Chapter 3

Heart beats pumps faster than ever along with the bullets of bullets of sweats on my palms. My knees were trembling like crazy as soon as I arrived in front of the building.

Holding a huge box of a beautiful dress I continue to walk normally towards the entrance even though my body weakens every time I realize that this tall building is the company where my husband works.

Hindi ako takot sa kanya. Hindi rin ako kinakabahan sa presensya niya. Ang tunay na ikinakatakot ko ay kung anong sasabihin niya sa oras na makita niya ako dito. Baka murahin, pahiyain at saktan niya ako sa maraming tao bagay na ayaw ko na ulit maranasan.

I swallowed my lump and forced a smile to the guard at the entrance door before heading to the nearest elevator.

Kanina matapos sabihin ni Janina kung saan ide-deliver ang dress ay pinaalalahanan niya rin ako na mag-ingat raw baka makasalubong ko ang CEO ng kompanyang 'to at baka isali ako sa mga babaeng pinaiyak nito. Gusto ko ngang sabihin sa kanya na ang lalaking tinutukoy niya ay asawa ko na pala.

I hopped on the elevator the moment it opened. Carrying the box, I looked at my reflection on the white wall.

Nag-iisa lang ako dito kaya magagawa ko ang gusto kong gawin, hindi rin iyong mga gawaing ilegal.

A 25 year old woman wearing mom jeans and a pair of white tank top, shoulder length hair flying with the air is the woman who has a terrible life. A woman who just wants to have a happy life yet the destiny kepts pulling her away from it.

Napahinga ako ng malalim at tinignan ang box na dala ko. Naroroon sa loob nito ang resulta ng pagkakaroon ko ng malawak na imahinasyon. Ang dating pinapangarap ko lang na sana ay magkaroon ako ng sarili kong damit na ako mismo ang gumawa at nagdisenyo ay naging negosyo ko na at magiging panghabang-buhay na pagkakakitaan.

The elevator clicked open making me stopped from my short reverie.

Bahagya ko pang inayos ang aking sarili sa loob habang hinihintay na lamang na tuluyang bumukas ng pintuan.

Didiretso na sana ako palabas at lalagpasan ang lalaking nag-aantay na bumukas ang elevator na sinasakyan ko pero natigilan matapos makita ang pamilyar niyang berdeng mga mata.

Kumurap ako ng ilang beses para siguraduhin na siya iyon bago wala sa sariling pinasadahan ng paningin ang kanyang kabuoan.

He's wearing a clean blue suit that perfectly fits his biceps along with his natural temple fade hair style showing his sharp jawline and flexing his white skin nape and neck that hugs by his familiar scent.

Nagtama ang mga mata namin dahilan para bumilis ang tibok ng puso ko sa takot na kaladkarin niya ako palabas ng elevator para ipahiya sa lahat ng tao pero agad ring naputol ang isipang iyon matapos masaksihan ang kasunod at hindi inaasahang eksena.

A long-legged woman wearing luxurious jewelries all over her body appeared in the picture. Her hair was cut in a bob style and her 'S' shaped eyebrows and red lipstick that was applied to her face says her over-all aura.

Nagulat ako nang inilingkis ng babae ang mga braso niya sa braso ni Waylen na nakapasok ang kamay sa bulsa tsaka malagkit na binalingan ito ng paningin.

"You're such a sweet man, Jax. Waiting for me, hmm?" Malanding aniya kay Waylen at kagat-labing pinatong ang baba sa balikat nito kasabay ng paghigpit ng pagkakayakap sa braso na pinapagitnaan na ngayon ng dalawang malalaki niyang dibdib.

Nanlaki ang mga mata ko sa nakita at parang gustong takpan ang mga mata kung walang lang akong hawak.

Hindi ko alam kung dapat ba akong masiyahan dahil hindi nangyari ang inaasahan kong mangyayari sa oras na magkita kami o dapat ba akong mainis dahil ang bagay na wala sa isipan ko na mangyayari ay tuluyan na ngang nangyari.

Hinuha ko lang ang pagiging playboy niya kasali na rin sa hinuhang iyon ang mga kwento ni Eva pero wala sa isipan ko na totoo pala ang lahat ng iyon lalong-lalo na ang pagiging exxagerated sa pagkukwento ng kaibigan ko.

He just broke my number one rule.

