Huwag kakalimutang mag-iwan ng like, comments gem votes, at i-rate ang book.
Ang tubig sa kahoy na palanggana na may yelo ay ibinuhos sa dalawang lalaki. Ang lamig nito ay nakapagpakalma sa dalawang lalaking galit pa rin. “Marga, gusto ko lang ilabas ang galit ko.” Paos ang boses ni Clinton at halata ang galit.Nang marinig ni Clinton ang mga salitang iyon ni Brandon, hindi na niya nakayanan at kumilos na siya.Si Marga ay girlfriend niya at hindi niya hahayaang insultuhin ito ng kahit sino.Ang higit na hindi niya matanggap ay ang basta na lang tanggapin ni Brandon ang tatlong taong pagmamahal ni Marga nang walang pakialam, at sa huli ay sasabihindg deserve ni Marga ang mga nangyari.“Hindi na kailangan,” malamig na sabi ni Marga.Hinila ni Marga ang kanyang coat para ibalot sa kanyang katawan. Tila naramdaman niya ang lamig, ngunit may bahagyang ngiti pa rin sa kanyang mga labi.Ang ngiting iyon ay banayad at mainit, parang dumadaloy na tubig mula sa bukal kapag natunaw ang yelo at niyebe pagkatapos ng taglamig at dumating ang tagsibol, maganda at malinaw.“
Hinawakan ni Clinton ang mukha ni Marga sa kanyang mga kamay, at nang ibaba niya ang kanyang tingin, may bahid ng kawalan ng magawa na sumilay sa kanyang makikitid na mga mata. Malambing ang mga mata ni Clinton nang tumingin siya kay Marga.Ang lambing na iyon ay maaaring hindi nangangahulugan ng sobrang pag-ibig, parang isang lalaking hayop na dinadala siya sa kanyang proteksyon at itinuturing siya bilang isang malapit na relasyon, kaya binibigyan niya ito ng atensyon.Pinunasan niya gamit ang kanyang mahahabang daliri ang mga luhang patuloy na tumutulo sa mukha ni Marga.Sa sandaling ito, namumula ang mga pisngi at mata ni Marga, at ang kanyang mga mata, na dapat sana ay puno ng kislap ng bituin, ay tila mayroon na lamang natitirang sirang liwanag. Ang kanyang ilong ay tila kulay rosas din, at tumulo ang mga luha mula sa mga sulok ng kanyang mga mata, ang kanyang mga mata ay puno ng luha at basa.Mabilis siyang tumakbo dahil alam niyang kailangan niyang pigilan ang kanyang mga luha a
Nakasuot din si Clinton ng parehong itim na robe, ngunit mas kontrolado ang kanyang aura at tila medyo walang pakialam, pero sa totoo lang ay hindi siya gaanong nakakatanot kaysa kay Brandon.Tinaas ni Clinton ang kanyang mga pilikmata at hinaplos ang kanyang manipis na mga labi, na parang sadyang nagpapayabang, o parang ipinagpipilitan niya ang kanyang awtoridad.Nakatayo si Brandon kung nasaan siya, nakatingin sa kanilang mga likod na may madidilim na mata.Matagal nang naghihintay doon si Kyle at ibinigay ang impormasyong kanyang inimbestigahan kay Brandon.Nang makita ang mapang-uyam na ngiti ni Cathy sa surveillance video, unti-unting kumunot ang noo ni Brandon.“Mr. Fowler, may maitutulong ba ako sa inyo?” tanong ni Kyle.Nahulaan din niya ang nangyari kagabi.Wala itong iba kundi ang pagtatago ni Cathy ng kanyang maruruming iniisip at gustong sirain si Marga. Gusto niyang makita ni Clinton sina Marga at Brandon na magkasama, at pagkatapos ay mawala kay Marga ang proteksyon ni Cl
Ang lugar kung saan nakatayo ngayon ang lumang bahay ng pamilya Fowler ay napakayaman, ngunit hindi talaga ito ang ancestral home ng pamilya Fowler.Dati, nagdusa ang pamilya Fowler sa pang-uusig at ang kanilang ancestral property ay naibenta at napunta sa pamilya Minerva.Ang tunay na ancestral property ng pamilya Fowler ay matatagpuan sa pinakamayamang lugar ng lungsod. Parang isang klasikong kastilyo ito at matagal nang kasama sa listahan ng protektadong lugar ng Pilipinas. Bukod pa sa halaga ng ancestral home, ang lupa lamang sa lugar na iyon ay nagkakahalaga ng sampu-sampung bilyon.Napakabilis ni Clinton na gamitin ang ancestral home na pagmamay-ari ng pamilya ni Brandon para sa ganitong uri ng pustahan.“Clinton, sigurado ka ba na seryoso ka?” tanong ni Brandon sa malalim na boses.Malamig ang mga mata ni Clinton. “Hindi ako magbibiro sa ganitong bagay.” “Kung manalo ang Minerva Group, kailangan mong ibigay sa akin ang ebidensya ng krimen ni Charlie Fowler. Kung mananalo ka, ili
