Hindi lang binasa ni Manager Santillan ang mga notes ko, kundi hiniram din niya ito, binigyan ako ng business card niya, at binigyan ako ng pagkakataong mag-intern. Nakita niyo naman mula sa malayo, hindi ba?"Mas lalo pang nagpapasalamat ngayon si Zephaniah kay Marga.Tiyak na nahulaan ni Marga kung ano ang kanyang haharapin pagkatapos niyang bumalik, kaya naman ay sinagip siya nito nang maaga. Kung hindi, mas mahirap pa ang haharapin niya ngayon.Tumawa si Zephyr."Nasabi mo na nga. Talaga bang hindi mo nakita na kay Mr. Fowler ka talaga papunta sa una? Sa simula, halos masagasaan ka na ni Mr. Santillan."Nagdilim ang mga mata ni Zephaniah at nakaramdam siya ng panghihinayang para rito. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, narinig niya ang isang napakagaan at mabagal na tawa mula sa likuran niya."Pumunta siya para makita ako. Kailangan ba talagang bigyan ng malalim na kahulugan ang isang bagay na simple at madaling maintindihan?" Tumayo si Marga sa likuran ni Zephaniah, bahagyang
Hinawakan ni Robin ang kamay ni Zephaniah at bumulong, “Puro na lang talaga kahihiyan ang binibigay ninyo sa pamilya natin!”Gustong nagpaliwanag ni Zephaniah, na wala siyang kinalaman sa nangyari kay Zephyr, pero huli na dahil kinaladkad na siya ng kaniyang ina paalis.Sa kabilang banda, masayang nakatingin si Zephyr sa nangyari. Pinunasan niya ang kaniyang sarili habang sinusundan ng tingin ang kaniyang pamilyang umalis.***Pinatawag at pinapunta sina Cathy at Marga sa conference room upang ipagpatuloy ang napag-usapan nila noong nakaraang linggo – tungkol kay Mr. Luke Lazarus.Nag-init kaagad ang ulo ni Cathy nang makita niya ang kaniyang kapatid na pumasok sa loob kasama ang ibang mga empleyado.Binilisan ni Cathy ang paglalakad upang maabutan si Marga. Hihilahin niya sana ito nang biglang humarap sa kaniya.Pinagkrus ni Marga ang kaniyang mga braso. “Handa ka na bang mawalan ng career?” sarkastikong tanong ni Marga.“Sisiguradohin kong mapapaalis ka kapag matagumpay ang araw na
Talagang walanghiya.Ngunit ito ay pamilya Fowler pa rin, at si Clinton ay isang panauhin lamang. Dahil nagawa na niya ito, mahirap para sa kanila na tumanggi.“Salamat.” Walang hiyang nagpasalamat si Clinton, umupo sa tabi ni Marga, at inihilig ang kanyang ulo kay Marga na may ngiti sa kanyang mga labi. “Kung gusto kong mapalapit sa iyo, kailangan ko talagang dumaan sa limang antas at pumatay ng anim na heneral.”“Saan nanggaling ang kuwento ng pagdaan sa limang pintuan at pagpatay sa anim na heneral? Sobra naman iyan.” Hindi naniwala si Marga sa kanyang kalokohan. “Mas mahalaga si Brandon kaysa sa anim na heneral.”Mahinang bumuntong-hininga si Clinton, at bumulong, “Nakuha ng aming research institute ang data algorithm na ibinigay mo sa amin at nakalkula ang pinakabagong set ng data. Tara, maghapunan tayo sa Sunrise ngayong gabi?”Ang dalawa ay napakalapit, at inilapit niya ang kanyang mga labi sa tainga ni Marga at bumulong. Ang mainit at mahalumigmig na daloy ng hangin ay humihih
Namutla ang mukha ni Cathy.Tinitigan ng mga senior executive ng Sunrise Group si Cathy na para bang isang tanga. Naramdaman ni Cathy na nainsulto siya at kinuyom ang kanyang mga kamao.Natapos na ang meeting, at tila wala nang pag-asa si Cathy na makapagsalita.“Ang kontratong ito ay hindi dapat pirmahan.”Opisyal na natapos ang meeting.Halatang nagagalit ang top management ng pamilya Fowler, kitang-kita sa kanilang mga mukha ang pagkahiya. Umalis ang top management ng Sunrise Group na may mga ngisi sa kanilang mga labi; hindi na nila kayang tiisin pa si Cathy.Nang mawala na ang lahat ng senior executive ng Sunrise Group, hindi na napigilan ng mga empleyado ng Fowler Group ang magsalita.“Paano naging parte ng usapan ang proposal ni Cathy?”“Dati siyang art student. Hindi ko sinasabing masama ang mga art student, pero kung gusto mong gumawa ng art, gawin mo na lang. Bakit ka pa papasok sa finance? Magkaiba ang dalawang mundo. Hindi ka naman masyadong matalino. Bakit mo pa isasama a