Unang araw palang ng pagiging mag-asawa namin ay parang nakikita ko na ang kahihinatnan ng relasyon na mayroon kami. Mukhang sa puntong 'to ako pa ang nagmumukhang kabit.

"What are you doing here?" He finally spoke and glanced at the box that I was holding before stopping the attempt closing of the door of the elevator using the tip of his chinos shoes.

Sarkastikong napabuga ako ng hininga at minataan silang dalawa sa harap ko tsaka napailing-iling sa sarili.

'Bakit? Natatakot ka bang makita ko ang mga babae mo?' Sabi ko pa sa sarili ko na nauwi sa pag-irap at lumabas ng elevator tsaka dumaan sa gitna nilang dalawa dahilan para muntikan ng mawalan ng balanse ang babaeng nakalingkis kanina sa braso ni Waylen.

"What the fuck, bitch!" Her voice thundered the quiet hallway causing the employees to look at us.

Nang makita nila na ang babaeng kasama ni Waylen ang sumigaw ay sabay-sabay silang napahinga ng malalim tsaka iiling-iling na bumalik sa kanilang trabaho na minsanan pang umani ang bulungan sa katabi.

Biglang napukaw ang tainga ko sa tinawag niya sa akin. Huminto ako sa paglalakad nang ilang metro na ang layo sa kanila tsaka dahan-dahang nilingon siya.

"You ruined my sleeves!" Reklamo niya kahit wala naman talagang nangyari sa damit niya.

Tinignan ko ang kabuoan niya at napangiwi sa kasuotan niya tsaka binaling ang paningin kay Waylen na mukhang nagulat sa tinawag sa akin ng babaeng kasama niya tsaka tinignan ang katabi nito.

"I'll make you a new one, then." Sansala ko at tuluyan ng umalis sa harapan ng dalawa lalo na nang makita ko na may gusto pa sanang sabihin sa akin si Waylen pero hindi na itinuloy pa.

Nakakainis. Nakakainis silang dalawa lalong-lalo na si Waylen. Sa harap ko pa talaga nila ginawa iyon mga walang respeto.

Dumiretso na lamang ako sa kung saan ko dapat ide-deliver ang dress tsaka nagtanong na nang mapagtantong hindi ko pala kilala ang buyer. Tinanong ko ang isa sa mga empleyado at tinuro niya ito sa may waiting area dahilan para lingunin ako niyon.

I immediately welcomed my customer and extend my gratitude to her for trusting my talent the moment I lend her the dress. She paid for the dress and apologize for the sudden rush before giving me a tip. I was sincerely beyond grateful for her kindness and received the tip politely.

We talked for a minute about when will she used this dress before bidding our good bye's.

Papasok na sana ako sa elevator nang makabangga ng isang babaeng nagmamadali. Muntikan siyang mawalan ng balanse buti nalang at nahawakan ko ang palapulsuhan niya.

"Scarlett?" She exclaimed, surprised is evident in her eyes.

Napairap ako tsaka tinulungan siyang makatayo ng maayos bago naunang pumasok sa loob ng elevator.

Bigla kong nakalimutan na nagta-trabaho rin pala si Eva rito.

"Anong ginagawa mo dito?" Takang tanong niya at pinindot ang unang palapag ng gusali tsaka bumaling sa akin nang nakakunot ang noo.

"Lahat nalang ba kayo tatanungin ako nyan? Bawal na ba ako dito? Banned ba ako dito?" Puna ko at nakakrus ang mga brasong sumandal sa malamig na pader. Napanguso na lamang ako nang muling maalala ang nangyari kanina, "Hinatid ko iyong order ng nagta-trabaho dito." Pagsagot ko pa tsaka siya tinignan.

"Ano? Akala ko ba may delivery guy ka? Inaalipin ka ba ng mga empleyado mo?" Napataas ang tinig ng kanyang boses, halatang nagsisimula na namang umusbong ang galit.

Instead of answering her question my mouth unexpectedly mentioned a name making Eva gasped in disbelief.

"Si Waylen," tukoy ko sa asawa kong hindi ko kilala tsaka pinanood siyang tuptopin ang nakaawang na mga labi.

"Si Sir? Anong ginawa niya sa'yo? Sinaktan ka ba no'n? Pinaglaruan? Kaya ka ba ganyan ngayon?" Sunod-sunod niyang sinabi at tinuro ang pagbagsak ng aking mga balikat dahilan para ngiwian ko siya.

