Alam na alam ni Marga na patay na ang kanyang puso at nakalimutan niya na ang nararamdaman niya para kay Brandon.Akala niya ay napaka-rasional niya, ngunit kapag nagmahal ang isang rasyonal na tao, hindi na nila makontrol ang kanilang puso. Ibinuhos niya ang lahat ng kanyang pagmamahal kay Brandon. Kahit na hindi niya na ito mahal, wala na siyang lakas para magmahal pa ng iba.Mabait na tao si Clinton. Kung negosyo lang ito, maaari niyang tanggapin. Ngunit kung ito ay… pag-ibig, hindi niya pa naisip.“Huwag kang mag-alala, Caroline, alam ko ang ginagawa ko.” Kumurba ang mga labi ni Marga at mayroong ngiti sa mga sulok ng kanyang labi.Nang makarating siya sa Fowler Group, malinaw niyang naramdaman ang mga tingin mula sa mga empleyado ng kompanya, ngunit hindi gaanong panunuya.Alam nilang lahat na totoo ang mga kumakalat sa internet ay pawang kathang-isip lamang. Sinabi niya na dahil kay Clinton kaya nakabangon si Marga. Nang sumikat si Marga sa ibang bansa, hindi pa kilalang playboy
“Kailangan ko ng isang maganda at napakahusay na asawa, at kailangan mo rin ng isang ‘lover’ na magagamit mo, tama?” tanong ni Clinton. “Maaari mong pakasalan si Brandon, kaya maaari mo rin akong pakasalan.”Ang kanyang boses ay mababa at malumanay, na may bahid ng nakakabighaning intensyon.“Gagawin ko ang lahat upang mabigyan kita ng sapat na emosyonal na halaga, at magiging isang ‘lover’ ako na makakontento sa iyo,” dagdag ni Clinton.Hindi niya sinabi kung gaano niya kamahal o kung gaano niya kagusto ang babae, sinabi lang niya na siya ay isang tao na makakontento sa kanya.Kumurap nang bahagya ang mga mata ni Marga at lumingon upang tingnan ang madilim na tanawin ng mga matataas na gusali sa labas ng bintana.Nakabukas ang bintana at humihip ang isang simoy ng hangin, hinahangin ang buhok sa kanyang noo.Inilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang ibabang tiyan, at pagkaraan ng isang sandali ay lumitaw ang isang mahinang ngiti sa kanyang mukha.“Bukod pa rito... Clinton, buntis ako
Tinaas ni Marga ang kanyang mga mata, malinaw at malamig ang kanyang mga tingin nang walang emosyon, tumingin lamang siya kay Brandon, unti-unting lumukot ang mga sulok ng kanyang labi.Tila naunawaan ni Clinton ang kanyang pahiwatig at sinadya niyang ipinatong ang kanyang braso sa kanyang baywang. Kahit na naramdaman niyang bahagyang tumigas ang katawan ni Marga, hindi siya bumitaw, ngunit bumulong nang mahinahon, “Kung sakaling bumagsak ang langit, tutulungan kitang hawakan ito.”“Hindi ko kailangan ng tulong mo sa ngayon.” Hindi inaalis ni Marga ang kaniyang mga mata kay Brandon. “Kahit na bumagsak ang langit, kaya ko pa ring hawakan. Hindi ako basta-bastang madadapa.”“Nasa meeting na ba si Mr. Fowler upang tawagin tayo?” Lumalim ang ngiti sa mga labi ni Clinton. “Pasensya na, nang makita ko si Marga, hindi ko mapigilan ang emosyon ko, kaya medyo naantala ako. Sana ay hindi magalit si Mr. Fowler.” Bakas sa boses ni Clinton ang pang-aasar kay Brandon.Walang pakialam ang kanyang mga
“Bakit siya pa?” tanong ni Brandon kay Marga.Si Marga ay nagulat sa tanong. Hindi niya maintindihan ang kahulugan nito. Ngunit, si Clinton ay tila naunawaan. Si Clinton ay tila natutuwa. Humagalpak siya sa tawa at pumalakpak.“Dahil magkamukha kami, ganoon lang kasimple,” wika ni Clinton nang malakas para marinig ni Brandon.Sa katunayan, ang pag-amin ni Marga sa kanilang relasyon ay dahil sa patibong ni Clinton. Ginamit na ni Clinton ang kanyang tinatawag na trump card. At sa ngayon, si Clinton ang pinakamagandang opsiyon para kay Marga. Wala siyang dahilan para hindi siya piliin. Higit pa rito, sinadya ni Clinton ang sitwasyong ito.Habang pinagmamasdan ang maamong mukha at mapupungay na mata ni Brandon, si Clinton ay ngumiti ng mapang-asar.“Bakit?” tanong ni Marga kay Clinton.Malamig na tinitigan ni Brandon si Clinton na masayang tumatawa. Lalo pang dumilim ang kanyang mga mata.Kahit na hindi siya nagsasalita, ang kanyang nakakunot na noo, mahigpit na labi, at malamig na mukha a
Palaging nakatingin si Brandon kay Marga, na tila naghihintay siya ng sagot.Isang mahinang tawa ang lumabas sa lalamunan ni Marga. “Kung gusto mo, siyempre walang problema. Kung gusto mo lang ang panulat, maaaring kailangan mong maghintay nang kaunti.”Mahigpit na hinawakan ni Clinton ang kanyang pulso at sinabi ng may mahina, ngunit masayang ngiti, “Hangga’t makakakuha ako ng regalo na gawa mo, siyempre ayos lang sa akin na maghintay nang mas matagal.”Kinuha ni Brandon ang telepono nang walang imik at umalis. Si Brandon, na nakapasok na sa elevator, ay biglang tumigil, pagkatapos ay sinandal ang kanyang mga braso sa dingding ng metal at huminga nang malalim.Maraming mga shareholder na naghihintay sa kanya ang sumunod sa kanya sa elevator, pinalibutan siya, at patuloy na pinag-usapan kung gaano kalaki ang pakinabang sa kompanya ng kooperasyon sa Lazarus Group.“Wala ako sa mood na pag-usapan ito sa iyo ngayon.” May halatang pagkasuklam sa boses ni Brandon.Tumahimik ang mga sharehol
Lumabo ang mga mata ni Brandon, tila naglalagablab sa galit, at hindi niya napigilang magpadala ng message kay Marga.[Marga, hindi mo ba talaga iniisip si Lolo?]Nang i-type niya ito, naramdaman niyang kahiya-hiya at walang hiya siya, na para bang ginagamit niya ang kanyang lolo upang pigilan siya.Ngunit alam niya na pagkatapos maitatag ng dalawang tao ang kanilang relasyon, ang ganitong uri ng mensahe ay naging hindi na angkop.Ibinaba ni Brandon ang kanyang mga mata at tinitigan ang mensahe. Matapos ang mahabang pag-aalinlangan, dahan-dahan niyang binura ang mga salita.Tumigil na nang tuluyan ang ulan.Sa Presidential Suite ng Sunrise, tumingin sa labas sa pamamagitan ng mga bintana mula sahig hanggang kisame.Sa katunayan, medyo kinakabahan siya sa loob hanggang sa makatanggap siya ng tawag mula kay Ferdinand Santillan. Hinihiling sa kanya na umuwi at ipaliwanag ang lahat tungkol kay Lazarus at kay Clinton.Tinarget na ang pamilya Santillan, at ngayon ay nasa kalagayan ng pagkata
Nabara ang lalamunan ni Cathy at bumigat ang dibdib niya. Umabot na sa sukdulan ang mapait na pakiramdam sa kanyang puso.“Mr. Minerva, alam mo ba talaga ang ginagawa mo?” tanong ni Cathy.Akala niya ay walang tunay na pagmamahalan sa pagitan nina Clinton at Marga. Akala niya’y magagalit si Clinton kapag narinig niya ito. Akala niya’y ibibunton ni Clinton ang galit niya kay Marga!Ngunit ngayon!Sinabi ni Clinton!Ito ay pawang pagkukunwari lamang! Pag-arte lamang ito!Kahit ano pang ginawa niyang masama, palagi siyang nandiyan para sa kanya at pinoprotektahan siya kahit na marumi na siya at kahit na ikinasal na siya.“Ikinasal na siya at ikinasal na siya dati! Ang dating lalaki niya ay si Brandon! Ano ang punto ng pag-aalaga mo sa kanya nang sobra? Matagal na siyang tinulugan at nilalaro ng iba! Ah... ikaw...”Bago pa matapos ni Cathy ang sasabihin, naipit ng malaking kamay ni Clinton ang kanyang lalamunan, at lahat ng mga salitang panlalait na hindi pa nasasabi ni Cathy ay naipit sa
Walang awa si Clinton nang idikit niya ang tape sa bibig ni Cathy. Lahat ng kanyang mahabang buhok ay dumikit dito, kahit na ilang layer na. Nang tanggalin niya ang tape, nahila ang buhok niya at napasigaw siya sa sakit.“Ikaw ba’y isang talunan? Alam mo ba kung paano ito gawin? Lumabas ka na rito!” sigaw ni Clinton.Galit na tinulak ni Cathy ang tagapagsilbi palayo, namumula ang mga mata niya. Hindi niya kayang hilahin ang tape sa kanyang buhok at napayuko lamang nang nanginginig.Sa sandaling ito, hindi niya kayang titigan sina Marga at Clinton dahil natatakot siyang hindi niya makontrol ang mga mata niya at mapagtanto ang kanyang karumal-dumal na kalooban. Kaya naman, kinuyom niya lamang ang mga kamao niya, kinuha ang isang dokumento, at nagsalita nang nakayuko.“Mr. Minerva, ito ang sulat ng pahintulot na natanggap ko lang. Pinahintulutan ako ni Mr. Lazarus na maging kanilang ahente. Ang mga domestic company na gustong makipagtulungan sa kanila ay kailangan lamang makipag-negosasyo
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi