Malinaw na narinig ni Clinton ang sinabi niya, at bahagyang kumurba ang kanyang mga kilay. Ang ngiting palagi niyang ipinakikita ay unti-unting lumalim.“Hindi ko aakalaing marinig mismo sa iyong bibig ang pag-aalala mo sa akin. Huwag kang mag-alala, hindi lang ako ligtas na babalik, dadalhan din kita ng mga espesyal na pagkain dito,” sabi ni Clinton bago umalis.Humahanga si Marga kay Clinton.Tulad ng sinabi ni Clinton, pareho silang uri ng mga tao, at mas pahalagahan nila ang isa’t isa kapag tunay na naunawaan nila ang bawat isa.Tiningnan ni Kyle ang relasyon nina Marga at Clinton mula sa pananaw ng pag-ibig sa pagitan ng mga lalaki at babae, ngunit halata na hindi tinatanggap ni Marga ang damdaming ito.Determinado pa rin siyang manatili sa isang mababaw na “magkapatid na relasyon”, na talagang ikinatawa at ikinaiyak ni Kyle.“Mabuti na lang at hindi mo iniisip ang mga bagay na iyon. Masaya ka nang mag-isa,” biglang sabi ni Kyle. “Kung hindi ka mag-iisip ng pag-ibig, masaya kang
Tahimik na inilapag ni Marga ang basong alak at lumingon kay Brandon.Naka-dark blue suit siya ngayon, isang mamahaling relo na nagkakahalaga ng milyon ang nakasabit sa kanyang pulso, at isang platinum na tie clip na may disenyo ng iris. Nang tumingin siya mula sa kanyang neck tie, nakita niya ang isang gwapo at matikas na mukha.Dark blue. Ito ang paborito niyang kulay.Hindi napigilan ni Marga na mapangiti nang makita ang pulang dress na suot niya, at ang mga sulok ng kanyang labi ay hindi mapigilang lumambot. Ang kombinasyon ng pula at asul ay nagpapaisip sa maraming tao na sila ay mag-asawa kapag tiningnan mula sa malayo.Matapos ang diborsyo, naging mas makulay at maganda si Brandon, isang hitsura na hindi pa nakikita ni Brandon dati. Para silang dalawang magkaibang tao.Bahagyang itinaas ni Brandon ang kanyang mga mata sa sandaling ito, at ang kanyang malamig at walang pakialam na mga mata ay tila may bakas ng pang-aakit, ang tahimik at mapagmataas na tingin ay tila may kaunting
Malinaw ang kanyang mga mata, maliwanag at kaakit-akit ang mukha, at ang pulang damit na suot niya ay nagbibigay ng nakamamanghang kagandahan sa ilalim ng ilaw.Dahan-dahang dumampi ang kanyang mahabang mga daliri sa tali ng duyan at hinigpitan niya nang bahagya ang kanyang hawak, hindi na tumitingin sa lalaking nasa tabi niya.Ang isang mahinang tunog ng cello ay nagmula sa banquet hall, na parang isang ilog na dahan-dahang umaagos sa gabi.Ang mga estudyante mula sa department of music ng paaralan ang nagpe-perform sa entablado.Dapat ay pupunta na siya sa backstage ngayon. Naipangako niya kanina kay Faith na sasamahan niya itong mag-piano sa entablado.Seryoso siyang tumango, tila hindi niya gaanong binigyang pansin ang pag-akyat ni Faith sa entablado. Marahil ay naisip niyang kaya na ni Faith ang sarili at hindi ito isang malaking bagay.“Pupunta muna ako sa backstage at makikipagkita kay Faith,” paalam ni Marga.Lumingon si Marga at tiningnan ang lalaki, at akmang aalis na sana,
Nang marinig ni Zephaniah ang sinabi ng lalaki, namutla ang kanyang mukha, nanginginig ang kanyang mga labi, at hindi siya nakapagsalita sa loob ng mahabang panahon.Paano niya sasabihin na kasalanan iyon ng kanyang propesor?Ang propesor ay humahanga kay Brandon at kay Marga, at si Marga ay alagad ng propesor.Minsan ay sinabi ng propesor na sina Brandon at Marga ang pinakamagaling, pinakamatalino, at pinakamatapang na negosyanteng pinag-aralan niya.Sobrang pinahahalagahan niya si Marga. Kung nalaman niyang pinipilipit niya ang katotohanan at sinasabi ang lahat ng mga bagay na ito para mapaligaya si Brandon, malamang na magalit ito.Lahat ng kanyang maliit na pag-iisip ay nalantad sa ilalim ng matatalas na titig ng dalawang lalaki, at nabalisa at natakot siya. Alam niyang hinihintay ng lahat na magkamali siya, umaasang makikita siyang katawatawa at mapahiya, ngunit walang sinuman…walang sinuman ang gustong makita siyang umakyat sa mataas na sanga na iyon.Sa sandaling iyon, sobrang
