Kabanata 6

Elias's Point Of View.

I never thought I would become an attorney, noong bata pa lang ako hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto ko sa buhay. Everyone pressured me to be like this, to be like that, I need to be like that person, everyone around me made me feel like I have to be better than everyone. Sinabi pa nilang huwag akong maging cause ng disappointment dahil walang Macini ang nabubuhay sa mundo na isang failure.

But my Mom, she never made me feel that I have to be someone far from who I am.

Kaya noong nawala siya, matindi ang naging galit ko sa mundo. She is the only person who understands me, so why did the world take her from me? Ang akala pa ng mga tao ay namatay siya dahil sa kaniyang allergy, pero hindi nila alam ang totoong nangyari na kaya siya namatay ay dahil may pumatay sa kaniya.

It's a murder case. . .

Ang sakit isiping isa akong tanyag at successful na attorney pero hindi ko magawang hanapin at ipakulong ang pumatay sa Mom ko. I have been successful in many cases, I have imprisoned everyone who should pay for the evil things they have done. But when it comes to my Mom's case, I always lose myself.

Sigurado hindi ko pa rin tanggap na wala na talaga siya mundo, I love her so much. Mahal na mahal ko siya kaya kahit noong ang huling habilin niya sa akin bago siya mawala ay pakasalan ko si Dasha na anak ng isang maid sa hacienda namin ay ginawa ko.

But I never treated her right. . . because I don't love her and I will never.

"Elias, nabalitaan mo na ba?"

Napalingon ako sa matalik kong kaibigang si Joel nang pumasok siya sa aking opisina, tumigil ako sa aking ginagawa at tinignan siya.

"Kaninong kaso?" seryosong tanong ko ngunit mabilis siyang umilang.

"Hindi 'to tungkol sa mga kasong hawak mo," sagot niya.

Napahawak ako sa aking sintido bago sumandal sa swivel chair na aking inuupuan, mukhang wala na namang kabuluhan ang lalabas sa kaniyang bibig. "I don't have time for your jokes, Joel. Get out of my office because I have a lot of work to do," tugon ko bago binalik ang atensyon ko sa binabasang statement ng aking client.

"Hey, this is about Dasha Macini but she's now Dasha Valdez!"

Napatigil ako sa paglipat ng pahina ng papel na aking binabasa dahil sa narinig, muli akong lumingon sa kaniya at seryosong napatingin sa kaniya. "What do you mean she's now Dasha Valdez?"

"Kalat na kalat sa business world na kasal na siya kay Samuel Valdez," sagot niya na kinakunot ng aking noo.

Ilang buwan pa lang ang lumipas simula ng magdivorce kami, nakahanap na kaagad siya ng papakasalan? Hindi ko pinalaam sa publiko ang kasal namin ni Dasha, tanging si Joel lang at ang mga maids sa bahay ang may alam.

"Who is he?" I asked curiously.

I saw his eyes widen in shock because of my question. "You don't know him?!"

Oh God. . . He's being brainless again!

"Magtatanong ba ako kung kilala ko ang taong iyon, Joel?" asar kong sabi at natahimik naman siya.

"Pero hindi mo talaga siya kilala?"

"No, of course. Bakit? Dati ba siyang presidente kaya dapat kilala ko siya?" inis kong saad, nag-uumpisa ng maubos ang pasensya ko sa kaniya.

"No, Elias. Pero anak siya ng CEO ng sikat na real estate company dito sa Pilipinas," paliwanag niya. "Ang alam ko marami rin siyang kompanya maging sa ibang bansa."

"That's it? I thought there was something special about him that's why you reacted like that," sagot ko at hindi naman siya makapaniwalang napatingin sa akin.

"What I'm trying to say is how did he and Dasha meet?" wika niya. "At saka, bakit siya magpapakasal sa taong buntis na?"

"I don't know, what the hell. Ask her or him, mukha bang alam ko 'yan?" naiinis kong sabi. Ang dami ko pang dapat tapusing trabaho pero dahil sa pag-istorbo sa akin ng lalaking 'to, hindi ko matapos-tapos.

"Ayan ba talaga ang reaction mo? Anak mo iyong pinagbubuntis ni Dasha," seryosong tugon niya.

"Ano bang dapat kong maging reaction pagkatapos kong malaman na kasal na siya sa iba?" malamig kong sagot sa kaniya at napabuga naman siya ng hangin.

"Elias, can you stop lying to yourself?" he said, annoyed.

"What the hell are you talking about?"

"Stop lying to yourself and just admit that you love—"

"I am not fucking in love with that woman, Joel!" I shouted angrily, my voice echoed throughout the office.

"No! Aminin mo na kasi, Elias! Ano bang mahirap? Hindi ba't kaya ka lang nakipagbalikan kay Bianca ay dahil sa kaso ng—"

"Stop talking, Joel! Wala akong pakialam kay Dasha at sa anak niya," pagputol ko sa sasabihin niya. "Sa tingin mo ba kung may nararamdaman ako para sa babaeng iyon, hahayaan ko siyang umalis?!"

"I don't care about her, wala nga akong pakialam kung i-abort niya ang batang nasa tiyan niya, tapos ngayon sasabihin mo sa aking may nararamdaman ako para sa kanya?" dagdag ko.

"You're really heartless, Elias. . ."

"I am, Joel. I am fucking hertless, so before I could end our friendship, leave my office right now," matigas kong pagsasalita. "Ilusyon mo lang ang kung ano mang iniisip mo, hinding-hindi ako magkakaroon ng nararamdaman sa babaeng iyon."

Ilang sandali kaming natitigan, kitang-kita ko ang disappoinment sa kaniyang mga mata ngunit wala akong pakialam. Narinig ko ang malakas lang siyang bumuntong hininga bago ako talikuran at umalis sa aking opisina.

Nang maiwan akong mag-isa ay kinalma ko ang aking sarili bago tapusin ang mga trabaho ko. Ngunit hindi ako makapagfocus, naalala ko pa rin ang nangyari kanina kaya sa huli ay sumandal na lang ako sa upuan at pinikit ang aking mga mata.

She's married now, huh? Good for her then. Dahil kung hindi niya pinirmahan ang divorcement paper ay magpapatuloy lang ang hindi pagtrato ko ng maganda sa kaniya. Hanggang sa kusa na lang siyang umalis at iwan ako.

I have Bianca and Ethan in my side now, hindi ko inakalang magbubunga ang nangyari sa amin noon. Pero masaya akong nandito sila sa buhay ko ngayon, kaya hindi na dapat ako magfocus pa sa ibang tao, lalong-lalo na kay Dasha. Dahil katulad ng sinabi ko kanina, hinding-hindi ako magkakaroon ng nararamdaman para sa kaniya.