Marami siyang nainom na alak, ngunit hindi siya lasing. Ang mga mata niyang dapat ay malabo na dahil sa kalasingan ay naging matalas at malamig ngayon, at may malamig na kislap ang mga ito sa dilim.Kung sino mang makakakita sa nakangiting mukha na may nakatagong patalim sa loob nito ay magugulat.“Huwag na po tayong uminom, huwag na po tayong uminom! Mr. Minerva, nagkamali po ako!” Mabilis na itinaas ng lasing na researcher ang kanyang mga kamay at nagmamadaling umatras sa kanyang upuan, hindi na nangahas pang magsalita pa.Ibinaba ni Clinton ang bote ng puting alak at lumingon kay Marga.Kalmado pa rin ang mukha ni Marga.“Clinton, hindi ka naman lasing, nagpapanggap ka lang ba?” Halos mapatawa na si Marga dahil sa inis. Naisip niya kung paano siya lalapit at hahawakan nito, hindi niya napigilang matapakan ang paa nito nang bahagya.“Mr. Minerva, patawarin mo po ako,” saad ng researcher. Napahiyaw ito, alam niyang nagkamali siya.Medyo naiinis si Marga, kaya't prangka niyang sinabi,
Masyadong halata ang panlalait sa ngiti ni Marga habang nakaharap sa surveillance camera. Kahit na nakangiti siya, nararamdaman mo pa rin ang malalim niyang pangungutya sa pamamagitan ng camera.Lahat ng nanonood ng live broadcast sa sandaling iyon ay nag-panic at sinubukang lumabas ng software ng live broadcast, ngunit hindi nila magawa. Para bang nag-malfunction ang keyboard ng telepono, o para bang mayroong inexplicably na kumokontrol sa telepono at ginagawang imposible para sa kanila na lumabas.Ang grupong ito ng mga kasuklam-suklam na kalalakihan na nangahas lamang ipakita ang kanilang mga ulo sa hatinggabi at nagtago sa madilim na mga sulok upang alagaan ang kanilang madilim na mga puso ay sa wakas ay nag-panic.May mga taong direktang binasag ang kanilang mga telepono, habang ang iba naman ay itinapon ito sa tubig.Nang makita nila ang itim na screen, parang nakaligtas sila sa isang sakuna. Ngunit ang katotohanan ay hindi ang gusto ng mga tao. Hindi nagtagal, may kumatok sa pi
Pinanood ni Cathy ang pag-alis ng sasakyan, at dahan-dahang kinuyom ang kanyang mga kamay na nakabitin sa kanyang mga tagiliran. Nagmaneho si Cathy pabalik sa bahay ng mga Santillan at ikinandado ang sarili sa kwarto. Nag-post siya ng isang blog post upang ipadala sa internet.Ang nilalaman ay tungkol sa kung paano nagkakamabutihan sina Marga at Clinton, at tinutulungan ni Marga si Clinton na makuha ang pamilya Minerva. Magkasabwat ang dalawa, at sinisira pa nga ni Clinton ang kooperasyong ito upang maghiganti kay Marga.Matapos i-post ang blog post, huminga nang maluwag si Cathy sa wakas.“Hintayin na lang natin, malalagot din kayo bukas, Marga at Clinton!”Sa parehong oras, si Marga ay naihatid na sa labas ng apartment ni Clinton.Hindi niya namalayan na mabilis na nagta-type si Marga sa keyboard sa loob ng kahon at hindi natataranta o natatakot kahit na nakaharap sa mga surveillance camera. Tumitibok nang malakas ang kanyang puso nang makita niya ito.Bumalik si Clinton sa passenge
Holographic – Ito ang direksyon na matagal nang pinag-aaralan ni Charlie Fowler.Sa katunayan, pinag-aaralan na ni Samson Corpuz ang mga bagay-bagay na ito noong buhay pa ang ina ni Marga. Nang mga panahong iyon, walang nakakaalam kung bakit may ganitong uri ng data si Samson Corpuz. Matapos makuha ni Charlie Fowler ang data, hindi niya mapag-aralan ang mga detalyadong impormasyon nito. Patuloy niyang binabantayan ang lahat ng mga research institute na nag-aaral ng holography.Dahil nakapagbigay si Samson Corpuz ng advanced na data nang napakabilis, mayroon din ba si Marga ng kakayahang ito?Matapos malaman na may relasyon si Marga kay Clinton, bumalik si Charlie Fowler sa Pilipinas nang hindi humihinto.Dahil alam niyang nag-aaral si Clinton ng holography, at may koneksyon si Marga kay Clinton, hindi ba nangangahulugan na malalantad din si Marga sa holography?Ngayon na nakuha niya ang tumpak na sagot mula kay William Winston, puno ng pagmamalaki ang mukha ni Charlie Fowler. Dapat si
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi