Chapter 20

Nararamdaman ko na nagdududa sa akin si Steran at alam ko 'yon. Kitang-kita ko sa mga mata niya. Nagdadawalang-isip kung ako'y mapagkakatiwalaan pa ba niya o hindi na.

Para sa akin ay ayos lang. Walang problema kung magduda siya. Walang problema kung ano man ang isipin niya. Hindi ko naman hawak ang utak niya para ipaalam na hindi ako gano'ng klaseng tao. Isipin niya kung ano ang gusto niyang isipin. I have no problem with that.

Ang problema ko lang, sa tuwing pumapasok sa isipan ko na pinagsuspetsahan niya ako, hindi ko maiwasang masaktan. I don't know why! My heart continues to ache because of it!

"Let's go," aya ni Steran sa akin.

But there were occasions when my pulse raced, and I acted strangely in front of him. He would occasionally take me to amusement parks, which I enjoyed. Dahil doon nawawala kung ano ang mga inaalala ko sa buhay. Maganda nan ga kapag nagliliwaliw kung minsan kaya lang bihira ko lang gawin ang gano’ng b