathe normally after waking up in a stranger’s bed? Not just any stranger, but Poseidon Atticus Koznetzov.

The man you only hear about in whispers.

The man I slept with.

My head throbbed again. Ayan kasi, inom pa. Tanga.

I kicked off the oversized shirt and tossed it into the laundry. Bigla akong natigilan.

That shirt… It still smelled like him.

I took a long, cold shower. Scrubbed my skin like I could erase last night. Pero kahit gaano ko pa kuskusin, I couldn’t wash away the heat of his hands, the feel of his lips, the way he looked at me like I was something rare.

“Stop it,” I whispered to myself in the mirror. “Wala lang ‘yon. You were drunk. Curious. Desperate, maybe.”

And let’s be real — I wanted a child. Not a relationship. Not a man. I reminded myself of that again and again.

Anak lang. Hindi asawa.

I wrapped myself in a towel and sat on the edge of my bed. My phone lit up with notifications. Missed calls from my best friend. Messages from my eldest sister asking if I got home safe. And one unsaved number with a short message:

> “You left your earrings. I’ll have my driver return them. — Poseidon”

I stared at it for a while, not sure how to feel.

Bakit ba siya ang naiwan sa isip ko?

I shook my head and sighed deeply.

I wasn’t the type to fall easily. I’ve survived heartbreaks I never had. Built a life on my own. Became everything I dreamed of without needing someone to hold my hand.

This wasn’t going to change anything.

Last night was just a blip. A reckless, unexpected detour in my carefully planned map.

Or so I thought.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Chapter 111

    "We can't contact your husband. Kahit si Athena ay hindi rin. Pinilit naming alamin ang kalagayan niya, pero hanggang nga........" Nabaling sa akin ang kanyang mga mata, puno ng lungkot at bigat ng responsibilidad. Subalit sa mismong sandaling iyon, tila nag-iba ang mundo ko. Parang may malamig na tubig na bumuhos sa buo kong katawan. Tila nagiging malabo ang paligid. Unti-unting humina ang pandinig ko, at ang boses ni Mayor ay para na lamang alingawngaw sa loob ng isang hungkag na silid. Hindi ko na marinig nang malinaw ang mga susunod niyang salita, para bang lahat ng tunog ay naghalo-halo at naging ugong na nagpapabigat sa aking ulo. Parang lumiliit ang sala, lumalabo ang liwanag ng mga ilaw, at bawat segundo ay parang nagtatagal. Pumikit ako ng mariin, subalit imbes na mawala ang lahat, lalo lamang akong binalot ng pagkahilo. Ang mga kamay kong nakapatong sa hita ay nagsimulang manginig. Ramdam ko ang malamig na pawis na unti-unting dumadaloy sa aking batok pababa sa likod.

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Chapter 110

    Sumakit ang ulo ko sa lahat ng nalaman ko, para bang unti-unting bumibigat ang paligid at mas lalo akong nahihirapan huminga. Ang dami kong iniisip, ang dami kong tinatangkang iproseso, at sa bawat piraso ng impormasyong natuklasan ko, mas lalo akong nababahala. Hindi na naging kalmado ang isipan ko. Parang sunod-sunod na alon ng kaba at takot ang humahampas sa akin, at kahit anong gawin ko, hindi ko mapigilan. Ngayon, mas malinaw na sa akin ang lahat. Pinagtagpi-tagpi ko ang mga natutunan ko mula pa noon. Ang tungkol kay Athena, na ikinasal kay Zeus Smith, at sa pamilya nitong hindi lamang makapangyarihan kundi may kontrol sa halos lahat ng aspeto ng lipunan. Idagdag pa si Atticus, na galing sa Koznetsov Clan, isang pangalan na nanginginig sa parehong mundo ng negosyo at ng Mafia. Dalawang clan na parehong kinatatakutan, parehong nasa tuktok ng kapangyarihan. Napakabigat isipin. Hindi basta-basta ang dalawang clan na ito, at ngayon ay naiipit kami sa gitna. Paano naisip ni Atticu

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Chapter 109

    "Kaya ba, ganoon na lamang ang uncle ni Atticus?" mahina kong tanong, ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Para bang ang bawat salita ay may dalang sagot na ayaw kong marinig ngunit kailangan kong malaman. Muling bumuntong-hininga si Mayor, mabigat at puno ng alalahanin. Umayos siya ng upo, inilapag ang magkabila niyang siko sa mesa, at tinitigan ako nang diretso. Hindi niya tinatanggal ang tingin niya, para bang sinusukat niya ang tapang ko bago niya ilatag ang lahat ng katotohanan. “Precisely,” sagot niya sa mababang tinig, malinaw at walang pag-aalinlangan. “The moment Poseidon steps down from his throne, ang unang tatayo para angkinin ito ay walang iba kundi ang sariling tiyuhin niya. At kung mangyayari iyon, Mrs. Koznetsov, hindi lang siya ang malalagay sa panganib, pati na rin kayo ng anak ninyo. That man has been waiting for years. Palagi siyang nasa likod, nagmamasid, naghihintay ng kahinaan. At ngayong nararamdaman niyang bumibitaw na ang pamangkin niya, he will no

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Chapter 108

    “Did you trust your husband, Mrs. Koznetsov?” malamig at mabigat ang tanong ni Mayor, halos umalingawngaw sa buong silid na para bang iyon lamang ang mahalagang bagay sa sandaling iyon. Napakurap ako, hindi agad nakapagsalita. Saglit kong naramdaman ang panunuyo ng lalamunan ko. Pinisil ko ang palad kong nakapatong sa hita ko bago ko siya tiningnan nang diretso. Tumango ako bilang sagot, bagaman ramdam kong nanginginig ang katawan ko. “Yes,” mahina ngunit malinaw kong sagot, na para bang iyon ang tanging katotohanang kaya kong panghawakan. Nanatiling matalim ang titig ni Mayor, para bang sinusuri niya ang mismong kaluluwa ko. Hindi siya agad nagsalita, kundi umupo muna sa upuan sa tapat namin, pinagdikit ang kanyang mga daliri na nakapatong sa mesa. Ang bawat galaw niya ay puno ng awtoridad, parang sanay siyang lahat ng tao sa paligid ay sumunod sa kanya nang walang pag-aalinlangan. “Good,” aniya sa wakas, may bahid ng pagsang-ayon sa tinig ngunit hindi iyon nagbigay ng ginhaw

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Chapter 107

    Lumabas kami sa kubo na nilalakad nang patagong pag-akyat sa bakuran. Mabagal ang pag-ikot ng mundo ko sa bawat hakbang, ngunit lahat ng kilos ay parang naka-slow motion. Ang pag-iling ng damo sa ilalim ng lampara, ang liwanag ng buwan na humahati sa mga dahon, ang amoy ng lupa pagkatapos ng putok. Habang tumatawid kami sa maling taniman at pumapasok sa masikip na korte, pinuna kong parang may nagmamasid na mata mula sa dilim. Nagpapabilis ako ng bahagya ng lakad, at ramdam kong tumitibok nang malakas ang puso ko. Sa paglipas ng mga minuto, unti-unti namin naiiwan ang lugar ng kubo at pumapasok sa makitid na daan na pilit hinahawakan ng mga poste ng ilaw, ang shortcut. Ang puso ko ay abala sa pagbabasa ng mukha ng sinumang dadaan sa amin. Nagtiyaga ako, nagmamasid, nagtatala kahit na hindi nakasulat. Nais kong magkaroon ng ebidensya, kahit sa larangan ng aking sariling damdamin. Nang makarating kami sa kanto malapit sa bahay ni Mayor, nakita ko ang munting liwanag ng bahay. May mg

  • Accidentally Yours, Mr. Billionaire!   Chapter 106

    Sa bawat hakbang na ginagawa namin sa dilim, ramdam ko ang bigat ng kaba sa dibdib ko. Hindi ko alam kung saan kami dadalhin ni Leo, ngunit wala akong ibang pagpipilian kundi ang magtiwala sa kanya. Pinipigilan ko ang bawat hikbi na gustong kumawala mula sa lalamunan ko. Si Lillyna ay nakadikit sa dibdib ko, mahigpit kong niyayakap at pinapatahan, kahit ang totoo ay ako mismo ang nangangailangan ng pagpapatahan. Makalipas ang ilang minuto ng nakakapagod at nakakatakot na paglalakad sa madilim na likod ng bahay, huminto si Leo sa isang makitid na daan na tila hindi naman karaniwang dinaraanan. May mga talahib na halos hanggang balikat at may bakod na gawa sa kahoy at kawayan. Saglit niyang sinilip ang paligid bago inabot ang maliit na susi mula sa kanyang bulsa. “Dito tayo,” mahina niyang sabi, sabay pinihit ang isang nakatagong maliit na pinto sa bakod. Napahigpit ang hawak ko kay Lillyna habang sinundan ko siya papasok. Sa loob, may isang lumang bahay-kubo na nasa ilalim ng lil

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status