Kabanata 4

Dasha's Point Of View.

Namatay si Mama dahil sa sakit sa puso, ilang taon niya na ring iniinda iyon ngunit masyado kaming mahirap para bilhin lahat ng gamot na kailangan niya. Naalala ko noon, palagi niyang sinasabi sa akin na mag-asawa ako ng mayaman. Alam niya kasing hindi niya ako mapagtatapos ng pag-aaral.

Kaya siguro isang golddigger ang palaging tinatawag sa akin ni Elias, dahil sa tingin niya ay pera lang ang habol ko sa kaniya. Kahit ilang beses kong sabihin na mahal ko siya, hindi niya iyon pinaniniwalaan.

Alam kong kaya palaging sinasabi sa akin ni Mama na mag-asawa ako ng mayaman ay dahil isang walang kwentang lalaki ang napang-asawa niya. Iniwan ni Papa si Mama noong nalaman niyang buntis ito, hindi pa raw kasi handang magpamilya.

Nakakatawang isipin na parehas kami ng landas na tinatahak ni Mama. . .

"Mama, magkakaroon ka na ng apo," bulong ko sa libingin niya habang hawak-hawak ko ang tiyan kong may kalakihan na. 7 months na akong buntis at ilang buwan na lang ang hihintayin ko para masilayan ko ang aking anak. "Alam kong ayaw mo akong matulad sa nangyari sa'yo, pero sorry dahil nabigo kita. Mahal na mahal ko si Elias, Mama. Pero anong magagawa ko kung may pamilya na pala siya?"

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa aking mga mata, kahit ilang taon na ang lumipas ngunit masakit pa rin ang pagkawala ni Mama. Sana ay nandito siya sa tabi ko para gabayan ako sa aking pagbubuntis dahil hanggang nyayon, pakiramdam ay hindi ko pa rin kayang maging isang mabuting Ina.

"I'm sure she's really proud of you," narinig kong saad ng kung sino at kahit hindi ako lumingon sa aking likuran ay alam kong si Samuel iyon.

Hindi ko maiwasang mapangiti, ang akala ko noong una ay isang beses niya lang ako tutuluyan. Ngunit sa ilang buwan na lumipas, napagtanto kong siya pa rin ang lalaking una kong minahal non, siya pa rin si Samuel na naging asawa ko sa loob ng isang taon. Hindi niya ako pinabayaan kahit na madalas ay abala siya sa kaniyang trabaho, hindi niya nakakalimutang tanungin kung ayos lang ba ako.

Siya ang bumibili ng mga cravings ko kahit na nahihiya akong magsabi dahil pera niya ang gagamitin para makabili, pero palagi niyang sinasabi na isipin kong tinutulungan lang ako ng isang matalik kong kaibigan. Nagpapasalamat talaga akong nandito siya sa tabi ko, dahil hindi ko alam kung makakayanan ko ba ang lahat ng 'to nang mag-isa lang.

Hapon na noong umalis kami ng seminteryo, tahimik lang ako sa loob ng kaniyang sasakyan na kaagad niya namang napansin.

"Kanina ka pa tahimik, what are you thinking?" tanong niya at lumingon sa akin.

Malakas akong bumuntong-hininga bago hinimas ang aking tiyan. "Ang baby ko..."

"Sinabi ko naman sa'yong handa akong tumayong maging Tatay ng anak mo," seryosong tugon niya, hindi ito ang unang beses na sinabi 'yon ni Samuel. Palagi nitong sinasabi na huwag na akong mag-alala dahil kaya niya namang maging Ama sa anak ko.

Alam ko namang kaya niya at alam kong mamahalin niya ang anak ko na parang sarili niya itong anak pero, "Anong sasabihin ng magulang mo? Hindi pa nga nila alam na sa condo mo ako nakikituloy."

"Don't worry about them, pwede tayong magpakasal ulit at saka natin sabihin sa kanilang may anak na tayo," saad niya na nagpakunot ng noo ko.

"Seryoso ka ba sa sinasabi mo? Alam mo namang mahal ko pa si Elias," inis kong sabi. "Huwag mong sayangin ang buhay mo para sa akin, ang daming babaeng magmamahal sa'yo. Sobra-sobra na ang pagtulong mo sa akin, hindi naman kailangan umabot pa sa puntong pakasalan ko ulit ako."

"Pero kaya ko ba silang mahalin katulad ng pagmamahal ko sa'yo?" pagtutol niya, "Wala akong pakialam kung mahal mo pa ang lalaking iyon, ang sa akin lang ay handa akong tumayong maging Tatay ng anak mo. Alam ko rin namang ayaw mong maranasan niya ang naranasan mo."

Natahimik ako dahil sa narinig, alam kong tama siya. Ayokong maranasan ng magiging anak ko ang lumaking walang Tatay, pero napakasarili ko naman ata para pakasalanan si Samuel kahit na sa puso ko ay hindi pa rin mawala si Elias.

"Pag-isipan mong mabuti ang alok ko, Dasha. . ."

Pag-uwi namin sa condo ay kaagad akong naupo sa sofa dahil sa labis na pagod, dumiretso naman si Samuel sa kusina upang gumawa ng miryenda.

Hindi pa rin mawala sa isip ko ang alok niyang pakasalan ulit ako, ang akala ko noong una niyang sinabi ang bagay na 'yon sa akin ay nagbibiro lang siya dahil tumatawa siya noong sinasabi niya iyon. Pero seryoso pala siya, seryoso siyang pakasalan ako sa pangalawang beses.

Makakas akong napabuntong hininga, sumasakit ang ulo ko kapag iniisip ko iyon at bago pa ako tuluyang mabaliw sa kakaisip ay tumayo ako upang buksan ang TV, mabilis kong naramdaman ang panlalamig ng mga kamay ko ng bumungad sa akin si Elias. Nasa korte siya at nakausot ng formal na damit, pinagmasdan ko ang kaniyang mukha. Ito ang unang beses na nakita ko siya pagkatapos ng divorcement namin.

Ang dami kong napansin na pagbabago sa kaniyang mukha, malalim pa rin ang mga mata niya dahil alam kong palagi siyang stress sa mga kasong hinahawakan niya. Pero kahit ganoon ay ang guwapo niya pa rin, nang matapos ang hearing ay nakatutok pa rin sa kaniya ang camera at hindi ako pwedeng magkamali sa nakita ko paglabas niya ng supreme court.

Si Bianca ang naghihintay sa kaniya paglabas niya, nakita kong ngumiti si Elias bago halikan ang babae sa pisngi pagkatapos noon ay sila sumakay ng sasakyan at umalis.

Mabilis kong pinatay ang TV pagkatapos kong mapanood iyon, ilang minuto akong nakatulala. Iyon ang unang beses kong makita ang ganoong klaseng ngiti ni Elias, may parte sa akin ang natutuwa dahil alam kong masaya na siya sa piling ni Bianca. Ngunit may parte rin sa akin ang nasasaktan dahil alam kong hindi siya naging masaya sa tatlong taon naming kasal.

"Here's your food, Dasha."

Napatingin ako kay Samuel ng ilapag niya ang niluto niyang meryenda sa harapan ko, may ngiti sa kaniyang labi habang binibigay iyon sa akin.

Sa tingin ko dapat na rin akong maging masaya, ngumiti ako pabalik sa kaniya at nagsalita. "Samuel, napag-isipan ko na ang alok mo. Handa akong magpakasal ulit sa'yo. . ."