Chapter 2

It’s been a tiring day for Erin. She’s been walking from here to there. She's selling different flowers the whole day.

It’s the busiest month for her because it’s February, the month of giving flowers to their loved ones except of course for All Soul’s Day. Kailangan niyang may maibigay sa pamilya ng kanyang Tiyo ngayon dahil kung hindi sasaktan na naman siya ng mga ito.

Kailangan din niyang magtira para sa sarili niya, alam niyang hindi magtatagal hangga’t hindi nakukuha ng mga ito ang mana niya ay sigurado siyang papatayin siya ng mga ito. Kailangan niyang mag-ipon sa sarili upang may magamit siya oras na umalis siya sa bahay ng mga ito.

She won’t use her money in the bank because she will spend it in the future. It’s for her eye operation. Palagi nalang hindi siya nakakaabot sa mag-do-donate ng mata para sa kanya dahil sa pagpipigil ng Tiyo niya.

“I guess, that’s the last customer.” Erin muttered to herself.

Ramdam niyang siya na lamang mag-isa sa loob ng Shop. Inayos niya ang mga kagamitan dito at nagwalis sandali. She then rests for a while. Kinuha niya ang walker stick at ang sling bag hindi siya natatakot na makuha ang bag niya dahil wala namang mahahalagang bagay na nakalagay sa loob nito.

She switched-off the light. When she was about to exit, the bell of her door rang and it banged loudly making the door almost crack. Erin gasped and startled.

Napaatras ang dalaga at nabangga ang likod nito sa isang paso sa loob ng kanyang Flower Shop, nabasag ito. Ramdam ni Erin na may presensya sa kanyang harapan. Hindi alam ng dalaga kung ano ang kanyang gagawin. Napako ang dalaga sa kanyang kinatatayuan.

Sisigaw na sana siya nang may kamay na tinakpan ang kanyang bibig.

The man covered Erin’s mouth, he didn’t want any police nor authority here in this place when he was wounded.

“D-Don’t shout or else I’ll kill you!” The man weakly said.

Hindi man nakikita ni Erin ang lalaki o ang sitwasyon nito ngayon alam ng dalagang hindi siya maaring hindi sumunod dito.

He may sound weak but she knows by his presence he is deadly.

“W-What do you want? Please, I don’t have any money here,” Erin said stuttering, she's afraid of this man near him.

Ayaw niyang may mangyaring masama sa kanya kahit pa ano ang kalagayan niya ngayon mas pinili niyang mabuhay dahil iyon ang kagustuhan ng kanyang mga magulang.

“Darn, I don’t need your money,” sagot naman ng lalaki sa dalaga na dahan-dahang tinanggal ang pagkakatakip ng kamay nito sa bibig ng babae.

The man saw the girl’s eyes, she couldn't see him. Hindi man niya nakikita ang mukha ng dalaga. Alam niyang bulag ito base sa mata nitong hindi kumukurap. He smells her sweet scent which makes him almost moan.

Ngayon lang siya nakaamoy nang ganito kabangong babae. Lahat ng mga babaeng naikakama niya ay lahat amoy perfume pero ang dalagang ito ay natural ang amoy na siya namang kaaya-aya. He shrugged it off, it’s not the time for admiring a girl, and he doesn't need that now.

Tinawagan na niya ang mga tauhan at inimporma sa mga ito kung nasaan siya. Ang problema lang ay hindi siya pwedeng doon lamang sa labas dahil baka pinaghahanap na siya ng mga pulis.

“T-Then, what do you need?” Nauutal na tanong ni Erin. She’s afraid. Bulag siya hindi niya nakikita ang kaharap niya. Ramdam niya ang itim na aura mula sa lalaki.

Isa siyang bulag mas malakas ang pakiramdam nila at bilang may taong disabilidad natatakot siya sa taong nasq harapan niya.

“I-I need to –” Before the man could say something, he’s unconscious.

Nawalan nang malay ang lalaki at sa mismong katawan pa ng dalaga sa bigat ng binata ay parehas silang nabuwal.

Napasinghap si Erin dahil sa nangyari. Of all people, bakit sa mismong Flower Shop pa nito napiling pumasok?

Marami namang mga gusali sa lugar na ito. Erin groaned. Nasagi na nga ng katawan nila ang mga paninda nila na siyang ikinakagat ng labi ng dalaga.

Sayang din ‘yon, siguradong hindi lang sampal at sipa ang makukuha niya sa Tiyo niya. Makikisali rin ang asawa nito sigurado siya roon.

Pinalala lang ng lalaking ito ang sitwasyon niya mas papahirapan siya ng mga ito. “M-Mister, please... wala pa akong magagawa sa inyo. You see, I'm blind and I-I can’t help you,” pakiusap ng dalaga at dahang-dahang itinulak ang lalaki.

Kinapkap niya sa sahig kung saan napahiga silang pareho ng lalaki kung nasaan ang walker stick niya ngunit tila tumilapon ito sa kung saan.

The man answered him with a weak groaned. Erin frowned. Wala nga siyang magawa sa sarili niya, ito pa kayang sa lalaking ito. Ang ipinagtataka lang ni Erin panay ang ungol nito at nawalan ito ng malay.

“P-Please S-Sir, I don’t know what to do with you. I can't see anything so, please if you want to do something bad to me please, spare me," pakiusap uli sa kanya ng dalaga ngunit isang malakas na ungol na naman ang narinig niya dito ngunit ang ungol na ito tila nagbabadya ng sakit.

That’s when Erin realized, the man was hurt and he needed her help. At hindi siya ang taong basta-basta nalang nang-iiwan lalo na ang taong nasa harapan niya ay nasasaktan.

Walang anu-ano’y sinubukan ni Erin na tumayo at hinanap ang walker stick. Nakapa ito ng dalaga malapit sa pintuan katabi ng isang malaking paso. Malalim na bumuntonghininga ang dalaga at muling bumalik sa tabi ng binata. She's shy.

“H-Hey Mister, I want to help you please just stay still.” Aniya sa binata na hindi na sumagot, wala na siyang magagawa kundi gawin ang dapat niyang gawin.

Kinapa-kapa niya ang buong katawan ng lalaki maliban nalang sa pribadong parte ng katawan nito. She touched something, she knows the smell of blood and it's real blood.

Napalunok ang dalaga. She smells trouble. Big trouble. She knows first aid. She searched for a medical kit and found it.

Bumalik siya sa pagkakaupo at dahang-dahang hinawakan ang sugat ng lalaki kung ito ba ay maliit o malaki ngunit base sa kanyang naramdamn daplis lamang ito.

Daplis ng baril. Tumayo ang balahibo ni Erin kung hindi malamang siya nabulag ay pagmemedisina sana ang kukunin niyang kurso dahil iyon ang pangarap niya. Alam na alam na niya ang mga bagay na dapat gamitin sa first aid at kung paano ito gawin kahit nakapikit pa siya.

Ang pagiging Doktor ang siyang pangarap niya noon at mananatili na lamang pangarap ito dahil sa kalagayan niya pero atleast ngayon magagamit niya ang abilidad na ito kahit papano. Noong bata pa siya imbis na fairytale books ang binabasa ay mga texbook na ito.

Gaya ng mga magulang na parehong Doktor. Alam ni Erin na may ospital na iniwan sa kanya ang mga magulang ngunit nasa pamamahala pa ito ng pinagkakatiwalaan ng kanyang mga magulang. Hinawakan niya ang sugat ngunit tinampal ito ng lalaki.

“F-F*ck! Don’t touch it!” The man growled weakly. Erin bites her lips.

Naiiyak na siya hindi dahil sa ginawa niyo kundi sa nerbyos at takot sa gagawin nito sa kanya.

“S-Sir, tinutulungan lang po kita pakiusap wala akong gagawing masama lalapatan ko lang ng paunang lunas ang sugat niyo.”

Nais imulat ng binata ang kanyang mga mata dahil nais niyang pagmasdan ang mukha ng dalaga sa dilim.

Napakalamyos ng boses nito tila isa itong anghel na bumaba sa langit ngunit dahil sa boses sa utak niya ay pinigilan niya ito.

He doesn’t want to involve someone when he is searching for someone and he promises himself he will focus on it.

Inisa-isa muna ni Erin ang paglabas ng mga gagamitin sa sugat ng lalaki at inumpisahan ito mabuti na lamang at wala siyang balang kukunin sa balikat nito dahil kung hindi mas mahihirapan.

Namumutla ang lalaki at umaagos ang dugo nito kaya naman kailangan ay masalinan ng dugo ngunit hindi alam ni Erin kung papano kaya napagdesisyunan niyang takpan nalang ang sugat nito upang hindi maubusan ng dugo ang binata.

Daplis man lang ito, delikado pa din ito lalo pa at walang tumulong sa lalaki.

Sa tingin ni Erin ay may tinatakasan ang taong nasa harapan niya. But, she knows that bad or good if they need help as long as she can, she will help them.

“T-There, it’s done...” Nanginginig man ang boses ng dalaga ay maayos niyang nagawa ang paglapat nang paunang lunas dito. Lumayo siya ng konti sa lalaking ginamot niya.

Napagod ang dalaga, sa pagod niya ay hindi ny napansing nakatulog na siya. Ang medical kit ay nasa tabi nya at yakap niya ang walker stick. Malalim na huminga ang lalaki maging si Erin ay ganoon din. Nakatulog silang pareho dahil sa pagod.

Kinaumagahan, nang magising si Erin akmang kakapain niya sana kung nasaan ang lalaki ng malamang wala na ito sa puwesto nito mukhang umalis na ito.

Erin was about to stretch when she remembered that she didn’t go home last night and it was morning already. She gulped.

“Goodness, I’m dead.” Bulong niya sa sarili dahil sa pagtulong sa iba hindi niya matutulungan ang sarili niya. Siguradong may makukuha naman siya sa Tiyo niya.

Mabilis na kinuha ng dalaga ang mga gamit at ni-lock ang flower shop. Binabaybay niya ang daan pauwi nang nasa pintuan na siya ay rinig na rinig niya ang boses ng Tiyo ay Tiya na nagtatalo.

“Siya ang ipambayad mo! Alam mo namang wala tayong pera nasa kanya! Ayoko pang mamatay! Si Erin, si Erin ang ibayad natin.” Nahintakutan si Erin sa sinabi nang sanang nag-aalaga sa kanya. Ito na ang kinatatakutan niya, itong-ito na.

Now, she knows what to do. Tumalikod ang dalaga at maglalakad na sana ng marinig ang boses ng pinsan niya na siyang ikinatigil niya. Nanlamig ang buong katawan ng dalaga.

“Ma! Pa! Ang bulag! Tatakas!”