Sinadya ka niyang mabunggo nang mabilis, sinabi ang ilang mga kalahating katotohanan, at binawi ang mga nagawa ko para lang makalapit sa ’yo. Wala siyang epekto sa akin.”“Pero isa ka lang simpleng estudyante sa paaralan na ‘to, Brandon, paano ka niya ma-insulto?”“Bata ka pa masyado, Marga, kaya hindi mo naiintindihan. Halatang-halata na hindi ka niya gusto at binigyan ka ng pagkakataong magpaliwanag.”Lalong lumalamig ang mga mata ni Brandon at lalong tumalim ang kanyang titig. “Ginagawa ko ito para sa ’yo.”Umiling si Marga. “Hindi mo ginagawa ito para sa akin. Kung may naidulot man ito sa ’yo, sabihin mo sa akin nang malinaw kung sino ang talagang nasaktan, ikaw ba o ang iyong girlfriend na si Cathy?”Hindi makasagot si Brandon.“Lahat ng tungkol sa kanya ang nagdulot sa akin ng sakit. Ang kanyang pagsilang ay nagdulot sa akin ng sakit, ang kanyang pagiging makasarili ay nagdulot sa akin ng sakit, ang kanyang pagkukunwari ay nagdulot sa akin ng sakit, ang kanyang pagiging masamang
Wala man lang bituin at buwan ngayong gabi, pero sa mga mata ng taong nagnanais, na sumasalamin sa libo-libong ilaw, may mga bituin at buwan na nakatago.Napatitig si Brandon sa kanya. Tahimik na tinitigan lang siya ni Marga at pagkatapos ay iniwas ang tingin. Napakatalentado niya, at matagal nang alam ito ni Brandon.Pero simula nang magpakasal sila, nagsusumikap siyang patunayan ang sarili at abala sa iba’t ibang nakakapagod na plano. Madalas silang magkasama lang sa trabaho at… sa kama.Alam niyang tumutugtog ng piano si Marga, pero hindi niya pa siya nakitang tumugtog.Nakasuot siya ng mapulang damit pang-gabi, at napakaganda niya na tila nagniningning.Halos wala nang bakas ni Faith sa kanyang mga mata. Mahaba, payat, maganda, at maliksi ang kanyang mga daliri, at tumugtog siya ng magandang piyesa sa piano sa napakabilis na bilis. Isang masigasig na piyesang pang-piano, na nagpangyari sa kanya na maging mas kaakit-akit at makapangyarihan.Maraming puno ng mahogany ang nakatanim h
Hindi lang binasa ni Manager Santillan ang mga notes ko, kundi hiniram din niya ito, binigyan ako ng business card niya, at binigyan ako ng pagkakataong mag-intern. Nakita niyo naman mula sa malayo, hindi ba?"Mas lalo pang nagpapasalamat ngayon si Zephaniah kay Marga.Tiyak na nahulaan ni Marga kung ano ang kanyang haharapin pagkatapos niyang bumalik, kaya naman ay sinagip siya nito nang maaga. Kung hindi, mas mahirap pa ang haharapin niya ngayon.Tumawa si Zephyr."Nasabi mo na nga. Talaga bang hindi mo nakita na kay Mr. Fowler ka talaga papunta sa una? Sa simula, halos masagasaan ka na ni Mr. Santillan."Nagdilim ang mga mata ni Zephaniah at nakaramdam siya ng panghihinayang para rito. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, narinig niya ang isang napakagaan at mabagal na tawa mula sa likuran niya."Pumunta siya para makita ako. Kailangan ba talagang bigyan ng malalim na kahulugan ang isang bagay na simple at madaling maintindihan?" Tumayo si Marga sa likuran ni Zephaniah, bahagyang
Hinawakan ni Robin ang kamay ni Zephaniah at bumulong, “Puro na lang talaga kahihiyan ang binibigay ninyo sa pamilya natin!”Gustong nagpaliwanag ni Zephaniah, na wala siyang kinalaman sa nangyari kay Zephyr, pero huli na dahil kinaladkad na siya ng kaniyang ina paalis.Sa kabilang banda, masayang nakatingin si Zephyr sa nangyari. Pinunasan niya ang kaniyang sarili habang sinusundan ng tingin ang kaniyang pamilyang umalis.***Pinatawag at pinapunta sina Cathy at Marga sa conference room upang ipagpatuloy ang napag-usapan nila noong nakaraang linggo – tungkol kay Mr. Luke Lazarus.Nag-init kaagad ang ulo ni Cathy nang makita niya ang kaniyang kapatid na pumasok sa loob kasama ang ibang mga empleyado.Binilisan ni Cathy ang paglalakad upang maabutan si Marga. Hihilahin niya sana ito nang biglang humarap sa kaniya.Pinagkrus ni Marga ang kaniyang mga braso. “Handa ka na bang mawalan ng career?” sarkastikong tanong ni Marga.“Sisiguradohin kong mapapaalis ka kapag matagumpay ang araw na
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi