Napadausdos ako ng upo pababa sa malamig na sahig nang tuluyan na akong makalabas sa kompanya at makatakas sa mapanghusga nilang mga mata. Niyakap ko ang aking cellphone at sling bag sa dibdib tsaka niyuko ang mukha sa magkadikit na tuhod pagkatapos kong patayin ang tawag namin ni Ace.
Hindi ko alam kung bakit sobra akong nasaktan sa ginawa ni Waylen. Ni wala nga akong ideya kung may karapatan nga ba talaga akong masaktan at magalit ng ganoon.Ang simpleng pagtataboy nito sa akin ay sapat na para pagbuhol-buholin ulit ang takbo ng utak ko. Ang dati'y halos walang iniisip dahil sa pagkakaakalang nararamdaman ko na ang kasiguraduhan sa relasyong mayroon ako ngayon ay halos baliktarin ko na, huwag lang umabot sa puntong iiyak na naman ako dahil sa mga senaryong nabubuo sa isipan.My anxious self immediately came back. I'm worried that what if he finally realized that I'm not the girl he wants. What if he will soon leave me because he's not really into me h"You should eat this and this, Iha. Try my paella, swear this is the most delicious food you'll ever tasted!" Sunod-sunod na nilagay ni Tita ang lahat ng pagkaing tinutukoy niyang kainin ko sa ibabaw ng aking plato habang patuloy na pinapaliwanag ang bawat potahe ng mga ito.Halos mahulog na ako sa aking inuupuan habang pinagmamasdan ang ginagawa ni Tita. Kulang pa ang minu-minuto kong paglunok lalo na nang makita ang malaking umbok ng pagkain sa aking plato. "Mom, dahan-dahan lang. Hindi iyan mauubos lahat ni Scarlett," pagsuway kaagad ni Ace nang makita ang reaksyon ko, hindi alam kung maaawa o matatawa. Naiiling siyang tumayo sa kanyang silya at lumapit sa amin para ibalik ang mga pagkaing nilagay ni Tita sa plato ko. Parang biglang bumagsak ang mga balikat niya sa ginawa ni Ace at nilubog pabalik ang sarili sa upuan habang nakanguso. "I was just trying to feed her right!" She defended herself, still holding the fork and knife with
Author's Pov:"Oh, thank God for answering my calls." Parang nakahinga pa ng maluwag na turan ni Waylen kasabay ng bahagyang pagpapakalma ng sarili. "Where are you? I've been calling you several times but it seems like you didn't even bothered to answer it. Answer me, Wife I'm so damn worried here," pabalik-balik ang paglalakad niya sa harapan ng sofa habang ang palad ay nakasapo sa ulo at nakayuko sa sahig. Kanina niya pa hinihintay si Scarlett pero nakakailang oras na siyang nakaupo sa sofa ay ni anino nito ay hindi niya mahagilap. Inis na ngumisi si Ace sa mga sinabi nito at kalmado ngunit bakas ang galit na sinandal ang gilid ng katawan sa poste. His hand on his pocket, thumb's out while the other hand was gripping the phone tightly to his ear. He scoffed, "Kanina lang binubugaw mo siya na parang langaw ngayon naman ay gusto mo siyang umuwi diyan sa iyo? You're nonsense!" Ace thickly said. Kapansin-pansin ang pagkatuod n
"Opo, Ma'am. Kaya naman po namin ito tsaka sinabihan naman na namin iyong mga magpapasukat ngayon na pwedeng sa kabilang shop na lang sila para hindi masyadong crowded dito at para na rin mabilis ang progreso. Huwag po kayong mag-alala dahil may apat na buwan pa naman po tayo bago iyong kasal," mahabang paliwanag ni Janina pagkatapos kong sabihin sa kanya na hindi ako papasok sa trabaho ngayon at makakatulong sa kanila dahil aasikasuhin ko na ang venue ng kasal. Masyado kasing busy ang mag-asawa at sinuhestiyon na lang na kung pwede ako na lang ang maghahanap ng beach venue at ipapakita ko sa kanila lahat ng napili ko tsaka sila na mismo ag kukumpirma kung saan doon ang gusto nilang pagganapan ng kasal. Kailangan ko na ring makuha ang pinal na venue para makapag-isip na ako ng maaaring idesenyo pati na rin makapaghanda ng mga materyales bukod pa roon ay gagawa pa ako ng mga disenyo para sa mga flower girls dahil nakalimutan kong paglaanan ito ng oras. "
"What you are saying will never happen, Ace." Mabilisan kong sansala matapos makabawi sa pagkagulat na muntikan pang pumiyok ang boses dahil sa pag-aalangan na sabihin iyon.Pure pain crossed his face and looked at me with hopefulness in the eyes. "But I've known you longer than him! I know you since our childhood, every inch of you." Mariing giit niya na halatang si Waylen ang tinutukoy bagay na hindi ko lubusang inaasahan. "He clearly don't know you, Scarlett. He's your husband yet he don't know anything except from you, being his wife." Natatawa pa kunwaring pagbuga niya ng hininga at umiling tila nagmamataas na mas maraming siyang alam sa akin kompara kay Waylen."What?" asik ko at hindi napigilang ngumiwi. "Are you comparing yourself to him?" Labas sa ilong kong puna. Kung kanina ay halos magulat at mailang ako sa sinabi niya ngayon naman ay parang gusto ko namang magalit sa kanya. He is my best friend but I just can't let him bad
"Hindi ko iyan magagawa, Diether." Parang bawat minutong lumilipas ay mas nagiging malaki ang pagkakapunit ng puso ko. Pinipira-piraso at dinudurog habang pilit na pinoproseso ang mga salitang iyon. Kailan man ay hindi ko kayang magloko dahil ako mismo ay nakaranas kung gaano kasakit at kalaki ang epekto nito sa tao kaya ganito na lamang ang paninikip ng dibdib ko dahil ako na ngayon ang inaakusang nagloko. Diether scoffed sarcastically and shook its head. "Are you taking your relationship a joke?" Nagulat ako sa tanong niya na iyon dahilan ng sunod-sunod kong pag-iling, "He did nothing but to love you yet here you are with another guy. Who's him by the way?" kitang-kita ang pagpipigil niya sa sariling galit tsaka pinanliksikan ng mga mata si Ace na mukhang masaya pa na may nakakita sa aming iba. "Miel, stop!" sita ni Gladys sa kanya na mukhang nahihiya sa sinabi nito. Hindi siya ulit pinansin ng fiance at mas lalong itinuon ang aten
Ramdam kong tinigil ni Eva ang sasakyan niya sa gilid ng kalsada pagkatapos ng halos ilang minuto niyang pagmamaneho. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero paniguradong malayo ito sa town ng resort na pinuntahan namin dahil sa sobrang tahimik ng paligid. She averted her gaze into mine and watch me cry silently. My forehead's leaning comfortably on the window while hugging myself and letting the tears come out and falls to my cheeks. I was just staring blankly outside, obviously don't know how to react at the situation. Bakit kapag sa tuwing ako ang nagkakasala pakiramdam ko ang sama-sama ko ng tao na tipong lahat sila ay kaya akong itakwil dahil lang sa pagkakamaling iyon pero kapag sila iyong nakagagawa ng kasalanan at pagkakamali ay parati kong pinipiling tanggapin ulit sila kahit ano pa man ang magiging rason ng mga ito. Mabait nga ba talaga ako o sadyang ayaw ko lang na maramdaman nila ang nararanasan ko. Do I really love them because I can forgive them multiple times
I can feel my sweats on my forehead cascading down to my neck while hands were trembling. My heart was beating so fast so as the arousal of nervousness in my body as I watched my reflection on the glass of the elevator where I'm currently standing. Minutes will pass, I will be now stepping on Waylen's office floor. It sents chills down my spine just by the thought of it. Parang bawat minutong lumilipas ay nangangatog ang mga tuhod ko at nanlalamig ang mga palad ko sa kaba. Pakiramdam ko nga ay pwede na akong mag-ipon ng panligo dahil sa pawis na kanina ko pa pinupunasan. Pasalamat na lang ako at may dalang panyo si Eva dahil kung hindi paniguradong kamay ko ngayon ang naliligo ng sarili kong pawis. Kahit pa gaano kalamig sa elevator na'to ay hindi ko pa rin iyon magawang maramdaman dahil sa kaba na pumapangibabaw sa puso ko."Kumalma ka nga!" May bahid ng inis na suway ni Eva nang hindi na makapagtimpi sa pagiging balisa ko. "Mukhang hindi ko ata nakitang lumabas ng opisina iyon sim
Noong una talaga ay akala ko na maipagtatanggol ko pa ang relasyon namin. Na hindi mangyayari ang sinasabi ni Eva dahil naniniwala ako na kapag nagpaliwanag ako sa kanya ay maaayos ito. Hindi man madali pero alam kong pipilitin kong ayusin para lamang manatili ang relasyon namin. Pero matapos kong masaksihan ang nangyari kanina ay tila nagbago ang ihip ng hangin. Ang pagpapaliwanag na dapat ay ginagawa ko ngayon ay biglang naglaho at napalitan ng kakaibang damdamin. Parang gusto ko na lang magpasalamat at humingi ng tawad sa kanya at tapusin itong lahat. Maybe this is the sign that I'm really looking for. Toxicity will not make our relationship bond stronger it can only ruin the both of us and I don't want myself to be in the same situation than I am in the past. "I came here because I want closure." I uttered and swallowed hard. Nangunot ang noo ni Waylen dahil doon kasabay ng pagsasalubong ng mga kilay sa pagtataka. "I don't really mind what was happening to the both of you. I