"Let's set the rules up." Anunsyo ko matapos ayusin ang buong kwarto.
Suot-suot ko pa rin ang wedding dress na gamit ko kanina ngunit ngayon ay wala na akong make-up at pinusod ko sa kalahati ang maikli kong buhok habang pawis na pawis na tinignan ang kabuoan ng kwarto.
I raised a brow seeing how comfortable he lays his body on the bed. He's still wearing the suit that he used on our wedding.
Ginawa niyang unan ang dalawa niyang braso tsaka pinagkrus ang mga binting nakalaylay sa dulo ng kama. Sa sobrang laki niyang tao ay muntikan na niya masakop ang buong higaan.
The pair of his green eyes met my almond eyes when he noticed that I was looking at him all the time, not to admire his broad shoulders, flexible muscles and hard six packed abs.
"First rule is that even if we are not in good terms you're still not allowed to have an affair. Just fucking have some respect to me as a woman." I declared and tapped the pencil that I was holding on my palm while walking around the room.
Oo, may bahay kaming dalawa nang hindi namin alam. Noong mga panahong ipinagkakasundo kami ng aming mga magulang ay iyon rin iyong panahong sinisimulan nilang ipatayo ang magiging tahanan namin kung nasaan kaming dalawa at ang tatlong kasambahay lang ang titira.
Tinaasan niya ako ng kilay dahilan para pamewangan ko siya.
"Second rule is we should mind our own business. Don't meddle on my issues and so do I to yours." Pagpapatuloy ko pa at huminto sa paglalakad nang makarating sa vanity table na di-kalayuan sa kama na hinihigaan niya.
I organized the boxes when I saw that it was so unpleasant to see messy.
"Third rule is-" he cut me off using his open palms in the air.
Nangunot ang noo ko nang tumayo siya sa pagkakahiga at tinukod ang isang braso sa kanyang likuran upang panatilihin ang balanse.
"I want to add a rule. It's more like a golden rule." His baritone voice covered the whole room along with the falling of the strands of his hair on his green eyes, blocking his sight.
Pinagkrus ko ang mga braso sa aking dibdib tsaka siya inungusan halatang hindi sang-ayon sa sinasabi niya.
He let out a small chuckle before slightly shooking its head, "Since we're talking about rules I want to make my own third and last rule. Don't fall in love. I don't want to be confused in this weird relationship." He stated, stressing the second to the last sentence as his eyes turned serious.
I scoffed sarcastically and rolled my eyes while shaking my head in disbelief.
"Do you really think that I will fall for you? Dream on, bro." I spat and stumps my feet towards the bathroom to change.
He burst out of laughter and held his hands to his stomach and roll over the bed.
Hindi ko siya pinansin at siniksik ang dress sa bukana ng pintuan ng banyo para makapaglinis ng katawan at magbihis ng komportableng damit.
Tatlongpung minuto ang itinagal ko sa loob ng banyo tsaka dinala ang dress sa walking closet at hiniga iyon sa couch bago dumiretso sa kama kung nasaan siya. Nakasuot ng short at puting muscle shirt habang nakasandal sa headboard at nanonood ng tv.
Umirap ako sa kawalan at inukopa ang kabilang parte ng kama. Inagaw ko sa kanya ang nahihigaan niyang comforter dahilan para maagaw ko ang kanyang atensyon.
He scanned me from head to toe and wrinkles his forehead.
Inismiran ko siya tsaka sumampa na sa kama at humiga sa pinakagilid, iyong malayo sa kanya. Niyakap ko ang makapal na comforter hanggang sa leeg at pinikit ang mata para sana matulog nang biglang may maalala.
"Akin na 'yang unan mo," utos ko na pinakita ang nakabukas na palad.
Nagsalubong ang mga kilay niya kasabay ng pagbalatay ng pagtataka. Nag-aalangan man ay inabot niya sa akin ang isang unan. Mabilis ko naman iyong kinuha tsaka tinuro muli ang dalawa pang unan na hinihigaan niya.
"Akin na 'yan," tinaasan ko siya ng kilay habang tinapik-tapik ang nakabukas kong palad sa harapan niya.
"What am I going to use?" He complained while handing me the last two pillows.
"Diskartehan mo na 'yan." Pagtataray ko at sinimulang ayusin ang gitnang bahagi ng kama para doon ilagay ang mga unan.
Napahinga siya ng malalin at napamasahe sa sentido habang tinitignan ako.
"My own super last, last rule is no cuddling." Pinandilatan ko siya ng mga mata tsaka pinagpag ang unan sa gitna na humaharang sa aming dalawa. "Good night!" Padabog kong sinabi at sinolo ang makapal na comforter.
Hindi na siya umangal at napahinga nalang ng malalim na hininga tsaka pinatay ang tv bago napipilitang humiga. Napabuntong-hininga ulit siya habang ginagawang unan ang mga braso.
I don't feel guilty at all for getting his pillows just for my sake. All I can think of right now is me and James, my ex-boyfriend whom who cheated on me.
Sa isang iglap ay biglang bumalik ang alaala naming dalawa. Iyong mga oras na sabay naming pinagsasaluhan. Mga alaalang binigay namin sa isa't-isa at mga ngiting sabay naming binuo sa loob ng walong taong pagsasama.
Pinahid ko ang luhang tumulo sa gilid ng aking mga mata nang maalalang gabi-gabi ay niyayakap niya ako kasabay ng pagpapaulan ng mabibilis na halik sa aking pisnge habang pinapaalala kung gaano niya ako kamahal.
Nginatngat ko ang aking nangingibot na pang-ibabang labi upang pigilan ang mga hikbi tsaka pinunasan ang mga luha gamit ang comforter. Hinilamos ko ang mukha sa makapal na comforter at doon iniyak nang iniyak ang lahat ng hinanakit.
Hindi ko alam kung naririnig niya ako pero pakiramdam ko'y tulog naman na siya dahil hindi naman siya nagrereklamo sa kaingayan ko.
"Waylen?" Tawag ko nang maramadamang gumalaw siya.
Bahagya kong sinilip ang gawi niya para lamang makitang nakapikit siya. Napabuntong-hininga ako tsaka mariing napakapit sa comforter at hinayaang tumulala sa kisame hanggang sa tuluyan nang lamunin ng antok.
I woke up the next day feeling the light of the sun kissing my cheeks. The curtain was now wide open causing me to see the beautiful scenery outside.
Pagkabaling ko sa gilid ko ay wala na si Waylen bagay na ipinagkibit-balikat ko lamang. Ano pa bang aasahan ko. Hindi naman katulad ang kasal namin sa mga kasal na napapanood sa palabas, kumbaga walang happy ending ang pagsasama namin hindi kagaya ng napapanood at nababasa ko sa libro.
Bumangon ako at mabilis na tinungo ang banyo para maligo at maghanda papunta sa shop na pagmamay-ari ko.
I am a fashion designer and I have my own shop which I make money for a living. I don't like to depend on my Mom and Dad because I'm already in the right age to provide for myself. All I want to do right now is to focus on my career and make more money for myself.
Dumiretso ako papasok sa loob ng shop na pagmamay-ari ko kasabay ng pambubungad ng magagarang mga gown at mga dresses. Pangkasal, pambinyag, pangkaarawan o kahit anu-anong okasyon man iyan. Lahat ng nakikita kong nagtitingkadang mga kasuotan ngayon ay gawa mismo ng imahinasyon ko na pinakita sa larangan ng pagguhit.
My staffs greeted me the moment they saw me. I flashed a huge smile and turn the warm welcome back to them before proceeding to my office room, the room where I used to stay whenever there's a lot of idea and designs that will pop-up to my mind.
I got my pencil up, sketchpad and color pencils along with my eraser before playing my favorite playlist so that I can concentrate on what I'm doing.
I want to draw some new clothes where all the girls can use without the feeling of uneasiness.
It was already late lunch when Janina, my most trusted employee knocks three times for acknowledgement on her presence before finally opening the door, holding a huge box with a dress inside.
"Ma'am..." nag-aalinlangan niyang pagtawag bago ilapag ang kahon sa visitor's chair. Kinalikot niya ang kanyang kuko habang hindi makatingin ng maayos sa akin.
"Why? Is there any a problem?" Nag-aalala kong tanong at sinuri siya mula ulo hanggang paa.
Baka mamaya may nadisgrasya o naaksidente na sa kanila sa loob ng shop ko nang hindi ko nalalaman.
"Yes, Ma'am. Unfortunately, we currently don't have enough delivery man because they all went out to also deliver the dresses. But the owner of this dress called earlier to ask if we can deliver it as soon as possible. Okay naman po sana kasi iyong bahay nila madadaanan lang ng isa sa mga delivery man natin pero nagrequest po iyong customer na ihahatid nalang daw po sa kung saan siya nagta-trabaho." Mahaba niyang paliwanag at napaupo na lamang sa kaharap na visitor's chair tila problemadong-problemado.
Hindi ko alam kung matatawa ba ako o ano sa pagiging concern niya sa pamamalakad ko sa shop na'to pero nanatili nalang rin akong tahimik.
I build this shop to make my own policy and rules and one of my rules is that the customer should be satisfied as long as possible. Maybe she took it very seriously that's why she's been this problematic.
We also offer deliveries when our customer don't have time to pick their orders up and the main problem for today is we now lack delivery man because it was supposed to be exact but then, one of our customer have rushed their order. I can't blame them tho for being busy and all.
"Saan daw ba nagta-trabaho? Ako nalang maghahatid wala naman na akong ginagawa eh," boluntary ko pagkatapos mag-apply ng pink lipstick tsaka sinuklay ang maikling buhok bago siya binalingan.
Tumayo siya para tignan ang note na nakadikit sa box bago ako hinarap.
"Sanchez's Build Build Company, po." She replied using her tiny voice making me froze in mere shock.
I blinked my eyes several times while clearing my throat. I heaved a deep breath to help my heart beat to slow down but it keeps on pounding hard thinking that there's a big possibility that Waylen will be there since it's the company that Eva always mentioned to me.
Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan gayong wala naman akong masamang gagawin. O baka kaya ako kinakabahan ng ganito sa takot na makitang may kasama siyang ibang babae. Alam kong napag-usapan na namin ito kagabi pero hindi naman ako nakakasigurong susundin niya ako.
Sino ba naman ako sa buhay niya kundi isang estrangherong bigla nalang naging asawa niya.
Marahas kong binuga ang mabigat na hininga bago napipilitang tinanguan si Janina.
Even if we're not in good terms and will never be, I still don't like seeing him with other woman because it always reminds me the betrayal that James did to me.
Waylen's Pov:White petals on the red carpet, white bouquet she's holding with her pale hands. The beat of the solemn song and gentle rhythm of the music that I made for her echoed the whole church as she walked her high heels towards me who's been waiting for her for my whole life.My fragile woman,My sefless baby,My independent wifeAnd my one and only therapy. Those four lines from my song is already enough to explain how much I appreciate her. Those four lines, I can already say that even if she's not perfect in the eyes of every people, I can say to myself that she's more than perfect to be imperfect in my eyes.Hindi ko inaasahan na darating pa ang araw na ito. Iyong araw na mapapaiyak ko siya pero hindi na dahil sa sakit at lungkot kundi dahil sa galak at tuwa. My heart is filled now with so much happiness that I can't fight back my tears and take my eyes away from her. Parang tumitigil ang pag-ikot ng mundo kasabay ng paglakas at pagbilis ng tibok ng aking puso sa tuwing
Author's Pov:(One Month Later)Umalingawngaw ang malakas na tunog ng telepono sa buong silid matapos ang mahabang palitan ng usapan ng mga board members dahilan para pansamantalang madistorbo ang isa sa mga pinakaimportanteng meeting ni Waylen. Sabay-sabay na napatingin ang lahat sa gawi ni Waylen tsaka siya tinignan nang nakakunot ang noo. Wala sa sarili naman niyang naituro ang sarili nang mapansin ito dahilan para tanguan siya ng mga kasamahan niya sa meeting. "Your phone is interrupting our meeting, Sir." Masungit at iritadong bulong ng kanyang secretary na pumalit kay Abegail. Lalaki ito at kung umasta at makipag-usap sa kanya akala mo'y hindi nakikinabang sa kompanyang pinagta-trabahuan. Mabilis lamang itong mairita lalo na kapag hindi nasusunod ng maayos ang schedule niya maging ang pagkumpleto at paggawa ng tama sa trabaho. Minsan nga ay si Waylen na lang ang nagpapakumbaba rito at iniintindi ang ugali nito kahit na minsan ay naiinis siya. Alam niya kasi sa sarili niya na
"The title of this song is ‘My therapy.’" With all smiles, he said while looking into my eyes.Kahit may gusto pa akong sabihin at tanungin ay hindi ko na ginawa nang simulan niyang ikaskas ang kanyang daliri sa string ng gitara. Para siyang may mahika dahil sa biglaang pananahimik ng paligid na tipo ang tunog ng plastik ng chichirya ay naririnig. “In the aisle, your eyes first met mineSeeing you holding your bouquet, walking towards meMade me not happy and thought I'm unlucky.” He began singing while eyes were still not leaving mine as if I'm his one and only audience well in fact he has a bunch of them shrieking and admiring him. Agaran akong napanguso sa unang stanza na kinanta niya matapos maalala ang una naming pagkikita na siya ring unang pagtagpo ng aming mga mata. Pakiramdam ko noong mga panahong iyon ay ako ang pinakamalas na tao sa mundo habang nakikita ko siyang naghihintay sa akin sa harap ng altar na para bang sa oras na pumayag akong ikasal sa kanya ay tuluyan nang
"Where are we?" I confusedly asked and scanned my gaze all over the place. Mas nilakihan niya ang pagkabukas sa pintuan ng sasakyan habang inaalalayan akong bumaba. He even put his hand on the top of my head to avoid from hitting it on the ceiling of the car. Nasa labas kami ng bayan. Iyon ang una kong napansin. Ang maiingay na busina ng mga sasakyan, ang makapal at maitim na usok sa kalangitan maging ang matatayog na mga gusali't tahanan ay biglang naglaho at napalitan ng simple ngunit eleganteng mga kagamitan. The houses were not as huge as ours in the city yet it looks so peaceful. Noise not coming from the factories instead from the kids who were scattered all over the small asphalt, playing with each other along with their genuine smiles and laughters echoed all over the place while their parents were all outside their house, talking about life with happiness in their eyes. "This place is awesome!" I beamed and scanned the place for the third time before looking at him who's
"This day is so exhausting!" Reklamo ko pagkatapos magbihis ng pantulog tsaka sumampa na lang ng basta-basta sa kama dahilan para umuga ang bahaging iyon kasabay ng paglingon sa akin ni Waylen. Nakasandal ang likod nito sa headboard habang nakapatong ang laptop sa magkadikit niyang mga hita. Ang mga paa nito ay pinaglalaruan ang isa sa mga unan namin.He was wearing our pair yellow pajamas. His hair was messy and his face was serious. The eyeglasses that he's wearing made him more professional and intimidating. Noong una ay ayaw niya pa sanang pumayag na suotin ang pajamas marahil siguro ay wala sa hulog ang utak niya pero kalaunan naman ay napapayag ko rin. "Waylen," tawag ko at bahagyang hinila ang dulo ng suot niyang damit.Tinungkod ko ang isa kong siko tsaka pinatong ang baba sa ngayo'y nakabukas nang palad habang patuloy na hinihila ang dulo ng kanyang damit. He did not bother to give me a single glance and chose to continue from typing. Inis akong umirap sa kawalan nang wa
Parang may kung sinong dumaan sa loob ng shop dahil sa mas lalong pangingibabaw ng katahimikan sa paligid. Ramdam na ramdam ko ang pagkailang na nararamdaman nina Janina na tipong hindi nila kayang tignan ang sitwasyon naming tatlo. Aksidenteng dumapo ang mga mata ko kay Janina dahilan para makagat niya ang pang-ibabang labi kasabay ng tila pagong na pagtago sa ulo bago ako pilit na nginitian. I slightly shook my head and massaged my temples as I put my gaze back to James and Waylen who seemed to not bothered by the presence of others. Parang ako iyong nahihiya sa komosyong ginawa naming tatlo. "Simula nang makita kita, bigla ng nawala ang 'ganda' sa hapon ko." May riin at inis sa tinig ng boses ni James kasabay ang pagkuyom nito sa sariling kamao. "It's okay. I'm not really here to please your afternoon, I'm here for my Wife." Waylen flashed his most sweetest smile, slightly showing his teeth along with his dimples that is deep as a hole. Sumingkit ang dating singkit na niyang