Tila sadyang sinabi ni Clinton ang mga medyo malupit na salitang ito kay Faith sa pagkakataong ito, para pigilan siyang banggitin pa si Brandon sa harap ni Marga sa hinaharap.Hindi mabubuting tao ang pamilya Minerva at hindi rin madaling pakisamahan ang pamilya Fowler!Ang sinabi ni Clinton ay hindi lamang para marinig ni Faith, kundi para rin marinig nina Mr. Fowler at Brandon.Isa itong babala na mag-iingat siya para hindi makalapit ang pamilya Minerva kay Marga. Syempre, kailangan ding magkaroon ng self-awareness ang pamilya Fowler.Si Faith, na dating madaldal, ay tahimik na ngayon.Lumabas ng kotse si Charlie na nakangiti, tumayo sa tabi ni Faith, at ipinaliwanag para sa kanya. “Medyo childish pa si Faith, wala siyang ibang masamang intensyon. Mr. Minerva, huwag mo siyang sisihin.”Lahat ng miyembro ng pamilya Fowler ay may magaganda at gwapong mukha, at hindi rin iba si Charlie.Kahit malapit na siya sa limampung taong gulang, maayos pa rin ang kanyang itsura at mas banayad pa n
Nakatitig lang si Marga sa makapal na dokumento. Sa pamamagitan ng makapal na impormasyon, parang nakikita niya ang mga mata ni Denn Corpuz, itim na itim at kasing lambot ng tubig, sa kabila ng oras at espasyo.Medyo naguguluhan siya, at muling nakaramdam ng mapait na pakiramdam sa kanyang puso.Lahat ng kanyang mga plano ay inayos ni Denn Corpuz. Noong bata pa siya, ipinagkatiwala siya ni Denn Corpuz kay Hope. Nasa kanyang unang bahagi pa lamang siya ng kanyang pagbibinata noon.Para protektahan si Hope, isinuko niya ang kanyang dignidad at lumuhod sa lupa para magmakaawa kay Ferdinand Santillan.Sa pamamagitan lamang ng paghingi ng tulong sa lalaking kinamumuhian niya ay mabubuhay nang stable at payapa si Hope.Lumaki nang masaya si Hope, pero paano naman siya?Nabuhay siya sa dilim. Walang nagmamalasakit sa kanya at walang nagmamahal sa kanya. Kailangan niyang ukitin ang sarili niyang landas gamit ang kanyang tapang.Sobrang mahalaga sa kanya ang kaunting pagmamahal na iniwan ng kan
Kakaibigay lang ni Mr. Fowler ang impormasyon sa kanya, pero sa loob ng isang oras, naaksidente na si Clinton dahil sa impormasyong ito.Sino kaya ang gumawa nito, at sino kaya ang may napakabilis na impormasyon?Kinagat ni Marga ang kanyang ibabang labi, at sumagi sa kanyang isip ang mapagkunwaring mukha ni Charlie.Charlie Fowler!Tiyak na pagbabayaran mo ito sa akin!Dumilim ang mga mata ni Marga, at hinawakan niya nang mahigpit ang malamig na mga daliri ni Clinton, na parang ito ang magbibigay sa kanya ng kaunting init.Bumyahe ang kotse papunta sa YS Hospital ni Dr. Alex. Kinontak niya si Alex kaninang umaga, at may naghihintay na sa kanya pagdating ng kotse ni Clinton.Sumunod siya nang malapit, naghihintay sa corridor sa labas ng emergency room kasama ang mga nagmamadaling medical staff.Medyo iritable at pagod siya, at ang kanyang mga kamay ay nabahiran ng dugo ni Clinton. Tinitigan niya ang kanyang palad, tinitingnan ang tuyong dugo, at muling sumiklab ang galit sa kanyang pus
Walang anumang emosyon sa mga mata ni Marga. Tiningnan niya ang lalaking sumisigaw sa lupa at walang ekspresyong kinuha ang kanyang cellphone. Bago pa man makasagot si Xyriel Jonas, bahagyang dumilim ang kanyang malamig na mga mata.Tiningnan niya ang driver na patuloy pa ring sumisigaw at nagmumura.“Kung hindi mo sasabihin sa akin, hindi kita pipilitin.” Pumalakpak si Marga at isang mahinang tawa ang lumabas sa kanyang lalamunan, isang tawang nagdulot ng panlalamig sa likod ng mga tao. “Kamakailan lang ay nakabuo ako ng bagong modelo ng kotse, ngunit hindi pa ito nasusubukan. Tinatayang aabutin ng ilang taon bago tuluyang mabuo ang kotseng ito.” Tiningnan siya ni Marga nang may malamig na mga mata. “Dahil isa kang driver, bakit hindi mo ako tulungan na subukan kung maaaring imaneho ang kotseng ito sa kalsada.”Nanlaki ang mga mata ng driver at natigil ang kanyang pagmumura sa sandaling ito. Nagtataka niya tinitigan si Marga, halos isipin na siya ay nagha-hallucinate.Ano ang ibig sab
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi