Chapter 5

As they always believed, being curious will put you in trouble. But, for me, being curious also means learning some information.

"Don't get involved with anything, Alexis Kate."

Bumagsak ang balikat ko nang pumasok sa isipan ko ang sinabi ni Tito Sebastian. Halos makalimutan ko na ang patungkol doon. Masyado akong nadala sa nakita ko kanina at ngayon ko lang naalala ang warning sa 'kin. Even though it was engaged on our last operation, I wasn't meant to relate to anything. Since the other agents have already been assigned to this task, it is no longer my responsibility.

But... I am not a part of anything. I'm merely intrigued. There's nothing else to say. Who knows, maybe I can assist them in their search for information. Mas mapapadali pa ang mission nila kapag nangyari 'yon.

Ang hirap naman mangialam. Bahala na nga.

I went directly to the black market, where unlawful trades, bids, and other criminal operations occur. Sinubukan kong hanapin ang GEMS at halos magtagal ako sa kakahanap ngunit walang lumalabas. Napasabunot ako ng buhok ko habang nakatitig sa laptop.

As I searched for further information, I muttered, "Who's more associated with the GEMS?"

Tinuon ko lang ang atensyon ko sa harapan ng computer at nagbabakasakaling may lumabas na impormasyon patungkol sa GEMS. Ngunit nang wala talaga akong mahanap ay iasarado ko pa sana ang laptop at hayaan na lang nang bumalik sa alaala ko ang mga pangyayari kanina sa port. Napatipa kaagad ako sa keyboard.

Inisip kong mabuti kung anong mga klaseng police ang nakita ko, kung anong mga posisyon nila. I need information about them.

Napapukpok naman ako sa ulo ko. "Stupid! You're a hacker!"

Bumalik kaagad ako sa laptop, tinitingnan kung may CCTV ba sa lugar. It's a good thing I was able to go around it. I chuckled when I zoomed in on the camera and discovered where the cops were working.

I immediately proceeded to the district's system, which is a Criminal Investigation Team. They are detectives working on cases involving theft, fraud, abduction, murder, and various other crimes, including drug smuggling. Sinubukan kong i-hack ang iba pang mga system nila roon pero hindi ako makapasok. I need access.

Ayaw ko rin i-hack ang system nila baka mamaya ma-alerto sila na may nakapasok at hanapin pa ako sa buong Pilipinas.

Looks like mahihirapan akong maghanap ng impormasyon.

I printed it out and examined it right away. Naka-engkwatro na sila ng iba't-ibang kaso na konektado sa GEMS. May mga nahuli na rin silang mga dealers na nakikipagtransact sa iba, sa kasamaang palad hindi nagsasalita ang mga suspect kung saan at papaano nila nakukuha ang mga supply nito. Ayon sa mga dokumentong ito, nito lang sila nagkaroon ng ganitong kaso, meaning bago pa lang talaga. They also have alternative images of it, with the same name and color scheme.

Binasa at pinag-aralan kong mabuti ang mga dokumentado. Some of their cases succeeded, while others failed. Nakakalaban din kaya nila ang mga taong nasa itaas ng posisyon? If that's the case, how do they manage to detain them, given their power and wealth? Napailing na lang ako sa naiisip ko.

Nilapag ko sa mesa ang mga papel habang nakatitig sa cell phone, nagdadalawang-isip kung tatawagan ba si Wayne o hindi. 'Di kalaunan ay napagpasyahan kong tawagan ito.

"Why?" garagal ang boses niya nang sagutin ang tawag.

I let out a sigh. In a low tone, Wayne inquired, "Is there something wrong? Did someone recognize you again?"

"I..." huminto ako sa pagsasalita. Tumingin ako sa mga papel na nasa harapan ko habang may mga sulat ito.

"Alexis, I'm assuming you have something to say. Tell it to me. Hindi ako manghuhula." Ramdam ko ang pagkabagot at antok sa kanyang boses kaya naman naglakas loob akong sabihin sa kanya ang nakita ko kanina.

"It's about the GEMS. I... I saw a transaction," I said, licking my lips as I scribbled something on the piece of paper.

"What?! Are you okay? Did something happen to you? Did someone see you?" Ramdam ko ang pagkataranta niya. Hindi ko sinagot ang mga tanong niya, sa halip ay iba ang sinagot ko.

"GEMS has already arrived in the Philippines, and we have no idea where they obtain it, nor do we have any information, and the other agents are working on it with no knowledge of the narcotics," pag-iiba ko ng usapan.

"No, no, no. That is not what I'm asking you. Are you alright?"

Hindi ko sinagot ang tanong niya.

"Wayne..." I muttered.

He shouted through the line, "Alexis Kate Moore! Whatever you're planning, don't you ever do it!"

Nanatiling blanko ang ekspresyon ko habang nakatingin na ngayon sa computer ko.

"Alexis Kate, I'm warning you; if you do something against Tito Sebastian's orders, I'll report you," pagbabanta nito sa 'kin.

"Go ahead and report me if you can," hamon ko habang may halong ngisi na nakapaskil sa aking labi.

Wayne isn't going to tell Tito about me. I'm too familiar with him. Kahit pagbantaan niya pa ako na isusumbong niya ako, hindi niya gagawin. Tinatakot lang niya ako para hindi ako gumawa ng bagay na ikakapahamak ko.

Wayne would not intervene and let me finish the task if he thought I could manage any problem. He would let me do everything I wanted if he sensed I was being obstinate. In this instance, I am capable of handling things without the assistance of others.

"Huwag mo 'kong subukan. I will report you, and I can."

Mas lalong lumawak ang pagka ngisi ko. "If you can report me, I'll give you my whole income for the year." Saka ko siya binabaan ng tawag.

They won't do anything even if he reports me. I'll hunt for further information that will assist the other agents in completing their missions as quickly as possible. What happens afterward is unimportant to me. I'll do everything I can to know more.

"Criminal Investigation Department..." I whispered as I glanced at the screen, which the department's etched with the logo.

Will I be able to find something if I join this team? Will I be able to benefit from it?

Alright, let's see what happens.

Sa mga sumunod na araw, palagi akong makikitang busy. Lumalabas din ng apartment para ikondisyon ang katawan ko, nagpupunta ng gym o 'di kaya'y sa Shooting range. Naging maingat din ako sa mga bawat kilos na isinasagawa ko.

As for Wayne, as I always expected, he did not report me to Tito Sebastian. Alam ko namang hindi niya 'yon gagawin. It's okay if Wayne reported me. Hindi naman ako nababahala sa kung anong mangyayari sa 'kin. If I did something that was against the rules, I would be held accountable. I'm not afraid of anything.

Kinabukasan ay maaga akong nagising. I went for a jog and then got ready for work. Yes, I'm employed right now, but that doesn't mean I can return to New York. It is my first day as a member of the Criminal Investigation Department.

Naging busy ako sa harapan ng computer nitong mga nakaraang araw, naghahanap ng mga impormasyon na magagamit ko sa trabaho. Nag-apply ako bilang isang detective sa Criminal Investigation dahil sila ang naka-assign sa mga fraud cases. Inayos ko ang mga dokumentong kinakailangan ko, hindi ko rin pinalitan ang pangalan ko. Nagdagdag lang ako ng kaunting impormasyon ngunit peke.

I know I should be in the Narcotics Department, but I chose to work in the Criminal Investigation Department since they handle GEMS files.

Pagkarating ko, akala ko samu't-saring ingay ang maririnig ko, kahit saan ka tumingin ay puro ingay at puro gulo. Ngunit iba 'yon sa inaasahan ko. Malinis ang kapaligiran at walang duming makikita, tahimik ang paligid kahit na medyo marami-rami ang mga tao. Lahat sila ay busy sa kanya-kanyang trabaho.

Habang naglalakad at hinahanap ang Chief ay may nakabangga akong isang tao upang ang mga papel na hawak nito ay lumipad at nalaglag sa sahig. Inis na tiningnan niya ako.

"Sino ka naman? Anong ginagawa mo rito?" Inabot ko naman ang mga papel na pinulot ko sa sahig pagkatapos kinuha ko ang ID na nagpapatunay na isa akong empleyado rito.

Tinaasan niya ako ng kilay. "Bago?" nagtatakang tanong niya.

Tumango lang ako bilang sagot at hindi nagsasalita. Bumuntong hininga naman siya saka tinuro ang opisina, nakuha ko naman ang ibig niyang sabihin. Maglalakad pa sana ako roon sa isang office nang may nagsalita mula sa likuran ko.

"Ikaw ba si Alexis Kate Moore?"

Napaharap ako sa isang lalaki na tumawag sa pangalan ko. Natatandaan ko siya. Captain Maxton Reyes of the Team of Criminal Investigation is his name. I performed some background research on him. He hasn't done anything wrong thus far. Tumango ako't ngumiti ng tipid.

"Yes, Captain, it's finally good to meet you.” Nag shake hands naman kami.

Natawa naman siya ng mahina. "Let's go, ipapakilala kita sa mga bago mong katrabaho."

Tumungo naman kami sa office na tinuro sa 'kin ng babae na nakabangga ko. Ramdam ko naman ang mga tinginan sa 'kin ng mga tao rito ngunit hindi ko na lamang 'yon pinansin.

"Captain—Woah, woah, sino po siya?" tanong ng isang lalaki na mukhang 'di pa nakakatulog ngunit gulat nang makapasok kami sa loob.

I looked around the place with my eyes wandering. Captain Maxton and I are two of the five persons present. There was just one lady among the group, and the others were all guys. I'll be the second lady in the group because I'll be the newcomer. All of them were taken aback, and one of them maintained a stoic expression. Nakatingin ng maiigi ang lalaki sa 'kin na parang inaalam kung ano ang nasa isip ko.

"Oh, siya ba 'yong sinasabi mong bago, Captain?" Napabaling naman ang atensyon ko sa isang babae na gulat na gulat habang nakatingin sa 'kin ngunit napalitan kaagad 'yon ng ibang ekspresyon.

"Yes, Rylie," Captain Maxton remarked as he introduced me as their new team member. "Alexis Kate Moore is from New York, and her agency appointed her to stay here in the Philippines, specializing in forensic science. Alexis will be your new team member, so I hope you enjoy your time with her."

"Sa loob lang ako ng opisina. You are welcome to ask her any queries you may have. Okay lang ba, Alexis?" dagdag pa niya.

Napatango naman ako. As Captain Maxton entered his office, I shrugged and said, "You may ask me anything. I don't mind."

"I have a question!"

Kakasabi ko lang na p'wede silang magtanong ng kahit ano, may nagtaas bigla ng kamay. Gustuhin ko mang hindi na lang pansinin, ngunit baka masabihan akong snob at plastic sa unang araw ko pa lang.

Rylie, the team's only female member, offered me a mischievous look. I can tell we won't get along simply by looking at her. It doesn't matter to me if I get a buddy or someone close to me. Hindi naman ‘yon ang pinunta ko rito. I signaled her to talk. 

"If you're from New York, what are you doing here? It doesn't appear that you're working; after all, it's not evident that you're skilled at forensics," nabahiran ko sa tono ng kanyang boses ang pagiging sarkastiko nito.

Gusto kong matawa sa sinabi niya. Hindi naman ako magtatrabaho rito kung hindi ako magaling sa isang bagay. If I knew it would put me in danger, I would not take any risks. If I'm a sensitive person, the things she spoke may have already affected me.

"My agency sent me here in the Philippines, just like Captain Maxton said," seryosong sagot ko.

Why aren’t they worried about their lives, specifically this woman, Rylie? Kumukulo ang dugo ko sa kanya. Unti-unti siyang lumapit sa 'kin habang hindi ko inaalis ang tingin sa kanya, hindi pa rin naalis ang ngisi sa labi niya.

"Really?" Nilapit niya ang kanyang mukha sa aking tainga saka bumulong. "Kung ako sa 'yo, bumalik ka na lang sa pinaggalingan mo kung ayaw mong masira ang buhay mo."

"Is it a threat?" I inquired calmly. Lumayo naman siya at nawala ang ngisi sa labi habang ako ay tinapatan siya saka ngumiti. Ngiting hindi madalas nakikita ng kung sino. 

"At kung ako sa 'yo, mananahimik na lang ako at isara ang bibig kung ayaw mong tahiin ko 'yan ng malalaking karayom."

Natahimik siya sa sinabi ko. "May tanong ka pa? Kasi kung wala na, pupunta na ako sa mesa ko," I coldly said.

Nagpunta ako sa isang desk na sa tingin ko'y akin nang hindi na siya nagtanong pa at binigyan lang niya ako ng masamang tingin, habang nakakarinig ako ng kantyawan sa mga katrabaho ko. Hindi ko pa rin alam ang mga pangalan nila.

"Boom! Wala ka pala, Rylie, e. Magsungit ka pa, ah. Hahahaha!"

"Tatahiin daw ang bibig mo. Panis! Hahahaha!"

Rinig ko ang sigaw ni Rylie sa dalawang lalaking nang-aasar sa kanya. "Oh, both of you, shut up!"

"Masungit ka because?"

Rinig na rinig ko sila habang inaasar si Rylie. Habang nakaharap sa computer ay nakita kong lumabas si Captain Maxton sa kanyang opisina kaya lahat kami ay napatingin sa kanya.

"Nagkakaroon ng hostage-taking sa isang train station. Suspect ang isang lalaki habang ang biktima ay babae."

Halos napatayo naman ang lahat mula sa pagkaka-upo habang ako ay nanatiling nakaupo't kalmado. Ngunit napatayo rin ako sa gulat ng tawagin niya ang pangalan ko.

"Steran, Rylie... at Alexis, magpunta kayo roon sa train station. This will be your first duty, Alexis."