"Naaalala mo pa ba na dapat magkikita tayo kahapon?" Pag-iiba ko ulit sa usapan.

Mabilis ulit na nag-iba ang kanyang reaksyon. Mula sa pag-aalala na ngayo'y napalitan ng kaonting inis at pagtatampo.

"You set that up yet you didn't showed up! Alam mo bang tatlong oras kitang hinintay kasi ang sabi mo ay may sasabihin kang importante? Naku! Kung nagpakita ka sa akin kahapon mababatukan na talaga kita." Pagmamaktol niya pa at nagpatuloy sa pagsasalita habang inisa-isa ang mga araw na ako ang nagse-set ng meet up pero ako parati ang hindi nakakarating.

I suddenly remembered what I said to her.

Sasabihin ko na sana bukas na nakipagbreak na ako kay James dahil nahuli ko na naman itong may kasamang ibang babae at nagkataong nagkaharapan kaming tatlo. Sobra akong nasasaktan no'n at sa tuwing nasasaktan ako ay kay Eva agad ako tumatakbo, sa kanya agad ako sumasandal.

"Kinasal ako kahapon," wala sa sarili kong usal at napatulala sa kawalan dahilan para mapahinto siya sa pagsasalita.

Nangunot ang noo niya at hinarap ako ng maayos.

"Anong sinabi mo? Baliw ka ba?" Natatawa niya pang sinabi at napailing.

I turned my gaze to her and gave her a serious look.

"Kinasal ako kahapon," paglilinaw ko na para bang sa sarili ko mismo pinapaalala ito.

Napabuga siya ng malalim na hininga tsaka hindi makapaniwalang tumingin sa akin kasabay ng pagsasalubong ng mga kilay.

"Seryoso ka ba? Ano kamo?" Nagsisimula na namang magalit ang tinig ng kanyang boses pero hindi maitatanggi ang pagkabigla sa aking sinabi.

"Kinasal ako kahapon-" naputol ang mga sinabi ko nang ilapat niya ang kanyang hintuturo sa gitna ng nakabukas kong bibig.

"Putangina, Scarlett! Seryoso ka ba talaga dyan? Bakit hindi ko alam? Kanino ka ba kinasal? Kay James? Alam mo naman diba na manloloko iyon?" Kulang nalang ata ay sampalin niya ako sa sobrang panggigil niya sa sinabi ko.

Parang gustong umatras ng mga dila ko sa susunod kong sasabihin dahil alam kong mas sasabog pa siya sa inis kapag sinabi ko kung kanino ako kinasal.

"Hindi siya." Sabi ko pa at napahinga ng malalim.

"Ano? Sino? Siya lang iyong jowa mong baliw na baliw ka. Tsaka kung sino man iyan paniguradong nahihibang ka lang." Pagtatalak niya pa at inis na kinurot ako sa tagiliran bagay na ikinangiwi ko dulot ng sakit.

"James and I broke up and then the next day I woke up marrying another man." I muttered and closed my eyes before biting my lower lip to prepare myself to receive any attacks on her but minute after minute, I didn't receive anything causing me to looked at her.

Nakasandal ang katawan niya sa malamig na pader habang nakatulala sa kawalan. Ang mukha niya ay unti-unting namumutla kasabay ng panlalambot ng kanyang mga tuhod dahil sa dahan-dahan niyang pag-upo sa sahig habang nakadikit ang likuran sa pader.

Hindi ko alam kung papaano ko ide-describe ang nakikita kong reaksyon niya pero iisa lang ang nasa isip ko.

She realized something.

"Si Waylen..." Nanlaki ang mga mata ko sa biglaang pagbanggit niya sa pangalan ng asawa ko dahilan para tignan niya ako. "Siya ang asawa mo." She stated the fact and surveyed my reaction only for her to tweaked her own hair out of frustration. "Ano ba'ng pinasok mo, Scarlett Evelyn!" Naiiyak niyang ungot habang patuloy lamang sa paggulo sa buhok.

Kasabay niyon ay ang pagbukas ng pintuan ng elevator dahilan para makita siyang nasa ganoong sitwasyon ng mga taong naghihintay sa labas.

Mabilis kong dinaluhan si Eva at inalalayan siya para makatayo at tumakas sa mapanghusgang mga tinginan ng tao sa kanya.

'Hindi ko alam, Eva.'